Γιάννης Μαγουλάς

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2022

ΒΙΝΤΕΟ - 12-2-2022 - Σύνορα Ρωσίας - Ουκρανίας, δειτε τι συμβαινει...

https://rumble.com/vus3tm-12-2-2022-...html

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - Ο Μακεδονικός αγώνας ήταν ένας ανορθόδοξος πόλεμος στις αρχές του 20ου αιώνα που διήρκεσε περίπου 4 χρόνια, και διεξήχθη στη Μακεδονία. H οποία τότε ήταν μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεταξύ κυρίως ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων, ακόμα και Σέρβων και Ρουμάνων. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι η σημαντική αυτή επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα ήταν η επόμενη εδαφική απώλεια του Μεγάλου Ασθενούς. Ξεκίνησε από την περιοχή της Καστοριάς και περί το τέλος του πολέμου, είχε επεκταθεί σ’ όλη τη σημερινή Μακεδονία μέχρι και των περιοχών του Μοναστηρίου, Γευγελής, Δοϊράνης κλπ.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Ο Μακεδονικός αγώνας ήταν ένας ανορθόδοξος πόλεμος στις αρχές του 20ου αιώνα που διήρκεσε περίπου 4 χρόνια, ,και διεξήχθη στη Μακεδονία. H οποία τότε ήταν μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεταξύ κυρίως ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων, ακόμα και Σέρβων και Ρουμάνων. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι η σημαντική αυτή επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα ήταν η επόμενη εδαφική απώλεια του Μεγάλου Ασθενούς. Ξεκίνησε από την περιοχή της Καστοριάς και περί το τέλος του πολέμου, είχε επεκταθεί σ’ όλη τη σημερινή Μακεδονία μέχρι και των περιοχών του Μοναστηρίου, Γευγελής, Δοϊράνης κλπ.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ.

ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ. ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ.
To κράτος των Σκοπίων.

ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ.Όταν σχηματίστηκαν ανεξάρτητα κρατίδια Βαλκανίων, το Σερβικό και το Ελληνικό κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα , το Βουλγαρικό κατά το 1878, ενώ η Μακεδονία ολόκληρη ήταν ακόμα υπό Οθωμανική κυριαρχία, όλοι αυτοί οι λαοί είχαν εθνική ιδεολογία μία : να απελευθερώσουν αλύτρωτους αδελφούς και αυτούς του Μακεδονικού χώρου. Όλοι άκουγαν τη γλώσσα τους στα μακεδονικά εδάφη , όλοι λογάριαζαν τους δίγλωσσους δικούς τους ομοεθνείς , όλοι επικαλούνταν λόγους ιστορικούς , για να τεκμηριώσουν ως δίκαιες τις επιδιώξεις τους .

Βιλαέτια της Μακεδονίας: Κόσσοβο, Μοναστήρι και Θεσσαλονίκη.Οι Αντίπαλοι.Βιλαέτια της Μακεδονίας: Κόσσοβο, Μοναστήρι και ΘεσσαλονίκηΕΛΛΗΝΕΣΒΟΥΛΓΑΡΟΙΤΟΥΡΚΟΙΡΟΥΜΑΝΟΙΣΕΡΒΟΙ

Στις βόρειες περιοχές του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας, δηλ. πάνω από τα σημερινά βόρεια σύνορά της Ελλάδας, πλειονότητα αποτελούσαν οι Σλάβοι και οι Βούλγαροι , στις νότιες οι Έλληνες , στις μεσαίες, Βέροια, Έδεσσα, Πέλλα .., ήταν μάλλον δυσδιάκριτες οι αναλογίες και πιο συχνή η διγλωσσία των πληθυσμών .

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ.
Αγωνίστηκαν σε ομάδες που αποτελούνταν από αξιωματικούς του ελληνικού στρατού και συνήθως απλούς κατοίκους της Μακεδονίας αλλά και εθελοντές από όλα τα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σκοπός τους ήταν η προστασία των Ελλήνων κατοίκων της Μακεδονίας.

ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ - ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ.
Οι Βούλγαροι επιθυμώντας να κατακτήσουν ολόκληρη την Μακεδονία σχημάτισαν ειδικά ανταρτικά σώματα (κομιτατζήδες) που δρούσαν στην Μακεδονία με σκοπό να εκδιώξουν ή να εκβουλγαρίσουν τον τοπικό πληθυσμό.

ΤΟΥΡΚΟΙ - ΟΘΩΜΑΝΟΙ.Οι Οθωμανοί Τούρκοι ήταν οι κατακτητές και κάτοχοι της Μακεδονίας κατά την περίοδο αυτή. Συχνά συγκρούστηκαν με τους Έλληνες και Βούλγαρους αντάρτες προσπαθώντας να διατηρήσουν την περιοχή υπό τον έλεγχο τους.

ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ.Συχνά βέβαια βοηθούσαν την βουλγαρική πλευρά εναντίον των Ελλήνων τους οποίους θεωρούσαν πιο επικίνδυνο αντίπαλο. Με την επανάσταση των Νεότουρκων θεωρητικά σταματά ο Αγώνας καθώς το νέο καθεστώς υποσχόταν ελευθερίες. Τελικά, καθώς αυτές οι υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν είχαμε την κήρυξη των Βαλκανικών πολέμων.

ΡΟΥΜΑΝΟΙ.Οι Ρουμάνοι δεν πήραν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα στρατιωτικά αλλά χρησιμοποιώντας την προπαγάνδα προσπάθησαν μα πλησιάσουν την πληθυσμιακή ομάδα των Βλάχων – Αρμάνων χρησιμοποιώντας σαν όχημα την γλώσσα.

ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΡΟΥΜΑΝΩΝ.Οι Αρμάνοι, γνωστοί στην Ελλάδα κυρίως ως Βλάχοι, είναι μία λατινόφωνη πληθυσμιακή ομάδα τα μέλη της οποίας κατοικούσαν στην κυρίως Ελλάδα, στην Αλβανία και στην Μακεδονία.. Μητρική γλώσσα των Αρμάνων είναι η βλάχικη, γνωστή επίσης υπό το νεολογισμό «Αρωμουνική». Η οποία είναι λατινογενούς προέλευσης.Τελικά η προσπάθεια των Ρουμάνων απέτυχε χάρη στην ισχυρή Ελληνική εθνική συνείδηση των Βλάχων.
ΣΕΡΒΟΙ.Οι Σέρβοι επίσης δεν πήραν μέρος στρατιωτικά στον Μακεδονικό Αγώνα αλλά προσπάθησαν και αυτοί να αποσπάσουν πληθυσμούς οι οποίοι γειτνίαζαν στην Σερβία και μιλούσαν κάποιου είδους γλωσσικό ιδίωμα το οποίο περιλάμβανε σλαβικές λέξεις. Η προσπάθεια τους δεν τελεσφόρησε καθώς οι περισσότεροι σλαβόφωνοι ήταν ελληνικής εθνικής συνείδησης.

Η ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Το 1867 το ζήτημα φάνηκε πως θα λυθεί μετά τις προτάσεις του Πατριάρχη Γρηγορίου Στ΄ για αυτοδιοικούμενη Βουλγαρική Εκκλησία στις βόρειες περιοχές, που θα είχε όμως πνευματικούς δεσμούς με το Πατριαρχείο. Ομοίως με τα προηγούμενα, το σχέδιο αυτό απορρίφθηκε και η οθωμανική διοίκηση ύστερα από ρωσικές πιέσεις αναγνώρισε με φιρμάνι, το Χάτι Χουμαγιούν του 1870 την Αυτοκέφαλη Βουλγαρική Εκκλησία με επικεφαλή έξαρχο.
Πότε Αρχίζει ο Αγώνας.Ο Μακεδονικός αγώνας ήταν ένας ανορθόδοξος πόλεμος στις αρχές του 20ου αιώνα που διήρκεσε περίπου 4 χρόνια, , και διεξήχθη στη Μακεδονία, η οποία τότε ήταν μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεταξύ κυρίως ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων, ακόμα και Σέρβων και Ρουμάνων, από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι η σημαντική αυτή επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα ήταν η επόμενη εδαφική απώλεια του Μεγάλου Ασθενούς. Ξεκίνησε από την περιοχή της Καστοριάς και περί το τέλος του πολέμου, είχε επεκταθεί σ’ όλη τη σημερινή Μακεδονία μέχρι και των περιοχών του Μοναστηρίου, Γευγελής, Δοϊράνης κλπ.
Μακεδονική Φιλική Εταιρία.Την άνοιξη του 1903 όμως, σχηματίζεται η πρώτη επιτροπή, η Μακεδονική Φιλική Εταιρεία από τον Αργύριο Ζάχο, τον Θεόδωρο Μόδη και τον Θεόδωρο Καπετανόπουλο. Σκοπός ήταν να πειστεί η Ελληνική κυβέρνηση να ενισχύσει την ένοπλη άμυνα των ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας. Έτσι την άνοιξη του 1904, έρχονται στη Μακεδονία για να μελετήσουν την κατάσταση και να υποδείξουν πρακτικά μέτρα οι λοχαγοί Αναστάσιος Παπούλας και Αλέξανδρος Κοντούλης και οι ανθυπολοχαγοί Γ. Κολοκοτρώνης και Π. Μελάς.
Διεθνή Χωροφυλακή.Έτσι τους πρώτους μήνες του σχηματίστηκε στους 3 νομούς Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, σώμα χωροφυλάκων με διοικητή Ιταλό στρατηγό που είχε στις διαταγές του πέντε ανώτερους Ευρωπαίους αξιωματικούς. Όμως καθεμιά από τις δυνάμεις απέβλεπε σε δικούς της σκοπούς. Έτσι, τίποτα δεν άλλαξε.
Μακεδονικό Κομιτάτο. Στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 1904 ιδρύθηκε το Μακεδονικό Κομιτάτο, στα γραφεία της εφημερίδας «Εμπρός». Εμπνευστής, ιδρυτής, αλλά και Πρόεδρος του κομιτάτου ήταν ο διευθυντής της εφημερίδας «Εμπρός» Δημήτρης Καλαποθάκης από την Αρεόπολη και μέλος της πρώτης οργανωτικής επιτροπής ο Πέτρος Κανελλίδης από το Κουτήφαρι της Έξω Μάνης, διευθυντής της εφημερίδας «Καιροί». Το κομιτάτο αποφασίζει να δράσει άμεσα στέλνοντας ένοπλα σώματα και οπλισμό στους ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας.
Επανάσταση Νεότουρκων.
Με τον όρο Νεότουρκοι εννοείται το τουρκικό εθνικιστικό κόμμα «Ένωση και Πρόοδος» της μεταρρύθμισης που ξεκίνησε στην τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη το 1908. Στα συμφραζόμενα του όρου Νεότουρκοι εντάσσονται αξιωματικοί, πολιτικοί και διανοούμενοι, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν για την επαναφορά του Συντάγματος του 1876, υιοθετώντας το σύνθημα Ελευθερία, Ισότητα και Δικαιοσύνη. Βασικοί στόχοι του κινήματος ήταν η κατάλυση της απολυταρχίας του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β και η εγκαθίδρυση ενός εκσυγχρονισμένου κράτους στο ευρωπαϊκό πρότυπο, που θα μπορούσε να διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα της αυτοκρατορίας, καθώς και να αντισταθεί στις επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Το κίνημα των Νεότουρκων υπήρξε, αρχικά, σε μεγάλο βαθμό, συνέχεια του κινήματος των Νεο-οθωμανιστών του 1876.
Πότε Τελειώνει ο Αγώνας.
Ο Μακεδονικός Αγώνας ανεπίσημα τελείωσε το 1908 με την επανάσταση των Νεότουρκων.
Ο ΒΑΛΤΟΣ-ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ.

Βαλκανικοί Πόλεμοι.Οι Βαλκανικοί πόλεμοι ήταν δύο πόλεμοι που έγιναν στα Βαλκάνια το στους οποίους αρχικά η Βαλκανική Συμμαχία (Σερβία, Μαυροβούνιο, Ελλάδα και Βουλγαρία) επιτέθηκε και απέσπασε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία την Μακεδονία και το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης, ενώ στη συνέχεια, μετά τις διαφωνίες μεταξύ των νικητών για τον τελικό διαμοιρασμό των εδαφών, ξέσπασε δεύτερος πόλεμος (αυτή τη φορά με τη συμμετοχή και της Ρουμανίας) από τον οποίο εξήλθε ηττημένη η Βουλγαρία, χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών που είχε αρχικά κατακτήσει.

Γεώργιος (ή Γκόνος) Γιώτας 1880 – 1911- Το «θεριό του Βάλτου» - Μακεδονικός Αγώνας 1904-1908 .

Ο Γεώργιος (ή Γκόνος) Γιώτας (1880 – 12 Φεβρουαρίου 1911) ήταν σλαβόφωνος Μακεδονομάχος οπλαρχηγός. Καταγόταν από το Πλουγκάρ και έζησε αρκετά χρόνια στα Γιαννιτσά. Έδρασε στην περιοχή των Γιαννιτσών.

Από το 1900 ως το 1904 πολέμησε με την ΕΜΕΟ. Ξεκίνησε τη δράση του με την ελληνική πλευρά στο βάλτο, τον Οκτώβριο του 1904, σαν οδηγός της ομώνυμης λίμνης και βοήθησε στην επιστροφή έξι χωριών από την Βουλγαρική Εξαρχία στο Πατριαρχείο.

Ίσως ο σημαντικότερος μαχητής την περίοδο του Μακεδονικού αγώνα στην Κεντρική Μακεδονία, στο πιο νευραλγικό σημείο: το Βάλτο των Γιαννιτσών.

Η δράση του έγινε θρύλος και του προσδόθηκαν τα προσωνύμια «στοιχειό του Βάλτου» και «θεριό του Βάλτου».

Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Πλουγκάρ ή Πλούγαρ των Γιανιτσών, έναν ερειπωμένο σήμερα οικισμό μεταξύ Γαλατάδων, Καρυώτισσας και Αγίου Λουκά, που το 1927 μετονομάστηκε Λουδίας. Ήταν σλαβόφωνος και πρώτος ξάδερφος του Βούλγαρου κομιτατζή βοεβόδα Αποστόλ Πέτκωφ.

Από μικρός, εργάζονταν μαζί με τον πατέρα του Βασίλειο Γιώτα και τον μικρότερο αδελφό του Κωνσταντίνο Γιώτα (επίσης Μακεδονομάχους), στους αγρούς της Μονής Αγίου Λουκά, στο χωριό Βρέζι (Άγιος Λουκάς), δίπλα στο Βάλτο. Από μικρός, ανήλικος ακόμα, χειρίζονταν τα όπλα, αφού πολλές φορές χρησιμοποιούνταν από τον πατέρα του ως ένοπλος φρουρός των κτημάτων στον Άγιο Λουκά.

Από το 1900 ως το 1904 ήταν ενταγμένος στην Εσωτερική

Μακεδονο-Αδριανουπολιτική Επαναστατική Επιτροπή και πολέμησε κατά των Οθωμανών. Όταν όμως η Βουλγαρική Οργάνωση διοργάνωσε το δημόσιο λιθοβολισμό του Μητροπολίτη Εδέσσης Στέφανου, στις αρχές του 1904, διαχώρισε τη θέση του και ανέλαβε πρωτοβουλία διοργανώνοντας την Ελληνική δράση στη Λίμνη των Γιαννιτσών.

Το καλοκαίρι του 1904 στο ναό της Μονής του Αγίου Λουκά στο ομώνυμο χωριό, όταν κατά τη διάρκεια της Κυριακάτικης λειτουργίας, εισέβαλαν τρεις ένοπλοι Βούλγαροι που απαίτησαν να τελέσει τη θεία λειτουργία ένας εξαρχικός ιερωμένος, ο ένοπλος Γιώτας ανάγκασε τους κομιτατζήδες να αποχωρήσουν και έκτοτε είχε εχθρικές σχέσεις με την ΕΜΕΟ.

Μακεδονικός Αγώνας
Έδρασε συνεργαζόμενος καθ’ όλη τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα με τον οπλαρχηγό Απόστολο Ματόπουλο. Το Μάρτιο του 1905 πέρασε στο Βάλτο το πρώτο ελληνικό σώμα προερχόμενο από το ελεύθερο Ελληνικό κράτος, και ο Γκόνος Γιώτας ανέλαβε να το κατατοπίσει.

Όταν το φθινόπωρο του 1905 εγκαταστάθηκε στη λίμνη το πρώτο ελληνικό σώμα, υπό τον καπετάν Πετρίλο (Κώστα Μπουκουβάλα), ξεκίνησαν κάποιες κοινές ελληνοτουρκικές επιχειρήσεις εναντίον των Βουλγάρων.

Ο Γκόνος ήρθε σε συνεννόηση με τον Γκαλήπ πασά και έβαλαν από κοινού εναντίον των βουλγαρικών καλύβων, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν την καλύβα του Τσεκρίου (Παραλίμνης), η οποία στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως το γενικό αρχηγείο των ελληνικών σωμάτων.

Τον επόμενο χρόνο συνεργάστηκε με τον Καπετάν Άγρα, καταφέρνοντας σημαντικές επιτυχίες. Σε συνεννόηση με τον Τούρκο τσιφλικά Εμίν μπέη και υπό την καθοδήγηση ενός υπαλλήλου του κατασκευάστηκε το 1906 η καλύβα της Πρίσνας, που σύμφωνα με τον Γκόνο ωφέλησε σημαντικά την ελληνική πλευρά.

Κατά το 1907 ο Γκόνος συνεργάστηκε στο Βάλτο των Γιαννιτσών με τον οπλαρχηγό Παντελή Παπαϊωάννου (καπετάν Νικοτσάρα), ώσπου ο τελευταίος αναχώρησε για την περιοχή της Στρώμνιτσας.

Την άνοιξη του 1907 το σώμα του Γκόνου συμμετείχε μαζί με τον τουρκικό στρατό σε μία από τις τελευταίες επιθέσεις που οδήγησαν στον εκτοπισμό των Βουλγάρων από τη Λίμνη των Γιαννιτσών, χάρη στο συνεχή βομβαρδισμό από τον τουρκικό στρατό.

Σύμφωνα με την αφήγηση του Γκόνου για τη συντονισμένη ελληνοτουρκική επιχείρηση, ο βομβαρδισμός του τουρκικού στρατού ανάγκασε το σώμα του Αποστόλ Πέτκωφ να αποχωρήσει, ενώ το σώμα του Γκόνου καταδίωξε την οπισθοφυλακή που είχε μείνει για να αποκρύψει τα πολεμοφόδια.

Ο Γκόνος ήταν πανθομολογουμένως η σημαντικότερη προσωπικότητα από την ελληνική πλευρά στην περιοχή του Βάλτου και ο μόνος που παρέμεινε στην περιοχή για τεσσεράμισι χρόνια. Ο Γεώργιος Μόδης έκρινε απαραίτητη την παρουσία του για τη δράση ελληνικών σωμάτων στην περιοχή, ενώ ο Δημήτριος Κάκκαβος τον χαρακτήρισε «στοιχειό του Βάλτου». Ενόσω πολεμούσε με την ελληνική πλευρά, ο Γκόνος έμαθε ελληνικά, κυρίως από Κρήτες και γι’ αυτό τα μιλούσε με κρητική προφορά.

Την περίοδο εκείνη υπήρχε μια διχόνοια ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη της Βουλγαρικής Οργάνωσης στην περιοχή, με αποτέλεσμα άλλοι να καταφύγουν στη Βουλγαρία και άλλοι να προσχωρήσουν στην Ελληνική πλευρά. Ο Γκόνος Γιώτας, εκμεταλλευόμενος την κατάσταση, και όντας πλέον ο μόνος ισχυρός εκφραστής των Ελληνικών θέσεων στην περιοχή, ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με αρκετούς κομιτατζήδες για να τους επαναφέρει στην Ελληνική πλευρά, συνομιλώντας έτσι με τον Τραϊανό (Τράικο) Κουκούδη και το Δημήτριο Μπάμπιανη. Οι προσπάθειες αυτές συνάντησαν τις αντιδράσεις πολλών ντόπιων Ελλήνων αφενός (ένοπλοι επιτέθηκαν στην οικία του Τράικου), και αφετέρου διακόπηκαν λόγω του Κινήματος των Νεοτούρκων.

Την περίοδο εκείνη χάρισε μια καμπάνα στη Μονή του Αγίου Λουκά.

Την ίδια χρονιά (1908) άρχισε να δρα με δική του ομάδα στη δυτική όχθη της Λίμνης των Γιαννιτσών, ενώ στο τέλος του 1908 κατέφυγε στην Αθήνα.
Μετέπειτα δράση

Μετά την επανάσταση των Νεότουρκων, αποφάσισε να μην παραδώσει τα όπλα και συνέχισε τη δράση στην ανατολική πλευρά του Βάλτου. Στο μεταξύ, ο πρακτικός “ιατρός” Αντωνάκης Αντωνιάδης (από το Πήλιο), ο οποίος υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης και φίλος του Απόστολου Ματόπουλου, συνεργάστηκε με το νέο καθεστώς των Νεοτούρκων ελπίζοντας σε μια ανώτερη θέση στη διοίκηση. Με τις παραινέσεις του Αντωνάκη και του Χαλίλ μπέη (που ήταν συγγενής με τον, εκ των πρωτεργατών των Νεοτούρκων, Εμβέρ μπέη), ο Απόστολος Ματόπουλος πείστηκε να παραδόσει τα όπλα, καθώς και τα όπλα που είχε κρύψει στο βάλτο ο Γεώργιος Γιώτας πριν αναχωρήσει για την Αθήνα.

Στις αρχές του 1909, ο Γεώργιος Γιώτας επανήλθε στη Μακεδονία, καθώς με την εύνοια των Οθωμανικών αρχών οι Βούλγαροι είχαν εξαπολύσει δολοφονικές επιθέσεις κατά Ελλήνων. Με τη δράση του αντιμετώπισε με επιτυχία τη δράση του κομιτατζή Απόστολου Τερζή (Πέτκωφ), είτε σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις με το σώμα του, είτε ανταποδίδοντας τις δολοφονίες Ελλήνων προυχόντων των Γιαννιτσών και της γύρω περιοχής, με εκτελέσεις πρακτόρων του Βουλγαρικού Κομιτάτου.

Ο Γκόνος Γιώτας κατά την επάνοδό του στη Μακεδονία το 1909, πληροφορήθηκε από τους χωρικούς την παράδοση των όπλων και υπέβαλε αναλυτική αναφορά στο Υπουργείο Εξωτερικών, κατηγορώντας τον Απόστολο Ματόπουλο ότι παρέδωσε τα όπλα για να αποκομίσει χρηματικά οφέλη, αδυνατώντας να εξηγήσει τη στάση του.

Σε έκθεση που υπέβαλε στο Υπουργείο Εξωτερικών το Νοέμβριο του 1909 ο Γκόνος κατέγραφε στο ενεργητικό του 86 «φόνους», 21 σε συμπλοκές και 65 σε ενέδρα. Ως αποζημίωση για βλάβες που υπέστη η περιουσία του κατά το Μακεδονικό Αγώνα ο Γκόνος ζήτησε από το ΥπΕξ 110 λίρες.

Το Νοέμβριο του 1910 ο Γκόνος μαζί με το Λάζο Δογιάμα και τον Αθανάσιο Μπέτσο, δυσαρεστημένοι «μετά των εν Αθήναις διευθυνόντων», έφυγαν από το «Άσυλο Μακεδόνων» στην Αθήνα για να συνεχίσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μακεδονία. Καταδιώχθηκαν από τις ελληνικές αρχές μετά από εντολή του Υπουργείου Εξωτερικών στους νομάρχες Λάρισας και Τρικάλων να τους συλλάβουν και να κατασχέσουν τα έγγραφα που είχαν πάνω τους ως πλαστά και επειδή εξέθεταν την ελληνική κυβέρνηση στις οθωμανικές αρχές και κατέφυγαν στην οθωμανική επικράτεια. Τότε το ΥπΕξ διαμήνυσε στο ελληνικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη να τους χαρακτηρίζει κοινούς ληστές, αν οι συμμορίες τους θεωρηθεί από τις οθωμανικές αρχές ότι έχουν πολιτικό χαρακτήρα.

Στις αρχές του 1911 κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Γκόνος Γιώτας είναι οργισμένος με τη στάση του Απόστολου Ματόπουλου και τη συνεργασία του τελευταίου με τους Νεότουρκους, θεωρώντας ότι τον εκμεταλλεύονται.

Η φήμη αυτή θορύβησε τον Απόστολο Ματόπουλο που εγκατέλειψε την περιοχή.

Όταν στις 12 Φεβρουαρίου του 1911 ο Γκόνος Γιώτας σκοτώθηκε σε επιχείρηση του Οθωμανικού στρατού, πολλοί ήταν εκείνοι που κατηγόρησαν, το γιατρό Αντωνάκη και τον Απόστολο Ματόπουλο, ότι αυτοί ενημέρωσαν τις Οθωμανικές αρχές για την παρουσία του Γκόνου στο Νησί Ημαθίας. Οι Ελληνικές αρχές για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, φυγάδευσαν τον Απόστολο Ματόπουλο στις ΗΠΑ (θεωρώντας ότι η ενέργειά του ήταν προϊόν παραπλάνησης), ενώ τον ιατρό Αντωνάκη τον εκτέλεσαν ως επικίνδυνο για την Ελληνική υπόθεση. Ήταν 31 ετών.

Το Φεβρουάριο του 1912 ο πατέρας του, Βασίλειος, που είχε ήδη εισπράξει 20 λίρες, ζήτησε από το ελληνικό προξενείο της Θεσσαλονίκης να του δοθούν 30 λίρες, «υπεσχημένες και οφειλόμενες» στο γιο του και τελικά εγκρίθηκε η χορήγηση μιας μηνιαίας αποζημίωσης 2,5 λιρών.
Κείμενα του Γκόνου απόκεινται στο Αρχείο Μακεδονικού Αγώνα της Πηνελόπης Δέλτα, η οποία, ωστόσο, του απέδωσε δευτερεύοντα ρόλο στο μυθιστόρημά της Στα Μυστικά του Βάλτου.

Το 1954 τοποθετήθηκαν δύο όμοιες προτομές του, μία στην πλατεία Βασιλείου Ρομφέη στη Θεσσαλονίκη και μία στα Γιαννιτσά, έργα του Φλωρινιώτη γλύπτη Δημήτριου Καλαμάρα.