Πατηρ Κωνσταντινος Στρατηγόπουλος: Αν ο ανθρωπος δεν δει τον Χριστὸ σε αυτην την ζωὴ, δεν θα δει τον Πατέρα και το Φῶς Του οὔτε στην αλλη ζωή".

Ἡ Κάθαρση καὶ ὁ Φωτισμὸς γιὰ ποιὸ λόγο χρειάζονται; 

Γιὰ νὰ πάει ὁ ἄνθρωπος στὸν Παράδεισο 

καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν κόλαση;

 Γι΄ αὐτὸ χρειάζονται; 

Σὲ τί συνίσταται αὐτὴ ἡ Κάθαρση καὶ ὁ Φωτισμός; 

Καὶ γιὰ ποιὸν λόγο ἐπιδιώκονται ἀπ΄ τοὺς 

Ὀρθοδόξους ὡς μοναδικὴ θεραπευτικὴ μέθοδος;

Γιὰ νὰ βρεῖ κανεὶς τὸν λόγο καὶ νὰ δώσει ἀπάντηση στὴν

 ἐρώτηση αὐτή, πρέπει νὰ κατέχει τὸ βασικὸ κλειδί,

 τὸ ὁποῖο εἶναι τοῦτο: Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴν γῆ

 ἔχουν τὸ ἴδιο τέλος ἀπὸ Ὀρθόδοξη θεολογικὴ ἄποψη. 

Εἴτε εἶναι κανεὶς Ὀρθόδοξος, εἴτε εἶναι Βουδιστής, εἴτε

 Ἰνδουιστὴς ἢ ἀγνωστικιστὴς ἢ ἄθεος, ὁτιδήποτε καὶ ἂν 

εἶναι, κάθε ἄνθρωπος πάνω στὴν γῆ εἶναι προορισμένος

 νὰ δεῖ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Προσέξτε ἐδῶ, πρέπει νὰ

 κρατιέστε καλὰ καὶ νὰ μὴν παρανοεῖτε αὐτὰ ποὺ 

λέω, γιατί λίγο ἂν τὰ παρανοήσετε θὰ μᾶς βγάλετε

 ὅλους αἱρετικούς.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι λοιπὸν σ΄ αὐτὴν τὴν γῆ πάνω,

 εἶναι προορισμένοι νὰ δοῦν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. 

Θὰ δεῖ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ κοινὸ τέλος 

τῆς ἀνθρωπότητος, κατὰ τὴν

 Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, 

ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, οἱ πάντες.

 Εἶναι ὅλων τῶν ἀνθρώπων, δὲν εἶναι 

ἀποκλειστικὸ προνόμοιο τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ δοῦν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ...

ἀπ΄ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως ἔχουν τὸ ἴδιο τέλος. 

Ὅλοι βέβαια θὰ δοῦν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, 

ἀλλὰ μὲ μιά διαφορά: 

Οἱ μὲν σεσωσμένοι θὰ δοῦν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ

 ὡς Φῶς γλυκήτατον καὶ ἀνέσπερον,

 οἱ δὲ ὑπόλοιποι θὰ δοῦν τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ

 ὡς πῦρ καταναλίσκον, σὰν φωτιὰ ποὺ τοὺς καίει.

Αὐτὸ τὸ ὅτι ὅλοι θὰ δοῦμε τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ,

 εἶναι ἕνα ἀληθινὸ ἀναμενόμενο γεγονός,

 τὸ νὰ δεῖ δηλ. κανεὶς τὸν Θεὸ καὶ τὴν δόξα

 τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ Φῶς Του. 

Αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ θὰ γίνει εἴτε τὸ θέλουμε, 

εἴτε δὲν τὸ θέλουμε.

 Ἡ βίωση ὅμως αὐτοῦ τοῦ Φωτὸς θὰ εἶναι 

διαφορετικὴ ἀπὸ τοὺς μὲν καὶ τοὺς δε, 

καὶ ἐδῶ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία.

Ὁπότε, τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι

 νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ δοῦμε τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ,

 γιατί αὐτὸ θὰ γίνει, θέλουμε δὲν θέλουμε 

θὰ τὸ κάνει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,

 θὰ γίνει ὁπωσδήποτε. 

Τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἑστιάζεται στὸ πῶς 

θὰ δεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος τὸν Θεό, ὄχι ἂν

 θὰ Τὸν δεῖ, στὸ πῶς θὰ Τὸν δεῖ. 

Δηλ. τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ

 κηρύττει στοὺς ἀνθρώπους ὅτι ὑπάρχει 

Θεὸς ἀληθινός, ὅτι ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτεται

 ὡς Φῶς, ὅτι ὅλοι θὰ Τὸν δοῦν καὶ νὰ 

προετοιμάζει τοὺς ἀνθρώπους νὰ δοῦν 

τὸν Θεό, ἀλλὰ σὰν Φῶς ὄχι σὰν φωτιά.

Καὶ ἐδῶ εἶναι ἀκριβῶς ἡ Κάθαρση καὶ ὁ

 Φωτισμὸς ποὺ ἀνήκει στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, 

καὶ ἐδῶ (εἶναι) ἡ ἰδιάζουσα διαφορὰ τῆς Ὀρθοδοξίας,

 γιατί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στὸν κόσμο θὰ δοῦν

 τὸν Θεό, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ἔχει αὐτὴν τὴν

 θεραπευτική, στὸ πῶς θὰ Τὸν δεῖς. 

Αὐτὴ ἡ προετοιμασία τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας 

καθὼς καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ποὺ θέλουν 

νὰ δοῦν τὸν Θεὸ ὡς Φῶς, εἶναι στὴν οὐσία της

 μιά θεραπευτικὴ ἀγωγή, ἡ ὁποία πρέπει 

νὰ ἀρχίσει καὶ νὰ τελειώσει σ΄ αὐτὴν τὴν ζωή. 

Πρέπει σ΄ αὐτὴν τὴν ζωὴ 

νὰ γίνει ἡ θεραπεία 

καὶ νὰ περατωθεῖ, 

γιατί ὅπως τὸ εἴπαμε

 μετὰ θάνατον

 «οὐκ ἔστι μετάνοια», αὐτὸ 

εἶναι «οὐκ ἔστι μετάνοια», 

δὲν ὑπάρχει πιὰ θεραπεία 

(μετὰ θάνατον).

Αὐτὴ ἡ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ

 εἶναι ἡ οὐσία 

καὶ τὸ περιεχόμενο 

τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.

 Συνίσταται δὲ καὶ ἀποτελεῖται,

 ἀπὸ τὰ ἀκόλουθα

 τρία στάδια πνευματικῆς ἀναβάσεως:

 α) τὴν Κάθαρση ἀπὸ τὰ πάθη, 

β) τὸν Φωτισμὸ ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ 

Ἁγίου Πνεύματος 

καὶ γ) τὴν Θέωση πάλι ἀπὸ τὴν

 Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 Συμβαίνει δὲ καὶ τοῦτο, 

ἂν δὲν φτάσει κανεὶς 

τουλάχιστον σὲ κατάσταση 

μερικοῦ Φωτισμοῦ 

σ΄ αὐτὴν τὴν ζωή,

 δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὸν Θεὸ

 σὰν Φῶς οὔτε σ΄ αὐτὴν τὴν ζωή,

 ἀλλ΄ οὔτε καὶ στὴν ἄλλη ζωή.

Ἔτσι, εἶναι φανερὸ ὅτι

 οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

 ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸν

 ἄνθρωπο ὅπως εἶναι σήμερα, 

αὐτὴν τὴν στιγμή!

 Καὶ ἐκεῖνος ποὺ χρειάζεται θεραπεία

 εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἔχει 

καὶ τὴν εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ 

νὰ ἀρχίσει αὐτὸ τὸ ἔργο σήμερα, σ΄ αὐτὴν

 τὴν ζωή, γιατί σ΄ αὐτὴν τὴν ζωὴ μπορεῖ 

νὰ τὸ κάνει ὄχι μετὰ θάνατον.

 Καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἶναι

 ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἀποφασίσει

 γιὰ τὸ ἂν θὰ

 ἀκολουθήσει αὐτὸν 

τὸν δρόμο τῆς θεραπείας ἢ ὄχι.

Ὁ Χριστὸς εἶπε: «ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδός». 

Ἡ ὁδὸς πρὸς τί; Προσέξτε τί θὰ πεῖ τώρα: 

Ἡ ὁδὸς ὄχι πρὸς τὴν ἄλλη ζωή,

 ὁ Χριστὸς εἶναι πρῶτα ἡ ὁδὸς

 σ΄ αὐτὴν τὴν ζωή. 

Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ὁδὸς 

πρὸς τὸν Πατέρα Του 

καὶ Πατέρα μας. 

Ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτεται στὸν ἄνθρωπο,

 πρῶτα σ΄ αὐτὴν τὴν ζωὴ καὶ τοῦ δείχνει 

τὸν δρόμο πρὸς τὸν Πατέρα. 

Αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. 

Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν δεῖ τὸν Χριστὸ 

σ΄ αὐτὴν τὴν ζωὴ τουλάχιστον 

μὲ τὴν νοερὰ αἴσθηση, δὲν θὰ δεῖ 

τὸν Πατέρα καὶ τὸ Φῶς Του 

οὔτε στὴν ἄλλη ζωή. 

Βλέπετε, ὅλο τὸ κείμενο ἔχει 

κεντρικοὺς ἄξονες, 

Κάθαρση – Φωτισμὸς – Θέωση,

 καὶ ἕνα συγκλονιστικὸ «τώρα».

 Αὐτὸ τὸ συγκλονιστικὸ 

«τώρα» μᾶς νοιάζει!

π. Κων/νος Στρατηγόπουλος:

 "Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν δεῖ τὸν Χριστὸ

 σ΄ αὐτὴν τὴν ζωὴ, δὲν θὰ δεῖ τὸν 

Πατέρα καὶ τὸ Φῶς Του οὔτε στὴν ἄλλη ζωή"

Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα

 ὁμιλίας τοῦ πατρὸς 

Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

 ἀπὸ τὸ 2ο μέρος τοῦ ἀφιερώματος

 στὸν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη.

ΒΙΝΤΕΟ - Άγιος Παϊσιος - Όσα είχε πει ο Άγιος Παϊσιος για το κλείσιμο των στενών στις προφητείες του και τον Γ΄ΠΠ .

www.molwnlave.net

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς - Γιατί ο αγαθός Κύριος αποσύρει την ειρήνη από έναν λαό ?....

Για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ 

και των Εβραίων οι άγιοι προφήτες 

τα προφήτευσαν μέχρι λεπτομέρειας…. 

Γνωρίζει ο Θεός ότι η δυστυχία επιστρέφει 

τους αμαρτωλούς ανθρώπους στην Αλήθεια,

 γι’ αυτό και στέλνει δυστυχίες. 

Στην ειρήνη και την αφθονία οι άνθρωποι

 γίνονται ασεβείς κι εγωιστές, γι’ αυτό 

ο Θεός στέλνει τις δυστυχίες ώστε να τους αφυπνίσει.

Εξ ου και η Σέρβικη παροιμία:

 χωρίς δυστυχία δεν υπάρχει φιλοθεΐα. 

Επειδή ο ναός μου είναι ερειπωμένος, κι εσείς ασχολείσθε ο καθένας με το δικό του σπίτι.

 Γι` αυτό οι ουρανοί δεν έβρεξαν κι η γη αρνήθηκε να δώσει τούς καρπούς της (Άγγ. 1, 9-10). 

Κι όταν δε βοηθούν οι μικρές δυστυχίες, 

ο Θεός επιτρέπει τις μεγαλύτερες δυστυχίες, 

τη δυστυχία των δυστυχιών, 

δηλαδή τον πόλεμο.

 Όλοι οι αμαρτωλοί μέσα στο λαό μου, 

αυτοί πού λένε με αυτοπεποίθηση ο Θεός

 δε θα αφήσει να μας βρει κανένα κακό,

 όλοι από των εχθρών θα

 σκοτωθούν τα ξίφη (Άμ. 9, 10). 

Κατά τον ίδιο τρόπο μιλούν σήμερα η

 Ευρώπη και η Αμερική: 

δεν πρόκειται να μας συμβεί κανένα κακό! 

Εν τω μεταξύ, το κακό γίνεται ο επίτιμος 

επισκέπτης πού του ετοιμάζουν γιορτή 

αξίας εκατομμυρίων και εκατομμυρίων

 χρυσού, με τα οποία αγοράζει

 τον πόλεμο. 

Παντού βρυχώνται οι προετοιμασίες 

για τον πόλεμο, αφού παντού 

πολεμούν ενάντια στο Χριστό. 

Με τί είδους αμαρτίες επιβαρύνει

 τον εαυτό του ο Ισραήλ και 

ολισθαίνει στην πτώση; 

Συγκεντρωθείτε στα βουνά 

της Σαμάρειας, λέει ο Κύριος, 

μαζεύουν χρυσάφι με βία

 και αρπαγή. 

Γι’ αυτό έτσι τους λέγει ο Κύριος: 

ο εχθρός θα πολιορκήσει τη χώρα σας, 

θα καταστρέψει τα άχυρά σας 

και θα λεηλατήσει τα παλάτια σας

 (Άμ. 3, 9-11). 

Αναταραχή, βία και αρπαγή!

Δείτε σήμερα την Ευρώπη, πού

 προσφέρει θυσίες στο μέγα είδωλο

 τον πολιτισμό, και πείτε, ότι δεν 

επέστρεψε άραγε η εποχή 

της Σαμάρειας; 

Η κύρια αιτία των πολέμων 

και της καταστροφής βρισκόταν 

στους επικεφαλείς 

και τους ηγέτες των λαών: 

ακούστε άρχοντες τού Ιακώβ

 και πρίγκιπες τού οίκου τού Ισραήλ, 

είναι δικό σας έργο

 να γνωρίζετε το δίκαιο … 

μισείτε το καλό 

και αγαπάτε το κακό … 

τρώτε τις σάρκες του λαού μου

 ξεκολλώντας το κρέας του 

από τα κόκαλά του … 

φωνάζουν για ειρήνη, 

αλλά απειλούν με πόλεμο 

αυτούς πού τίποτε δεν τούς 

προσφέρουν – ακούστε αυτό: 

γι’ αυτό εξαιτίας σας η Σιών θα 

οργωθεί σα χωράφι, η Ιερουσαλήμ

 θα γίνει σωρός από λιθάρια 

(Μιχ. 3). 

Θα προξενήσω τέτοιες συμφορές 

σ’ αυτόν τον τόπο, ώστε όποιος

 τ’ ακούει να του έρχεται ζάλη,

 επειδή με εγκατέλειψαν 

(Ίερ. 19, 3-4).

Στους κάμπους μάχες 

στο σπίτι πείνα και θανατικό

 θα καταβροχθίζει: 

όποιος είναι στον κάμπο 

θα σκοτωθεί στη μάχη

 κι όποιος είναι στο σπίτι 

θα υποκύψει από την πείνα 

και τις αρρώστιες. 

Όσοι επιζήσουν θα καταφύγουν 

στα βουνά (Ίεζ. 7). 

Δεν είναι άραγε αυτή πιστή 

απεικόνιση του επόμενου πολέμου; 

Εγώ θα τους τιμωρήσω, οι νέοι 

θα σκοτωθούν στον πόλεμο,

 οι γιοί και οι κόρες τους

 θα πεθάνουν από την πείνα 

(‘Ιερ. 11, 22). 

Σ’ όλες αυτές και σε παρόμοιες 

απειλές οι Ισραηλίτες απορούσαν, 

ποιος λαός θα μπορούσε να τους 

συντρίψει, αφού δίπλα τους 

δεν είχαν δει κανέναν λαό 

τόσο ισχυρό. 

Σ’ αυτές τις απορίες τους απάντησε

 ο Κύριος μέσω του προφήτη: 

θα φέρω ενάντια στον Ισραήλ 

ένα έθνος από μακριά αρχαίο 

και ισχυρό πού δε θα ξέρετε 

τη γλώσσα του και δε θα 

καταλαβαίνεται τί λένε (‘Ιερ. 5, 15).

Αυτός ο λαός ήταν οι Βαβυλώνιοι. 

Και λέγει ο Κύριος:

 θα παραδώσω την πόλη αυτή 

στα χέρια του βασιλιά της Βαβυλώνας 

και θα την κάψει (Ίερ. 34, 2). 

Και πράγματι ήρθε ο βασιλιάς 

της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ, 

κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ την 

παρέδωσε στις φλόγες και 

αιχμαλώτισε το λαό της.

 Άραγε δε μπορεί ο Θεός να 

οδηγήσει τούς Κινέζους

 στην Ευρώπη; 

Κάποτε έπρεπε να ταξιδέψεις 

για περισσότερο χρόνο 

από την Βαβυλώνα στην 

Ιερουσαλήμ από ότι σήμερα

 από το Πεκίνο στη Βιέννη. 

Φυσικά ο Θεός τιμώρησε με

 πολέμους κι άλλους λαούς 

κι όχι μόνο τους Ισραηλίτες. 

Κι αυτό οι άγιοι προφήτες 

το προφήτευσαν και το είπαν.

Από το βιβλίο «Πόλεμος και Βίβλος», του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Παρρησία

Πηγή:https://iconandlight.wordpress.com/

Το γράμμα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι όταν γλίτωσε από το εκτελεστικό απόσπασμα, στον αδερφό του.

 Το γράμμα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι όταν γλίτωσε από το εκτελεστικό απόσπασμα, στον αδερφό του.

Πριν 173 χρόνια  ο μεγάλος  συγγραφέας  Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι,  δικαζόταν  για συμμετοχή σε προδοτική συνωμοσία. Την άνοιξη του 1849 είχε προσχωρήσει σε μια πολιτικοφιλοσοφική λέσχη που έγινε γνωστή ως κίνηση Πετρασέφσκι ή οι Πετρασέφσκηδες. 

Στις 16 Νοεμβρίου του 1849 καταδικάστηκε 

με τους συντρόφους του εις θάνατον. 

Ακολούθησε ένας πόλεμος νεύρων με εικονικές εκτελέσεις και ατέλειωτες ώρες παραμονής σε μια πλατεία της Πετρούπολης, στις 22 Δεκεμβρίου του 1849, σε αναμονή του εκτελεστικού αποσπάσματος. 

Τελευταία στιγμή και ως εκ θαύματος, 

κατέφθασε ένας ιππέας που

 έφερε τα χαρμόσυνα νέα. 

Ο Τσάρος Νικόλαος Α’ προσέφερε

 συγχώρεση στους καταδικασμένους. 

Αντί να εκτελεστούν, θα μεταφέρονταν

 στη Σιβηρία για κάτεργα. 

Ο Τσάρος είχε σώσει 

τη ζωή του Ντοστογέφσκι 

και εν αγνοία του, το μέλλον της

 παγκόσμιος λογοτεχνίας.

Η ποινή του μετατράπηκε 

τελικά σε τετραετή εξορία 

και καταναγκαστικά έργα

 στο Ομσκ της Σιβηρίας.

Το πρώτο πράγμα που θέλησε να κάνει ο μεγάλος συγγραφέας, ήταν να γράψει στον αδερφό του Μιχαήλ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι, καθώς του απαγορευόταν να τον δει εν όψει της επερχόμενης εξορίας του.

Ένα απόσπασμα από το γράμμα αυτό που αποδίδει τα μέγιστα για την αλλαγή στην αντίληψη της ζωής του Ντοστογιέφσκι που μόλις είχε γλίτωσει από βέβαιο θάνατο.

“Όταν αναπολώ το παρελθόν μου και σκέφτομαι πόσο χρόνο έχω χάσει για το τίποτα, πόσο πολύ χρόνο έχω σπαταλήσει ματαιοπονώντας, σε λάθη, τεμπελιά, σε ανικανότητα για να ζήσω – πόσο λίγο εκτιμούσα τη ζωή, πόσες φορές αμάρτησα ενάντια στην καρδιά μου και στην ψυχή μου – τότε η καρδιά μου ματώνει.

Η ζωή είναι ένα δώρο, η ζωή είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να είναι μια αιωνιότητα ευτυχίας. Δεν είμαι ούτε κακόκεφος ούτε αποκαρδιωμένος. Η ζωή βρίσκεται παντού, η ζωή είναι εντός μας, όχι εκτός μας.

Θα βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπινα πλάσματα και θα είμαι ένας άντρας μεταξύ αντρών κι έτσι θα παραμείνω για πάντα, δεν θα αποκαρδιωθώ και δεν θα τα παρατήσω ό,τι κι αν συμβεί – αυτό είναι η ζωή, αυτό είναι το νόημά της, θα το θυμάμαι για πάντα. Αυτή η ιδέα έχει κυριεύσει τη ζωή μου και το αίμα μου.”