Άγιος Σεραφείμ Σαρώφ.
Ένα διαμάντι της Ορθοδοξίας.
Άγιος Σεραφείμ Σαρώφ.
Ἀπὸ τὰ πνευματικά του χαρίσματα,
Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὁσιακός.
Τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὴ γῆ θὰ μείνει ἀξέχαστο.
Ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρώφ:
Ο Αγιος της διαρκούς Αναστάσιμης Χαράς !
«Θα υπάρξει μια μέρα ένας τσάρος που θα με δοξάσει [ο τσάρος Νικόλαος Β΄ δόξασε τον Άγ. Σεραφείμ το 1903], μετά θα υπάρξει μια τεράστια αναταραχή στη Ρωσία, πολύ αίμα θα ρεύσει, γιατί θα επαναστατήσουν ενάντια στον τσάρο και τη μοναρχία, αλλά ο Θεός θα εξυμνήσει (αγιάσει) τον τσάρο. Περισσότερο από μισός αιώνας θα περάσει…»
«Τότε οι αμαρτωλοί θα υπερηφανευτούν. Αυτό θα συμβεί χωρίς ντροπή. Ο Κύριος, βλέποντας την αμετανόητη κακία στην καρδιά τους, θα επιτρέψει τα έργα τους για ολίγο καιρό, αλλά οι αμαρτίες τους θα επιστρέψουν πάνω στα κεφάλια τους και η ανηθικότητά των ολέθριων δολοπλοκιών τους θα πέσει πάνω τους. Η ρώσικη γη θα γίνει κόκκινη από τα ποτάμια του αίματος.»
«Πριν από τη γέννηση του Αντιχρίστου θα υπάρξει ένας μεγάλος, παρατεταμένος πόλεμος και μια τρομερή επανάσταση στη Ρωσία, πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία, και η αιματοχυσία θα είναι ανυπολόγιστη».
«Οι επαναστάσεις των Ryazan και των Pugachev και η Γαλλική Επανάσταση δεν θα είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτό που θα γίνει στη Ρωσία».
Πριν από τη γέννηση του Αντιχρίστου θα υπάρξει ένας μεγάλος, παρατεταμένος πόλεμος και μια τρομερή επανάσταση στη Ρωσία, πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία, και η αιματοχυσία θα είναι ανυπολόγιστη
«Πολλοί άνθρωποι που είναι πιστοί στην πατρίδα τους θα χαθούν, οι περιουσίες της Εκκλησίας και των μοναστηριών θα ληστευθούν. Οι εκκλησίες του Κυρίου θα βεβηλωθούν. Οι καλοί άνθρωποι θα ληστευθούν και θα θανατωθούν, ποτάμια ρωσικού αίματος θα ρεύσουν. Αλλά ο Κύριος θα λυπηθεί τη Ρωσία και θα τη φέρει από τον δρόμο της μεγάλης θλίψης στη δόξα».
«Ο Κύριος μου αποκάλυψε, σε μένα τον δύστυχο Σεραφείμ, ότι θα υπάρξει μεγάλη θλίψη στη ρωσική γη και η Ορθόδοξη πίστη θα ποδοπατηθεί και οι ιεράρχες της Εκκλησίας του Θεού και ο κλήρος θα παρεκκλίνουν από την αγνότητα της Ορθοδοξίας».
Και γι’ αυτό, ο Κύριος θα τους τιμωρήσει αυστηρά. Εγώ, ο δυστυχής Σεραφείμ, εκλιπάρησα τον Κύριο για τρεις μέρες και τρεις νύχτες, καλύτερα ας μου στερήσει τη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά ας τους λυπηθεί. Αλλά ο Κύριος απεκρίθη: “Δεν θα δείξω κανένα έλεος σε αυτούς, γιατί διδάσκουν διδασκαλίες ανθρώπων και γιατί η γλώσσα τους με τιμάει, αλλά η καρδιά τους είναι πολύ μακριά από εμένα”.
«Ο Κύριος πρόσταξε ότι εγώ, ο φτωχός Σεραφείμ, πρόκειται να ζήσω πολύ περισσότερο από 100 χρόνια (κοιμήθηκε σε ηλικία 73 ετών, το 1833). Μέχρι την εποχή εκείνη οι Ρώσοι ιεράρχες θα γίνουν τόσο ασεβείς, που δεν θα πιστεύουν πλέον ούτε στο πιο σπουδαίο δόγμα της Χριστιανικής Πίστης, την Ανάσταση του Χριστού και στην Ανάσταση των νεκρών. Γι’ αυτό θα είναι επιθυμία του Κύριου και Θεού να με πάρει για λίγο από τη ζωή και, τότε, για την εγκαθίδρυση της πίστης στην Ανάσταση, να με αναστήσει και η ανάστασή μου θα είναι σαν την ανάσταση των επτά νέων στη σπηλιά του Okhlon.
Μετά την ανάστασή μου θα μεταβώ από το Σάρωφ στο Diveyevo, όπου θα διδάξω παγκόσμια μετάνοια. Σε αυτό το σπουδαίο θαύμα, οι άνθρωποι θα μαζευτούν στο Diveyevo από όλη τη Γη και εκεί, κηρύττοντας τη μετάνοια, θα αποκαλύψω τέσσερα λείψανα. Τότε, το Diveyevo θα είναι ένα παγκόσμιο θαύμα, από όπου ο Κύριος θα στείλει το Φως της Σωτηρίας όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε όλο τον κόσμο, στις μέρες του Αντιχρίστου. Θα αποκαλύψω τέσσερα λείψανα και εγώ θα ξαπλώσω ανάμεσά τους ως το πέμπτο. Αλλά τότε θα έλθει το τέλος των πάντων».
«Νομίζω ότι η 8η χιλιετία θα περάσει. Νομίζω, ότι θα περάσει… Τα πάντα θα παρέλθουν και θα έλθει το τέλος. Και τα μοναστήρια θα καταστραφούν, αλλά η αναίμακτη θυσία του φτωχού Σεραφείμ στο Diveyevo θα γιορταστεί μέχρι τη μέρα του ερχομού του Κυρίου».
«Η Κωνσταντινούπολη και η Ιερουσαλήμ θα κατοικηθούν από τις δυνάμεις της Ρωσίας και των άλλων. Από τη διάσπαση της Τουρκίας, το περισσότερο κομμάτι θα πάει στη Ρωσία και η Ρωσία με τις ενωμένες δυνάμεις από πολλά άλλα κράτη θα πάρουν τη Βιέννη και περίπου 7 εκατομμύρια Βιεννέζοι θα παραμείνουν κάτω από τον οίκο των Αψβούργων και εκεί η επικράτεια της αυστριακής αυτοκρατορίας θα οικοδομηθεί.
Στη Γαλλία για την αγάπη της προς τη Μητέρα του Κυρίου, τη γλυκιά Παναγία, θα θυσιαστούν 17 εκατομμύρια Γάλλοι, μαζί με την πρωτεύουσά της, στην πόλη Rheims, ενώ το Παρίσι θα καταστραφεί ολοσχερώς. Όταν η ρωσική αυτοκρατορία λάβει 170 εκατομμύρια ως δωρεά, θα πρέπει να περιμένουμε την εμφάνιση του Αντιχρίστου.
1) Ο Αντίχριστος θα γεννηθεί στη Ρωσία, μεταξύ της Αγ. Πετρούπολης και της Μόσχας, σε μια μεγάλη πόλη, που θα δημιουργηθεί μετά τη ένωση όλων των σλαβικών φυλών με τη Ρωσία. Θα είναι η δεύτερη πρωτεύουσα του ρωσικού βασιλείου και θα ονομάζεται “Μόσχα-Πετρούπολη” (Moscow-Petrograd) ή “η Πόλη του Τέλους”, όνομα που θα δοθεί σε αυτήν από τον ίδιο τον Κύριο, τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα, που βλέπει τα πάντα από μακριά».
2) Πριν την γέννηση του Αντιχρίστου, θα πρέπει να έχει συσταθεί μία 8η Οικουμενική Σύνοδος για όλες τις εκκλησίες υπό μία Κεφαλή, τον Χριστό, και υπό το Πέπλο της Προστασίας της Μητέρας του Κυρίου (σύμφωνα με τον Άγιο Νείλο τον Μυροβλήτη:
«μία τελευταία και όγδοη Οικουμενική Σύνοδος θα γίνει για να πραγματευτεί τις διαφορές με τις Αιρέσεις και να ξεχωρίσει το σιτάρι από το άχυρο).
Ο σκοπός της θα είναι να ενώσει και να επανενώσει όλες τις Αγίες Εκκλησίες του Χριστού κατά μιάς, αυξανόμενης αντιχριστιανικής τάσης. Και κάτω υπό μία μόνο Κεφαλή, τον Χριστό τον Σωτήρα, και κάτω από ένα μόνο Πέπλο Προστασίας, αυτό της Παναγίας Μητέρας Του, και να δώσει ένα ύστατο ανάθεμα κατά όλου του Τεκτονισμού και όλων των παρακλαδιών του (ανεξαρτήτως του ονόματος με τα οποία εμφανίζονται), οι ηγέτες του οποίου, έχουν έναν κοινό σκοπό:
«Με την πρόφαση-δικαιολογία μιας ολοκληρωτικής παγκόσμιας πολιτικής για ευημερία και οικονομική άνθηση ( σήμερα : Παγκοσμιοποίηση), και με την βοήθεια των ανθρώπων τους οποίους έχουν φανατίσει, να δημιουργήσουν αναρχία σε όλα τα κράτη και να καταστρέψουν τον Χριστιανισμό σε όλο τον Κόσμο, καί τελικά, με την δύναμη του χρυσού συγκεντρωμένη στα χέρια τους, να υποδουλώσουν όλο τον κόσμο στην Αντι-Χριστιανοσύνη, σε ένα πρόσωπο ενός Παγκόσμιου Μονάρχη, ενός Τσάρου πολέμιου του Θεού, ενός Βασιλέα για όλο τον Κόσμο ( τού Αντίχριστου).
«Ο Σατανάς ήταν ο πρώτος επαναστάτης και γι’ αυτό έπεσε από τον Παράδεισο. Μεταξύ της διδαχής των ακολούθων του και της Διδασκαλίας του Κυρίου Ιησού Χριστού δεν υπάρχει τίποτα κοινό, παρά μόνο ένα τεράστιο χάσμα. Ο Κύριος μέσα από την εκπλήρωση των εντολών που ο ίδιος έδωσε στην ανθρωπότητα καλεί τον άνθρωπο στον Παράδεισο, όπου κατοικεί η Δικαιοσύνη. Το πνεύμα του σκότους υπόσχεται την κατασκευή του παραδείσου στην γη.
Οι Εβραίοι και οι Σλάβοι είναι οι δύο λαοί των προορισμών του Θεού, τα σκεύη και οι μάρτυρές Του, οι δύο άρρηκτοι κιβωτοί Του, αλλά όλοι οι άλλοι λαοί θα είναι όπως το σάλιο το οποίο ο Κύριος θα φτύσει από το στόμα Του.
Οι Εβραίοι διασκορπίστηκαν σε όλο το πλάτος της γης γιατί δεν δεχθήκανε και δεν αναγνωρίζουν τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αλλά κατά τις μέρες του Αντιχρίστου πολλοί Εβραίοι θα πιστέψουν στον Χριστό, αφού θα καταλάβουν ότι ο Μεσσίας ο οποίος εσφαλμένα περιμένουν για αυτούς δεν είναι άλλος από Αυτόν, και για τους οποίους ο Κύριος είπε:
«Ήλθα εις το όνομα του Πατέρα Μου, και δεν με δεχθήκανε, άλλος θα έλθει στο δικό Μου όνομα, και θα τον δεχθούν.». Και έτσι, παρόλο το μεγάλο τους έγκλημα προς τον Θεό, οι Εβραίοι ήταν και είναι ένα έθνος αγαπημένο στο Θεό. Αλλά οι Σλάβοι είναι αγαπητοί στον Θεό γιατί θα κρατήσουν αληθινή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό έως το τέλος. Θα αποκηρύξουν ολοκληρωτικά τον Αντίχριστο και δεν θα τον δεχθούν ως Μεσσία, κάτι για το οποίο θα είναι άξιοι τεράστιας ευλογίας από τον Θεό. Θα είναι οι πρώτοι και οι πιο ισχυροί άνθρωποι στον κόσμο, και δεν θα υπάρχει πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο από το Ρωσο-Σλαβικό.
«Ο Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός, ο Υιός του Πατρός με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, γεννήθηκε στο Ισραήλ, ενώ ο αληθινός Αντίχριστος θα γεννηθεί ανάμεσα στους Σλάβους και τους Ρώσους.
Θα είναι υιός μια παρθένου μοιχαλίδας από την φυλή του Δαν και ο γιος του διαβόλου μέσω της τεχνητής γονιμοποίησής της από αντρικό σπέρμα, με το οποίο το πνεύμα του σκότους θα κατοικήσει μαζί της στην κοιλιά της.
Αλλά ένας από τους Ρώσους ο οποίος θα ζει κατά την γέννηση του Αντιχρίστου, ( όπως ζούσε παλαιότερα ο Συμεών πού ευλόγησε το Άγιο βρέφος και ανακοίνωσε την γέννηση του Χριστού στον κόσμο), αυτός θα καταραστεί τον Αντίχριστο κατά την γέννησή του και θα ανακοινώσει στον κόσμο ότι είναι ο αληθινός Αντίχριστος !
Ο Αγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, τη μνήμη του οποίου εορτάζει η Εκκλησία της Ρωσίας στις 15 Ιανουαρίου με το παλαιό εορτολόγιο, στην Ελλάδα εορτάζεται στις 2 Ιανουαρίου με το νέο ημερολόγιο.
Ηξερε πως ο μεγαλύτερος πολέμιος του ανθρώπου σ΄ αυτή του την πορεία είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Γι’ αυτό ξεπέρασε τον εαυτό του, επιχειρώντας συστηματικά την εξασφάλιση της ηθικής και πνευματικής του τελειότητας.
Η αποξένωση από τον εαυτό του και η όσον το δυνατόν μεγαλύτερη απελευθέρωσή του από τα δεσμά του, συνδυαζὀταν με ταυτόχρονη παράδοσή του στο Χριστό.
Το ολοκληρωτικό του δόσιμο στα χέρια του Θεού, που είναι ο μεγάλος αναμορφωτής, αποτελεί την πεμπτουσία ολόκληρου του βίου του.
Έτσι αναγνωρίστηκε ως άγιος εν ζωή και πολύ περισσότερο μετά την κοίμησή του.
Ανεπανάληπτη εικόνα… Αμέτρητοι Ρώσοι κάθε χρόνο περνούν από το χώρο της Μονής της Αγίας Τριάδος στο Ντιβέγιεβο για να τον προσκυνήσουν.
Και είναι δικαιολογημένη αυτή η αθρόα προσέλευση. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ήταν σε δύσκολα χρόνια για τους Ρώσους ένα αναστάσιμο στήριγμα.
Το 1833 κοιμήθηκε και μετά από 70 χρόνια ανακηρύχτηκε άγιος. Τα λείψανά του, τοποθετημένα σε μια θήκη από κυπαρισσόξυλο, ευωδίαζαν, όπως και σήμερα, και η ατμόσφαιρα μοσχοβολούσε. Τα δάκρυα των πιστών έρρεαν πάνω στα αναμμένα κεριά…
Συντελούνται πολλά θαύματα, δίνοντας τη δυνατότητα σε ψυχές να μεταστοιχειωθούν και να μεταμορφωθούν.
Αυτά τα λείψανα είναι πηγή θαυμάτων για τους Ρώσους, έστω και αν κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης είχαν εξαφανιστεί. Επανήλθαν μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1991.
Βαθιά πεποίθησή του οσίου ήταν ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι μια μεγαλειώδης υπέρβαση και νίκη, πρώτα του Χριστού και έπειτα του πιστού στο Χριστό ανθρώπου.
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι δεκάδες άνθρωποι καθημερινά ήθελαν την ευλογία του.
Και την έπαιρναν με χαρά από όσιο Σεραφείμ, που ζούσε μέσα σ΄ ένα στενό κελλάκι, μ’ ένα αναμμένο καντήλι, μ’ ένα σκαμνάκι για κάθισμα και για τραπέζι, ένα σακί για στρώμα και στο διάδρομο ένα ξύλινο φέρετρο, που είχε ετοιμάσει ο ίδιος, για να του θυμίζει ότι το σώμα του είναι φθαρτό και προσωρινό.
Μάλιστα ο ίδιος ανέφερε, προαισθανόμενος το τέλος του ότι «το σώμα μου είναι πια νεκρό, μα η ψυχή μου είναι σαν να γεννήθηκα τώρα».
Η σωτηρία των ανθρώπων ήταν η προτεραιότητά του, αλλά έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα και στους φτωχούς και στα παιδιά.
Έλεγε σ’ όσους τον επισκέπτονταν:
Δίνε να φάγει ο πεινασμένος. Δίνε να πίνει ο διψασμένος. Nα είσαι δίκαιος. Nα έχεις ειρηνική κι’ αγαθή ψυχή.
Τα παιδάκια έπεφταν αυθόρμητα στην αγκαλιά του, τα έσφιγγε και τους έλεγε:
Θησαυροί μου!
Αυτό, που τον σφράγισε, και τον ανέδειξε σε αγιασμένη μορφή, ήταν η ακλόνητη πίστη του ότι η Ανάσταση είναι πάνω απ’ όλα νίκη εναντίον του θανάτου.
Όπου βασιλεύει ο Χριστός, εκεί ο θάνατος δεν έχει καμία πραγματική εξουσία. Είναι απλό επεισόδιο στη ζωή μας.
Μόνο ο χωρίς Χριστό κόσμος φοβάται το θάνατο, γιατί το μόνο, που γνωρίζει, είναι ο θάνατος.
Επειδή ο Χριστός είναι ο αιώνιος νικητής της αμαρτίας και του θανάτου, έτσι και ο όσιος Σεραφείμ, που ενώθηκε μαζί Του, έζησε στη δόξα Του.
Ολόκληρη η ζωή του ήταν μια επ-ανάσταση εναντίον του κακού. Κατά συνέπεια ήταν μια ανα-γέννηση, ανα-καίνιση, ανά-σταση.
ΒΙΝΤΕΟ - Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (μεταγλωττισμένο).
