Oυαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.

 
Ακούσατε έθνη και Λαοί της Οικουμένης πάσης

και συ αναγνώστα πρόσεχε σ’ αυτό που θα διαβάσης.

Είναι σκληρά και λυπηρά άλλ’ είναι πεπρωμένα

να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.

Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη

από αυτόν τον πόλεμο τί μέλλεται να πάθη.
Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση

αν θέλη δια να σωθή και ευτυχής να ζήση.

Με μιας θ’ ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία

κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.
Η δε Ρωσία ξαφνικά είσβάλλει στην Τουρκία

και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.

Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη

διότι κοσμοκράτηρα του κόσμου θε να γίνη.
Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη

ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.

Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Άρκτος ( Ρωσία ) στην Τουρκία

που αδίκησε την Ελλάδα,
και όλη καταφλέγεται και καίει σαν λαμπάδα.

Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κρατήση

τα περιβόητα Στενά στο τέλος θ’ απηυδήση.
Γιατί απ’ την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία

εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία.

Και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία

ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία.
Και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία

και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.

Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην

όπως διασκορπίζεται εν άτακτο κοπάδι.
Τότε ομού θα ηττηθή και η δόλιος Τουρκία

γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.

Γιατί αφού καταβληθή όλη απ’ τη Ρωσία

θα συμμαχήση μετ’ αυτής και με τη Βουλγαρία.
Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλι ( Κωνσταντινούπολι )

και τα περίχωρα αυτής πρέπει να φύγουν όλοι.

Γιατί η Πόλις θα καή και ουδείς θα απομείνη

κάτοικος ζων εντός αυτής, μόν’ η Σιών θα μείνη.
Ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας

όστις θα μείνη αείφωτος φάρος της Εκκλησίας.

Εξ’ ου το φως θα ξαπλωθή σ’ όλη την Οικουμένη

της Βασιλείας του Χριστού και ο κόσμος αναμένει.
Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου

τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου;

Και πάλιν νέος πόλεμος θ’ αρχίση να ξεσπάση

αλλοίμονο στον άνθρωπο τί έχει να περάση.
Το ζήτημα τής πόλεως πάλι θα βγη στη μέση

κι ό κόσμος θα περιπλεχθή και δε θα ξεμπερδεύση.

Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη

και ανάπτουν εις τα αυθωρεί ( αμέσως ) τα πάθη και τα μίση.
Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν

τότε θα γίνη πόλεμος που ουδέποτε έχει γίνει,
αλλοίμονο στους ασεβείς κανείς δε θ’ απομείνη.

Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη

το δίκαιό της θα ζητή και έτοιμη θ’ αναμένη, χωρίς ν’ αναμειχθή.
Και τότε θα μιλήση η σάλπιγξ του Θεού

εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθή.

Τότε τα έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως

στα όρια της Πόλεως για τα στενά κυρίως.
Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι

τότε θα εκκαθαριστή η ήρα από το στάρι.

Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ’ απομείνη

και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.
Η Πόλις θα κατακαυσθή και ίχνος δεν θα υπάρξη

πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξει.

Μόνο θα μείνη ο Ναός της του Θεού Σοφίας

το στόλισμα της Νύμφης Του και Αγίας Του Εκκλησίας.
Τρία ημερόνυχτια θα διαρκέση η μάχη

όποιος εξέλθη ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.

Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα

θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτηγμένα.

Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξαντλημένοι

από τη μάχη όσοι ζουν θα δούνε ξαφνιασμένοι,
εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη

να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.

Και από τ’ αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’ αστράπτη

Πύρινος κατακκόκινος και έκπληκτα τα Κράτη,
ακούσανε εκ του ουρανού μία φωνή βροντώδη

Αγγέλου απροσδόκητου που θα σταθούν στο πόδι.

Τα όπλα θα πετάξουνε στη γη και τρομαγμένοι

τ’ αστέρι θα κοιτάζουνε σαν απολιθωμένοι.
Σταθήτε θ’ ακουστή φωνή. Σταθήτε επί τόπου

γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου.

Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη

το τόξο ακολουθήσατε που βγαίνει από το αστέρι.
Και εκεί θα βρήτε άνθρωπο άγιον, δικόν μου

Ποιμένα αυτόν εξέλεξα διά το ποίμνιόν μου.

Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη

τα πρόβατά μου που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.
Νύκτα θ’ ακουστή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος

εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.

Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα

που απ’ το φως το ουράνιο θα φέγγη σαν λαμπάδα.
Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα

ολόχαρη δε η ‘Ελλάς με βία και γρηγοράδα.

Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της

να εκπληρώση ολόχαρη τον ιερόν σκοπόν της.
Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη

που της τα πήραν οι εχθροί που όλος ο κόσμος ξέρει.

Τότε οι Πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντας

θα τρέξουν στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.
Τότε ο Ελλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου

εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου,
θα άρχη και θα διοική μετά δικαοσύνης

και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.

Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία

και άροτρα γεωργικά, κι ειρήνη και ευτυχία.

Θα βασιλεύση πανταχού, κι ως αδελφοί να ζώσι

οι άνθρωποι επί της γης και δε θα ερωτώσι,
ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος

αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.

Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια

μη σας πλανούν οι άπιστοι πως είναι παραμύθια.
‘Ολα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει

το σύμπαν ανταράσσεται και εσάς δεν σας τρομάζει;

Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς θα πλήξη

και εκ της γης αλύπητα θα τους εξαφανίση.

Πάρετε την απόφασι και λογικά σκεφθήτε

αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε,
όλοι μετανοήσατε στραφείτε προς τα Θεία

γιατί ουδεμία απ’ αυτήν υπάρχει σωτηρία.

Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει,

τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γίνη ειρήνη,
εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι

και τα ζιζάνια καούν σαν το ξηρό χορτάρι.

Ποίημα :+ Γέροντος Ιωσήφ Ι. Μεγ. Μονή Βατοπαιδίου, ”Αγιον όρος 26 Ιουλίου 2006.
Πηγή: Οι προφήτες μας αποκαλύπτουν …

Ρώσος πολιτικός προειδοποιεί τη Φινλανδία και τη Σουηδία να συνειδητοποιήσουν τον αντίκτυπο της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Στις 18 Μαΐου, η Φινλανδία και η Σουηδία υπέβαλαν αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Υποτίθεται ότι θα λάμβαναν πρόσκληση να συμμετάσχουν στη σύνοδο κορυφής του μπλοκ στη Μαδρίτη, αλλά το βέτο της Τουρκίας εμπόδισε τη διαδικασία.

Ο ηγέτης του LDPR και Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Ρωσικής Κρατικής Δούμας Λεονίντ Σλούτσκι

© Alexander Kryazhev/POOL/TASS

 
ΜΟΣΧΑ, 29 Ιουνίου. /TASS/. Η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ είναι η επιλογή τους, αλλά αυτά τα σκανδιναβικά έθνη πρέπει να συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες που θα έχει αυτό στους δεσμούς τους με τη Ρωσία, δήλωσε ο ηγέτης του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος της Ρωσίας (LDPR) και πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων της Κρατικής Δούμας Λεονίντ Σλούτσκι. .

"Η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, στην πραγματικότητα, στην πρώτη γραμμή της συμμαχίας και η απόρριψη του αδέσμευτου καθεστώτος [τους] θα είναι επιλογή αυτών των χωρών. Ωστόσο, θα πρέπει να κατανοήσουν σαφώς τις συνέπειες που θα είχε ένα τέτοιο βήμα για τις σχέσεις τους με τη Ρωσία και τη γενική αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, η οποία βρίσκεται ήδη σε βαθιά κρίση», έγραψε ο Σλούτσκι στο κανάλι του στο Telegram την Τετάρτη, σχολιάζοντας την άρση του βέτο από την Τουρκία στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Ο πολιτικός σημείωσε ότι από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το στρατιωτικό μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ επιδιώκει συνεχώς να πλησιάσει τα σύνορα της Ρωσίας και όλα τα μάντρα για την «αμυντική φύση» του ήταν απλώς «προπέτασμα καπνού».

 «Για τη Ρωσία, η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ξεκίνησε όχι με τη συμμαχία που προσκάλεσε τη Σουηδία και τη Φινλανδία να επιβιβαστούν, αλλά αθετώντας υποσχέσεις που είχαν δοθεί κάποτε στον πρώτο πρόεδρο της Σοβιετικής Ένωσης.

 Από τότε, έχουμε ήδη δει πολλά κύματα αυτού του είδους, οπότε μετά από καιρό έχει πυροδοτήσει νέες ανησυχίες για τη διασφάλιση της ασφάλειας και των εθνικών συμφερόντων της χώρας μας», πρόσθεσε.

"Ναι, και αν ήμουν η Τουρκία, δεν θα κολακευόμουν πολύ για τις διαβεβαιώσεις που έλαβα σε αντάλλαγμα να μην βάλω βέτο στην ένταξη των Φινλανδών και των Σουηδών στο ΝΑΤΟ. Κάποτε υποσχέθηκε κάτι στον Γκορμπατσόφ", υποστήριξε ο Σλούτσκι.

Στις 18 Μαΐου, η Φινλανδία και η Σουηδία υπέβαλαν αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Υποτίθεται ότι θα λάμβαναν πρόσκληση για συμμετοχή στη σύνοδο κορυφής του μπλοκ στη Μαδρίτη, αλλά το βέτο της Τουρκίας εμπόδισε τη διαδικασία. 

Στις 28 Ιουνίου, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Φινλανδός πρόεδρος Σαούλι Νιινίστο, η Σουηδή πρωθυπουργός Magdalena Andersson και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ διεξήγαγαν διαπραγματεύσεις στη Μαδρίτη για το θέμα. 

Ως αποτέλεσμα, η Τουρκία ακύρωσε το βέτο της και στη συνέχεια τα τρία μέρη υπέγραψαν ένα μνημόνιο που άνοιξε το δρόμο για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Σε αντάλλαγμα, άρθηκε η απαγόρευση πώλησης όπλων στην Άγκυρα και τα μέρη δεσμεύτηκαν να πολεμήσουν την τρομοκρατία. 

Το γραφείο του Ερντογάν δήλωσε στο TASS ότι η Τουρκία θεωρεί το υπογεγραμμένο έγγραφο ως αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε από τη Σουηδία και τη Φινλανδία, το οποίο θα τους επιτρέψει να ενταχθούν στη συμμαχία.

https://tass.com/politics/1473041

Τα απόρρητα έγγραφα για την αποστρατιωτικοποίηση των Eλληνικών νησιών: Oι «Οδηγίες Λουνς» και η «απονεύρωση» Λήμνου - Η εμπλοκή του 1957 και η «γκρίζα» Οδηγία του SACEUR.

 
Στις 7 Φεβρουαρίου 1957, ο πρώτος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο Χάστινγκς Ισμέι, έστειλε από το ιδιαίτερό του γραφείο μία επιστολή προς όλους τους μονίμους αντιπροσώπους της Συμμαχίας.

Σε αυτό το άκρως αποκαλυπτικό έγγραφο, βασικά σημεία του οποίου φέρνει σήμερα στο φως «Το Βήμα», κρύβεται ένας από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, «σπόρος» της προσπάθειας της Άγκυρας να θέσει ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, με στόχο μάλιστα τη Λέρο, εν μέσω κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου!

Η γειτονική χώρα αποφάσισε τότε να εγείρει, μόλις πέντε χρόνια αφότου Ελλάδα και Τουρκία έγιναν μέλη της Συμμαχίας, το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης στηριζόμενη στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 με την οποία παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα.

Το δε αίτημα της Αγκυρας έγινε δεκτό από τον λόρδο Ισμέι, απόφαση που άνοιξε τον δρόμο τόσο για τις περιώνυμες, πλέον, Οδηγίες Λουνς (Luns Rulings) του 1980 – με σημείο τριβής τη Λήμνο – αλλά και την Οδηγία Πολιτικής για τα Νησιά του Αιγαίου (Aegean Islands’ Policy Guidance) του 2006, με την οποία η ίδια η Συμμαχία ουσιαστικά «γκρίζαρε» μεγάλο μέρος του Αιγαίου. Στη δε παρούσα συγκυρία, με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να φέρεται έτοιμος να εγείρει θέμα αποστρατιωτικοποίησης αλλά ενδεχομένως και αμφισβήτησης της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη (29-30 Ιουνίου), η Αθήνα δεν μπορεί παρά να ετοιμάζεται για όλα τα σενάρια, έχοντας κατά νου το «βαρύ παρελθόν».

Η εμπλοκή του 1957

Η επιστολή Ισμέι τιτλοφορείται «Υποδομές Λέρου» (Leros Infrastructures) και γράφτηκε όταν ακόμη η έδρα του ΝΑΤΟ βρισκόταν στο Palais de Chaillot στο Παρίσι. Αφορούσε τα ζητήματα των νατοϊκών υποδομών που έχουν πολλάκις αποτελέσει «αγκάθι» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οπως αναφέρει στην επιστολή του προς τους μονίμους αντιπροσώπους ο βρετανός αξιωματούχος, «θα ενθυμείστε ότι τον Δεκέμβριο του 1953, το (Βορειοατλαντικό) Συμβούλιο είχε εγκρίνει, υπό το Πέμπτο Μερίδιο (Slice) του Προγράμματος Υποδομών, 436.000 στερλίνες για την κατασκευή υπογείων αποθηκευτικών εγκαταστάσεων για καύσιμα (POL) και πυρομαχικά στη νήσο Λέρο. Επιπλέον 12.000 στερλίνες για αυτά τα έργα συμπεριελήφθησαν στο Πρόγραμμα για το Εκτο Μερίδιο. Επιπρόσθετα, το Πρόγραμμα Υποδομών συμπεριέλαβε έναν τερματικό σταθμό ραδιοτηλεπικοινωνιών στη Λέρο».

Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας για την κατασκευή νατοϊκών υποδομών υπήρξαν συνεχείς τα επόμενα χρόνια. Η περίπτωση της Λέρου όμως έχει ιδιαίτερη σημασία διότι ουσιαστικά η Αγκυρα ήγειρε εμπόδια σε έργα που είχαν ήδη αρχίσει να κατασκευάζονται και όχι κατά τη διαπραγμάτευσή τους! Οπως συνεχίζει η επιστολή, «μετά την αρχική έγκριση των δαπανών και αφού είχε ξεκινήσει η κατασκευή των εγκαταστάσεων, ηγέρθη το ερώτημα περί μίας πιθανής σύγκρουσης με τις προβλέψεις της Συμφωνίας Ειρήνης με την Ιταλία (πρόκειται για τη Συνθήκη των Παρισίων), η οποία προβλέπει την αποστρατιωτικοποίηση της Λέρου (Μέρος V, Αρθρο 14). Κυβερνήσεις που ενδιαφέρονται σχετικά (χρησιμοποιείται η έκφραση «interested governments»)», σημειώνει ο λόρδος Ισμέι, «ένιωσαν ότι είναι αναγκαίο να επανεξεταστούν τα έργα υποδομής στη Λέρο υπό την οπτική της ανάπτυξης μίας φόρμουλας που θα μπορούσε στο μεσοδιάστημα να ικανοποιήσει τις στρατιωτικές ανάγκες του ΝΑΤΟ, ενώ παράλληλα θα απεφεύγετο μία σύγκρουση με τη Συνθήκη».

Ο τότε γενικός γραμματέας της Συμμαχίας συνοδεύει την επιστολή του με μία σειρά έξι προτάσεων για την άρση του αδιεξόδου και «την ολοκλήρωση ορισμένων εργασιών των υποδομών στη Λέρο». Οι προϋποθέσεις αυτές ήταν οι ακόλουθες:

α) καμία ναυτική, αεροπορική ή στρατιωτική μονάδα δεν θα έχει βάση ή θα σταθμεύει στο νησί σε καιρό ειρήνης και ούτε η βάση θα χρησιμοποιείται για ελιγμούς,

β) οι εγκαταστάσεις θα πρέπει να συντηρούνται αποκλειστικά από πολιτικό προσωπικό,

γ) καμία από τις κατασκευές στη Λέρο δεν θα είναι φανερά στρατιωτική,

δ) ο σταθμός σημάτων (ραδιοσταθμός αναμετάδοσης Αθήνας – Λέρου) μπορεί να ολοκληρωθεί και δεν υπάρχει ένσταση στη χρήση του,

ε) δεν υπάρχει ένσταση στην ολοκλήρωση των εγκαταστάσεων αποθήκευσης καυσίμων. Σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού όμως δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το νησί ως σημείο εφοδιασμού και κάθε αναγκαία εργασία θα πρέπει να πραγματοποιείται με την αποστολή τάνκερ για τη μεταφορά καυσίμων αλλού,

στ) η αποθήκη πυρομαχικών μπορεί να ολοκληρωθεί, αλλά πυρομαχικά δεν μπορούν να αποθηκευθούν εκεί σε καιρό ειρήνης.

Οι «Οδηγίες Λουνς» του 1980

Ηδη από τη δεκαετία του 1960 λοιπόν η Αγκυρα είχε επιδιώξει – και επιτύχει – να αξιοποιήσει προβλέψεις ακόμη και της Συνθήκης των Παρισίων (της οποίας δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος) για να εγείρει σε υψηλό επίπεδο το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης. Η έκβαση της υπόθεσης της Λέρου όμως δεν υπήρξε ένα μεμονωμένο γεγονός. Αποτέλεσε τη βάση και για άλλες κινήσεις της νατοϊκής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας από το 1980 και μετά όταν η Αθήνα επανήλθε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ – αποδυναμωμένη μετά την απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή για αποχώρηση από αυτό το 1974.

Το πρώτο χτύπημα ήταν οι περιώνυμες πλέον «Οδηγίες Λουνς». Στις 8 Μαΐου 1980, ο τότε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο Ολλανδός Γιόζεφ Λουνς, έστειλε μία επιστολή στον ανώτατο διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη (SACEUR), στρατηγό Μπέρναρντ Ρότζερς, η οποία συνοδευόταν από επιστολή και προς τους μονίμους αντιπροσώπους των κρατών-μελών. Οπως και ο λόρδος Ισμέι, ο Λουνς έστειλε την επιστολή από το ιδιαίτερό του γραφείο (Private Office). Αυτές οι επιστολές τυπικώς δεν δεσμεύουν τα κράτη-μέλη, όπως επισημαίνουν πηγές με διαχρονική γνώση των διεργασιών πίσω από τις βαριές πόρτες της Συμμαχίας. Το γεγονός όμως ότι επικράτησαν πολιτικά όλα αυτά τα χρόνια δείχνει ότι σε πρακτικό επίπεδο ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Στην επιστολή του ο Λουνς αναφέρεται στην πρόταση για συμπερίληψη στο Μερίδιο 32 του Προγράμματος Υποδομών «μίας εγκατάστασης επικοινωνιών στη νήσο Λήμνο ώστε να ενταχθεί σύστημα NATO Air Defense Ground Environment (NADGE). Το SHAPE (το στρατιωτικό αρχηγείο του ΝΑΤΟ) σωστά επεσήμανε τα νομικά ζητήματα που εγείρονται σε σχέση με τη μελέτη και τη διευθέτησή του. Αυτή η υπόθεση», συνεχίζει ο Λουνς, «παρέχει την ευκαιρία να επαναβεβαιωθεί ένα σημείο αρχής που καθιερώθηκε ήδη από το 1957 με τη δημοσίευση της ΡΟ/57/142 (πρόκειται για τον αριθμό πρωτοκόλλου της επιστολής Ισμέι).

Αναφέρομαι φυσικά στην ανάγκη να εκπληρωθούν, όσο αυτό είναι εφικτό, οι στρατιωτικές ανάγκες του ΝΑΤΟ, ενώ κατά την ίδια στιγμή να αποφευχθούν νομικά ζητήματα που αφορούν διευθετήσεις Συνθηκών μεταξύ μελών της Συμμαχίας, τα οποία δεν βρίσκονται εντός της δικαιοδοσίας του ΝΑΤΟ να κρίνει νομικά ή να επιλύσει. Το έργο που αφορά τη Λήμνο και αναφέρθηκε άνωθεν αντιπροσωπεύει μία τέτοια κατάσταση» σημειώνεται στην επιστολή, η οποία καταλήγει: «Θα ήμουν ευγνώμων για τη διαβεβαίωσή σας ότι κάθε μελλοντική υποβολή έργων τα οποία, υπό την οπτική του κατάλληλου στρατιωτικού διοικητή, θα ήγειρε νομικά ερωτήματα περί διευθετήσεων Συνθηκών μεταξύ κρατών δεν θα λαμβάνονται υπόψη στις εισηγήσεις σας για τα Μερίδια».

Σειρά ελληνικών κυβερνήσεων προσπάθησαν να άρουν τους περιορισμούς των «Luns Rulings», αλλά επί ματαίω. Την επιστολή Λουνς ακολούθησε έτερη επιστολή, αυτή τη φορά του ναυάρχου Ουίλιαμ Κρόου, διοικητή του Συμμαχικού Στρατηγείου Νότιας Ευρώπης με έδρα τη Νάπολη και ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου 1981 προς τον έλληνα Α/ΓΕΕΘΑ, με την οποία επανεπιβεβαιώνεται η αρχή που εμπεριέχεται στις επιστολές Ισμέι και Λουνς.

Ενδιαμέσως, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών (με τηλεγράφημά του με ημερομηνία 6 Φεβρουαρίου 1981) το οποίο φέρει την υπογραφή του τότε υπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προχώρησε σε διάβημα τόσο προς τον Λουνς όσο και προς τον στρατηγό Ρότζερς σε σχέση με τα έργα υποδομών σε Λήμνο – κατά κύριο λόγο – αλλά και Κάρπαθο. Οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. Η κατάσταση είχε εμπεδωθεί και αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και μετά την υπόθεση της Λέρου, ελήφθησαν ανάλογες αποφάσεις που αφορούσαν υποδομές του ΝΑΤΟ που είχαν ληφθεί το 1965 και το 1968 και σχετίζονταν, ξανά, με τη Λήμνο.

Η «γκρίζα» Οδηγία του SACEUR

Η εικόνα ολοκληρώνεται το 2006. Οι συνεχιζόμενες ελληνοτουρκικές τριβές σε σχέση όχι μόνο με έργα υποδομών αλλά και με τον σχεδιασμό ασκήσεων προκάλεσαν την παρέμβαση του τότε SACEUR, στρατηγού Τζέιμς Τζόουνς, ο οποίος εξέδωσε στις 15 Αυγούστου 2006 την «Οδηγία Πολιτικής του SHAPE για τα Νησιά του Αιγαίου» (τα βασικά σημεία της οδηγίας είχαν δημοσιευθεί μερικά χρόνια αργότερα στην εφημερίδα «Εθνος») με αποδέκτη τόσο τον συμμαχικό διοικητή στη Νάπολη όσο επίσης την Αθήνα και την Άγκυρα.

Η οδηγία αυτή, όπως αναφέρει το κείμενο, «βασίζεται σε υπάρχουσα οδηγία του γενικού γραμματέα καθώς και σε μακρόχρονη πολιτική και πρακτική του SHAPE. Δεν καθιερώνει προηγούμενο για οποιαδήποτε μελλοντική επίλυση διμερών πολιτικών ή νομικών ζητημάτων σχετικά με την ερμηνεία συνθηκών ή άλλων διεθνών κειμένων. Ούτε επίσης υπονοεί την υποστήριξη του ΝΑΤΟ για τη θέση οποιασδήποτε πλευράς σε μία σχετική διαμάχη».

Τα βασικά σημεία της οδηγίας είναι δύο και μάλλον η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το πρώτο σημείο είναι ότι «εκείνα τα νησιά του Αιγαίου, των οποίων το καθεστώς στρατιωτικοποίησης περιορίζεται από Συνθήκες, δεν θα χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια ασκήσεων ή άλλων δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ εν καιρώ ειρήνης». Η έμμεση, στο σημείο αυτό, υιοθέτηση της τουρκικής θέσης σχετικά με το καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης είναι εμφανής, παρά τις άνωθεν διαβεβαιώσεις του SACEUR.

Το δεύτερο σημείο εστιάζει στη «μοναδική περίπτωση» της Λήμνου. Ο SACEUR επαναβεβαιώνει ότι «με βάση προηγούμενη οδηγία του γενικού γραμματέα και πολιτικές και διαδικασίες του SHAPE που υιοθετήθηκαν και με συνέπεια εφαρμόστηκαν από τη δεκαετία του 1980» ισχύουν τα κάτωθι:

l
Εργα στη Λήμνο δεν θα υποβληθούν για νατοϊκή χρηματοδότηση.

l
Ασκήσεις και άλλες νατοϊκές δραστηριότητες εν καιρώ ειρήνης δεν θα διεξαχθούν χρησιμοποιώντας τη Λήμνο και τις δυνάμεις ή τις εγκαταστάσεις σε αυτήν.

l
Δυνάμεις στη Λήμνο οι οποίες προσφέρθηκαν στο ΝΑΤΟ θα συμπεριληφθούν σε συμμαχικές επιχειρήσεις (ACO ORBAT), αλλά ο SACEUR δεν θα αναλάβει τη διοίκηση αυτών των δυνάμεων μέχρι ένταση ή κρίση ενεργοποιήσουν το σύστημα συναγερμού του ΝΑΤΟ.

l
Εφόσον απαιτηθεί με βάση εμπεριστατωμένη στρατιωτική εκτίμηση, η Λήμνος και/ή οι δυνάμεις και οι εγκαταστάσεις της ίσως χρησιμοποιηθούν στον ενδεχόμενο πολεμικό σχεδιασμό.

https://warnews247.gr/ta-aporrita-engrafa-gia-tin-apostratiotikopoiisi-ton-ellinikon-nision-oi-odigies-louns-kai-i-aponevrosi-limnou/

BINTEO - ΔΡ. ΡΑΣIΝΤ ΜΠΟΥΤΆΡ: ΠΡΟΕΙΔΟΠOIΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΥΣ, EΧΕΤΕ HΔΗ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΠOΜΕΝΗ ΠΑΝΔΗΜIΑ.

 Χειρουργός ΔΡ. ΡΑΣΙΝΤ ΜΠΟΥΤΑΡ: 

Π Ρ Ο Ε Ι Δ Ο Π Ο Ι Η Σ Η

 ΓΙΑ ΤΟΥΣ EMΒΟΛΙΑΣΜEΝΟΥΣ,

 ΕΧΕΤΕ ΗΔΗ ΜΈΣΑ ΣΑΣ, 

ΤΗΝ ΕΠOΜΕΝΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑ!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.

https://www.bitchute.com/video/ZJ0iMO8FayMm/

ΒΙΝΤΕΟ - Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Η ΕΛΒΕΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.

Ιωάννης Καποδίστριας: Ελβετία ευγνωμονούσα, Ελλάς δολοφονούσα…

 

Ι.Καποδίστριας: Ελβετία ευγνωμονούσα, Ελλάς δολοφονούσα…

1831. Η Ελλάδα έχει μόλις την προηγούμενη χρονιά γίνει κράτος, έπειτα από μια επανάσταση που είχε αρχίσει δέκα χρόνια πριν και που διήλθε μέσα από τεράστιες περιπέτειες, σχεδόν αποτυγχάνοντας. Τώρα, όμως, έχει, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της αποκτήσει σύνορα, διεθνή αναγνώριση και χτίζει τις πρώτες της δομές. Μέχρι που, μια μέρα σαν τη σημερινή, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831, με το παλαιό ημερολόγιο της εποχής, ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, πέφτει νεκρός από μία σφαίρα στο Ναύπλιο. Μια κακοδαιμονία που οι επιπτώσεις της φτάνουν, θα μπορούσε κανείς να πει, ακόμα μέχρι και σήμερα, ξεκινά για το νέο τόπο.

Ο φάκελος της δολοφονίας Καποδίστρια στο βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών είναι ένας από εκείνους που δεν άνοιξαν ποτέ: ακόμα μέχρι και σήμερα παραμένει διαβαθμισμένος με απόρρητα έγγραφα, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο καθώς οι πιο πολλοί φάκελοι ανοίγουν τριάντα χρόνια μετά. Όμως όχι αυτός για τον Καποδίστρια. Ιστορικοί εικάζουν ότι οι πληροφορίες που περιέχονται εκεί για τη δολοφονία του, είναι συνταρακτικές.

Το τι σήμαινε ο Καποδίστριας για την Ελλάδα και το τι τραγωδία υπήρξε η δολοφονία του για τον τόπο, το ξέρουν όλοι. Εκείνο που ελάχιστοι στην Ελλάδα δυστυχώς ακόμα γνωρίζουν, είναι το τι σήμαινε ο Καποδίστριας για μία άλλη χώρα με την οποία είχε εμπλακεί πολύ ενεργά ως διεθνής διαμεσολαβητής εκπρόσωπος του Τσάρου, πριν έρθει στην Ελλάδα: την Ελβετία.

Ο Καποδίστριας υπήρξε ο εμπνευστής της ελβετικής ουδετερότητας, αλλά και ο άνθρωπος που κατάφερε να «φέρει» στην ελβετική συμπολιτεία τα καντόνια της Γενεύης και της Λωζάνης, νικώντας κατά κράτος διπλωματικά τον άρχοντα της ευρωπαϊκής διπλωματίας στη μετά το Ναπολέοντα εποχή, τον Μέτερνιχ.

Οι Ελβετοί γιορτάζουν ως εθνικό τους ήρωα τον Καποδίστρια και δεν έχουν άδικο: συνέβαλλε καθοριστικά στο να γλιτώσει η μικρή χώρα από τις μεγάλες δυνάμεις που τη διεκδικούσαν ως προτεκτοράτο, αλλά, το κυριότερο, να γίνει αυτό που έγινε στο μέλλον, καθώς η ανάπτυξή της βασίστηκε αποφασιστικά στην ουδετερότητα: έτσι έχτισε την τραπεζική της μοναδικότητα, έτσι γλίτωσε από τους φονικούς πολέμους στον 19ο και στον 20ο, κυρίως, αιώνα, έτσι έγινε παγκόσμιο κέντρο προσέλκυσης πλούτου και, στη συνέχεια, πλουσίων.

Το μοντέλο που είχε ο Καποδίστριας στο μυαλό του για την Ελλάδα, ήταν παρόμοιο με αυτό που βοήθησε, περισσότερο από κάθε άλλον, να αποκτήσει η Ελβετία. Αλλωστε, υπήρχαν και πολλές αναλογίες μεταξύ των οποίων οι κυριότερες είναι ότι μεγάλες δυνάμεις, αυτοκρατορίες, αντιμάχονταν για να καταφέρουν να θέσουν τις δύο χώρες στην επιρροή τους, αλλά και ότι και οι δύο ήταν πολύ φτωχές χώρες στο ξεκίνημά τους – κάτι που πολλοί σήμερα επίσης αγνοούν.

Η Ελβετία τα κατάφερε. Χρωστά πολλά στον Καποδίστρια γι αυτό και το θυμάται ακόμα και σήμερα με την «Ακτή Καποδίστρια» στο Ροδανό ποταμό στο κέντρο της Γενεύης, με τα στεφάνια που του καταθέτουν κάθε χρόνο στην εθνική γιορτή τους, με την πλάκα στο σπίτι του στην παλιά πόλη της Γενεύης, με την επίτιμη ανάδειξή του σε πολίτη της Γενεύης και της Λωζάνης – τα σχετικά με τη δράση του Καποδίστρια στην Ελβετία φυλάσσονται στα κρατικά αρχεία της Γενεύης.

Και στην Ελλάδα πάντως υπάρχουν αγάλματά του: θυμίζουν ότι τον σκοτώσαμε και, συνήθως, βρίσκονται, ειδικά στην Αθήνα, στο έλεος των συνθημάτων, των γράφιτι και της βρώμας… 

Ένα από τα σημαντικότερα έντυπα στην Ελλάδα, ο Οικονομικός Ταχυδρόμος, έφερε στο φως στις 27 Μαΐου 1993, δύο ελβετικά έγγραφα σχετικά με τον Ιωάννη Καποδίστρια τα οποία και αναδημοσιεύονται εδώ. Το ένα εκ των δύο κειμένων είχε ως τότε δημοσιευθεί μόνον στα γαλλικά στη σχετική βιβλιογραφία περί Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά ουδέποτε στα ελληνικά, ενώ το άλλο ήταν παντελώς αδημοσίευτο. Πρόκειται για δύο κείμενα που φυλάσσονται σήμερα στα κρατικά αρχεία της Γενεύης και τα οποία δείχνουν ανάγλυφα την κεφαλαιώδη σημασία της διπλωματικής δράσης του Καποδίστρια για τη Γενεύη, όπως  από τότε κιόλας την αναγνώρισαν οι ίδιοι οι κάτοικοί της με σεβασμό και συγκίνηση που αντανακλώνται έντονα σε αυτά. Δυστυχώς, η σκέψη του τι περίμενε τον Καποδίστρια στην Ελλάδα μετά από την ανάγνωση αυτών των δύο κειμένων, γίνεται ακόμα πιο πικρή…

 

Το ελβετικό έγγραφο

Η συμβολή του στην ένταξη της Γενεύης στην ελβετική ομοσπονδία ήταν καθοριστική. Τον Ιανουάριο του 1815 υπέβαλε στη Βιέννη σχέδιο με νέες ευνοϊκότερες θέσεις για την Ελβετία στο θέμα των εξωτερικών ορίων της περιοχής της Γενεύης. Αυτό οδήγησε στη Διακήρυξη του Μαρτίου του 1815 στο Συνέδριο της Βιέννης που βελτίωνε τα σύνορα υπέρ του καντονιού της πόλης του Καλβίνου και επίσης αναγνώριζε την Ελβετική ουδετερότητα που με το πέρασμα του χρόνου αποδείχθηκε πολύτιμη για τους κατοίκους της χώρας αυτής.

Για τη δράση του στην Ελβετία τα καντόνια της Γενεύης και του Βω (Vaud) τίμησαν τον Καποδίστρια απονέμοντάς του τον τίτλο του επίτιμου Δη­μότη και Πολίτη σε Πράξεις τους το Μάιο του 1816.

Στη σελίδα 538 του δεύτερου τόμου των επίσημων βιβλίων του έτους 1815 του Συμβουλίου του κρά­τους της Γενεύης υπάρχει μια ανακοίνωση: «... φτάνει ο Κύριος Καποδίστριας Υπουργός του Αυτοκράτωρος Πασών των Ρωσιών». Δεν είναι η πρώτη φορά που το όνομα του Κυβερνήτη αναφέρεται στα Registers du Conseil D' Etat. Η περίπτωση όμως είναι,ξεχωριστή. Ακολουθεί το εξής κείμενο:

4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1815

Ο Κύριος Σύνδικος των Τεχνών προτείνει να προσ­φερθεί ο τίτλος του επίτιμου Πολίτη και Δημότη στον Κύριο Καποδίστρια, Υπουργό της Ρωσίας, ο οποίος επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον να είναι χρήσι­μος στην Πατρίδα μας και ο οποίος εξόχως συμμε­τείχε στην αύξηση των εδαφών μας μέσω της επιρ­ροής που είχε στη Συνθήκη του Παρισιού στις 20 του περασμένου Νοεμβρίου, έπειτα από τις διάφο­ρες αναφορές που έγιναν από τον Κύριο Pictet de Rochemont. Ο Κύριος Σύνδικος και μερικοί από τους Κυρίους Συμβούλους είναι αυτό το πρωί απεί­ρως ευτυχείς, καθώς ο Κύριος Gaspard de la Rive τον προσκάλεσε σε δείπνο σπίτι του κι εκείνος αποδέχθηκε λέγοντας «θα είμαστε μεταξύ Γενευέζων» (υπογράμμιση στο πρωτότυπο). Γνωστοποιείται ότι ο Κύριος Σύνδικος των Τεχνών του προσφέρει στο όνομα του Συμβουλίου του Κράτους την τιμή μιας Επιστολής της Πόλης και ότι αυτή η Επιστολή θα του δοθεί μέσα σε Χρυσό Κουτί. 

Οι Κύριοι Saladin και Saladin de la Rive ονομάστηκαν υπεύθυνοι για την κατασκευή αυτού του κουτιού με καλοδιαλεγμένα εμβλήματα και (φτιαγμένα) από τους καλύτε­ρους καλλιτέχνες μας.

Μετά τη συζήτηση που τα μέλη του Συμβουλίου είχαν με τον Κύριο Καποδίστρια, σκέπτονται ότι σύμφωνα με τη γνώμη του πρέπει να υποχρεώσουν το Διευθυντή του Καντονιού να δώσει εξουσίες στον Κύριο Pictet de Rochemont για να πάει είτε στο Μιλάνο είτε στο Τορίνο να παρακινήσει την παρά­δοση των εδαφών, τα οποία μας έχουν παραχωρη­θεί στη Σαβοΐα.

Ο Κύριος Σύνδικος των Τεχνών παρακαλείται να γράψει μια εμπιστευτική επιστολή επί του θέματος στον Κύριο Δήμαρχο του Wyss. 

Το Συμβούλιο απο­φασίζει να γράψει εξ ονόματος του στο Ομοσπον­διακό Διευθυντήριο για να πιέσει το διορισμό και την αποστολή του Κύριου Pictet de Rochemont ως ομοσπονδιακού απεσταλμένου με αυτό το σκοπό. Ο Κύριος D' Evemois χρεώθηκε με την προετοιμα­σία αυτής της επιστολής».

 

ΠΕΝΤΕ μήνες αργότερα ακολουθεί η επιστολή της Γενεύης προς τον I. Καποδίστρια (δημο­σιευμένη στη Γενεύη το 1929 από τον Th. Bret):

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑYTΟΥ

ΕΞΟΧΟΤΗΤΑ

ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΟΜΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

"Εμείς, Σύνδικοι και Συμβούλιο του Κράτους της Δημοκρατίας και του Καντονιού της Γενεύης, λαμ­βάνοντας υπ' όψιν μετά την παλινόρθωση της Δη­μοκρατίας μας στις 31 Δεκεμβρίου Ί8Ί3 τις αποδεί­ξεις του ενδιαφέροντος που η Αυτού Μεγαλειότη­τας Ο Αυτοκράτωρ της Ρωσίας ευδόκησε να δείξει για τα πεπρωμένα του Κράτους μας: Η Αυτού Εξοχότης Ο κύριος Κόμης Καποδίστριας πληρεξού­σιος Υπουργός του στην Ελβετική Ομοσπονδία, επέδειξε προς εμάς ευμενείς διαθέσεις υποστηρίζο­ντας την ομόφωνη απόφαση των συμπολιτών μας για την Ένωσή μας με το Ελβετικό Σώμα και τις εξέφρασε στην επίσημη επιστολή της 19ης Απριλίου - 1ης Μαίου του 1814. Υπογεγραμμένος από τους πληρεξούσιους Υπουργούς των Ξένων Μεγάλων Δυνάμεων στην Ελβετία ο σκοπός των εν λόγω Δυ­νάμεων είναι να κάνουν τη Γενεύη ένα κράτος πιο υπολογίσημο και αρκετά δυνατό για να κρατήσει τιμητικά και χρήσιμα τη θέση της μέσα στην Ομο­σπονδία. Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι ο ίδιος πληρε­ξούσιος Υπουργός στα Συνέδρια της Βιέννης και του Παρισιού στα 1814 και 1815 υπερασπίστηκε με υπομονετική φροντίδα τα συμφέροντα όλης της Ελβετίας, ειδικά αυτά του Καντονιού της Γενεύης, ο οποίος δεν κουράστηκε από καμμιά λεπτομέρεια και παραμέρισε όλα τα εμπόδια που θα μπορούσαν να του αντιτεθούν τόσο στην εκτέλεση των υποσχέ­σεων όσο και στην πραγματοποίηση των δεδομέ­νων προσδοκιών για τους εδαφικούς διακανονι­σμούς του Καντονιού.

Λαμβάνοντας υπόψιν τέλος ότι, αν η Γενεύη προσαρτίστηκε στην Ελβετία, αν το Καντόνι μας πέτυχε την εδαφική συνέχεια, την αποκαθήλωση και την στρογγύλευση που απορρέουν από τις Συνθήκες του Παρισιού και του Λονδίνου, αυτό το οφείλουμε κυρίως στα Πρωτόκολλα της 29ης Μαρτίου και της 3ης Νοεμβρίου του 1815 που συντάχθηκαν με την ευμενή επίδραση της Αυτού εξοχότητος του Κόμη Καποδίστρια. Αποφασίσαμε να δώσουμε στον προλεχθέντα Κύριο Κόμη Καποδίστρια Μυστικοσύμβουλο της Αυτού Μεγαλειότητος του Αυτοκράτορα της Ρωσίας, υπουργού, Ιππότη του Αγίου Λεοπόλ­δου της Αυστρίας και του Ερυθρού Αετού της Πρωσσίας κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ., μια δημόσια και διαρκή απόδειξη της ευγνωμοσύνης μας στο πρό­σωπο του, ενώνοντάς τον με το Κράτος μας με άρρηκτους δεσμούς.

Κατά συνέπεια τον ανακηρύξαμε και τον καλούμε διά της παρούσης Δημότη της Πόλης μας και Πολί­τη της Δημοκρατίας και του Καντονιού μας εννοώ­ντας ότι ο ίδιος και οι δικοί του εις το διηνεκές, απολαμβάνουν όλα τα κοινωνικά και πολιτικά δι­καιώματα χρήσιμα και τιμητικά, τα οποία είναι συνδεδεμένα με αυτές τις ιδιότητες.

Για την πιστοποίηση αυτού, του αποστέλλουμε την παρούσα υπό τη μεγάλη σφραγίδα και την υπογραφή του υπουργού, στη Γενεύη στην εικοστή ογδόη Μαίου Χίλια Οκτακόσια Δέκα Έξι.

Για τους κυρίους Συνδίκους και το Συμβούλιο τουΚράτους

Μαλούχος Γεώργιος Π

Πηγή : tovima.gr

https://www.kapodistrias.info/arthra/i-kapodistrias-elvetia-evgnomonoysa-ellas-dolofonoysa

Δείτε πως τιμούν τον Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελβετία αλλά και σε άλλες χώρες.

 Δείτε πως τιμούν τον Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελβετία αλλά και σε άλλες χώρες.

Δείτε πως τιμούν τον Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελβετία αλλά και σε άλλες χώρες (Βίντεο)

Ο Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας. ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, έμεινε στην ιστορία ως κορυφαίος διπλωμάτης.

Οι κινήσεις του σε μια ταραγμένη εποχή, άλλαξαν το μέλλον της Ευρώπης.Λίγοι γνωρίζουν ότι αυτός ήταν ο εμπνευστής και ο δημιουργός του ουδέτερου κράτους της Ελβετίας, με το πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα.

ALAMY

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΛΩΖΑΝΗ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΩΣΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΣΕΡΓΚΕΪ ΛΑΒΡΩΦ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΔΑ ΟΜΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ, ΜΙΣΕΛΙΝ ΚΑΛΜΥ-ΡΕΪ

Οι εμφύλιες έριδες και τα τοπικά συμφέροντα στην Ελλάδα, οδήγησαν στη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη της, ενώ οι Ελβετοί σήμερα απολαμβάνουν την οργάνωση και τη δομή ενός κράτους-πρότυπο, που τους προσέφερε ο οραματιστής Έλληνας. Απαλλαγμένοι από οικονομικά βάσανα και δυσβάστακτους δανεισμούς.

VANDERKROGT

ΛΩΖΑΝΝΗ/ΕΛΒΕΤΙΑ

Η αποστολή του Καποδίστρια στην Ελβετία

Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1776. Η δράση του, κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους, εντυπωσίασε τον τσάρο της Ρωσίας. Ο Καποδίστριας κέρδισε την εμπιστοσύνη του και ο τσάρος γρήγορα του ανέθεσε ένα δύσκολο έργο.

Την οργάνωση του κράτους της Ελβετίας. Οι Ρώσοι επιθυμούσαν να αποσπάσουν τους Ελβετούς από τη σφαίρα επιρροής των Γάλλων και έσπευσαν να υποστηρίξουν το σχέδιο του Έλληνα διπλωμάτη.

Ο Καποδίστριας χώρισε τη χώρα σε 19 αυτόνομα κρατίδια, διαμόρφωσε την ιδέα της ουδετερότητας και συνέβαλε στο σύνταγμά της. Σύμφωνα με τον Lorenzo Amberg, πρέσβη της ελβετικής συνομοσπονδίας, που μίλησε στη «Μηχανή του Χρόνου», ο Καποδίστριας κέρδισε ένα τιμητικό προνόμιο, που το έχουν ελάχιστοι στην ιστορία της Ελβετίας. Έγινε επίτιμος πολίτης δύο καντονιών. Της Γενεύης και του Βω.

Ο ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ, ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

KRAJI.EU

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΣΛΟΒΕΝΙΑ

Στην αποκαλυπτική του ομιλία ο κ. Κορνιλάκης παρουσιάζει τον «Άγιο της πολιτικής», την σπουδαία βιογραφία του σε όλη την Ευρώπη, τα επιτεύγματά του, τις θυσίες του για την Ελλάδα μέχρι και την ύστατη θυσία του, να προσφέρει την ίδια του την ζωή για την ενότητα της πατρίδος μας.

Ιωάννης Καποδίστριας:

• Γενετικές Ρίζες: από Κέρκυρα (πατέρας) και Κύπρο (μητέρα)

• Σπουδές: Ιατρική , Νομική και Φιλοσοφία (Ιταλία)

• Ιονική Επτανησιακή Πολιτεία: Δημιουργός του Συντάγματός της και Κυβερνήτης (σε ηλικία 26 χρονών)

• Δημιουργός του Ελβετικού πολιτειακού συστήματος: Στην Ελβετία (όταν υπάλληλος στην Ρωσική πρεσβεία) ανέλαβε και έφτιαξε ένα νέο πολιτειακό ομοσπονδιακό σύστημα, που ένωσε με επιτυχία τα διάφορα καντόνια.

CORFULAND

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΈΡΚΥΡΑ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΘΑΦΤΗΚΕ

WIKIMEDIA

Ο τάφος του Καποδίστρια στην Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα. Στα δεξιά ο τάφος του αδερφού του, Αυγουστίνου.

Δείτε και αυτό το εκπληκτικό βίντεο με την ιστορία της δημιουργίας της Ελβετίας από τον Έλληνα Ιωάννη Καποδίστρια.

 Πηγή: [wikipedia] [ert] [vanderkrogt]