Τετάρτη 2 Μαρτίου 2022

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Όταν δείτε συμφορές … - Μη φοβάστε, μας αγαπά ο Θεός».

 ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ -“Οταν δείτε συμφορές 

στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζη 

παλαβούς νόμους και να υπάρχει

 γενική αστάθεια, μη φοβηθήτε· 

θα βοηθήσει ο Θεός!” 

(Άγιος Γέρων Παίσιος, το είπε το 1981)

Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει 

με τον καλύ­τερο τρόπο, αλλά χρειάζεται 

πολλή υπομονή και προ­σοχή, 

γιατί πολλές φορές, με το να 

βιάζωνται οι άνθρω­ποι να 

ξεμπλέξουν τα κουβάρια, 

τα μπλέκουν περισσό­τερο. 

Ό Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει.

Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. 

Θα πάρει σκούπα ό Θεός!

 Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος

 πολύς τουρκικός στρατός, 

για ένα διάστημα δεν είχε μείνει 

στην Μονή Ιβή­ρων κανένας μοναχός. 

Είχαν φύγει οι Πατέρες, 

άλλοι με τα άγια Λείψανα, 

άλλοι για να βοηθήσουν 

στην Επανά­σταση.

Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον

 ένας μοναχός από μακριά 

πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε.

Μέσα και έξω από το μοναστήρι

 ήταν τουρκικός στρατός, 

και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε:

 «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;».

 Μία φορά πού προσευχόταν 

με πόνο στην Παναγία, 

βλέπει να τον πλησιάζει

 μία γυ­ναίκα – ήταν ή Παναγία – 

πού έλαμπε και το 

πρόσωπο της ακτινοβολούσε.

Τού παίρνει την σκούπα 

από το χέρι και τού λέει:

 «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά·

 εγώ θα σκουπίσω». 

Και άρχισε να σκουπίζει. 

Υστέρα εξαφανί­σθηκε μέσα στο Ιερό. 

Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! 

Τους έδιωξε ή Παναγία.

Ό Θεός άτι δεν είναι σωστό

 θα το πετάξει πέρα, όπως 

το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. 

Δουλεύει ό διάβολος, άλλα

 δουλεύει και ό Θεός και 

αξιοποιεί το κακό, ώστε 

να πρό­κυψη από αυτό καλό.

 Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια 

και ό Θεός τα παίρνει και 

φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.

Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, 

διότι πάνω από όλα και από όλους 

είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα 

και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί,

 για να απολογηθεί για το τι έπραξε, 

οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα.

 Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα 

βοηθήσουν μία κατάσταση 

και θα τιμωρηθεί αυτός 

πού κάνει το κακό. 

Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα

 στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας

 θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά 

τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή,

 με την καλωσύνη.

Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν 

την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν 

σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, 

για να σωριασθεί το 

οικοδόμημα της πίστεως.

 Όλοι όμως ευθυνό­μαστε 

για το γκρέμισμα αυτό·

 όχι μόνον αυτοί πού 

αφαι­ρούν τις πέτρες 

και το γκρεμίζουν, άλλα 

και όσοι βλέ­πουμε 

να γκρεμίζεται και 

δεν προσπαθούμε

 να το υπο­στυλώσουμε.


Οποίος σπρώχνει

 στο κακό τον άλλον

 θα δώσει λόγο

 στον Θεό γι’ αυτό. 

Και ό διπλανός όμως 

θα δώσει λόγο,

 γιατί έβλεπε εκείνον 

να κάνη κακό

 στον συ­νάνθρωπο του

 και δεν αντιδρούσε.

 Ό κόσμος εύκολα 

πιστεύει έναν 

άνθρωπο πού έχει 

τον τρόπο να πείθει.


– Ό λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.


– Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο.

 Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν

 μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυα­λό, 

ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει μακριά 

από τον Θεό γί­νεται χειρότερος 

από το μεγαλύτερο θηρίο! 

Κάνει μεγά­λο κακό.

 Το δυνατό ξίδι γίνεται 

από το χαλασμένο κρα­σί. 

Τα άλλα Τα τεχνητά ξίδια 

δεν είναι τόσο δυνατά… 

Πιο φοβερό είναι, όταν 

ό διάβολος συμμαχήσει 

με έναν άνθρω­πο 

διεστραμμένο· τότε κάνει 

διπλό κακό στους άλλους,

 όπως ό σαρκικός λογισμός, 

όταν συμμαχήσει με την σάρ­κα,

 τότε κάνει μεγαλύτερο 

κακό στην σάρκα. 

Για να συνεργασθεί 

ό διάβολος με έναν 

τέτοιο άνθρωπο,

 πρέπει αυτός να είναι

 υπολογίσιμος, 

να έχει κακή 

προαίρεση, 

κακία.


Στην συνέχεια, Θεός φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν

 δυ­σκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. 

Ή Εκκλησία, ό Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό,

 γιατί θα τους εμπόδιση στα σχέδια τους. 

Μόνον πνευματικά μπο­ρεί να αντιμετωπισθεί 

ή σημερινή κατάσταση, όχι κοσμι­κά.

 Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα,

 θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, 

σκουπίδια, όλα Τα άχρηστα, και μετά

 θα ξεκαθαρίσουν Τα πράγματα.

 Σ’ αυτήν την κατάσταση θα δείτε,

 άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό

 και άλλοι θα ξο­φλούν χρέη.

Θα γίνουν έτσι Τα πράγματα, 

πού δεν θα στε­νοχωριέται κανείς

 για την ταλαιπωρία πού θα περνάνε

 – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ό Θεός».

Πόσο ό Θεός μας αγαπά! 

Αυτά πού γίνονται σήμε­ρα και αυτά 

πού σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν

 πριν από είκοσι χρόνια πού είχε 

περισσότερη πνευμα­τική άγνοια 

ό κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. 

Τώρα ξέ­ρει ό κόσμος· 

ή Εκκλησία δυνάμωσε. 

Ό Θεός αγαπάει τον άνθρωπο,

 το πλάσμα Του, και θα φροντίσει 

γι’ αυτά πού τού χρειάζονται, 

φθάνει ό άνθρωπος να πιστεύει

 και να τηρεί τις εντολές Του.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ B΄ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)

Πατήρ Ιουστίνος Πάρβου: Έφτασε Η Ώρα Για Το Μαρτύριο. Με μεγάλο πόνο και ανησυχία έρχομαι να σάς μιλήσω γιατί αισθάνομαι ότι το οφείλω αυτό στο Θεό, στη συνείδησή μου και στην καρδιά μου και δε μπορώ να προσπεράσω αυτό το επικίνδυνο κύμα το οποίο σηκώθηκε να καταπιεί όλη την ανθρωπότητα ακόμα και τους εκλεκτούς, χωρίς να με νοιάζει.


 Δεν είναι δική μου αποστολή ως απλός μοναχός, κρυμμένος πάνω σε ένα βουνό, να σάς κάνω γνωστούς αυτούς τους κινδύνους πού έρχονται πάνω στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά είναι της Ιεραρχίας, των μεγάλων αυτής της Εκκλησίας. 

Αλλά εάν αυτοί δε λένε τίποτα για αυτά τα πράγματα πού νοιάζουν το λαό, έχοντας άλλες πολύ πιο σημαντικές απασχολήσεις εκτός από αυτές, εγώ δεν μπορώ να προσπεράσω τη φωνή όλων σας, όσων μείνατε πιστοί στο λόγο του Ευαγγελίου του Χριστού και περιμένετε και μου ζητήσατε τη γνώμη μου απέναντι σ’ αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα την οποία ζούμε.

Για αυτό τέκνα μου, έρχομαι και σάς λέγω ότι ήλθε η ώρα να δοξάσουμε τον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό, το μόνο αληθινό Θεό.

 Δε πίστευα ότι θα ζώ να δώ και εγώ την αρχή αυτών των Αποκαλυπτικών καιρών του πόνου αλλά ιδού η οργή του Θεού ήλθε πιο νωρίς επάνω μας λόγω των αμαρτιών και των ανομιών πού έχουμε διαπράξει. 

Και βλέπω πώς οι καημένοι οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να ξεπεράσουν αυτές τις παγίδες του πονηρού,τού οποίου η καινούργια απόφαση είναι να σφραγίσει τις ψυχές σας με τη σφραγίδα του διαβόλου – 666.

Όλοι διαβάσαμε την Αποκάλυψη και τις προφητείες πού έχουν γραφτεί 2000 χρόνια πριν «καί ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς η επί των μετώπων αυτών, και ίνα μή τις δύνηται αγοράσαι η πωλήσαι ει μή ο έχων το χάραγμα το όνομα του θηρίου η τον αριθμόν του ονόματος αυτού»

(Αποκ. 13, 16-17)

Ο καιρός αυτός τον οποίο ζούμε είναι πρόδρομος αυτής της προφητείας.

Πιεζόμενοι από το νόμο και την κυβέρνηση οι Ρουμάνοι είναι αναγκασμένοι να μπούν σε ένα σχέδιο εντοπισμού και επιτήρησης, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. 

Σχέδιο πού, στην πράξη, κλέβει την ελευθερία των ανθρώπων.

 Ζητάνε από τους Ρουμάνους να βάλουν πάνω στα διαβατήρια και πάνω στα διπλώματα οδηγήσεως αυτό το βιομετρικό τσίπ, το οποίο περιέχει το ψηφιακό αποτύπωμα και τη φωτογραφία.

Μάλλον για πολλούς ανάμεσά σας αυτό το τσίπ είναι κάτι ασήμαντο αλλά πίσω από αυτό το σύστημα πού καταγράφει τους ανθρώπους και περιέχει όλα τα δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ολόκληρη δικτατορία, ένα δαιμονικό σχέδιο, μέσω του οποίου δέχεσαι να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο. 

Η καταγραφή των ανθρώπων, όπως κάνουμε με τα ζώα, είναι το πρώτο βήμα από τα μέτρα πού πέρνουνε για να ελέγχουν απόλυτα τον άνθρωπο.

Αγαπητοί μου, όπως οι Άγιοι Πατέρες προφητεύουν αν δεχθείτε αυτό το τσίπ είναι σαν να αρνείστε την πίστη σας. 

Να μή πιστεύετε ότι μπορούμε να υπηρετήσουμε και το Θεό και το μαμμωνά. Όχι αγαπητοί μου, μή πάρετε αυτό το δαιμονικό σήμα το οποίο θα σάς πάρει ότι σας ανήκει σαν κληρονομιά από το Θεό, τo δικαίωμα για ταυτότητα, μοναδικότητα και γνησιότητα, του κάθε ανθρώπου. 

Πρέπει να υπερασπίσουμε αυτό το δικαίωμα πού μας έδωσε ο Θεός, αν και θα πρέπει να το πληρώσουμε με τη ζωή μας.

 Τσάμπα έχετε κερδίσει του κόσμου τα πράγματα αν χάσετε τις ψυχές τις δικές σας και των παιδιών σας, γιατί οι άγιοι Απόστολοί μας λένε πολύ ξεκάθαρα ότι «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον η ανθρώποις»(Πράξ. έ 29).

Γιαυτό σας λέω είναι ο καιρός του μαρτυρίου. 

Κατά τη γνώμη μου είμαστε στους καιρούς, στους οποίους ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία είναι το μαρτύριο. 

Τώρα είναι η ώρα να μαρτυρήσουμε με τη δική μας ζωή. 

Μέχρι τώρα αυτό ήταν τσάμπα δεν θα είχε νόημα.

Δυστυχώς εμείς δεν έχουμε μία ορθόδοξη νεολαία τόσο καλά οργανωμένη όπως έχουν οι Έλληνες, η δική μας είναι περισσότερο ευλαβής, είναι αλήθεια, αλλά και χωρίς θάρρος και αντιδράσεις.

Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο γενναία αντέδρασαν οι Έλληνες και οι Σέρβοι όταν διαμαρτυρήθηκαν για το τσίπ και αυτού του συστήματος καταγραφής και του απόλυτου ελέγχου της ταυτότητος. 

Οι νέοι τους μεγάλωσαν από μικροί σ’ αυτό το πατερικό πνεύμα τόσο μέσα στις οικογένειες όσο και στα σχολεία τους, έχουν γνώσεις της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, από πατέρα σε γιό διδάχθηκαν την πατερική παράδοση. 

Από τα χρόνια του κομμουνισμού μέχρι τώρα εμείς δείξαμε ότι συνέχεια είμαστε υπηρέτες των άλλων, ξεχνώντας το θάρρος και την αξιοπρέπεια των Παλαιών Ρουμάνων.

Όλες οι γειτονικές χώρες και οι λαοί προσπάθησαν να ξεφύγουν από τον κομμουνισμό και με κάποιο τρόπο να πετύχουν την ανεξαρτησία τους και το κατάφεραν σε κάποιο βαθμό.

 Αλλά η Ρουμανία η οποία επλήγει περισσότερο από το κομμουνιστικό θηρίο, και ο λαός της έπαθε τα χειρότερα εγκλήματα και καταστροφές στις κατασκηνώσεις και εκτοπίσεις, έφτασε σήμερα στη σαπίλα. 

Στην Εκκλησία μας η κατάσταση είναι πολύ χάλια, γιατί οι πιστοί δεν έχουν ενημερωθεί σχετικά με τις προκλήσεις του σήμερα.

 Σε μας ο καημένος ο Ρουμάνος αν τον κολακέψεις λίγο, δεν τον ενδιαφέρει πιά κανένας ευαγγελικός κανόνας.

Φταίει η άγνοια γιατί αν ο ίδιος δεν έχει καμία γνώση από την Εκκλησία, από το σχολείο, από την οικογένεια, από την κοινωνία, η άγνοια νικάει. 

Γιατί ο Ρουμάνος έχει ένα κείμενο στο κεφάλι του.

 «Πείθεσθαι τοίς ηγουμένοις», σ’ αυτόν πρέπει να λειτουργεί αυτό το κείμενο. 

Εμάς μας κατηγορούσαν στη φυλακή, χρησιμοποιώντας με πονηριά το ευαγγελικό κείμενο, όπως κάνουν οι προτεστάντες.

 «Εσείς ήσασταν πεισματάρηδες βρέ, εξεγερμένοι. 

Δεν ακούσατε το λόγο του Ευαγγελίου;

 Τί χριστιανοί είστε; 

χάνετε τη ζωή σας μάταια». 

Έτσι προσπαθούσαν στη φυλακή να τους επανεκπαιδεύσουν οι κόκκινοι κομμουνισταί από τότε. 

Το ίδιο κάνουν και τώρα με το λαό μας οι σημερινοί κομμουνιστές πού φοράνε άσπρα ρούχα.

Θέλουν και προσπαθούν τη διάλυση του θεϊκού μέσω της σχετικοποίησης των θεμελιωδών αξιών της αληθείας της πίστεως μέσω Οικουμενισμού, θέλουν την κατάταξη κai την ταύτιση των παιδιών μας με το άθεο μοντέλο. 

Αν εγώ λέω σε έναν άνθρωπο πού έχει πέντε παιδιά στο σπίτι «παιδί μου μή παίρνεις το διαβατήριο η την ταυτότητα» ο ίδιος δεν καταλαβαίνει και λέει «καλά πάτερ τί θα τους δώσω να φάνε;» 

Και θα τον βάλεις μπροστά σ’αυτή τη δύσκολη κατάσταση;

Είμαστε εμείς έτοιμοι όπως ο μάρτυρας Brancoveanu τότε, να κάνουμε άγια τα παιδιά μας;

Δεν είμαστε έτοιμοι και τότε ποιός φταίει για αυτό;

 Όχι εμείς η Εκκλησία;

 Όχι εμείς τα μοναστήρια πού είμαστε μπροστά στο Άγιο Βήμα και πρέπει να πούμε στους ανθρώπους την αλήθεια και να πούμε τί τους περιμένει αύριο. 

Αλλά στις Εκκλησίες και στις ενορίες ούτε κάν υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα. 

Σε διώχνουνε και σου λένε ότι είσαι πολύ πίσω και σε κοροϊδεύουν.

Αλλά εάν ο ιερέας δεν ξέρει τίποτα από αυτά τα πράγματα τότε τί να πείς στον καημένο τον πιστό, ο οποίος ίσα ίσα πού ανοίγει το ευαγγέλιο δυο τρεις φορές το χρόνο η μία φορά στη ζωή του;

 Φταίνε όλοι αυτοί πού είναι υπεύθυνοι για την εκπαίδευση αυτού του λαού οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι ιερείς και οι υπουργοί.

Σάς ζητάω λοιπόν εις το όνομα του σωτήρα Χριστού ο οποίος είπε:

«Πάς ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς• όστις δ’ αν αρνήσηται με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς όστις δ’ αν αρνήσηται με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».

(Μτ. 10,32,33).

Να ζητάτε από τις ρουμανικές αρχές να ανακαλέσει αυτούς τους νόμους πού επιτρέπουν την καταγραφή και την ηλεκτρονική παρακολούθηση των Χριστιανών, το οποίο σημαίνει ότι χάνουμε την ελευθερία με την οποία γεννηθήκαμε.

Αλλά θα πάρουμε τη πληρωμή για τις αμαρτίες μας το θάνατο, ο οποίος να μην είναι, ο Θεός φυλάξει, για εξαργύρωση. 

Επειδή ο Χριστός έχυσε μία φορά το αίμα του για σένα. 

Λοιπόν αυτός ο λαός μέσω των αρχηγών του πήγε πολύ κάτω και πρόδωσε τις προγονικές παραδόσεις και την πίστη. 

Εμείς αρνηθήκαμε αυτή την εξαργύρωση μή παρουσιάζοντας τις ευαγγελικές αλήθειες, απουσιάσαμε από την ηγεσία αυτού του μικρού στρατού της Αληθείας.

Να ανοικοδομήσουμε αυτό το λαό! 

Αλλά δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το πράγμα αν δεν ανοικοδομήσουμε ο καθένας τις ψυχές μας. 

Να ταπεινωθούμε και να βάλουμε στάχτη στο κεφάλι, για να μάς δώσει ο Θεός τη Χάρη και τη δύναμη να δεχθούμε το μαρτύριο.

Θα πρέπει να φτιάξουμε μικρά κάστρα για να επιβιώσουμε στα χωριά εκεί πού ακόμα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι καταλαβαίνουν το τυπικό, πού να έχουμε το δικό μας χωράφι, δικό μας σχολείο πού να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας μέσα στο Ορθόδοξο πνεύμα.

Να έχουμε τα δικά μας νοσοκομεία και μαίες. 

Τα παιδιά μόλις γεννηθούν πρέπει να προστατευτούν γιατί όπως βλέπετε θέλουν να βάλουν αυτό το τσίπ στο παιδί μόλις γεννιέται.

Ο καθένας οφείλει να σώσει την ψυχή του. 

Ο καθένας να ψάξει και να δεί ότι είμαστε μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο σημείο πού πρέπει να διαλέξουμε είτε χάνεις τη ψυχή είτε σώζεις την ψυχή. 

Αυτός πού μέχρι στιγμής δεν ενδιαφέρθηκε δεν είναι ακόμα αργά να μάθει και να καταλάβει.

Τώρα είναι ο καιρός της θυσίας, με τα πολλά λόγια δεν κάνουμε τίποτα.

Θα πηγαίνεις εσύ αγαπητέ Ρουμάνε χωρίς φόβο κατ’ ευθείαν στο σπαθί, όπως έκαναν οι πρόγονοί μας. 

Να πάς όπως μία Ιαπωνική τορπίλα, για να πεθάνεις στην αγκαλιά του εχθρού.

Είμαστε τώρα ακριβώς όπως ήταν οι παλαιοί χριστιανοί μαζί με τα λιοντάρια στη Ρωμαϊκή αρένα. 

Να είσαι μέσα στην αρένα και να περιμένεις όπως κάνανε και οι παλαιοί Χριστιανοί να απελευθερώσουν τα λιοντάρια. 

Περιμένετε να σάς σφάξουν, να σάς κόψουν, δεν υπάρχει άλλη σωτηρία.

Ο πόλεμος είναι ανοικτός, πολεμάτε μέχρι το τέλος. 

Μή φοβείσθε. 

Όπως άρχισε ο Χριστιανισμός έτσι και θα τελειώσει, με πολύ πόνο και ταλαιπωρία. 

Σφραγίστε το Χριστιανισμό με το μαρτύριό σας.

Αγαπητοί αδελφοί μοναχοί και ιερείς σας ζητάω να υπογράφεται και σείς αυτό το κείμενο εις το όνομα του Μοναστηριού και της ενορίας πού ανοίκετε.

Ιερά Μονή Petru Voda, 14 Ιανουαρίου 2009

Των αγίων ενδόξων μαρτύρων των εν Ραϊθώ σφαγιασθέντων

Αρχιμανδρίτης Justin Parvu

orthodox-watch.blogspot.com

greekpress.gr

ΒΙΝΤΕΟ - Γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός: Οι προφητείες για τη μεγάλη κρίση και τον πόλεμο της Ρωσίας «Οι λαοί που θα είναι σε μη εμπόλεμες χώρες δεν θα παραδειγματίζονται»...

Τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός (1921-2009) προείδε τις παγκόσμιες εξελίξεις, το ρόλο της Ρωσίας, την επικείμενη σύγκρουση στην Ανατολική Μεσόγειο και την πτώχευση της Ελλάδας, ενώ μίλησε και για έναν επερχόμενο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα λεγόμενά του παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και παρακάτω θα δείτε μερικές από τις προφητείες του.

Θα ξεσπάσει πόλεμος και στη γειτονιά μας. 

Αλβανοί, Κροάτες, Βόσνιοι μουσουλμάνοι, Αμερικανοί και λίγοι Νατοϊκοί θα στραφούν εναντίον Ρωσίας και Σερβίας (ορθοδόξων). 

Στη Ελλάδα θα πέσει η κυβέρνηση και θα πάμε σε εκλογές. 

Τότε ακριβώς, η χούντα που θα κυβερνά την Τουρκία θα μας επιτεθεί, όμως οι Ρώσοι θα κινηθούν ταχύτατα προς Νότο, βιαζόμενοι να καταλάβουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα την Τουρκία, ώστε να μην προλάβει το ΝΑΤΟ να την ενισχύσει.


Η Τουρκία θα χτυπηθεί με σφοδρότητα και θα καταστραφεί ολοκληρωτικά. 

Προηγουμένως, οι Ρώσοι θα έχουν εισβάλει σε Γεωργία, Ουκρανία, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, απωθώντας τα αμερικανικά στρατεύματα.

 Θα εισβάλουν και στον Βορρά, κατακτώντας όλες τις Σκανδιναβικές χώρες (Φιλανδία, Νορβηγία, Σουηδία), διότι ενώ αυτές φαινομενικά θα κρατούν ουδέτερη στάση, θα σχεδιάζεται ένα μεγάλο χτύπημα από τα εδάφη τους κατά του άμαχου ρωσικού πληθυσμού. 

Η καταστροφή που θα υποστούν θα συγκλονίσει την ανθρωπότητα. 

Στην συνέχεια, οι Ρώσοι θα εισβάλουν σε Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ρουμανία και Μολδαβία. 

Οι λαοί των ορθόδοξων κρατών της Βαλκανικής 

(Σέρβοι και Ρουμάνοι, αλλά όχι οι Βούλγαροι) 

θα εξεγερθούν και θα ανατρέψουν τις υπόδουλες κυβερνήσεις τους συμμαχώντας με τους Ρώσους.

Κατόπιν, οι Ρώσοι θα κατέβουν νότια, για να βοηθήσουν τους συμμάχους τους, Άραβες και κυρίως τους Ιρανούς, που θα δέχονται επίθεση από τους Αμερικανούς. 

Οι Αμερικανοί θα έχουν καταλάβει την παραλιακή ζώνη του Ιράν μετά από λυσσαλέο αγώνα, όμως δεν θα μπορούν να προχωρήσουν στο εσωτερικό της χώρας, εξαιτίας μεγάλης αντίστασης των Περσών. 

Οι Ρώσοι θα σαρώσουν όλη την Περσία και θα καταστρέψουν τις αμερικανονατοϊκές δυνάμεις. 

Μετά θα εισβάλουν σε Ιράκ, Συρία, Ιορδανία, Λίβανο, Κουβέιτ και τέλος στο Ισραήλ. 

Τότε, θα υπάρξει η πρώτη προσπάθεια χρήσης πυρηνικών όπλων από ΗΠΑ και Ισραήλ, αλλά θα τα εξουδετερώσουν οι Ρώσοι προκαλώντας παγκόσμια διακοπή ενέργειας και επικοινωνιών. 

Ύστερα, θα προχωρήσουν στην Αίγυπτο και θα καταλάβουν τη Διώρυγα του Σουέζ.

 Κατά την προέλαση των Ρώσων προς την Αίγυπτο, τα στρατεύματά τους θα διέλθουν ταχύτατα μέσω του εναέριου και χερσαίου ελληνικού χώρου, χωρίς η Ελλάδα να υποστεί ζημιές. 

Αυτή η ικανότητά τους να μπορούν να μετακινούν στρατεύματα μεγάλου όγκου σε μικρό χρονικό διάστημα θα αποτελέσει στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους. 

Κατόπιν, θα στραφούν στα Βαλκάνια, για να βοηθήσουν τους Σέρβους, που θα δέχονται επίθεση από το ΝΑΤΟ και από μουσουλμανικά και καθολικά κράτη των Βαλκανίων, και θα νικήσουν.

Αυτό που θα κάμψει τους Ρώσους, οδηγώντας τους σε αναδίπλωση δυνάμεων, είναι η προδοσία των Κινέζων. Ενώ αρχικά θα είναι μαζί τους, στη συνέχεια, έναντι του μεγαλύτερου ανταλλάγματος που συμφωνήθηκε ποτέ (την κατοχή της Σιβηρίας) θα αποχωρήσουν και θα επιτρέψουν στα εχθρικά στρατεύματα να χτυπήσουν τους Ρώσους πισώπλατα.

Οι Ρώσοι θα αναδιπλωθούν στην Ανατολική Θράκη και στα απέναντι μικρασιατικά εδάφη.

 Οι Δυτικοί θα αποβιβαστούν στην Αλβανία

 (στρατεύματα 3.000.000) και θα κινηθούν ανατολικά.

 Λόγω όμως εκτεταμένων καταστροφών που θα έχει υποστεί το οδικό δίκτυο, θα διοχετεύσουν το μεγαλύτερο τμήμα των νατοϊκών δυνάμεων από την Ελλάδα, μέσω της Εγνατίας Οδού. 

Αυτό θα το κάνουν αφενός γιατί το ελληνικό οδικό δίκτυο θα έχει υποστεί μικρές καταστροφές, καθώς μέχρι τότε η Ελλάδα θα έχει κρατήσει ουδέτερη στάση, και αφετέρου διότι οι Ρώσοι θα επιλέξουν να μη χτυπήσουν ομόδοξη και φιλικά προσκείμενη χώρα.

Οι Δυτικοί όμως θα μισούν τρομερά τους Έλληνες, γιατί δεν πολέμησαν εναντίον των Ρώσων και διότι δεν θα έχουν υποστεί τόσο σημαντικές καταστροφές και απώλειες. 

Αλίμονο τότε στους Έλληνες που θα πέφτουν στα χέρια τους! 

Με αστείες δικαιολογίες και ερωτήσεις, θα καλείται να απαντήσει ο κάθε αγρότης και βοσκός σχετικά με το αν είναι κοντά ή μακριά η Πόλη και θα βασανίζονται μέχρι θανάτου.

 (Ο Άγιος Κοσμάς Αιτωλός είχε πει: 

«Θα σας ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλη, εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν».) 

Τα στρατεύματα θα παρεκκλίνουν της πορείας τους και θα επιτίθενται σε μικρές και μεγάλες πόλεις.

 Τα αίσχη των παπικών σταυροφόρων θα επαναληφθούν.

 Σπίτια θα λεηλατούνται, γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας θα βιάζονται, αθώοι πολίτες θα δολοφονούνται, εκκλησίες θα πυρπολούνται και το κακό θα είναι συνεχόμενο, διότι οι στρατιωτικές μονάδες θα διαδέχονται η μια την άλλη.

 Μοναδική σωτηρία θα αποτελεί η φυγή στα βουνά και τα δάση.

Τμήμα των νατοϊκών στρατευμάτων θα διοχετευθεί μέσω Θεσσαλίας. 

Τρομερή καταστροφή θα περιμένει τους κατοίκους των περιχώρων. 

Τα χωριά του κάμπου θα καταστραφούν καθώς δεν διαθέτουν φυσική κάλυψη και θα γλιτώσουν μόνο τα χωριά που βρίσκονται στους πρόποδες του Ολύμπου και του Κισσάβου. 

(Ο Άγιος Κοσμάς Αιτωλός είχε πει:

 «Όσα χωριά είναι κοντά σε δρόμο πολλά θα τραβήξουν»,

 «Τα χωριά του κάμπου θα πάθουν χαλάστρα,

 ενώ στις ποδιές του Κισσάβου θα κοιμηθούν 

σκλάβοι και θα ξυπνήσουν ελεύθεροι»,

 «Σπίτια μεγάλα μην κάνετε. 

Λιάσες να κάμνετε να μη σας έρχονται μέσα»,

 «Οι βράχοι και οι λάκκοι θα είναι γεμάτοι κόσμο».)

Οι στρατιωτικές δυνάμεις από Θεσσαλία

 και Εγνατία θα ενωθούν έξω από την Πόλη,

 όμως ο «μισθός» των νέων σταυροφόρων

 θα είναι βαρύς και ολέθριος μπροστά 

στα τείχη της Κωνσταντινούπολης 

(θα υπερισχύσουν οι Ρώσοι και θα παραδώσουν την Πόλη στους Έλληνες).

 Εκεί, οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοί της

 θα υποστούν ανοσιουργήματα. 

(Ο Άγιος Κοσμάς Αιτωλός είχε πει:

 «Από τρία μπουγάζια στενά, 

Κρα,

 Κράψη 

και Μουζίνα, 

θα περνούν πολλά 

στρατεύματα για την Πόλη»,

 «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες.

 Δεν θα προφθάσουν όμως»,

 «Ο στρατός αυτός δεν θα φθάσει στην Πόλη, 

στη μέση του δρόμου θα μάθει

 ότι ο πόλεμος τελείωσε», 

«Στην Πόλη θα χυθεί τόσο αίμα

 που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξει».)

Ο Γέροντας δεν αποκάλυψε τα περαιτέρω.

 Οπότε ο πυρηνικός πόλεμος

 των τριών ημερών 

θα ακολουθήσει τα παραπάνω γεγονότα.

https://gr.hellomagazine.com/social-life/gerontas-iosif-vatopedinos-profiteies-polemos/

 



Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς - 2 ΜΑΡΤΙΟΥ .

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού

Στις 2 Μαρτίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη ενός νέου αγίου, του αγίου Νικολάου Πλανά. Πρόκειται για μια σπάνια ιερατική μορφή, η οποία λάμπρυνε την αττική γη τον περασμένο αιώνα και αποτελεί το καύχημα και το πρότυπο των κατοπινών ευλαβών ορθοδόξων κληρικών.

Γεννήθηκε στη Νάξο το 1851. Γονείς του ήταν οι ευσεβείς και εύποροι Ιωάννης και Αυγουστίνα. Από μικρό παιδί έδειξε δείγματα αφοσίωσης προς την Εκκλησία, διακονούσε ως «παπαδάκι» στο Ιερό Βήμα. Παράλληλα ανέπτυξε σπάνιες αρετές, όπως λ. χ. μοίραζε το λιγοστό ψωμί του με τα άλλα πεινασμένα παιδιά της γειτονιάς! Λίγα γράμματα έμαθε από τον παππού του, ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό, τα οποία αξιοποίησε κατόπιν μόνος του. 1864 πέθανε ο πατέρας του η μητέρα του μετανάστευσε, στην Αθήνα, με τον μικρό Νικόλαο και την αδελφή του, όπου και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα Ιλισού. Στα δεκαεπτά του χρόνια παντρεύτηκε, ύστερα από πιέσεις της μητέρας του, την Ελένη Προβελέγγιου από τα Κήθυρα, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Ιωάννη. Όμως λίγο αργότερα αρρώστησε η σύζυγός του και πέθανε.

Το 1879 εισήλθε στις τάξεις του ιερού κλήρου, χειροτονήθηκε διάκονος στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Πλάκας και το 1884 πρεσβύτερος στο ναΰδριο του Αγίου Ελισαίου, στο Μοναστηράκι, πραγματοποιώντας το παιδικό του όνειρο. Στον μικρό, αλλά όμορφο και κατανυκτικό αυτό ναό έψαλλε, όπως είναι γνωστό ο μεγάλος μας λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης με τον εξάδελφό του Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Εκεί λειτουργούσε ο παπα-Νικόλας καθημερινά για πολλά χρόνια, του οποίου η απλότητα και η κατάνυξη δημιούργησε πόλο έλξης πολλών Αθηναίων.

Στη συνέχεια υπηρέτησε στον ιερό ναό της Μεταμορφώσεως και στη συνέχεια στο μετόχι της Μονής Σινά το εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Κυνηγού, στο νέο Κόσμο, όπου μόνο στάνες και χωράφια υπήρχαν τότε. Εκεί ο αγαθός λειτουργός ανέπτυξε θαυμαστή ποιμαντική και φιλανθρωπική δράση. Πλήθος Αθηναίων συνέρρεαν εκεί να λειτουργηθούν και να πάρουν την ευλογία του. Τα έσοδα του ναού αυξάνονταν, τα οποία ο παπα-Νικόλας τα μοίραζε στους φτωχούς. Φτωχοί και βασανισμένοι άνθρωποι πήγαιναν κοντά του να λάβουν βοήθεια και να βρουν πνευματική και ηθική στήριξη.

Ο ίδιος ήταν άκακος σαν μικρό παιδί και δε περνούσε ποτέ το κακό από το μυαλό του. Γι’ αυτό έπεφτε συχνά θύμα επιτηδείων απατεώνων, οι οποίοι παρίσταναν τους φτωχούς και του αποσπούσαν χρήματα. Ουδέποτε κρατούσε χρήματα για τον εαυτό του σε μια εποχή που οι κληρικοί δεν είχαν μισθό και συντηρούνταν είτε από τους ενορίτες ή την προσωπική τους εργασία. Με το ένα χέρι τα έπαιρνε και με το άλλο τα μοίραζε σε φτωχούς, χήρες και ορφανά. Κάθε βράδυ ήταν απένταρος και συνήθως κοιμούνταν νηστικός!

Ο πολύς κόσμος τον αγαπούσε και τον σέβονταν, θεωρώντας τον άγιο άνθρωπο και αληθινό κληρικό. Όμως υπήρχαν και κάποιοι οι οποίοι τον μισούσαν, τον έβριζαν και τον έκλεβαν φανερά. Αυτός ανταπέδιδε καλοσύνη, χαμόγελα και ευλογίες! Ουδέποτε ξεστόμισε ύβρεις και ουδέποτε θύμωσε. Είχε έναν καλό λόγο για όλους! Είχε απέραντη ταπείνωση, ώστε τον άκουγαν συχνά να κατηγορεί τον εαυτό του, ως αμαρτωλό, υπερήφανο και αχάριστο!

Νήστευε όλες τις νηστείες του έτους και απείχε ακόμη και από το λάδι. Ήταν απλός και καταδεκτικός. Δεν απόπαιρνε κανέναν, ούτε τον μεγαλύτερο αμαρτωλό, αλλά με πνεύμα αγάπης και με παιδική αφέλεια νουθετούσε τους πάντες. Αν και σχεδόν αγράμματος, τον διέκρινε μια ακατανόητη σοφία, η οποία εξέπληττε τους μορφωμένους συνομιλητές του. Όταν εξομολογούσε έκλαιε σα μικρό παιδί με τους εξομολογουμένους του!

Η μεγάλη του χαρά και αγαλλίαση ήταν οι ακολουθίες της Εκκλησίας. Ιδιαίτερα ευχαριστιόταν με τις ολονύκτιες ακολουθίες, τις οποίες τελούσε συχνά. Συνέχιζε να τις τελεί ακόμη και όταν γέρασε. Στεκόταν όρθιος μπροστά την Αγία Τράπεζα δέκα με δεκαπέντε ώρες άυπνος, παρά τους αφόρητους πόνους που είχε στα πόδια του! Όταν λειτουργούσε ζούσε σε άλλη διάσταση, έσβηνε η αίσθηση του χρόνου γι’ αυτόν. Απόλυτα αφοσιωμένος στην προσευχή και την ακριβή τέλεση των ιερών ακολουθιών και ιδιαίτερα της Θείας Λειτουργίας, αποξενώνονταν εντελώς από τα γήινα και φθαρτά.

Ούτε ζέστη, ούτε κρύο καταλάβαινε, ούτε τους πόνους του κορμιού του αισθάνονταν! Υπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες, πως την ώρα που λειτουργούσε φώναζαν μικρά παιδιά από το εκκλησίασμα ότι βλέπουν τον παππά να μην πατά στη γη και να αιωρείται στον αέρα! Άλλα παιδιά έβλεπαν αγγέλους να συλλειτουργούν να τον παπα-Νικόλα! Ο ίδιος μάλιστα είχε αξιωθεί να ακούσει σε κάποια ολονυχτία ψαλμωδίες των αγγέλων! Η αγιότητά του ήταν ολοφάνερη!

Η ακατάπαυτη ποιμαντική του διακονία και οι προσωπικές του εθελούσιες στερήσεις τον κατέβαλλαν. Στις 28 Φεβρουαρίου του 1832 λειτούργησε για τελευταία φορά και μετά κατέρρευσε. Έμεινε κλινήρης ως τις 2 Μαρτίου, όπου παρέδωσε την αγία του ψυχή στο Θεό, που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε την Εκκλησία Του. Το 1992 ανακηρύχτηκε άγιος. Τα ιερά του λείψανα βρίσκονται στο ναό του Αγίου Ιωάννου στην οδό Βουλιαγμένης, όπου αγιάζουν τους πιστούς και επιτελούν πολλά θαύματα.

Ο άγιος Νικόλαος Πλανάς ενσαρκώνει τον αληθινό τύπο του ορθοδόξου κληρικού, ο οποίος είναι διαποτισμένος από την ησυχαστική και κολλυβαδική παράδοση της Εκκλησίας μας. Είναι το πρότυπο της άδολης ευσέβειας και της απόλυτης αφοσίωσης στο Θεό, ξεκομμένο από τον νοσηρό ορθολογισμό, ο οποίος συσσωρεύει στον άνθρωπο σπέρματα ψυχοφθόρου αμφιβολίας και απιστίας. Είθε να πρεσβεύει για όλους μας κάτω από το θρόνο της μεγαλοσύνης του Θεού!

https://www.orthodoxianewsagency.gr/vioi-agion/agios-nikolaos-o-planas/

Η εμφάνιση του Αγίου Παντελεήμονα στον Άγιο Νικόλαο Πλανά!


      Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς (1851 – 1932)

            – Εορτάζει στις 2 Μαρτίου.

Κατ’ αρχήν ο Άγιος Νικόλας Πλανάς έγινε εφημέριος εις τον Άγιον Παντελεήμονα, εις τον Νέον Κόσμον. Η ενορία του απηρτίζετο από… 13 οικογένειας. 

Εις το διάστημα της εφημερίας του, τον επεσκέφθη ένας ιερεύς άνευ ενορίας, τον παρεκάλεσε να συλλειτουργήσουν, και αυτός ως καλός και αγαθός τον εδέχθη ολοψύχως.

Αυτός όμως ο ιερεύς τα συνεφώνησε με τούς τότε επιτρόπους της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονος, τον έδιωξαν και τον έστειλαν εις την εκκλησίαν τού Αγίου Ιωάννου της οδού Βουλιαγμένης (τον «Κυνηγόν», ως τον έλεγαν τότε). Η ενορία της εκκλησίας αυτής απηρτίζετο από… οχτώ οικογενείας! Και η πληρωμή τού ιερέως ήτανε ένα κομμάτι κρέας από το μανάρι των Απόκρεω ή των Χριστουγέννων. Αυτό δεν τον πείραζε, είχε κεφάλαιον την νηστείαν. Αρκεί να είχε εκκλησία να λειτουργή.

Αυτός ο διωγμός από την εκκλησία τού Αγίου Παντελεήμονος τού έφερε μεγάλο ψυχικό πόνο. Μια βραδιά, φεύγοντας από τον Άγιο Ιωάννη για να πάη στο σπίτι του, έκλαιγε στο δρόμο. Έρημος ο τόπος τότε.

Βλέπει άξαφνα στο δρόμο ένα νεαρό παλληκάρι και τού λέγει: Τι κλαις, πάτερ μου;

– Κλαίω, παιδί μου, γιατί με διώξανε από τον Άγιο Παντελεήμονα.

– Μη λυπείσαι, πάτερ μου, και εγώ είμαι πάντοτε μαζί σου.

Τού λέγει: Ποιος είσαι συ, παιδί μου;

– Εγώ, τού λέγει, είμαι ο Παντελεήμων, πού μένω στον Νέο Κόσμο- και τον έχασε αμέσως από εμπρός του. Αυτήν την οπτασίαν την διηγείτο ο ίδιος επί λέξει εις μίαν κόρη της συνοδείας του.

ΜΑΡΘΑ μοναχή

Πηγή περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ ΤΕΥΧΟΣ 16 (από το βιβλίο Ο παπα Νικόλας Πλανάς Εκδόσεις «ΑΣΤΗΡ» Αθήνα 1979. )

*****

Πάντοτε την παραμονή του αγίου Παντελεήμονος, ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, τελούσε Αγρυπνία στον ιερό ναό του στον Ιλισσό. Μια χρονιά όμως ήταν άρρωστος με υψηλό πυρετό. Οι δικοί του τον απέτρεπαν να πάει για την Αγρυπνία. Εκείνος φλεγόταν από αγάπη προς τον Άγιο. Και πήγε. Όπως έλεγε αργότερα, τη νύχτα, μετά τη Λιτή ακούμπησε, εξαντλημένος από τον πυρετό, στην άκρη της Αγίας Τραπέζης. Και βλέπει εμπρός του τον Άγιο «να κρατά ένα μικρό ποτήρι γεμάτο φάρμακο» και του λέει:

«Πιέτο, πάτερ μου, να γίνης καλά».

Το πήρε, το ήπιε, έφυγε ο πυρετός, έγινε τελείως καλά. Και έλεγε:

«Επί μίαν εβδομάδα είχα τη γλύκα στο λάρυγγά μου… 

Το θεώρησα αμαρτία και αγνωμοσύνη να μη το ειπώ…».

                                  ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ

                                       ΑΓΙΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ  ΠΛΑΝΑΣ