Τετάρτη 16 Μαρτίου 2022

Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς - Η πίστη στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Το Ευαγγέλιο είναι το χαρμόσυνο Άγγελμα που ο Κύριος Ιησούς Χριστός φανέρωσε στον κόσμο. Είναι αυτός ο Ίδιος ο Χριστός. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη που διέσωσε στην πληρότητά της την πίστη σε Εκείνον. Διεφύλαξε επίσης τον μεγάλο αυτό θησαυρό με σκληρό αγώνα, εξωτερικό και εσωτερικό, με τη βοήθεια του Θεού, της Θεοτόκου και όλων των Αγίων, προς δόξαν του Χριστού και για τη σωτηρία όλων που θα δεχθούν το χαρμόσυνο Άγγελμα του Ευαγγελίου της σωτηρίας.

                              Αγιος Νικόλαος  Βελιμίροβιτς 

-  Η πίστη στο Ευαγγέλιο του Χριστού. 

Το Ευαγγέλιο είναι το χαρμόσυνο Άγγελμα 

που ο Κύριος Ιησούς Χριστός

 φανέρωσε στον κόσμο.

 Είναι αυτός ο Ίδιος ο Χριστός. 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη 

που διέσωσε στην πληρότητά της

 την πίστη σε Εκείνον. 

Διεφύλαξε επίσης τον μεγάλο αυτό

 θησαυρό με σκληρό αγώνα, 

εξωτερικό και εσωτερικό, 

με τη βοήθεια του Θεού, 

της Θεοτόκου και όλων των Αγίων,

 προς δόξαν του Χριστού

 και για τη σωτηρία όλων 

που θα δεχθούν το 

χαρμόσυνο Άγγελμα 

του Ευαγγελίου της σωτηρίας.

Αυτοί που αρνούνται την ύπαρξη

 των δαιμονίων, απορρίπτουν

 το Ευαγγέλιο του Χριστού.

 Η σκέψη τους ότι δεν υπάρχουν

 δαιμόνια χαροποιεί τους

 δαίμονες και θλίβει

 τους Αγγέλους. 


Οι πιο αγαπητοί των δαιμόνων

 είναι αυτοί που λένε πως 

δεν υπάρχουν δαιμόνια, 

διότι δια μέσου αυτών 

οι δαίμονες εύκολα 

επιτελούν το φονικό τους έργο.


Νους, καρδιά και θέλημα

 συνιστούν τον 

τριαδικό άνθρωπο.


 Στην αμαρτωλή και εμπαθή 

ψυχή, αυτά τα τρία δεν 

βρίσκονται σε ενότητα 

και θεϊκή αρμονία 

αλλά είναι διηρημένα

 και δυσπροσάρμοστα. 


Σε τέτοια περίπτωση

 ο άνθρωπος μοιάζει 

με σπίτι που είναι

 διχασμένο, δεν μπορεί

 να κρατηθεί και πέφτει. 


Έναν τέτοιο οίκο της ψυχής, 

τίποτε δεν μπορεί να τον

 σώσει εκτός από τη 

μετάνοια και την 

πίστη στο Ευαγγέλιο.


Στ’ αλήθεια δεν ξέρει

 κανείς που βρίσκεται 

η μεγαλύτερη 

παραφροσύνη του

 σύγχρονου κόσμου

 που έχει εκπέσει 

από τον Χριστό: 

στην προσωπική ζωή του

 καθενός ή στο γάμο;

 στο σχολείο ή 

στην πολιτική; 

στις οικονομικές δομές 

ή στις νομικές διατάξεις; 

στον πόλεμο ή 

στην ειρήνη; 


Παντού βλέπει κανείς αυτό

 που ονομάζουμε χυδαίο

 και βάρβαρο. 


Εκεί που ο Χριστός είναι 

περισσότερο απών,

 εκεί περισσεύει το

 χυδαίο και

 το βάρβαρο.


 Το ψεύδος και η βία 

θριαμβεύουν.


Ο Χριστός κάλεσε τους 

ανθρώπους να πιστέψουν

 σ’ αυτό το

 χαρμόσυνο Άγγελμα:


 «Μετανοείτε και πιστεύετε

 στο Ευαγγέλιο». 


Αυτό σημαίνει ότι τους κάλεσε

 να πιστέψουν Εκείνον 

και σε Εκείνον, 

σε κάθε Του λόγο.


 Γιατί, για τους ανθρώπους 

δεν υπάρχει άλλος τρόπος

 να φτάσουν στην επίγνωση

 της αλήθειας για τα

 σημαντικότερα

 ερωτήματα της ζωής.


Τι σημαίνει η πίστη 

στο Ευαγγέλιο; 


Σημαίνει να πιστεύεις 

στο χαρμόσυνο Άγγελμα 

που ο ουράνιος Άγγελος, 

ο Υιός του Θεού 

και Θεός, 

έφερε στο 

ανθρώπινο γένος.


 Με άλλα λόγια είναι 

το να πιστεύεις στον 

Κύριο Ιησού Χριστό 

και στην Αποκάλυψή Του.


 Η Αποκάλυψη 

του Χριστού είναι η

 μεγαλύτερη αποκάλυψη

 από τότε που 

κτίστηκε ο κόσμος.


Είπε ο Κύριος:

 «Μετανοείτε και πιστεύετε

 στο Ευαγγέλιο». 


Αληθινή μετάνοια δεν είναι 

μονάχα το να θλίβεται 

κανείς για τα αμαρτήματα 

που έχει διαπράξει, 

αλλά η πλήρης 

μεταστροφή της ψυχής 

από το σκότος 

προς το φως,

 από τα γήινα 

προς τα ουράνια,

 από το εγώ 

προς τον Θεό.

 

Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Αγιοπνευματικές διδαχές για τον Θεό και τους ανθρώπους. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” 2017, σελ. 104, 105, 108, 109.

Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς - Εμπιστοσύνη στην πρόνοια του θεού !... Λιμοί , επιδημίες και σεισμοί και μάλιστα σε μέτρα ανεπανάληπτα και σε ολόκληρο τον κόσμο , καθώς είναι γραμμένο : θα έρθουν θλίψεις μεγάλες , τέτοιες που δεν έγιναν από καταβολής κόσμου και ούτε θα ξανά συμβούν ... Όταν θα χαθεί η ευσπλαχνία , θα χαθεί και η φρόνηση . Οι ασθένειες θα θερίζουν τους ανθρώπους με τέτοια σφοδρότητα , όσο εκείνοι θα στηρίζονται αποκλειστικά προς τη γη για φάρμακα και υγεία ..." Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς.

 Εμπιστοσύνη στην πρόνοια του θεού !... 

Λιμοί , επιδημίες και σεισμοί και μάλιστα 

σε μέτρα ανεπανάληπτα και σε ολόκληρο

 τον κόσμο , καθώς είναι γραμμένο :

 θα έρθουν θλίψεις μεγάλες , τέτοιες 

που δεν έγιναν από καταβολής κόσμου

 και ούτε θα ξανά συμβούν ...

   Όταν θα χαθεί η ευσπλαχνία , 

θα χαθεί και η φρόνηση . 

Οι ασθένειες θα θερίζουν τους

 ανθρώπους με τέτοια σφοδρότητα , 

όσο εκείνοι θα στηρίζονται 

αποκλειστικά προς τη γη 

για φάρμακα και υγεία ...

" Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ - Τους περισσότερους πειρασμούς, τους δημιουργεί ο ίδιος μας ο εαυτός μας, όταν δηλαδή θέλουμε να υψώνουμε τον εαυτό μας. Όποιος βαδίζει χαμηλά, βαδίζει πάντα με σιγουριά και ποτέ δεν πέφτει. Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

 Τους περισσότερους πειρασμούς, τους δημιουργεί ο ίδιος μας ο εαυτός μας, όταν δηλαδή θέλουμε να υψώνουμε τον εαυτό μας.  Όποιος βαδίζει χαμηλά, βαδίζει πάντα με σιγουριά και ποτέ δεν πέφτει. Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Καποδίστριας Αυγουστίνος (1778-1857) - Ο Αυγουστίνος Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας, ήταν ο μικρότερος αδελφός του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια.

 

Αυγουστίνος Καποδίστριας.

Ο Αυγουστίνος Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας, ήταν ο μικρότερος αδελφός του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν ο τρίτος γιος του νομικού και πολιτικού Αντωνίου Μαρία Καποδίστρια και της κυπριακής καταγωγής Διαμαντίνας Γονέμη, πέθανε στην Αγία Πετρούπολη.

Σπούδασε αγρονομία και φιλολογία.

 Υπήρξε γραμματέας της πρεσβείας της 

Επτανήσιας Πολιτείας στην Κωνσταντινούπολη, 

ενώ το 1818 ήταν διπλωματικός ταχυδρόμος

 του τσάρου. 

Τέλος, όταν ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία

έγινε αρχικά μέλος της και στη συνέχεια

 έφορός της στην Κέρκυρα.


Μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης 


της Ελλάδας από τον αδελφό του,


 ανέλαβε την πολιτική και στρατιωτική


 δι­οίκηση της δυτικής Ελλάδας (1829).


 Ένα μεγάλο μέρος του έργου του 

τότε θεωρείται από πολλούς ότι 

ήταν η εκδίωξη των τουρκικών

 φρουρών από τη Ναύπακτο,

 το Αντίρριο, το Μεσολόγγι.


Μετά τη δολοφονία του αδελφού του

 (1831) εξελέγη από τη Γερουσία

 πρόεδρος της προσωρινής 

τριμελούς «Διοικητικής Επιτροπής

 της Ελλάδας»

 (27 Σεπτεμβρίου – 7 Δεκεμβρίου

μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη 

και τον Ιωάννη Κωλέττη.


 Η αντιπολίτευση, το αγγλικό κόμμα, 

στράφηκε κατά της τριανδρίας, 

την οποία θεωρούσε συνέχεια της

 απολυταρχίας και της φιλορωσικής 

πολιτικής του Ιωάννη Καποδίστρια.


 Κατόρθωσε να προσεταιρισθεί 

και τον Ιωάννη Κωλέττη, που

 ήταν επικεφαλής του γαλλικού

 κόμματος και συσπείρωνε κυρίως 

τους στερεοελλαδίτες.


Στις 5 Δεκεμβρίου

συνεκλήθη στο Άργος 

η Ε’ Εθνοσυνέλευση 

και ανακήρυξε τον 

Αυγουστίνο Καποδίστρια

 «Πρόεδρο της

 Ελληνικής Κυβερνήσεως»,

 μέχρι την ψήφιση

 του Συντάγματος.


 Οι αντιπολιτευόμενοι,

 που αυτοαποκαλούνταν 

«συνταγματικοί»,

 αμφισβήτησαν

 τη νομιμότητά της.


 Στις 15 Μαρτίου,

 στην Πρόνοια του Ναυπλίου,

 ψηφίσθηκε το Σύνταγμα 

από την Ε’ Εθνοσυνέλευση,

 γνωστό ως «Ηγεμονικό», 

επειδή προέβλεπε βασιλιά 

ως ανώτατο άρχοντα,

 η οποία

 ονόμασε τον 

Αυγουστίνο Καποδίστρια

 Κυβερνήτη της Ελλάδας

 μέχρι την άφιξη του βασιλιά. 


Στην εξουσία όμως έμεινε

 μόνο για λίγες ημέρες, 

καθώς επικράτησε 

το κίνημα του Κωλέττη.


Έτσι, ο Αυγουστίνος Καποδί­στριας

 εγκατέλειψε τα κοινά,

 έφυγε για την Κέρ­κυρα 

και από εκεί στην 

Αγία Πετρούπολη,

 όπου και συνταξιοδοτούνταν

 μέχρι το θάνατό του 

από τη ρωσική κυβέρνηση.


 Η Ιόνιος Πολιτεία, που 

τελούσε ακόμη υπό

 αγ­γλική προστασία,

 στις 16 Ιουλίου

 του 1840 του

 αναγνώρισε τον

 τίτλο του κόμη.


 Γενικά, η περίο­δος 

διακυβέρνησης

 του Αυγουστίνου Καποδί­στρια

 χαρακτηρίστηκε από 

πολιτική αστάθεια, 

η οποία οδήγησε σε εμφύλιο

 σπαραγμό, που κρά­τησε 

μέχρι το καλοκαίρι του 1832.

 

Πηγές


 Σπύρος Β. Μαρκεζίνης, «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος 1828-1964», Εκδόσεις «Πάπυρος», Αθήνα, 1966.

Παύλος Δρανδάκης, «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια», Εκδοτικός Οργανισμός «Ο Φοίνιξ», Αθήναι, χ.χ.  

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος 21, Εκδόσεις National Geographic, Αθήνα, 2010.  

https://argolikivivliothiki.gr/2011/01/21/%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-1778-1857/

ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ: «ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!»

 ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ:

«ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ

ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!»

Ξέρω ότι όσοι σκέφτονται την κόλαση
δε θα φθάσουν εκεί και ο Σέργιος είναι
ένας απ’ αυτούς.

Έφυγε πριν από 14 χρόνια – ήταν
τότε 15 χρονών – με τα πόδια
για το Άγιον Όρος!

Και μετά από επτάμιση μήνες
έφτασε στο περιβόλι της Παναγίας.

Ξεκίνησε από το Τομπολσκ
(δυτική Σιβηρία) & δια μέσω
Εκατερινμπουργκ, Σαμάρα,
Σαράτωβ, Ροστόβ και Ντον,
έφτασε στην Ουκρανία
μέσω Ντόνετσκ, Κέρσον
(εδώ κόντεψε να πνιγεί στον
ποταμό Νίπρου, όπου τον
έσωσαν κάποιοι ψαράδες),
Οδησσό, Βεσσαραβία
και πέρασε στη Ρουμανία
όπου διέσχισε τον Δούναβη
κολυμπώντας 45 λεπτά,
έπειτα Βουλγαρία
και Ελλάδα, όπου
έφτασε στο Άγιον Όρος.

Η αλήθεια είναι ότι όπου
υπάρχει θάρρος, υπάρχει
και αγιοσύνη.

Μεγάλη εμπιστοσύνη στην
Παναγία είχε ο Σεργκέι Αλεξέεβιτς.

Η Μπορογκόντνιτσα, όπως
ο ίδιος λέει, με προστάτευσε
και δεν αισθάνθηκα να με
πιέζουν τα επίγεια και οι
βιοτικές ανάγκες.

Ο Σεργέι είναι ένας νεαρός
και φτωχός μοναχός, που
δεν έχει τίποτα στον κόσμο.

Είναι 29 ετών και βρίσκεται
στο Αγ. Όρος ήδη 14 χρόνια.

Ασκητεύει σ’ ένα από τα πιο
σκληρά μέρη του Όρους – στα
Καρούλια- και είναι
υποτακτικός του Αββα Παμβώ.

Οι μοναχοί αυτού του τόπου
είναι πραγματικά σταυρωμένοι
μεταξύ ουρανού και γης
και σε πολλούς απ’ αυτούς
δε μπορείς να φτάσεις
εάν δε σου ρίξουν μια σκάλα.

Πρώτη φορά στον Σέργιο είπα
¨κοίτα ένας αληθινός χριστιανός
που δεν έχει καθόλου πονηρία¨
εξαιτίας της ψυχικής γαλήνης
με την οποία με πλησίασε.

Είχε έρθει στη σκήτη Λάκκου,
για τη γιορτή του Αγ. Δημητρίου
κι ενώ εμείς είχαμε έρθει με το
λεωφορείο, αυτός είχε έρθει
από την Αγ. Παύλου
περπατώντας τρεις ώρες.

Ήρθε και μου μίλησε με τα
ελάχιστα ρουμάνικα που
γνώριζε, αλλά πέρα από
τα λόγια, αισθάνθηκα
ότι ο Σέργιος δεν έχει
φέρει μαζί του στο
Όρος καμία από τις
πονηριές του αιώνος
τούτου, ούτε μια
βρώμικη σκέψη, αλλά
μόνο την αθωότητα της
παιδικής του ηλικίας.

Και από πάνω θεωρεί ότι
δεν υπέφερε αρκετά ακόμη
κι αν οι γονείς του –
γιατροί χειρούργοι και
οι δύο – σκοτώθηκαν
στην Τσετσενία όταν
ο Σέργιος ήταν 12 ετών.

¨Τι είναι τα βάσανα μου
μπροστά σ΄ αυτά του Χριστού; ¨

Αυτόν με την αδελφή του
και τον αδελφό του,
τους υιοθέτησε μια
οικογένεια γιατρών,
χειρουργοί και αυτοί,
οι οποίοι πήγαν στην
Τσετσενία αλλά
γλύτωσαν.

Απαλλαγμένος από τις
βιοτικές μέριμνες, έχει
τόσην ελευθερία, που
εμείς του κόσμου
δύσκολα μπορούμε
να την αποκτήσουμε.

Γι’ αυτό αλλά και για την
παντοτινή του χαρά να
βλέπει στον καθένα μας
το Θεό, τον ζήλεψα.

Όταν τον ρώτησα,τι έκανε
με το σχολείο αφού έφυγε
από το σπίτι τόσο νωρίς,
μου είπε.
- «Αν ήξερα όσα ξέρετε
εσείς και δεν ήξερα πώς
να σώσω την ψυχή μου,
τι θα μου χρησίμευε;».

”Εφοίτησα λίγους μήνες
στην Αθωνιάδα και
κατάλαβα ότι όπου
υπάρχει η σοφία
του Θεού,
δε χρειάζεται η
εγκόσμια μόρφωση.

Το Θεό μπορείς να Τον
αγαπήσεις, αλλά ποτέ
να Τον σκεφτείς.”

Αμήν, του απάντησα ,
ενώ κατεβαίναμε το
μονοπάτι μεταξύ
Σιμωνόπετρας και
Γρηγορίου για τη
γιορτή της
Αγίας Αναστασίας
της Ρωμαίας.

Είπαμε κι άλλα με το Σέργιο,
στον οποίο όλο φώναζα,
¨ Σιγά πιο σιγά¨.

Μου έλεγε ότι δε μπορεί
να πάει πιο σιγά επειδή
πάντοτε σκέφτεται
το θάνατο, την κόλαση,
την κρίση – άλλες φορές
τον παράδεισο και την
Ανάσταση- και ξεχνάει
να περπατήσει αργά.

Φθάσαμε αργά και δεν
ξεκουραστήκαμε παρά
στις τρεις το πρωί
και για δύο ώρες.

Το πρωί χαιρετηθήκαμε
επειδή ο αββάς Παμβώ
του είχε δώσει τριήμερη
άδεια για να προσκυνήσει
και τώρα βιαζόταν να
επιστρέψει στην
υπακοή του.

Κοιτάζοντας τον προχωρώντας,
σκέφτηκα ότι τα βήματα των
μοναχών ζωγράφιζουν κάτι
σαν ουράνια νησιά
στο Άγιον Όρος.
( viber )