Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2022

27 Ιανουαρίου - Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

 27 Ιανουαρίου - Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου | proseuxi.gr

Νεκρὸς καθίζῃ, ὦ Ἰωάννη, θρόνῳ,
Ἀλλ᾿ ἐν Θεῷ ζῶν, πᾶσιν Εἰρήνη, λέγεις.
Ἄπνουν ἑβδομάτῃ κόμισαν δέμας εἰκάδι χρυσοῦν.

Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος εκοιμήθη από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της τρίτης του εξορίας από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και τάφηκε στα Κόμανα του Πόντου. 

Το σεπτό λείψανό του περίμενε επί τριάντα έτη, θαμμένο στον τόπο της εξορίας και του μαρτυρίου του.

Όταν όμως το 434 μ.Χ. πατριάρχης εξελέγη ο μαθητής του Άγιος Πρόκλος, παρεκάλεσε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να ενεργήσει τα δέοντα, ώστε το λείψανο του μεγάλου αυτού πατέρα της Εκκλησίας να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. 

Και πράγματι, τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου του 438 μ.Χ. έγινε η Ανακομιδή των Ιεωρών Λειψάνων του Αγίου.

Η μεταφορά των ιερών λειψάνων από τα Κόμανα συνοδεύτηκε από μια επιστολή – διαταγή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’, υιού του Αρκαδίου και της Ευδοξίας, η οποία έγραφε:

«Ἐπιστολὴ τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου.

Εἰς τὸν οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ Διδάσκαλον καὶ πνευματικὸν Πατέρα Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, τὴν προσκύνησιν προσφέρω ἐγὼ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος. 

Ἡμεῖς, Πάτερ τίμιε, νομίζοντες, πῶς εἶναι τὸ σῶμά σου νεκρόν, καθὼς εἶναι καὶ τὰ ἄλλα σώματα τῶν ἀποθανόντων, ἠθελήσαμεν να μεταφέρωμεν αὐτὸ ἁπλῶς εἰς ἡμᾶς. 

Διὰ τοῦτο καὶ τοῦ ποθουμένου δικαίως ὑστερήθημεν. Ἀλλὰ σύ, Πάτερ τιμιώτατε, συγχώρησον εἰς ἡμᾶς, ὀποῦ μετανοοῦμεν. Σὺ γὰρ ἐδίδαξες εἰς ὅλους τὴν μετάνοιαν. 

Καὶ δὸς τὸν ἑαυτόν σου, ὣς πατὴρ φιλοπαῖς, εἰς ἡμᾶς τοὺς φιλοπάτορας υἱούς σου, καὶ τοὺς σὲ ποθούντας εὔφρανον διὰ τῆς παρουσίας σου».

Αυτή την επιστολή του αυτοκράτορα την πήγαν στον Άγιο και την τοποθέτησαν πάνω στην λάρνακά του. 

Τότε ο Άγιος έδωσε τον εαυτό του στους απεσταλμένους του αυτοκράτορα και έτσι αυτοί μετέφεραν την λάρνακα που περιείχε το άγιο λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να κοπιάσουν καθόλου. 

Η υποδοχή των ιερών λειψάνων του Αγίου υπήρξε παλλαϊκή. Σύσσωμος λαός, κλήρος και μοναχοί, με επικεφαλής τον αυτοκράτορα, τους αυλικούς, τη σύγκλητο και όλους τους άρχοντες, υποδέχθηκαν και προσκύνησαν με σεβασμό τα λείψανά του.

 Με πολύ ευλάβεια μετέφεραν αρχικά τη λάρνακα στο ναό του Αποστόλου Θωμά, στα Αμαντίου, έπειτα δε στο ναό της Αγίας Ειρήνης. Εκεί έβαλαν το άγιο λείψανο πάνω στο σύνθρονο και άπαντες εβόησαν: «Ἀπόλαβε τὸν θρόνον σου, Ἅγιε».

 Στη συνέχεια η λάρνακα τοποθετήθηκε σε αυτοκρατορική άμαξα και μεταφέρθηκε στο περιώνυμο ναό των Αγίων Αποστόλων. 

Εκεί έβαλαν το άγιο λείψανο πάνω στην ιερή καθέδρα και έγινε το θαύμα: ο Άγιος επεφώνησε προς τον λαό το «Εἰρήνη πάσι». 

Έπειτα το εναπέθεσαν μέσα στο Άγιο Βήμα, κάτω από την Αγία Τράπεζα.

Η Σύναξη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ετελείτο στο πάνσεπτο ναό των Αγίων Αποστόλων. Ιερά λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου αφιέρωσε διά χρυσοβούλλου στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής (969 – 976 μ.Χ.) και τεμάχιο της αριστεράς χειρός ο Ανδρόνικος ο Παλαιολόγος (1282 – 1328 μ.Χ.), διά χρυσοβούλλου, τον Ιούλιο του έτους 1284 μ.Χ., στη Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Επίσης, τμήματα του ιερού λειψάνου φυλάσσονται στις μονές Βατοπαιδίου, Ιβήρων, Αγίου Διονυσίου και Δοχειαρίου.

πηγή: saint.gr





Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2022

ΒΙΝΤΕΟ - ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ .

 ΒΙΝΤΕΟ - ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ  ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ .

Νομίζουν πως είμαι νεκρός αλλά είμαι ζωντανός! Νομίζεις ότι Ευλογώ όλους όσους έρχονται; Πολύ η αμαρτία!

Ο Αγιος  Γέροντας Ιάκωβος τακτικά επισκεπτόταν 

τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο κυρίως πηγαίνοντας

 για την Αθήνα για τους γιατρούς που τον παρακολουθούσαν:

 «Κάποτε,έλεγε, πήγα και βλέπω τον Άγιο

 ζωντανό μέσα στη λάρνακά του. Του λέω.

Άγιε μου πώς περνούσες στη Μικρά Ασία, 

τι αρετές είχες και αγίασες;

Ο Άγιος μου απάντησε:

–Μέσα στην σπηλιά που ήταν στάβλος 

κοιμόμουνα και με τα άχυρα 

σκεπαζόμουνα τον χειμώνα 

για να μην κρυώνω.

 Είχα και την ταπείνωση και την πίστη.

Σε λίγο μου λέει:

-Περίμενε, πάτερ Ιάκωβε, 

γιατί ήρθαν τώρα δύο άνθρωποι 

και με παρακαλούν

 για ένα παιδί άρρωστο. 

Περίμενε να πάω να το βοηθήσω.

Ξαφνικά άδειασε η λάρνακα 

γιατί ο Άγιος έφυγε. 

Σε λίγη ώρα ξαναγύρισε, 

δεν τον είδα πώς γύρισε,

 αλλά τον είδα 

να τακτοποιείται μέσα στη 

λάρνακά του σαν ένας άνθρωπος»!

Το Ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννη

 «αλλάζει πλευρό»- θέση 

όπως είναι ξαπλωμένο,

 ενίοτε και μπροστά στον

 κόσμο-προσκυνητές- 

και ακούγεται θόρυβος 

από εκεί. 

Μάλιστα, μια από τις φορές

 που έγινε αυτό, το 1990, 

ήταν παρών και ο μακαριστός

 και όσιος γέροντας Ιάκωβος,

 ηγούμενος της 

Ιεράς μονής του Οσίου Δαυίδ

 στην Εύβοια 

ο οποίος για να καθησυχάσει 

τον κόσμο που τρόμαξε είπε:

«Χριστιανοί μου μη φοβάστε,

 ο άγιος είναι ζωντανός 

απλά άλλαξε πλευρό…».

Είναι περίεργο ότι ένιωθε 

αλλιώς για τους άλλους

 Αγίους και αλλιώς 

για τον όσιο Ιωάννη 

το Ρώσο, τον όποιο 

μάλιστα καλούσε 

για βοήθεια μαζί 

με τον όσιο Δαβίδ.

 Όταν καλούσε 

και τους δύο, 

έδινε την εντύπωση 

ότι ο όσιος Ιωάννης 

ήτανε αναγκαίος

 ως νεώτερος,

 να τρέξει γρηγορότερα,

 επειδή ο όσιος Δαβίδ

 ήτανε γηραιός. 

Με τον όσιο Ιωάννη

 όμως δεν γινόταν

 επιτακτικός, 

όπως με τον όσιο Δαβίδ.

Ντρεπόταν ακόμη 

και να λειτουργήσει στο 

Προσκύνημα

 του όσιου Ιωάννη, 

στο Προκόπι.

 Του ζητούσαν:

-Ελάτε, π. Ιάκωβε, 

να λειτουργήσετε

 στον όσιο Ιωάννη.

Και κείνος απαντούσε:

–Είμαι άξιος εγώ 

ο χοϊκός να βρεθώ

 μπροστά στο θείο Ιωάννη!

Και πάντα, όταν πρόφερε

 το όνομα του όσιου Ιωάννη, 

τον οποίο συχνότερα 

έλεγε «θείο Ιωάννη»

 και «Ομολογητή»,

 η φωνή του στις λέξεις

 «θείος» και

 «Ομολογητής»

 έπαιρνε μια 

μεγαλόπρεπη 

επισημότητα,

λες κι έβλεπε 

τον άγιο μπροστά

 του και τον 

προσφωνούσε ως βασιλέα.

Τον όσιο Ιωάννη 

όχι μόνο τον 

παρακαλούσε 

να συντρέχει 

στις ανάγκες των πιστών,

 μα τον έβλεπε ζωντανό,

 έξω από τη λάρνακα του, 

να σπεύδει σε βοήθεια. 

Το 1986, ο π. Ιάκωβος 

διηγόταν πως ο

 άγιος Ιωάννης εργάζεται 

ζωντανός έξω 

από τη λάρνακα.

 Τον ρώτησα χαμηλόφωνα,

 καθώς καθόμουν δίπλα του:

-Τον είδατε σεις έξω;

Ο γέροντας συνέχισε,

 γιατί στη συζήτηση 

βρισκόσανε κι άλλοι. 

Το ίδιο ερώτημα, 

του το έκανα δυο 

φορές ακόμα, 

χαμηλόφωνα, 

να μην ακούσουνε

 οι άλλοι. 

Τότε αφοπλιστικά,

 χωρίς ν’ αλλάξει

 ρυθμό,απάντησε:

-Αφού τον βλέπεις 

το πρωί, που 

μαζεύεται ο Άγιος

 και μπαίνει στη 

λάρνακα του!

 Είναι ώρες που

 δε βρίσκεται στη λάρνακα!

Το θαύμα τούτο, 

ότι κάποτε ο 

Άγιος Ιωάννης

 δε βρίσκεται 

στη λάρνακα του,

 το έχουνε 

διαπιστώσει 

και άλλοι, 

όπως ο

 ιερέας-προϊστάμενος

 του Προσκυνήματος. 

Ο όσιος Ιωάννης 

αξίωνε το μακαριστό

 γέροντα με διαλογική

 συζήτηση εναργή

 και αφοπλιστική. 

Ακόμα περισσότερο,

 ο γέροντας έβλεπε

 ολόσωμο και

 ζωντανό τον Όσιο, 

με τον όποιο συζητούσε.

 Επιστρέφοντας

 από ιατρικές εξετάσεις, 

πέρασε, όπως πάντα, 

να προσκυνήσει τον όσιο Ιωάννη.

Ο  Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος

Γονάτισε στη λάρνακα του οσίου 

και σε λίγο είδε τον Όσιο

 να του λέει, καθώς 

τα διηγήθηκε 

ο ίδιος ο γέροντας:

-Έχω μια δουλειά τώρα 

και πρέπει να φύγω.

 Εσύ να μη δεχτείς 

να κάνεις Εσπερινό

 μέχρι να επιστρέψω.


Όταν γύρισε ο Άγιος, του είπε:


–Νομίζεις ότι ευλογώ 

όλους όσους έρχονται εδώ; 

Να, αυτή τη γυναίκα, 

που προσκύνησε τώρα

 με τα παιδιά της, 

δεν την ευλόγησα.


«Γιατί»; ρώτησε ο π. Ιάκωβος.


-Γιατί βλαστημάει τα παιδιά της!

Στις 15 Ιουλίου 1990,

 ημέρα Κυριακή, 

το πρωί, μόλις 

ο π. Ιάκωβος (Τσαλίκης)

 κατέβηκε από το κελλάκι του 

στο Ναό για την

 Θεία Λειτουργία, 

περιέγραφε μέσα 

στο ιερό με πρόσωπο

 εκστατικό σε Πατέρες

 της Μονής του όσα 

ο Θείος Ιωάννης ο Ρώσος

 «πνευματικώ τω τρόπω»

 του είχε πει την νύχτα 

που πέρασε

 –«ο Θεός οίδε πως»

– εμπρός στην Ιερή Λάρνακα

 με το αδιαλώβητο σκήνος Του

 στο Ναό Του στο Προκόπι.

– «Νομίζουν πως κοιμάμαι,

 ότι είμαι νεκρός,

 και δεν με υπολογίζουν

 οι Χριστιανοί.

 Εγώ όμως είμαι ζωντανός. 

Τους πάντες βλέπω. 

Το σώμα μου είναι μέσα, 

αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές

 φορές από την λάρνακά μου. 

Τρέχω ανάμεσα στους 

ανθρώπους για να 

τους βοηθήσω.

 Πολύς ο πόνος. 

Αυτοί δε με βλέπουν. 

Εγώ τους βλέπω 

και τους ακούω τι λένε.

 Και πάλι μπαίνω 

στη λάρνακα μου.

 Αλλά άκουσε Πάτερ μου

 να σου πω. 

Πολλή η αμαρτία 

στο κόσμο, πολλή

 η ασέβεια 

και πολλή η απιστία».

Γέροντας Ιάκωβος της Εύβοιας

 –«Γιατί τα λες αυτά άγιέ μου»; 

Του απάντησα. 

«Δεν βλέπεις πόσος

 κόσμος έρχεται 

στη χάρη σου και σε προσκυνά»;

«Πολλοί έρχονται, 

Πάτερ Ιάκωβε, 

αλλά λίγα είναι 

τα τέκνα μου», 

πρόσθεσε ο Όσιος και συνέχισε.


– «Για αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος.

 Γιατί πολλή η αμαρτία στον κόσμο».

–«Όχι, άγιε μου»

 του είπα ταραγμένος.

 «Από μικρό παιδί 

όλο σε πολέμους 

και ταλαιπωρίες βρέθηκα. 

Στην Μικρά Ασία 

που γεννήθηκα αλλά 

και όταν ήλθαμε

 στην Ελλάδα.

 Ύστερα άγιε μου 

αν γίνει έξαφνα

 ο πόλεμος θα χαθούν

 και ψυχές πριν 

προφτάσουν να μετανοήσουν».

– «Πρέπει να γίνει πόλεμος, 

πρέπει να γίνει πόλεμος, 

πρέπει να γίνει πόλεμος»,

 απάντησε λυπημένα

 με μια σταθερή φωνή ο Όσιος».

Πηγή: Από το βιβλίο «ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης».