Παναγία Τσαμπίκα - Ρόδος - ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ. ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ. ΜΕΡΑ - ΝΥΧΤΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .

 

 Παναγία Τσαμπίκα - Ρόδος.

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ.
ΜΕΡΑ - ΝΥΧΤΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .
ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΑΡΜΕΝΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΑ ,ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου

Ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου

ἐμφανισθεῖσα πολλάκις

 εἰς πολλούς Ἁγίους εἶπεν.

Ἐπειδή μου ἀρέσουν ὑπερβαλλόντως 

οἱ ὡραῖοι Ὕμνοι τῶν 24 Οἴκων, θά ἀγαπῶ, 

θά προστατεύω, θά σκέπω, καί θά φυλάττω

 ἀπό πᾶν κακόν πάνα Χριστιανόν,

 ὅστις θά μέ χαιρετίζη ἅπαξ τῆς ἡμέρας 

μέ τούς ὕμνους τούτους, καί θά ζῆ 

κατά τόν νόμο τοῦ Θεοῦ.

Κατά δέ τήν τελευταίαν ἡμέραν τῆς ζωῆς αὐτοῦ 

θά τόν ὑπερασπιστῶ καί ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ μου.

Τόν προσταχθέν μυστικῶς, λαβῶν ἐν γνώσει,

 ἐν τή σκηνή τοῦ Ἰωσήφ, σπουδή ἐπέστη, 

ὁ Ἀσώματος λέγων τή Ἀπειρογάμω. 

Ὁ κλίνας τή καταβάσει τούς Οὐρανούς, 

χωρεῖται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν Σοῖ. 

Ὄν καί βλέπων ἐν Μήτρᾳ Σου, λαβόντα

 δούλου μορφήν, ἐξίσταμαι κραυγάζειν Σου.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(3) Ἄγγελος Πρωτοστάτης. Οὐρανόθεν ἐπέμφθη,

Εἰπείν τή Θεοτόκω τό χαῖρε, (ἐκ γ’) (3) καί σύν τή

iἈσωμάτω φωνή σωματούμενον Σέ θεωρῶν, Κύριε,

Ἐξίστατο καί ἵστατο, κραυγάζων πρός Αὐτήν

Τοιαῦτα.

Χαῖρε, δι’ ἤς ἡ χαρά ἐκλάμψει

Χαῖρε, δι’ ἤς ἡ ἄρα ἐκλείψει.

Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις

Χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὕας ἡ λύτρωσις.

Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοίς

Χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοίς.

Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα

Χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τόν βαστάνοντα πάντα.

Χαῖρε, Ἀστήρ ἐμφαίνων τόν Ἥλιον

Χαῖρε, Γαστήρ ἐνθέου σαρκώσεως

Χαῖρε, δί ἤς νεουργεῖται ἡ κτίσις

Χαῖρε, δι’ ἤς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ, φησί τῷ

Γαβριήλ θαρσαλέως. Τό παράδοξόν σου τῆς φωνῆς,

Δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται, ἀσπόρου

Γάρ συλλήψεως τήν κύησιν πῶς λέγεις; Κράζων

Αλληλουϊα

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶσαι, ἡ Παρθένος

Ζητοῦσα ἁγνῶν Υἱόν, πώς ἔστι τεχθῆναι

Δυνατόν;λέξον μοί. Πρός Ἤν ἐκεῖνος ἔφησεν

Ἐν φόβῳ, πλήν κραυγάζων οὕτω

Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις

Χαῖρε, σιγή δεομένων πίστις.

Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τό προοίμιον

Χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τό κεφάλαιον.

Χαῖρε, κλίμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἤς κατέβη ὁ Θεός

Χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ Γῆς πρός Οὐρανόν.

Χαῖρε, τό τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα

Χαῖρε, τό τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.

Χαῖρε, τό Φῶς ἀρρήτως γεννήσασα

Χαῖρε, τό πώς μηδένα διδάξασα.

Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν

Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Δύναμις τοῦ Ὕψιστου, ἐπεσκίασε τότε, πρός

Σύλληψιν τή Ἀπειρογάμω καί τήν εὔκαρπον

Ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρόν ὑπέδειξεν ἠδύν ἄπασι, τοίς

Θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως

Ἔχουσα Θεοδόχον, ἡ Παρένος τήν Μήτραν,

Ἀνέδραμε πρός τήν Ἐλισάβετ, τό δέ βρέφος ἐκείνης

Εὐθύς ἐπιγνόν τόν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε καί

Ἄλμασιν ὡς ἄσμασιν, ἐβόα πρός τήν Θεοτόκον

Αλληλούϊα

Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα

Χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα.

Χαῖρε, γεωργόν γεωργοῦσα Φιλάνθρωπον

Χαῖρε, φυτουργόν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα.

Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν

Χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.

Χαῖρε, ὅτι λειμώνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις

Χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.

Χαῖρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα

Χαῖρε, παντός του κόσμου ἐξίλασμα.

Χαῖρε, Θεοῦ πρός θνητούς εὐδοκία

Χαῖρε, θνητῶν πρός Θεόν παρρησία.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ

Σώφρων Ἰωσήφ ἐταράχθη, πρός τήν ἄγαμον Σέ

Θεωρῶν, καί κλεψίγαμον ὑπονοῶν, Ἄμεμπτε

Μαθῶν δέ Σου τήν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου,

Ἔφη

Αλληλούϊα

Ἤκουσαν οἱ ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,

Τήν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν καί δραμόντες

Ὡς πρός Ποιμένα, θεωρούσι τοῦτον ὡς Ἀμνόν

Ἄμωμον, ἐν τή Γαστρι Μαρίας βοσκηθέντα, ἤν

Ὑμνοῦντες εἶπον

Χαῖρε, Ἀμνοῦ καί Ποιμένος Μήτηρ

Χαῖρε, αὐλή λογικῶν προβάτων.

Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον

Χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀκοικτήτιον.

Χαῖρε, ὅτι τά Οὐράνια συναγάλλεται τή Γῆ

Χαῖρε, ὅτι τά ἐπίγεια εὐγχορεύει Οὐρανοίς.

Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τό ἀσίγητον στόμα

Χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τό ἀνίκητον θάρσος.

Χαῖρε, στερρόν τῆς Πίστεως ἔρεισμα

Χαῖρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.

Χαῖρε, δι’ ἤς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης

Χαῖρε, δι’ ἤς ἐνεδύθημεν δόξαν.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τή τούτου

Ἠκολούθησαν αἴγλη καί ὡς λύχνον κρατοῦντες

Αὐτόν, δι’ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιόν Ἄνακτα καί

Φθάσαντες τόν Ἄφθαστον, ἐχάρησαν Αὐτῶ

Βοῶντες

Αλληλούϊα

Ἴδον παῖδες Χλαδαίων, ἐν χερσί τῆς Παρθένου,

Τόν πλάσαντα χειρί τούς ἀνθρώπους καί Δεσπότην

Νοοῦντες αὐτόν, εἰ δούλου ἔλαβεν μορφήν,

Ἐσπεῦσαν τοίς δώροις θεραπεῦσαι, καί βοῆσαι τή

Εὐλογημένη

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ

Χαῖρε, αὐγή μυστικῆς ἡμέρας.

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τήν κάμινον σβέσασα.

Χαῖρε, τῆς Τριάδος τούς μύστας φωτίζουσα.

Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς

Χαῖρε, Κύριον Φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.

Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας

Χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.

Χαῖρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα

Χαῖρε, φλογός παθῶν ἁπαλλάττουσα.

Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγέ σωφροσύνης

Χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Κήρυκες Θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι,

Ὑπέστρεψαν εἰς τήν Βαβυλώνα ἐκτελέσαντές Σου

Τόν χρησμόν, καί κηρύξαντες Σέ τόν Χριστόν

Ἄπασιν, ἄφεντες τόν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μή

Εἰδότα ψάλλειν

Αλληλούϊα

Λάμψας ἐν τή Αἰγύπτο, φωτισμόν Ἀληθείας,

Ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τό σκότος τά γάρ εἴδωλα

Ταύτης, Σωτήρ, μή ἐνέγκαντά Σου τήν ἰσχύν,

Πέπτωκεν οἱ τούτων δέ ρυσθέντες, ἐβόων πρός τήν

Θεοτόκων

Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀναθρώπων

Χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τήν πλάνην πατήσαντα

Χαῖρε, τῶν εἰδώλων τόν δόλον ἐλέγξασα.

Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν

Χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τούς διψώντας τήν ζωήν.

Χαῖρε, πύρινε στύλε, ὁδηγῶν τούς ἐν σκότει

Χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.

Χαῖρε, τροφή τοῦ Μάννα διάδοχε

Χαῖρε, τρυφῆς Ἁγίας διάκονε.

Χαῖρε, ἡ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας

Χαῖρε, ἐξ ρέει μέλι καί γάλα.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεωνός, τοῦ παρόντος αἰῶνος,

Μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος

Αὐτῶ, ἀλλά ἐγνώσθης τούτω καί Θεός τέλειος

Διόπερ ἐξεπλάγη Σου, τήν ἄρρητον σοφίαν,

Κράζων

Αλληλούϊα

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμανίσας ὁ Κτίστης, ἠμίν τοίς

Ὑπ’ αὐτοῦ γενομένοις, ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας

Γαστρός, καί φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἤν ἄφθορον

Ἴνα τό θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν Αὐτήν

Βοῶντες

Χαῖρε, τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας

Χαῖρε, τό στέφος τῆς ἐγκρατείας.

Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα

Χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τόν βίον ἐμφαίνουσα.

Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὐ τρέφονται πιστοί

Χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ’ οὐ σκέπτονται πολλοί.

Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγόν πλανωμένοις

Χαῖρε, ἀπογεννώσα λυτρωτήν αἰχμαλώτοις.

Χαῖρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις

Χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις

Χαῖρε, στολή τῶν γυμνῶν παρρησίας

Χαῖρε, στροργή πάντα πόθον νικώσα.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τόν

Νοῦν εἰς Οὐρανόν μεταθέντες διά τοῦτο

 γάρ ὁ ὑψηλός Θεός, 

ἐπί Γῆς ἐφάνη ταπεινός ἄνθρωπος,

Βουλόμενος ἐλκύσαι πρός τό ὕψος, τούς Αὐτῶ

Βοώντας

Αλληλούϊα

Ὅλος ἤν ἐν τοίς κάτω, καί τῶν ἄνω οὐδόλως, ἀπήν

Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος συγκατάβασις γάρ Θεϊκή,

Οὐ μετάβασις δέ τοπική γέγονε καί τόκος ἐκ

Παρθένου Θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα

Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα

Χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.

Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα

Χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.

Χαῖρε, ὄχημα πανάγιόν του ἐπί τῶν Χερουβίμ

Χαῖρε, οἴχημα πανάριστον τοῦ ἐπί τῶν Σεραφείμ.

Χαῖρε, ἡ ταναντία εἰς ταυτό ἀγαγοῦσα

Χαῖρε, ἡ παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνύσα.

Χαῖρε, δι’ ἤς ἐλύθη παράβασις

Χαῖρε, δί΄ἤς ἠνοίχθη Παράδεισος.

Χαῖρε, ἡ κλεῖς τῆς Χρίστου Βασιλείας

Χαῖρε, ἐλπίς ἀγαθῶν αἰωνίων.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Πάσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τό μέγα, τῆς Σῆς

Ἐνανθρωπήσεως ἔργον τόν ἀπρόσιτον γάρ ὡς

Θεόν, ἐθεώρει πασι προσιτόν ἄνθρωπον, ἠμίν μέν

Συνδιάγοντα, ἀκούοντα δέ παρά πάντων οὕτως

Αλληλούϊα

Ρήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους,

Ὀρῶμεν ἐπί Σοῖ, Θεοτόκε ἀπρούσι γάρ λέγειν τό

Πῶς, καί Παρθένος μένεις καί τεκείν ἴσχυσας

Ἠμεῖς δέ τό μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς

Βοῶμεν

Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον

Χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.

Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα

Χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.

Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοί συζητηταί

Χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.

Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τᾶς πλοκᾶς διασπώσα

Χαῖρε, τῶν ἁλιέων τᾶς σαγήνας πληροῦσα.

Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα

Χαῖρε, πολλούς ἐν γνώσει φωτίζουσα.

Χαῖρε, ὀλκᾶς τῶν θελόντων σωθῆναι

Χαῖρε, λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τόν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ,

Πρός τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε καί Ποιμήν

Ὑπάρχων ὡς Θεός, δι’ ἠμᾶς ἐφάνη καθ’ ἠμᾶς

Ἄνθρωπος ὁμοίω γάρ τό ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεός

Ἀκούει

Αλληλούϊα

Τεῖχος εἰ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί

Πάντων τῶν εἰς Σέ προστρεχόντων ὁ γάρ του

Οὐρανοῦ καί τῆς Γῆς, κατεσκεύασε Σέ Ποιητής,

Ἄχραντε, οἰκήσας ἐν τή Μήτρα Σου, καί πάντας

Σοί προσφωνείν διδάξας

Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας

Χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας.

Χαῖρε, ἀρχηγέ νοητῆς ἀναπλάσεως

Χαῖρε, χορηγέ θεϊκῆς ἀγαθότητος.

Χαῖρε, Σύ γάρ ἀνεγέννησας τούς συλληφθέντας αἰσχρῶς

Χαῖρε, Σύ γάρ ἐνουθέτησας τούς συληθέντας τόν νοῦν

Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα

Χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.

Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως

Χαῖρε, πιστούς Κυρίω ἁρμόζουσα.

Χαῖρε, καλή κουροτρόφε παρθένων

Χαῖρε, ψυχῶν Νυμφοστόλε Ἁγίων.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ

Πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν Σου ἰσαρίθμους

Γάρ τή ψάμμω ὠδᾶς, ἄν προσφέρωμεν Σοί,

Βασιλεῦ Ἅγιε, οὐδέν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας

Ἠμίν τοίς Σοί βοώσιν

Αλληλουϊα

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοίς ἐν σκότει φανείσαν,

Ὀρῶμεν τήν Ἁγίαν Παρθένον τό γάρ ἄϋλον

Ἄπτουσα φῶς ὁδηγεῖ πρός γνῶσιν Θεϊκήν

Ἅπαντας, αὐγή τόν νοῦν φωτίζουσα, κραυγή δέ

Τιμωμένη ταῦτα

Χαῖρε, ἀκτίς νοητοῦ Ἡλίου

Χαῖρε, βολίς τοῦ ἀδύτου φέγγους.

Χαῖρε, ἀστραπή τᾶς ψυχᾶς καταλάμπουσα

Χαῖρε, ὡς βροντή τούς ἐχθρούς καταπλήττουσα.

Χαῖρε, ὅτι τόν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.

Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τόν τύπον

Χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναροῦσα τόν ρύπον.

Χαῖρε, λουτήρ ἐκπλύνων συνείδησιν

Χαῖρε, κρατήρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.

Χαῖρε, ὀσμή τῆς Χριστοῦ εὐωδίας

Χαῖρε, ζωή μυστικῆς εὐωχίας.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ

Πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι’

Ἑαυτοῦ, πρός τούς ἀποδήμους της αὐτοῦ χάριτος

Καί σχίσας τό χειρόγραφον, ἀκούει παρά πάντων

Οὕτως

Ἅλληλουϊα

Ψάλλοντές Σου τόν Τόκον, ἀνυμνοῦμεν Σέ

Πάντες, ὡς ἔμψυχον Ναόν, Θεοτόκε ἐν τή Σή γάρ

Οἰκήσας Γαστρι ὁ συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος,

Ἠγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοάν πάντας

Χαῖρε, σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου

Χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων.

Χαῖρε, κιβωτέ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι

Χαῖρε, θησαυρέ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.

Χαῖρε, τίμιον διάδημα, Βασιλέων εὐσεβῶν

Χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον, Ἱερέων εὐλαβῶν.

Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος

Χαῖρε, τῆς Βασιλείας τό ἀπόρθητον τεῖχος.

Χαῖρε, δι’ ἤς ἐγείρονται τρόπαια

Χαῖρε, δι’ ἤς ἐχθροί καταπίπτουσι.

Χαῖρε, χρωτός τοῦ ἐμοῦ θεραπεία

Χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ὤ Πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τῶν πάντων,

Ἁγίων Ἁγιώτατον Λόγον (ἐκ γ’) (3) δεξαμενή

Τήν νῦν προσφοράν, ἀπό πά΄σής ρύσαι συμφορᾶς

Ἅπαντας καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως

Τούς συμβοώντας

Ἅλληλοϊα

Κοντάκιον. Ἦχος Πλ. Δ΄

Τή Ὑπερμάχω Στρατηγῶ τά νικητήρια, ὡς

Λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω

Σοί ἡ Πόλις Σου, Θεοτόκε. Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τό

Κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων μέ κινδύνων

Ἐλευθέρωσον, ἴνα κράζων Σοί

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Θεοτόκιον. Ἦχος Γ’.

Τήν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας Σου καί τό

Ὑπέρλαμπρον τό τῆς Ἁγνείας Σου, ὁ Γαβριήλ

Καταπλαγεῖς, ἐβοά Σοί, Θεοτόκε Ποιόν Σοί

Ἐγκώμιον, προσαγάγω ἐπάξιον; Τί δέ ὀνομάσω Σέ;

Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι. Διό, ὡς προσετάγην, βοῶ

Σοί

Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἠμῶν, Κύριε,

Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἠμῶν, ἐλέησον καί σῶσον

Ἠμᾶς. Ἀμήν.

ΒΙΝΤΕΟ - ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ - Η Αχειροποίητη Εικόνα καί η Ιστορία Της.

ΒΙΝΤΕΟ - ΑΓΙΑΣΜΟΣ - Η ανεκτίμητη αξία τού Αγιασμού !

ΒΙΝΤΕΟ - ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ - ΠΑΤΗΜΑΤΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑΣ.

ΒΙΝΤΕΟ - ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ.

ΒΙΝΤΕΟ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ - Γέροντας Γαβριήλ Αγιορείτης.

ΒΙΝΤΕΟ - Η ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ .

 

ΒΙΝΤΕΟ - ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ.

Η “Σάλπιγγα” του Θεού: Ο Ήλιος θα σκοτεινιάσει και οι νεκροί θα ακούσουν την φωνή Του.

 ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ: Σαράντα μέρες μετά την ανάστασή Του, ο Χριστός υψώθηκε στον ουρανό, μπροστά στα μάτια των μαθητών Του και έτσι έφυγε από τον κόσμο.

Έφυγε βέβαια μόνο ως προς το σώμα Του, γιατί πνευματικά ήταν, είναι και θα είναι πάντα κοντά μας και, μάλιστα, «πιο κοντά μας απ’ ό,τι είναι η καρδιά μας». Αλλά και σωματικά, πρέπει να πούμε, ο Χριστός δεν ‘απομακρύνθηκε αληθινά από μας. Βρίσκεται πολύ κοντά μας, μέσα στο άγιο δισκοπότηρο της θείας Μετάληψης, όπου κοινωνούμε το άγιο σώμα και αίμα Του στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σε κάθε θεία λειτουργία.

Πριν υψωθεί στον ουρανό – δηλαδή πριν Την ανάληψή Του, όπως λέμε αυτό το γεγονός – ο Κύριος είχε υποσχεθεί στους μαθητές Του και σε όλο τον κόσμο ότι θα ξανάρθει.

Τους είχε πει λόγια, όπως:

«Θα γίνει στον κόσμο μεγάλη θλίψη, ο Ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δίνει το φως της, τ’ αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των Ουρανών θα σειστούν. Kαι τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης και θα δουν τον Υιό, του Ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα με’ δύναμη και δόξα πολλή. Και θα στείλει τους αγγέλους του με δυνατές σάλπιγγες και θα συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς του από τα πέρατα της γης. Για την ημέρα και την ώρα εκείνη, κανείς δεν ξέρει, ούτε οι άγγελοι τoυ ουρανού, παρά μόνο ο Πατέρας μου. Και όπως ο άνθρωπος δεν, ξέρει πότε θα μπει στο σπίτι του ένας κλέφτης, έτσι και ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει χωρίς να τον περιμένετε, γι’ αυτό να είστε πάντα έτοιμοι» (δες το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 24, ιδίως στους στίχους 29-31 και 36-44) .

«Υιό του Aνθρώπoυ» (=άνθρωπο) ο Χριστός ονομάζει τον εαυτό Του, από ένα όραμα του προφήτη Δανιήλ, στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ονομάζεται έτσι (στο βιβλίο του Δανιήλ, κεφ. 7).

Είπε επίσης:

«Αλήθεια σας λέω, ότι έρχεται ώρα – και ήδη ήρθε – που οι νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού και αυτοί που θα την ακούσουν θα ζήσουν. Έρχεται ώρα, που όλοι όσοι βρίσκονται στους τάφους θ’ακούσουν τη φωνή του και θα πάνε, εκείνοι που έκαναν το καλό, σε ανάσταση ζωής, κι εκείνοι που έκαναν το κακό, σε ανάσταση κρίσης» (δες κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφ. 5, στίχοι 25-29).

Είπε επίσης:

«Όταν έρθει ο Υιός του Ανθρώπου μέσα στη δόξα του και μαζί του όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει σε θρόνο δόξας και θα συγκεντρωθούν μπροστά του όλα τα έθνη και θα τους ξεχωρίσει όπως ο βοσκός ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα βάλει τα πρόβατα στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’ αριστερά του. Τότε, ο βασιλιάς θα πει σ’ αυτούς που θα βρίσκονται δεξιά του: «Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε το βασίλειο που έχει ετοιμαστεί για σας, διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με μαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και ήρθατε σε μένα». Και οι δίκαιοι θα του απαντήσουν. «Πότε, Κύριε, σε είδαμε να έχεις όλα αυτά τα προβλήματα και σε βοηθήσαμε;». Κι εκείνος θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, εφόσον το κάνατε σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε».

Και τότε θα πει σ’ εκείνους που θα είναι στ’ αριστερά του: «Φύγετε από κοντά μου, οι καταραμένοι, στο πυρ το εξώτεpoν, που είναι ετοιμασμένο για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με μαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και δε με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και δεν ήρθατε σε μένα». Και θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Πότε, Κύριε, σε είδαμε να έχεις όλα αυτά τα προβλήματα και δε σε βοηθήσαμε;».

Κι εκείνος θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, εφόσον δεν το κάνατε σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μου, ούτε σε μένα το κάνατε». Και αυτοί θα πάνε σε αιώνια κόλαση, ενώ οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή (κατά Ματθαίον, κεφ. 25, στίχοι 31-46).

Εκτός από τα παραπάνω, σε πάρα πολλά ακόμη σημεία της Αγίας Γραφής αναφέρεται η επιστροφή του Ιησού Χριστού, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση των ανθρώπων. Με την κρίση αυτή (που θα την κάνει ο ίδιος ο Χριστός ως βασιλιάς του κόσμου), θα τοποθετηθούμε τελικά, όλοι οι άνθρωποι, όλων των λαών και των θρησκειών, είτε σε αιώνιο παράδεισο είτε σε αιώνια κόλαση.

Στο θέμα αυτό αναφέρεται ιδιαίτερα το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, η Αποκάλυψη, που έγραψε ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο μαθητής του Χριστού και συγγραφέας του κατά Iωάννην ευαγγελίου. Στα τελευταία κεφάλαιά της, η Αποκάλυψη μιλάει με έντονες περιγραφές γι’ αυτά τα θέματα και κλείνει με μια υπέροχη περιγραφή του παραδείσου και μια προσευχή για να ξανάρθει ο Κύριος γρήγορα, όπως υποσχέθηκε, να μην αργήσει.

Μερικές εξηγήσεις γι’ αυτά τα ζητήματα

Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, λοιπόν, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση, ο αιώνιος παράδεισος και η αιώνια κόλαση, είναι πράγματα βασικά και αναμφισβήτητα για τους χριστιανούς. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μίλησε γι’ αυτά, είναι η υπόσχεση που έδωσε στους ανθρώπους και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να είναι ψέματα ή παραμύθια. Υπάρχουν όμως μερικά ζητήματα εδώ που χρειάζονται κάποια εξήγηση. Ας γράψουμε λίγα λόγια, αν και κανονικά χρειάζονται ολόκληρα βιβλία – βιβλία αγίων, όχι δικά μας – για να τα εξερευνήσουν.

Α) Η Δευτέρα Παρουσία είναι η ελπίδα και ο μεγάλος πόθος των χριστιανών, όχι κάτι που πρέπει να το φοβόμαστε. Οι πρώτοι χριστιανοί προσεύχονταν λέγοντας «ναι, έλα, Κύριε Ιησού». Εμείς είμαστε οι χριστιανοί, βαφτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, χρισμένοι (μυρωμένοι) με το άγιο μύρο, εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας και κοινωνούμε το πανάγιο σώμα και αίμα του Χριστού. Γιατί να φοβόμαστε τον γεμάτο Αγάπη Θεό μας, που καταδέχτηκε να γίνει άνθρωπος και να δώσει τη ζωή Του για να μας σώσει; Εκείνος θα έρθει να αναστήσει όλους τους ανθρώπους, να καταργήσει το θάνατο, να εξαφανίσει το Κακό από τον κόσμο! Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά, ελπίδα και προσδοκία από αυτό;

Η Αγία Γραφή μιλάει για σκοτείνιασμα του Ήλιου και της Σελήνης και πτώση των άστρων πριν την εμφάνιση του Χριστού. Δεν είναι καταστροφές που πρέπει να φοβόμαστε, αλλά η αλλαγή του σύμπαντος, ώστε να έχουμε «καινούργιους oυρανoύς και καινούργια γη, στα οποία θα κατοικεί η δικαιοσύνη» (λόγια του αποστόλου Πέτρου, στη Β’ επιστολή Πέτρου, κεφ. 3). Ναι, η Αγία Γραφή μιλάει και για πολέμους και για θλίψεις και συμφορές, αλλά απ’ αυτές είναι ήδη γεμάτη η ανθρώπινη ιστορία, χωρίς διακοπή, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Σε κάθε εποχή το Κακό επιτίθεται στο Kαλό και οι άνθρωποι του Θεού χρειάζεται να κρατούν δυνατή τη φλόγα της πίστης και της αγάπης, για ν’ αντέχουν με τη βοήθεια της θείας χάριτος. Μήπως περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία για να τρομάξουν ή να υποφέρουν οι άνθρωποι που ζούσαν και ζουν σε πόλεμο, ξεριζωμούς, κατοχές, απάνθρωπες δικτατορίες, αθείστικά καθεστώτα που βασανίζουν και σκοτώνουν τους χριστιανούς; ‘Η σε συνθήκες πείνας, φτώχειας, εξαθλίωσης, κατάθλιψης, αθεράπευτων ασθενειών; Όχι, όλοι αυτοί, αν πιστεύουν στο Χριστό, περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία για να πάψει το Κακό να έχει δύναμη στον κόσμο. Κι αν εμείς δε ζούμε σε τέτοιες συνθήκες- που ίσως ζούμε – ας περιμένουμε μαζί τους για τον ίδιο λόγο.

Β) Ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι καταστάσεις που τις ζούμε μόνο μετά το θάνατό μας, αλλά ξεκινούν από εδώ και συνεχίζονται στην αιωνιότητα. Παράδεισος είναι η χαρά της παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας, που έρχεται όταν σπείρουμε και καλλιεργήσουμε στην καρδιά μας την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη και τη συγχώρηση. Κόλαση είναι ο πόνος που προκαλεί μέσα μας η απουσία της αγάπης και η υποδούλωσή μας στα πάθη μας, στα ελαττώματά μας, στην αρνητική πλευρά του εαυτού μας.

Χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν γίνει και γίνονται άγιοι ενώ ακόμα ζουν. Βέβαια, μετά θάνατον ο παράδεισος και η κόλαση ξεκαθαρίζονται πια. Εδώ η χαρά και η λύπη συχνά ανακατεύονται, εκεί όμως θα είναι καθαρά. Αμέσως μετά το θάνατό μας θα ζήσουμε τη «μερική κρίση» του Θεού και μια πρόγευση του παραδείσου ή της κόλασης. Ο πλήρης παράδεισος και η πλήρης κόλαση θα υπάρξουν μετά τη Δευτέρα Παρουσία, την ανάσταση και την τελική κρίση.

Τι είναι όμως η κόλαση;

Κατά τους αγίoυς διδασκάλους της Ορθοδοξίας, η κόλαση είναι:

Το ίδιο το Φως του Θεού που ο εγωιστής άνθρωπος το βλέπει με ακατάλληλα τα πνευματικά του μάτια δε μπορεί να το αντέξει και να ενωθεί σωστά μαζί του γι’ αυτό το βλέπει και το ζει ως φωτιά. Η κόλαση δεν είναι «τιμωρία των αμαρτωλών» από το Θεό αλλά η ακαταλληλότητα και η άρνηση του ανθρώπου με τη σκοτεινιασμένη ψυχή να δεχτεί το Φως και την Αγάπη του Θεού. Τα σκληρά λόγια που λέει ο Χριστός για την κόλαση εξηγούν οι άγιοί μας (δηλ. οι Πατέρες της Εκκλησίας), είναι συμβολισμοί αυτών των καταστάσεων, που όμως είναι πολύ πιο οδυνηρές απ’ ό,τι μπορεί να βάλει ο νους μας.

Γ) Πριν τη Δευτέρα Παρουσία θα υπάρχουν ιστορικά σημάδια: πόλεμοι, συμφορές, αλλά και μαζική αποστασία από το χριστιανισμό, καθώς και ελάττωση της αγάπης των ανθρώπων. Όλα αυτά τα σημάδια τα βλέπουμε σε διάφορες εποχές κι όμως η Δευτέρα Παρουσία δεν έχει γίνει ακόμη. Έτσι, παρόλο που και σήμερα τα παρατηρούμε, δεν είναι σίγουρο ότι ο καιρός έφτασε. Ίσως να έφτασε, ίσως όχι. Όμως, έτσι κι αλλιώς, πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε μέσα μας τη φωτιά της πίστης και της αγάπης, ενάντια στην απιστία, τη σκληρότητα και την κακία που βλέπουμε γύρω μας. Ν’ αγωνιζόμαστε πνευματικά, να μεταδίδουμε αυτή τη φλόγα στους συνανθρώπους μας και να φωτίζουμε μ’ αυτήν τις καρδιές των παιδιών μας. Έτσι θα είμαστε κοντά στο Θεό και θα σωθούμε και σ’ αυτή τη ζωή και στην αιωνιότητα, είτε γίνει τώρα η Δευτέρα Παρουσία είτε μετά από χίλια ή από εκατό χιλιάδες χρόνια.

Άλλωστε, ο Θεός (που βρίσκεται έξω από το χρόνο και είναι ο δημιουργός του χρόνου) αντιλαμβάνεται το δικό μας χρόνο εντελώς διαφορετικά. «Χίλια χρόνια για τον Κύριο είναι σαν μία μέρα» λέει ο απόστολος Πέτρος, στην Καινή Διαθήκη (Β’ Πέτρου, 3, 8), αλλά και ο ποιητής του Ψαλμού 89 στην Παλαιά Διαθήκη.

Το πιο γνωστό και ίσως το πιο τρομακτικό σημάδι θα είναι η εμφάνιση του Αντίχριστου.Τι είναι ο Αντίχριστος;

Είναι «το Θηρίο», που αναφέρει η Αποκάλυψη αρχίζοντας από το κεφ. 13, δηλ. ένας παγκόσμιος σατανικός αυτοκράτορας, που θα πείσει την πλειοψηφία των ανθρώπων να τον λατρέψει, θα κάνει τρομερό διωγμό αίματος ενάντια σε όσους αρνηθούν τη λατρεία του, (κυρίως, φυσικά, στους χριστιανούς, που θα δηλώσουν ότι λατρεύουν μόνο τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ), και θα σφραγίσει τους πιστούς του στο μέτωπο ή στο δεξί χέρι με το όνομά του ή «τον αριθμό του», πoυ θα είναι 666 (στην Αποκάλυψη το γράφει χξς κατά το αρχαίο ελληνικό σύστημα αρίθμησης).

Μήπως βρισκόμαστε πράγματι ένα βήμα πριν την εποχή του Αντίχριστου, (όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται το Θηρίο); Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το ηλεκτρονικό χρήμα, οι κάρτες με τα τσιπάκια, μήπως είναι καλώδια, με τα οποία σκοτεινοί κύκλοι – υπηρέτες και πρόδρομοι του Θηρίου – δένουν γρήγορα πλέον τον καθένα μας για να μας κάνουν υπηκόους, δούλους και λάτρεις του δαιμονικού ψευτο- Χριστού τους; Φαίνεται ότι και οι άνθρωποι ακόμη σύντομα θα εξαναγκαστούμε να βάλουμε τσιπάκια στο σώμα μας. Μήπως αυτό είναι το χάραγμα (η σφραγίδα) του Θηρίου;

Μπορεί ναι, μπορεί να έρθει στο μέλλον άλλη εποχή, πιο ταιριαστή στην Αποκάλυψη, που δεν τη φανταζόμαστε, και να είναι εκείνη η εποχή του Θηρίου. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε γενιά – και σήμερα – «πολλοί πλάνοι [=πνευματικοί απατεώνες] εμφανίστηκαν στον κόσμο… αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος», όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας της Αποκάλυψης, άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και μαθητής του Χριστού, (το αναφέρει στη Γ’ επιστολή του, αλλά δες και το κεφ. 3 της Α’ επιστολής του, που όλες βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη, πριν την Αποκάλυψη).

Δεν είναι μυστικό πως τον κόσμο δεν τον κυβερνούν τα κράτη, αλλά οι οικονομικές αυτοκρατορίες, δηλ. οι πολυεθνικές εταιρίες και οι διεθνείς τράπεζες. Αλλά υπάρχουν και άλλες «αυτοκρατορίες», οικονομικές & πολιτικές φυσικά, αλλά και πνευματικές. Αυτοί οι κύκλοι υποδουλώνουν πνευματικά τον άνθρωπο, (όλη την ανθρωπότητα), του ρίχνουν το δόλωμα της καταναλωτικής αφθονίας, της δήθεν ευημερίας, της δήθεν αρμονίας, (που υποστυλώνεται πλέον με γιόγκα και άλλα ινδουιστικά), και τελικά τον βυθίζουν σ’ έναν ωκεανό απελπισίας, παρακμής και πόνου, επειδή είναι ένας ωκεανός ζωής απόλυτα μπουκωμένης από τεχνολόγία, αλλά χωρίς Χριστό. Αυτός είναι ο κόσμος, όπως τον κατασκευάζουν εδώ και πολλά χρόνια οι αληθινοί «ηγέτες» του, που δεν είναι άνθρωποι του Θεού.

Απέναντι σ’ αυτή την πνευματική και υλική σκλαβιά, η αντίσταση και η ελευθερία δε θα ‘ρθει με πολιτική και κοινωνική αγανάκτηση και συγκεντρώσεις στις πλατείες, δε θα’ρθει με διαμαρτυρίες, αγώνες και απαιτήσεις οικονομικής φύσεως, αλλά με πνευματικό αγώνα, προσευχή, ορθόδοξη πνευματική και σωματική άσκηση (=όλο και μεγαλύτερη απεξάρτηση από την ανάγκη για χρήμα και για κατανάλωση), με θεία Χάρη.

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί και όχι οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγωνιστές αντιστέκονται στο παγκόσμιο σκοτεινό, κυριολεκτικά δαιμονικό, σύστημα, που είναι και πολιτικό-οικονομικό, αλλά και βαθύτατα πνευματικό και αποσκοπεί όχι στην αφαίρεση των χρημάτων μας, (που το ίδιο μάς πρόσφερε σε αφθονία ξεγελώντας μας για να εγκαταλείψουμε το Χριστό και την Εκκλησία, την τιμή προς τους αγίους, τη θεία Μετάληψη, τη νηστεία, το αναμμένο καντήλι στο σπίτι, στα εικονίσματα και στην καρδιά μας), όχι στην κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας (που κι αυτό το κάνει, για να μας δέσει πιο σφιχτά), αλλά στην υποδούλωση των ψυχών μας, στην απομάκρυνση απ’ το Χριστό και στο ρίξιμό μας, (αφού δε θα θυμόμαστε καν πια πώς πάνε στην Εκκλησία, πώς εξομολογούνται, πώς πρoσεύχoνται … και θα τα έχουμε όλ’ αυτά απαξιώσει, απαξιώνοντας τους «παπάδες»), στην αγκαλιά του ψεύτικου δικού τους «θεού», του διαβόλου. Άλλωστε «όλες οι θρησκείες δεν είναι ίδιες», όπως παπαγαλίζουν και μας πιπιλίζουν τ’ αφτιά και το μυαλό. Όχι, δεν είναι.

Δ) Όλοι οι άνθρωποι, όλων των θρησκειών, θα κριθούν από το μοναδικό αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και θα ζήσουν αιώνια στον ίδιο, παράδεισο και στην ίδια κόλαση με τους χριστιανούς. Δε θα κριθούν οι πιστοί κάθε θρησκείας από κάποιους δικούς τους θεούς, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν άλλοι θεοί εκτός από ένα Θεό, την Αγία Τριάδα.

Πώς όμως θα κριθούν οι πιστοί των άλλων θρησκειών; Βλέπουμε ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν καλοί και ταπεινοί άνθρωποι. Όμως στις διάφορες θρησκείες, έξω από την Ορθοδοξία, υπάρχουν επίσης και διδασκαλίες που ανακατεύουν την αλήθεια και το ψέμα, καθώς επίσης και λατρείες σε, «θεούς» σκληρούς, επικίνδυνους και σκοτεινούς. Όλα αυτά σίγουρα επηρεάζουν τη σωτηρία των ανθρώπων. Επίσης, λείπουν από εκεί το βάπτισμα, η θεία Μετάληψη, η εξομολόγηση και όλα τα εφόδια που προσφέρει ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας για να γίνει άγιος ο άνθρωπος.

Έτσι, ο ίδιος ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές Του και κατ’ επέκτασιν σε όλους μας να διαδίδουμε το μήνυμά Του σε όλους τους λαούς – να μιλάμε για το Χριστό και την Eκκλησία Του σε όλους τους ανθρώπους, για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι (η εντολή αυτή υπάρχει στο τέλος του κατά Ματθαίον ευαγγελίου). Αυτό μόνο μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά. Επιθυμία και αγώνας μας είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.

Ε) Δεν πρέπει να μας βασανίζει η αγωνία για το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Θα γίνει όταν έρθει η ώρα της, κατά την αλάνθαστη κρίση και σοφία του Θεού. Ό,τι κι αν κάνουμε, δεν πρόκειται να μάθουμε τη χρονολογία. Ο Κύριος αρνήθηκε να την αποκαλύψει ακόμη και στους ίδιους τους μαθητές Του (Ματθ. 24, 36).

Τόνισε όμως ότι -παρόλο που θα υπάρχουν σημάδια- η στιγμή εκείνη θα έρθει ενώ δεν την περιμένουμε και ότι πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι.

Να επισημάνουμε εδώ ότι ακόμη κι αν η Δευτέρα Παρουσία γίνει μετά από αιώνες, σίγουρα η δική μας προσωπική συνάντηση με το Θεό δε θ’ αργήσει. Μετά από μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα θα κοιμηθούμε – όχι για να ξυπνήσουμε το πρωί, αλλά για να ξυπνήσει η ψυχή μας στην πορεία προς τον

ουρανό! Τότε θα συναντήσουμε το Θεό, δηλαδή το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Αυτή είναι η προσωπική μας Δευτέρα Παρουσία και πρέπει, να έχουυμε στο χέρι το εισιτήριο, δηλαδή την πίστη, την ταπείνωση και την αγάπη μας προς όλο τον κόσμο, ακόμη και προς τους εχθρούς μας, όπως μας ζήτησε και μας δίδαξε ο Χριστός.

Το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας είναι τεράστιο και έχει κι άλλα επιμέρους ζητήματα, που δεν υπάρχει χώρος να τα θίξουμε εδώ. Παρακαλούμε να διαβάσετε, αδελφοί, το βιβλίο Θάνατος, Ανάσταση και αιώνια ζωή, από τις εκδόσεις «Ετοιμασία» της Ιεράς Μονής Καρέα, στην Αθήνα, ή το βιβλίο Η ζωή μετά τον θάνατο, του μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεου Βλάχου. Aπό τέτοια βιβλία μπoρείτε να πληροφορηθείτε όσα διδάσκει ο Χριστός στο ευαγγέλιο, αλλά και οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανικού αγώνα, για τα σοβαρά αυτά ζητήματα. Εξάλλου, τόσα διαβάζουμε – ας διαβάσουμε και κάτι που θα μας βοηθήσει να βρούμε το δρόμο για το αιώνιο σπίτι μας…

του Θεολόγου, Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη

Ορθόδοξες Ἃπαντήσεις, Απρίλιος 2014

https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/i-quot-salpigga-quot-toy-theoy-o-ilios-tha-skoteiniasei-kai-oi-nekroi-tha-akoysoyn-tin-foni-toy/