Γνώρισε τὴν Ὀρθοδοξία μέσῳ τῶν Ρώσων Ἱεραποστόλων τῆς Κίνας, οἱ ὁποῖοι συνέχισαν τὸ ἔργο τους μετὰ τὴν παύση τοῦ διωγμοῦ τοῦ 1900, μέχρι νὰ ἐπέλθει ἡ ἄνοδος τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν ἀσιατικὴ χώρα, τὸ 1958, ὅπου διώχθηκε ἐκ νέου ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμός.
Ὁ αὐτόχθων Κινέζος ὅμως, Στέφανος, δὲν ξέχασε τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία.
Μετέβη στὴν παραθαλάσσια πόλη τοῦ Χόνγκ-Κόνγκ ὅπου σπούδασε θεολογία.
Ἐκεῖ χειροθετήθηκε ἀναγνώστης διακονῶντας στὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου τοῦ Χόνγκ-Κόνγκ.
Ὁ Νεομάρτυρας ἦταν ἐπίσης καὶ χοράρχης ἐκκλησιαστικῆς χορωδίας. Ἀργότερα ὡς ἱερέας ὑπηρέτησε στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου στὸ Χάρμπιν.
Ἐν τῷ μεταξὺ στὴν ἤδη κομμουνιστικὴ Κίνα ἔλαβε χώρα τὸ 1966 ἡ λεγόμενη «πολιτιστικὴ ἐπανάσταση», ἕνα κοινωνικοπολιτικὸ φαινόμενο στὸ πλαίσιο τῆς διαπάλης ἐξουσίας, στοὺς κόλπους τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος.
Συγκεκριμένα, τὸ κίνημα τῶν «ἐρυθροφρουρὼν» εἶχε ὡς σκοπὸ τὴν πάταξη ὁποιουδήποτε πολιτιστικοῦ ἔργου ἢ λόγου ποὺ ἦταν ἀντίθετο στὴν κομμουνιστικὴ θεωρία.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ διώχθηκαν καλλιτέχνες ποὺ τὸ ἔργο τους ἦταν ἀντίθετο στὴ μαρξιστικὴ καὶ μαοϊκὴ ἄποψη.
Οἱ νεαροὶ «ἐρυθροφρουροὶ» τάχθηκαν σαφῶς καὶ ἐναντίον τῶν θρησκειῶν στὴν ἐπικράτεια τῆς Κίνας, ἀφοῦ ὁ κομμουνισμὸς θεωρεῖ ὅλες τὶς θρησκεῖες ἀνθρώπινα κατασκευάσματα καὶ ἀσπάζεται μὲ θέρμη τὴν ἀθεΐα.
Οἱ λίγοι ἐναπομείναντες Ὀρθόδοξοι ἔτυχαν ἐκ νέου διωγμὸ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους.
Οἱ Ναοὶ κλείστηκαν καὶ οἱ χριστιανοὶ κυνηγήθηκαν.
Ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου ὅπου λειτουργοῦσε ὁ πατέρας Στέφανος πυρπολήθηκε ἀπὸ τοὺς ἐρυθροφρουρούς. Ὅσες εἰκόνες δὲν πρόλαβαν νὰ σώσουν οἱ πιστοὶ ἔγιναν στάχτες.
Οἱ ἐλάχιστοι Κινέζοι ἱερεῖς ἔτυχαν ἐξευτελιστικῆς μεταχείρισης ἀπὸ τοὺς ἄθεους.
Τοὺς ἔβγαλαν τὰ ἄμφια καὶ τοὺς γελοιοποίησαν ντύνοντας τοὺς κλόουν.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας μετατράπηκε σὲ δωμάτια ἐργατῶν καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξίου, ἀφοῦ ἀνακαινίστηκε ἀπὸ τὴν πυρκαγιὰ ἔγινε τραπεζαρία καὶ ἀποθήκη τροφίμων.
Αὐτὸς ποὺ ὑπέφερε περισσότερο ἀπὸ τὸ διωγμὸ ἦταν ὁ πατὴρ Στέφανος.
Τὸν ἔντυσαν κλόουν καὶ τὸν ἔβαλαν νὰ κάτσει γονατιστὸς σὲ κοφτερὰ ἐρείπια.
Ὁ ἄξιος λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ ὑπέμεινε καρτερικὰ τὰ βασανιστήρια.
Ἔμεινε πιστὸς στὸ Χριστὸ μέχρι τέλους, παρὰ τοὺς φρικτοὺς πόνους.
Τοποθέτησαν στὸ κεφάλι του ἕνα ποτήρι μὲ λιωμένα μέταλλα τὸ ὁποῖο τοῦ σημάδεψε τὸ πρόσωπο.
Τὸν ἔφτυναν καὶ τὸν χτυποῦσαν ἐπὶ δύο μέρες μὲ σφυριὰ καὶ σίδερα, ὥσπου μισοπεθαμένο πιὰ τὸν ὁδήγησαν στὸ νοσοκομεῖο τῶν φυλακῶν.
Ἐκεῖ συνέχισαν νὰ τὸν κακομεταχειρίζονται.
Στὶς 17 Μαΐου ὁ Νεομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ Στέφανος, ἔπειτα ἀπὸ σχεδὸν τρία χρόνια βασανιστηρίων, ὑπέκυψε στὰ τραύματά του καὶ παρέδωσε στὸν Κύριο τὴν ἁγία του ψυχή.
