ΝΕΟΤΑΤΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΕΣ, ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΕΙ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ! ΜΗΝΑΣ ΜΠΑΙΝΕΙ, ΜΗΝΑΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ ΣΑΣ, PARDON, ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ ΤΟΥΣ!

 
Κοινωνία ωρα μηδεν...

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ «Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 6 ΣΤΑ 12 ΝΑΥΤΙΚΑ ΜΙΛΙΑ.

 
ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ :  «Η Επέκταση από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια θα είναι το τελευταίο σημείο . 

Κάποτε, είχα πάει στον Γέροντα με ένα φίλο μου κι εκεί συναντήσαμε μια παρέα από πέντε παιδιά.

Τότε ρώτησα τον Γέροντα ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία.

«Γέροντα», του λέω « απ’ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. 

Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει;».

Μου απαντά:

«Κοίταξε να δεις. Οι Τούρκοι δεν θα μπούν στην Αλεξανδρούπολη.

Θα κάνουν μόνο μια πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. 

Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. 

Θα πεινάσει η Ελλάδα.

Και επειδή θα κρατήσει αυτή μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, «θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».

Μετά ρωτάω:

«Γέροντα, πως θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο;»

«Όταν», λέει, «θα ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί”.

Λέω:

«Και ποια κράτη θα συμμετέχουν;»

«Κοίταξε μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατέβουν οι Ρώσοι στα Στενά.

Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν θα βοηθήσουν εμάς.

Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπιστούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα.

 Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη.

Όμως θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν:

 «Δεν πάμε και εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;»

Όλοι όμως θα κυνηγούν την μερίδα του λέοντος.

Έτσι θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο».

Σ’ αυτό το σημείο ρωτάω:

«Εμείς τι θα κάνουμε;

Ο ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σε αυτόν τον πόλεμο;»

«Όχι» λέει. 

«Θα βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μην στείλει στρατό. 

Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δεν θα πάρει μέρος.

 Γιατί, όποιος πάρει μέρος σε αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε…

Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και θα μετανοήσουν.

Γι αυτό επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες.

Ο Θεός θα λυπηθεί την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς τον μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχονται.

Και θα βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι.

«Γέροντα» τον ρωτάω μετά, «την Πόλη θα την δώσουν σε μας;»

«Θα την δώσουν σε μας, όχι επειδή το θέλουν, αλλά επειδή αυτή η λύση θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων. 

θα το καταλάβουν αυτό. 

Αυτά που σου λέω μην τα πεις σε κανέναν. Θα σε βγάλουν τρελλό. Γιατί δεν είναι ώριμες οι συγκυρίες ακόμα. Τότε θα το καταλάβεις.»

Αυτή η συζήτηση με τον Γέροντα έγινε το 1991, όταν υπηρετούσα τον στρατό.

Άλλη φορά, ο Γέροντας είπε:

«Η διοίκηση της Πόλης, από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική».

Γνώρισα και τρεις αξιωματικούς που είχαν πάει στον Γέροντα. 

Από τους τρεις αξιωματικούς ο ένας έλεγε:

«Μόνο σε μένα ο Γέροντας είπε πως θα είμαι διοικητής στρατιωτικού τμήματος στην Πόλη.

 Στους άλλους δεν ανέφερε τίποτε».

Κάποια άλλη παρέα είχε πάει στον Γέροντα.

 Ένας απ’ αυτούς σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. 

Σε μια στιγμή, γυρίζει ο Γέροντας, τον δείχνει με το δάκτυλο –αυτόν, σημειωτέον, πήγαινε στον γέροντα για πρώτη φορά- και του λέει:

«Εσύ, σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί απ’ την αρχή».

Γύρισε και τον έδειξε με το δάκτυλο μπροστά σε όλους. Το παιδί, τότε, ήταν φοιτητής.

Μετά, ο Γέροντας γυρίζει σε μένα και λέει:

«Κι εσύ, Ανέστη, θα πας στην Πόλη.

Κι εσείς οι δύο –έδειξε εμένα και τον φίλο μου– θα πάτε στην Πόλη, αλλά για άλλο σκοπό».

Δεν μου το φανέρωσε τον σκοπό. Μετά απ’ αυτό μου μπήκε η επιθυμία να μάθω τουρκικά.

Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελί του Γέροντα έτυχε, να είναι μέσα ένας νέος πρώην μουσουλμάνος από την Θράκη. 

Τον πιάνω και του λέω:

«Εσύ πως συνέβη και ήλθες εδώ, στον Γέροντα;» Σταύρο τον έλεγαν.

«Άσε», λέει, «κάτσε να σου πω.

 Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η οικογένεια μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να βαπτισθούμε».

Και σε άλλη επίσκεψη μας στην Παναγούδα, ήταν παρόν και ο μουσουλμάνος που βαφτίστηκε Σταύρος. 

Τότε πάλι μας ανέφερε ο Γέροντας για τα γεγονότα, πως θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι, εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα, λέει ο κύριος Σταύρος:

«Γέροντα, να κρατήσω ένα σακί αλεύρι για να μπορέσω να αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά;»

«Όχι», του λέει «μην παίρνεις, γιατί ο γείτονας σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει!»

Δηλαδή, προείδε ο Γέροντας ποιός θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην περίοδο της πείνας!

 Εκείνος φυσικά θα ζει στο χωριό.

Τώρα εμείς που ζούμε στις πόλεις θα πούμε το ψωμί ψωμάκι… 

Γι αυτό, άλλη φορά, ο Γέροντας έλεγε: «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δεν θα έχει».

Μαρτυρίες προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994, Β΄Έκδοση, Σελ: 434

Να μην πάθουμε σε Κρήτη, Αιγαίο και Θράκη ό,τι πάθαμε στην Κύπρο.

 Ο ΑΚΑΡ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΟΥ.

Η γεωπολιτική μεταξύ των σταθερών παραμέτρων, που τη χαρακτηρίζουν, είναι κι αυτή της γεωγραφίας. Η Τουρκία, ωστόσο, φαίνεται να ανατρέπει το θέμα της γεωγραφίας και επεκτείνεται ακόμη πιο μακριά, θέτοντας στις διεκδικήσεις της και την Κρήτη.

Μπορεί η θέση για την Κρήτη να είναι των «Γκρίζων Λύκων», κυβερνητικών εταίρων του Ερντογάν, αλλά όταν αυτή αποτυπώνεται σε χάρτη, μπορεί μεν να προκαλεί γέλιο, θυμό αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη. Γιατί όλα, με την Τουρκία, ξεκινούν με αφηγήματα από ομάδες πολιτικών, κόμματα, οργανώσεις και βαθμηδόν υιοθετούνται και επισήμως. Ως θέση του κράτους. Προφανώς ξεκινούν κάποιοι στόχοι από κάτω προς τα επάνω. Στοχευμένα και συστηματικά, θέλοντας να καταγράψουν και τη στάση της άλλης πλευράς, στην προκειμένη περίπτωση της Ελλάδος.

Η “Γαλάζια Πατρίδα”, όπως είναι γνωστό, στοχεύει στον έλεγχο από την Τουρκία τριών θαλασσών, τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο Πέλαγος και την Ανατολική Μεσόγειο, με τη δημιουργία μίας θαλάσσιας ζώνης 462.000 km2 αποκλειστικής της κυριαρχίας.
Στο βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος» του πάλαι ποτέ θεωρητικού του κυβερνώντος ΑΚΡ και πρώην Πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, καθορίζεται η επεκτατική πολιτική της Άγκυρας καθώς και οι στόχοι που τίθενται για εκπλήρωσή της. Ο Νταβούτογλου, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, σε συνέντευξή του («Καθημερινή», στον Αλέξη Παπαχελά, 6.3.2011), είχε αναφέρει πως «το “στρατηγικό βάθος” είναι μία προσπάθεια να δούμε την ιστορία και τη γεωγραφία μας με καινούριο μάτι, με την πρόθεση να αντιληφθούμε τις πραγματικές της δυνατότητες και να υποδείξουμε ποια θα μπορούσε να είναι στο παρελθόν και ποια μπορεί να είναι ακόμη η φυσική της πορεία. Πρόκειται για μία προσπάθεια να παρουσιαστεί το στρατηγικό όραμα και ο ρόλος που πρέπει να επιδιώξει η Τουρκία, κηρύσσοντας μία νέα προσέγγιση που ονομάζεται “στρατηγικό βάθος”, με γνώμονα την ενσωμάτωση περιοχών γειτονικών με την Τουρκία, εφόσον όλοι οι λαοί που ζουν στην ευρεία αυτή περιοχή έχουν κοινά πεπρωμένα, βασισμένα στη μακρά κοινή τους ιστορία».

Σταθερά επεκτατικές βλέψεις

Βεβαίως είναι σαφές πως ο Νταβούτογλου, όπως και όσοι κεμαλιστές δεν ενδιαφέρονται για τους λαούς, αλλά για τα εδάφη των χωρών τους. Ο ίδιος ο Νταβούτογλου, αναφέρει στο βιβλίο του σε σχέση πως: «Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου». Πολύ πριν τον Νταβούτογλου, το είχε αναφέρει ο Ραούφ Ντενκτάς, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα Milliyet (23.7.1985). Είχε δηλώσει ότι «ακόμα και αν η τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν υπήρχε, η Τουρκία πάλι δεν θα άφηνε την Κύπρο στην Ελλάδα».

Η κατοχική Τουρκία, διά των εκάστοτε κυβερνώντων της, δηλώνει πως «ασφυκτιά» τόσο εδαφικά όσο και στη θάλασσα καθώς «είναι μεγάλο παράκτιο κράτος», το οποίο περιορίζεται από την Ελλάδα και την Κύπρο! Η θέση αυτή επιχειρείται να αναδειχθεί όλο και περισσότερο, όσο πλησιάζουμε στο 2023, χρονιά συμπλήρωσης 100 χρόνων τουρκικού κράτους. Όπως είναι γνωστό, ο Ερντογάν έχει εξαγγείλει πως η Τουρκία, με την ευκαιρία της επετείου, θα καταστεί μεγαλύτερη εδαφικά και με αυξημένη επιρροή στην περιοχή. Βήματα κάνει προς αυτή την κατεύθυνση και τα οποία παρακολουθούμε.

https://slpress.gr/ethnika/na-min-pathoyme-se-kriti-aigaio-kai-thraki-o-ti-pathame-stin-kypro/

Τα 6 και 12 ναυτικά μίλια, η υφαλοκρηπίδα και η αναζήτηση «κόκκινης γραμμής» για την ελληνική εξωτερική πολιτική.

 

Αντιμέτωπη με την αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα η ελληνική διπλωματία αναζητά «κόκκινες γραμμές» που να επιτρέπουν την επίδειξη αποφασιστικότητας και ταυτόχρονα ανοίγουν δρόμο διαπραγμάτευσης

Με το Oruc Reis να έχει επιστρέψει στις θαλάσσιες περιοχές που η Ελλάδα παραδοσιακά θεωρεί ότι ανήκουν στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, η ελληνική διπλωματία προσπαθεί να δει ποια μπορεί να είναι τα πραγματικά όρια μιας «κόκκινης γραμμής απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις.

Δηλαδή, να προσδιορίσει ποιο είναι το όριο ως προς τις τουρκικές κινήσεις όπου η Ελλάδα θα πρέπει να απαντήσει με τη δική της κλιμάκωση και όξυνση. Είναι ουσιαστικά η αναζήτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στην ενδοτικότητα και τη λογική μια γενικόλογης διαρκούς ετοιμότητας που τελικά δεν αποτρέπει την Τουρκία αλλά και διαμορφώνει μια εικόνα απλώς «διαφιλονικούμενης ζώνης» και όχι αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

6 ν.μ., 12ν.μ., χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ

Για να δούμε αυτά τα θέματα χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε μερικές βασικές έννοιες.

Όταν μιλάμε για χωρικά ύδατα μιλάμε για τη θαλάσσια έκταση στην οποία μια χώρα ασκεί πλήρη κυριαρχία. Στην πραγματικότητα ως προς το βαθμό κυριαρχίας δεν έχει διαφορά από τη στεριά.

Με βάση το διεθνές δίκαιο μια χώρα έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα έως τα 12 ν.μ., εκτός φυσικά από περιοχές όπου οι αποστάσεις είναι μικρότερες όπου επιλέγεται η μέση γραμμή. Το δικαίωμα αυτό θεωρείται αυτονόητο και αναφαίρετο και υλοποιείται μονομερώς.

Η Ελλάδα μέχρι τώρα είχε χωρικά ύδατα στα 6 νμ. Πρόσφατα ανακοινώθηκε η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ στο Ιόνιο.

Όταν η Ελλάδα επικύρωσε το 1995 τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982), η Τουρκία απάντησε με ψήφισμα της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης το οποίο ουσιαστικά θεωρούσε casus belli τυχόν απόφαση της Ελλάδας για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 νμ στο Αιγαίο.

Έκτοτε, η πάγια θέση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν ότι παραμένει αναφαίρετο ελληνικό δικαίωμα η επέκταση των χωρικών υδάτων, χωρίς ωστόσο να λαμβάνονται πρωτοβουλίες ώστε αυτό να ανακηρυχθεί. 

Η μόνη φορά που το ζήτημα αυτό τέθηκε σε τραπέζι διαπραγματεύσεων ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στο πλαίσιο της συζήτησης για πιθανή υπογραφή συνυποσχετικού για προσφυγή στη Χάγη, όπου συζητήθηκε το ενδεχόμενο η Ελλάδα να συμφωνήσει σε επέκταση μικρότερη των 12 νμ ως ένα από τα ανταλλάγματα προς την Τουρκία για να συναινέσει στην προσφυγή στη Χάγη για το θέμα της υφαλοκρηπίδας.

Η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ δεν αποτελούν μορφές κυριαρχίας αλλά κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν ακυρώνουν το χαρακτήρα των υπερκείμενων θαλασσίων εκτάσεων ως διεθνών υδάτων, αλλά κατοχυρώνουν το δικαίωμα εκμετάλλευσης του υπεδάφους (υφαλοκρηπίδα) ή του υπεδάφους και των υπερκείμενων υδάτων (ΑΟΖ). Η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας ορίζει την έκταση και της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ με τον ίδιο τρόπο: 200 νμ από τις ακτές ή μέση γραμμή όπου οι αποστάσεις είναι μικρότερες, ενώ αναγνωρίζει στα νησιά αυτοτελή υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Είναι ειδικά το τελευταίο στοιχείο που δεν αναγνωρίζει η Τουρκία που επιμένει ότι η υφαλοκρηπίδα ορίζεται με βάση τις ηπειρωτικές αρχές και άρα π.χ. θεωρεί ότι δεν προκύπτει ανάλογη ελληνική υφαλοκρηπίδα με βάση την Κρήτη ή τα Δωδεκάνησα.

Η διαφορά υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ δεν αφορά μόνο τα πεδία εκμετάλλευσης αλλά και τον τρόπο ανακήρυξης. Η ΑΟΖ προϋποθέτει συγκεκριμένη πράξη οριοθέτησης, ενώ η υφαλοκρηπίδα θεωρείται δικαίωμα εξ υπαρχής. Βέβαια στην πράξη συνήθως οι χώρες προχωρούν και σε διαδικασία χάραξης και της υφαλοκρηπίδας και αμοιβαίας οριοθέτησης με τις γειτονικές. Η Ελλάδα το έχει κάνει για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στο Ιόνιο με την Ιταλία και εν μέρει στην Ανατολική Μεσόγειο με την Αίγυπτο.

Τώρα σε αντίθεση με τα χωρικά ύδατα στα ζητήματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ η γενικά τάση, τουλάχιστον με βάση τις διαφορές που έχουν φτάσει ενώπιον διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, είναι περισσότερο προς το συμβιβασμό παρά προς την «κατά γράμμα» τήρηση του διεθνούς δικαίου.

Τι συμβαίνει με τις τουρκικές αμφισβητήσεις

Η Ελλάδα θεωρεί ότι η μόνη διαφορά που έχει με την Τουρκία είναι αυτή που αφορά την υφαλοκρηπίδα και έχει προτείνει τη συμπεφωνημένη προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης (που αποφαίνεται για τέτοιες διαφορές μόνο όταν προσφεύγουν από κοινού τα εμπλεκόμενα μέρη).

Ταυτόχρονα, η ελληνική εξωτερική πολιτική στηρίζεται διαχρονικά στη θέση ότι εφόσον η υφαλοκρηπίδα είναι δικαίωμα εξ υπαρχής, τότε κάθε πρωτοβουλία της Τουρκίας για έρευνες για υδρογονάνθρακες εντός των ορίων της δυνητικής ελληνικής υφαλοκρηπίδας αποτελεί αμφισβήτηση ελληνικού κυριαρχικού δικαιώματος.

Ουσιαστικά, η ελληνική διπλωματία παραδέχεται ότι μια τελική απόφαση της Χάγης μπορεί να μην αποδίδει το σύνολο της δυνητικής ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ελλάδα και να μην ακολουθήσει το «γράμμα» του διεθνούς δικαίου. Όμως, επιμένει ότι μέχρι τότε δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές τουρκικές μονομερείς ενέργειες.

Αυτό εξειδικεύεται στην υφαλοκρηπίδα που θα μπορούσε να προσδιοριστεί με βάση το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι δεν μπορούν μικρά νησιά πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές να ακυρώνουν το γεγονός ότι υπάρχει ο όγκος της ηπειρωτικής Τουρκίας που «βλέπει» στην Ανατολική Μεσόγειο και να αφαιρούν από τη δυνητική τουρκική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ μεγάλες εκτάσεις. Η ελληνική διπλωματία εμμέσως έχει παραδεχτεί ότι όντως το δικαστήριο της Χάγης μπορεί και να ελάμβανε υπόψη εν μέρει τουλάχιστον τους τουρκικούς ισχυρισμούς.

Η μετατόπιση της «κόκκινης γραμμής»

Σε αυτό το πεδίο είναι που γίνεται προσπάθεια να οριστεί η «κόκκινη γραμμή» για την ελληνική πλευρά. Ας μην ξεχνάμε ότι η υφαλοκρηπίδα που βρίσκεται πέραν των χωρικών υδάτων καλύπτεται από διεθνή ύδατα και δεν μπορούν να μπουν φραγμοί στην παρουσία πλοίων, συμπεριλαμβανομένων των πολεμικών.

Ήδη από τη δεκαετία του 1970 είχε προσδιοριστεί ως όριο η πραγματοποίηση «σεισμικών ερευνών» προς αναζήτηση υδρογονανθράκων μια που αυτό σήμαινε ευθεία διεκδίκηση της υφαλοκρηπίδα και όχι απλώς πλεύση στα υπερκείμενα ύδατα.

Αυτό έγινε το 1976 όταν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Χόρα»  μπήκε στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και ο Ανδρέας Παπανδρέου (που τότε ήταν στην αντιπολίτευση) είχε πει το περίφημο «Βυθίσατε το Χόρα». Πιο μεγάλη ήταν η ένταση το 1987, όταν η Τουρκία ανακοίνωσε την αποστολή του ερευνητικού σκάφους Σισμίκ (όπως είχε μετονομαστεί το Χόρα) και η κυβέρνηση του Αντρέα Παπανδρέου προχώρησε σε κινητοποίηση των ενόπλων δυνάμεων στο μέγιστο βαθμό, μέχρις ότου υπάρξει πολιτική εκτόνωση. 

Το πρόβλημα με την υφαλοκρηπίδα προέκυψε ξανά όταν άνοιξε ο κύκλος των αντιπαραθέσεων γύρω από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων όχι στο Αιγαίο αλλά στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Σε αυτή τη φάση η κόκκινη γραμμή προσδιορίστηκε στην επιτυχή πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών, δηλαδή πόντιση καλωδίων και κίνηση με όρους που να επιτρέπουν τη συλλογή δεδομένων. Αυτή με τη σειρά του οδήγησε και σε μια πρακτική εμπλοκής του Πολεμικού Ναυτικού με τη μορφή της στενής παρακολούθησης του εκάστοτε ερευνητικού σκάφους μπει στην υφαλοκρηπίδα (συνοδευόμενο και αυτό από πολεμικά πλοία) και «παρενόχλησης» της έρευνας.

Αυτό έγινε τον Οκτώβριο του 2018 με τη ελληνική φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» στα ανατολικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας όταν είχε κινηθεί το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Barbaros. Και αυτό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γίνεται όποτε το Oruc Reis εισέρχεται στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Ωστόσο, είναι προφανές ότι στο βαθμό που η Ελλάδα έχει υποστηρίξει την ανάγκη διαλόγου για την υφαλοκρηπίδα και παραπομπής στη Χάγη, υπάρχουν όρια στο πώς μπορούν να υπάρξουν πιο αποφασιστικές απαντήσεις.

Η τρέχουσα συζήτηση για τα 6 νμ και τα 12νμ

Η τρέχουσα συζήτηση κυρίως πυροδοτήθηκε από τις δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας κ. Γεραπετρίτη ότι «η “κόκκινη γραμμή” είναι η εθνική κυριαρχία, και όταν λέμε εθνική κυριαρχία εννοούμε αυτονοήτως τα εθνικά χωρικά ύδατα, τα οποία σήμερα είναι προσδιορισμένα στα έξι ναυτικά μίλια».

Η δήλωση αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί και μια μερική μετατόπιση ως προς το όριο μιας στρατιωτικής αντίδρασης από τις σεισμικές έρευνες στην έρευνα εντός ζώνης ελληνικής κυριαρχίας.

Αυτό προκάλεσε την αντίδραση ότι με αυτό τον τρόπο απεμπολεί το δικαίωμα για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ. Αυτή ήταν λίγο πολύ η κριτική ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, και στην περίπτωση των αντιδράσεων αυτών είναι ότι και αυτές δείχνουν να αποδέχονται ότι το όριο της στρατιωτικής αντίδρασης είναι η έρευνα εντός έκτασης καθαρής κυριαρχίας και όχι στα όρια της υφαλοκρηπίδας όπως υποτίθεται ότι ήταν η «κόκκινη γραμμή» για δεκαετίες.

Βέβαια, αυτό που παραβλέπουν οι προτάσεις για επέκταση των χωρικών υδάτων είναι αυτό που κλήθηκαν να σταθμίσουν όλες οι κυβερνήσεις από το 1995 και μετά, δηλαδή τη ρητή τουρκική θέση ότι αυτό θα αποτελέσει casus belli.

Η δύσκολή διαπραγμάτευση και η τουρκική τακτική

Όλα αυτά αναδεικνύουν τα διλήμματα για την ελληνική διπλωματία. Η ελληνική πλευρά θέλει να επιμείνει στην εικόνα μιας χώρας που επιθυμεί το διάλογο, που δεν προχωρά σε προκλήσεις και που στην πραγματικότητα αποδέχεται ότι ειδικά στη συγκεκριμένη περιοχή τα κυριαρχικά δικαιώματα μένουν να προσδιοριστούν, απέναντι σε μια Τουρκία που κινείται μονομερώς και αυθαίρετα. Αυτό σημαίνει ένα μέτρο στο τι η ελληνική πλευρά θέλει να παρουσιάζει ως «αυτονόητο κυριαρχικό δικαίωμα» αλλά και μια ανάγκη σύνεσης ως προς το σε ποιο σημείο θα δοκιμάσει η ελληνική πλευρά να οξύνει. Από την άλλη με την Τουρκία να δοκιμάζει έρευνες αρκετά πιο κοντά στα ελληνικά χωρικά ύδατα, η διατύπωση μιας «κόκκινης γραμμής» που να σηματοδοτεί το «ως εδώ και μη παρέκει» προσπαθεί να δώσει και το στίγμα της αποφασιστικότητας. Ισορροπία πάνω σε λεπτή γραμμή επομένως, σε συνδυασμό με την μάλλον εμφανή απροθυμία του διεθνούς παράγοντα να παρέμβει πιο αποφασιστικά και σε ένα πολιτικό σκηνικό όπου οι πειρασμοί για ανέξοδη συνθηματολογία παραμένουν ενεργοί.

Ο «ειρηνοποιός» Αμπντί Ιπεκτσί, το Αιγαίο, η Θράκη και η Κύπρος

Φώτο: AAP via EPA/TURKISH PRESIDENT OFFICE

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι σχεδιάζεται μια πολιτική για μια ψευδεπίγραφη ελληνοτουρκική φιλία και προσέγγιση, η οποία όμως, από τη μία, συνομιλεί με τον Ερντογάν και τους οραματιστές της εισβολής στον Έβρο και το Αιγαίο («σχέδιο Βαριοπούλα», «Στρατηγικό Βάθος», «Γαλάζια Πατρίδα» κ.λπ.) και, από την άλλη, αποκλείει τους λαούς της Τουρκίας, όπως οι Κούρδοι, οι οποίοι αγωνίζονται για την ελευθερία τους.

Μπροστάρηδες σ’ αυτήν την πολιτική «ψυχραιμίας, σύνεσης και φιλίας» που έχει πάρει το χαρακτήρα μονόδρομου στην εξωτερική πολιτική, είναι η Επιτροπή του Βραβείου Ιπεκτσί. Μια Επιτροπή που «απονέμει βραβεία και στις δύο πλευρές του Αιγαίου για την προώθηση της φιλίας μεταξύ των δύο λαών τιμώντας τη μνήμη του Αμπντί Ιπεκτσί», ο οποίος υποτίθεται ότι προώθησε, κατ’ αυτήν, την ειρήνη και την προσέγγιση.

Ο Αμπντί Ιπεκτσί ήταν αρχισυντάκτης της «Μιλλέτ» και θεωρείται το alter ego του πρωθυπουργού της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, Μπουλέντ Ετσεβίτ.

Ο Ιπεκτσί, σύμφωνα με τις απόψεις συναδέλφων του, ήταν ένας κατά δήλωση, μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης, αλλά βαθύτατα εθνικιστής,εέχοντας δεσμούς με τις ένοπλες δυνάμεις και γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα και μπορεί να χαρακτηρισθεί, σύμφωνα με τον αείμνηστο καθηγητή Νεοκλή Σαρρή, ως «ο κύριος εκπρόσωπος του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας».

Δεν είναι τυχαίο που ο Ιπεκτσί ήταν υποστηρικτής της χούντας της 12ης Μαρτίου του 1971 και δήλωνε «ότι ο στρατός έκανε πραξικόπημα για να ενισχύσει τη Δημοκρατία»! Οι στενές του σχέσεις με το στρατογραφειοκρατικό κατεστημένο του τουρκικού καθεστώτος, τον ώθησαν να επεξεργαστεί από πολύ κοντά την εισβολή στην Κύπρο, ωθώντας τον Ετσεβίτ να πάρει τελικά την «αναγκαία» πολιτική απόφαση για τις «ειρηνιστικές» επιχειρήσεις «Αττίλας 1» και «Αττίλας 2». Οι σχέσεις αυτές θα επισημοποιηθούν λίγο καιρό μετά, όταν το 1975 παρέστη ως απεσταλμένος της τουρκικής κυβέρνησης με την ιδιότητα του διπλωμάτη σε συζήτηση για το Κυπριακό.

Για να οδηγήσει τον Ετσεβίτ, τον πρωθυπουργό του «Αττίλα», στα ανώτατα πολιτικά κλιμάκια της Τουρκίας, ο Ιπεκτσί είχε «τραβήξει πάρα πολλά επί δέκα χρόνια», όπως είχε εκμυστηρευτεί στον Τούρκο δημοσιογράφο, Τζουνέιτ Αρτζαγιουρέκ, σ’ ένα ταξίδι τους στις ΗΠΑ, ενώ οι απόψεις του για το Αιγαίο και την Κύπρο είναι οι επίσημες τουρκικές, δηλαδή συγκυριαρχία, διχοτόμηση, συνεκμετάλλευση για το αρχιπέλαγος και αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής στην Κύπρο.

Για το Αιγαίο έγραφε σε άρθρο του στις 21 Αυγούστου του 1976: «… Η Τουρκία υπέγραψε το 1958 συμφωνία με την οποία αποδεχόταν την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας των νησιών … Τελικά, οι τουρκικές κυβερνήσεις ξύπνησαν όταν μια μέρα βρέθηκε πετρέλαιο στην Θάσο… Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες για να δείξουμε ότι οι παραλείψεις των τουρκικών κυβερνήσεων δημιούργησαν μεγάλες αδικίες εις βάρος της Τουρκίας… Με μια ματιά στο χάρτη μπορεί κανείς να καταλάβει ότι η ηγεμονία των Ελλήνων στο Αιγαίο δεν στηρίζεται σε κανένα δίκαιο. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, αυτό είναι δεδομένο. Το θέμα είναι αν αυτό θα γίνει με το καλό ή θα χρειαστεί βία. Αυτή είναι η ουσία του θέματος».

Φίλος του Ιπεκτσί και συνεργάτης του στις συζητήσεις στο Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου της Ζυρίχης, που αποσκοπούσαν στην προσέγγιση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων δημοσιογράφων για χαμήλωμα εκατέρωθεν των τόνων, κάτι που το έκαναν οι Έλληνες συνάδελφοι τους αλλά οι Τούρκοι δεν τηρούσαν με το πρόσχημα «δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον τύπο στην Τουρκία», ήταν ο Γιαλμάν.

Ο Γιαλμάν ήταν αντιπρόεδρος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Η Κύπρος είναι Τουρκική», που ευθύνεται για τα Σεπτεμβριανά του 1955 και την εκδίωξη του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Εκδίωξη η οποία στηρίχθηκε στην προβοκάτσια των Τούρκων για βόμβα στο φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, προβοκάτσια η οποία στηρίχθηκε από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής!

Για την Κύπρο, ο Ιπεκτσί υποστήριζε την εισβολή και ήταν αυτός που ώθησε τον Ετσεβίτ να προχωρήσει σ’ αυτήν, μια και όπως λέει ο Τούρκος δημοσιογράφος Ν. Αρτζαγιουρέκ, στο βιβλίο του «Demokrasinin sonbahari 1977-78» («Φθινόπωρο της Δημοκρατίας») «ο Ιπεκτσί επηρέαζε τόσο τον Ετσεβίτ που συζητούσε όλα τα ζητήματα μαζί του και μάλιστα τον επηρέαζε στην τελική λήψη των αποφάσεων»

Ο Dogus Aucioglou στο βιβλίο του «Επανάσταση και Δημοκρατία», γράφει ότι η εφημερίδα «Μιλλέτ», επίσημο όργανο του Κεμαλικού κόμματος, ξεκίνησε εκστρατεία ενίσχυσης του τουρκικού στρατού αμέσως μετά την εισβολή (24 Ιουνίου 1974), μια εκστρατεία που την ενίσχυσε και η DISK (Ομοσπονδία Εργατικών Επαναστατικών Συνδικάτων), με πρόεδρο τον Κεμάλ Τουλκλέρ, περικόπτοντας από κάθε Τούρκο εργάτη ένα μεροκάματο!

Σε άρθρο του στην ίδια εφημερίδα (16 Ιουνίου 1976), ο Ιπεκτσί εκθείαζε την εισβολή στην Κύπρο και την θεωρούσε νόμιμη, μάλιστα θεωρούσε ότι είχε αργήσει να πραγματοποιηθεί, ενώ για τα «γεγονότα» (έτσι ονόμαζε την εισβολή) στην Κύπρο έγραφε «πως έδειξαν ότι Τούρκοι και Έλληνες δεν μπορούν να ξαναζήσουν μαζί και το μέτρο που πρέπει να παρθεί για να αποφευχθούν όλοι οι κίνδυνοι πολέμου είναι η πραγματοποίηση μιας ομοσπονδίας στο νησί».

Ο Ιπεκτσί δεν παρέλειψε να γράψει και για την καταπίεση των «Τούρκων» της Θράκης με το άρθρο του «Soyadaslarinizi Bati Trayada tutmanin yolu bu olmanalidir» («Αυτός θα πρέπει να είναι ο δρόμος για να κρατήσουμε τους αδελφούς μας στη Δυτική Θράκη») στο περιοδικό «Turk Dunyasi« («Τουρκικός Κόσμος» (τεύχος 4-14).

Ο Ιπεκτσί δολοφονήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1979 από τους φασίστες «Γκρίζους Λύκους», τους σημερινούς συγκυβερνήτες του Ερντογάν και πιο πιθανός δράστης φέρεται ο Αλί Αγτσά, αυτός που αποπειράθηκε να σκοτώσει και τον Πάπα.

Οι «Γκρίζοι Λύκοι» είχαν την υποστήριξη του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ο οποίος είχε πει στον Ιπεκτσί λίγο πριν τη δολοφονία του, πως «αν υποστήριζες εμάς όσο έκανες με τον Ετσεβίτ τότε θα είχαμε λύσει πολλά προβλήματα της χώρας», καθώς και του Στρατού και είχαν πόλεμο με το κόμμα του Ετσεβίτ, που τασσόταν υπέρ του κοινοβουλευτικού φασισμού.

Το διάστημα που δολοφονήθηκε ο Ιπεκτσί βρισκόταν σε εξέλιξη ένα πογκρόμ εναντίον Κούρδων και Τούρκων αντικαθεστωτικών, με αποτέλεσμα, από το 1977 έως το 1980, να σκοτωθούν 3.972 άτομα και να τραυματιστούν 16.940.

Από το 1979, χρονιά δολοφονίας του Ιπεκτσί, η Τουρκία προώθησε μια «προσέγγιση» με την Ελλάδα, με ένα σχέδιο που από τη μια μεριά είχε καθαρά εδαφικές διεκδικήσεις, που είχαν ενταθεί με την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, θέτοντας το Αιγαίο και τη Θράκη υπό διαπραγμάτευση, και από την άλλη διέδιδε ότι και οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους προωθώντας τη «φιλία».

Σε όλη την προσπάθεια προώθησης της «φιλίας» πρωτοστατούσε ο Ιπεκτσί και πλέον ήταν τιμή για κάποιον να παίρνει βραβείο αφιερωμένο στη μνήμη του. Από το 1986 θα πάρει σάρκα και οστά το Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί, που απονέμεται σε άτομα και φορείς που προωθούν την ελληνοτουρκική φιλία βαδίζοντας στα χνάρια και στο δρόμο που χάραξε ο «προαγωγός» της. Ο οραματιστής δηλαδή της αμφισβήτησης και διεκδίκησης του Αιγαίου και της Θράκης και της εισβολής στην Κύπρο…

https://neoskosmos.com/el/2022/08/14/dialogue/o-eirinopoios-ampnti-ipektsi-to-aigaio-i-thraki-kai-i-kypros/

Την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο από την Ελλάδα η Τουρκία θα το θεωρήσει αιτία πολέμου...

 Ποιες οι διαφορές μεταξύ 6 και 12 ναυτικών μιλίων στο Αιγαίο Πέλαγος;

Το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο Πέλαγος επανέρχεται συχνά πυκνά στο επίκεντρο.
Η Τουρκία ανησυχεί ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια από 6 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια νοτίως της Κρήτης... και βεβαίως στο Αιγαίο Πέλαγος που ενδιαφέρει άμεσα την Τουρκία.
Για την Τουρκία η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο Πέλαγος από την Ελλάδα στα 12 ναυτικά μίλια θα θεωρηθεί casus belli δηλαδή αιτία πολέμου.
Είναι νομικά δυνατό για την Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια;

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Τα ναυτικά μίλια καθορίζονται με βάση την Συνθήκη ειρήνης της Λωζάνης που στο Αιγαίο Πέλαγος - οι τούρκοι το ονομάζουν Θάλασσα των Νήσων - είχαν οριστεί στα 3 ναυτικά μίλια.
Η κυβέρνηση Μεταξά στις 17 Σεπτεβρίου 1936 επέκτεινε τα χωρικά ύδατα της Ελλάδος από τα 3 στα 6 ναυτικά μίλια ή 6 Χ 1,85 χιλιόμετρα = 11,1 χιλιόμετρα.
Με την κίνηση αυτή η Ελλάδα αύξησε τα χωρικά της ύδατα περίπου 25%.
Να σημειωθεί ότι στο Αιγαίο Πέλαγος κυριαρχεί ένα περίεργο καθεστώς τα χωρικά ύδατα βρίσκονται στα 6 ναυτικά μίλια και ο εναέριος χώρος στα 10 ναυτικά μίλια.
Σχεδόν 28 χρόνια αργότερα το 1964 και η Τουρκία επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο Πέλαγος στα 6 ναυτικά μίλια.

Ποιες οι διαφορές μεταξύ 6 και 12 ναυτικών μιλίων;

Με βάση το σημερινό καθεστώς χωρικών υδάτων το 7,4% του Αιγαίου Πελάγους ανήκει στην Τουρκία, το 44% στην Ελλάδα και 48,4% αποτελούν διεθνή χωρικά ύδατα.
Εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο Πέλαγος, η Ελλάδα θα κατέχει το 62% των χωρικών υδάτων.
Επίσης το 90% της υφαλοκρηπίδας και η ΑΟΖ του Αιγαίου Πελάγους θα ανήκουν στην Ελλάδα.
Η Τουρκία θα υποστεί μια ασφυκτική πίεση σε αλιεία, ναυτιλία, τουρισμό, στο πολεμικό ναυτικό και στις ασκήσεις που δυνητικά θέλει να πραγματοποιήσει κ.α.

Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS) και απόφαση 12 μιλίων του 1982

Η Τουρκία στις 15 Μαΐου 1964 αύξησε τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο Πέλαγος στα 6 ναυτικά μίλια.
Το 1982 υπογράφηκε η σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας ή unclos ή United Nations Convention on the Law of the Sea... στην πόλη Montego Bay της Τζαμάικα.
Η Ελλάδα θέλει να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, επικαλούμενη την Σύμβαση UNCLOS του 1982, την οποία έχει υπογράψει, ενώ η Τουρκία δεν την έχει αποδεχθεί. 
Ωστόσο σύμφωνα με τα άρθρα 3, 123 και 300 της UNCLOS του 1982, η Ελλάδα αντιμετωπίζει νομικές δυσκολίες σε περίπτωση μονομερούς ενέργειας στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 της UNCLOS, ενώ παραχωρεί στα κράτη το δικαίωμα να επεκτείνουν τα χωρικά ύδατα για 12 μίλια, δεν υπαγορεύει το πλάτος των χωρικών υδάτων ως 12 μίλια σε απόλυτους όρους.
Σύμφωνα με το άρθρο 123 της UNCLOS, επιβάλλει ότι οι γενικοί κανόνες δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε θάλασσες, που έχουν καθεστώς ημι-κλειστής θάλασσας.
Σύμφωνα με το άρθρο 300 του UNCLOS η διάταξη ορίζει ότι "τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους βάσει των διατάξεων της παρούσας σύμβασης με καλή πίστη και να χρησιμοποιούν τα δικαιώματα, τις εξουσίες και τις ελευθερίες που παρέχονται σε αυτήν τη σύμβαση με τρόπο που δεν θα συνιστά κατάχρηση του δικαιώματος τους".

Yaycı (Τούρκος Ναύαρχος ε.α.): Η Ελλάδα έχει σχέδιο για χωρικά ύδατα στα 12 μίλια... ετοιμαστείτε

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και Cihat Yaycı ναύαρχος εν αποστρατεία της Τουρκίας και «πατέρας» της ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, τονίζοντας ότι "η Τουρκία πρέπει να είναι έτοιμη".
Όπως είπε ο Cihat Yaycı η Ελλάδα προωθεί αυτό το σχέδιο σταδιακά.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι η χώρα του σκοπεύει να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα από 6 ναυτικά μίλια σε 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος, υποστηρίζοντας ότι «έχουν κυρίαρχα δικαιώματα» στο Ιόνιο Πέλαγος σύμφωνα με το άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Εμπρηστική ρητορική και από τον Οκτάι: Ο Έλληνας όπως στο παρελθόν, έτσι και σήμερα δεν έχει το θάρρος. «Θα τους ρίξουμε ξανά στη θάλασσα»

 
Τη σκυτάλη στην εμπρηστική ρητορική από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πήρε την Παρασκευή ο Τούρκος αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι.

Με αφορμή τις εκδηλώσεις στο Αφιονκαραχισάρ για τα 100 χρόνια από τη «Μεγάλη Επίθεση», ο Οκτάι αναφέρθηκε και πάλι με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς εναντίον των Ελλήνων, λέγοντας πως, «όπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα δεν έχει το θάρρος»

«Στα 100 χρόνια από τη μεγάλη νίκη, όταν υπάρχει μια τόσο δυνατή Τουρκία, μπορούν όσοι πολεμούν παράνομα στην περιοχή και στη γαλάζια πατρίδα δείχνουν το ίδιο θάρρος; Ο Έλληνας όπως στο παρελθόν, έτσι και σήμερα δεν έχει το θάρρος.

Όσοι εποφθαλμιούν και βάζουν στο στόχαστρο του τη δημοκρατία, την σταθερότητα και τα συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή, γνωρίζουν τις επιπτώσεις που θα έχουν; Αυτούς που έχουν φθόνο εντός και εκτός της χώρας θα τους ρίξουμε ξανά στη θάλασσα, όπως κάναμε και στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας μας. Κανείς να μην αμφιβάλει για αυτό.

Σήμερα, υπάρχει μια Τουρκία που μπορεί να παρέχει την εθνική της ασφάλεια σε ξηρά και θάλασσα με τον εθνικό της εξοπλισμό. Μιλάμε για μια Τουρκία που έχει την ικανότητα να κατασκευάσει τον δικό της δορυφόρο, μετράει μέρες για το «Turkey’s automobile TOGG», κάνει ρεκόρ στις εξαγωγές και πετυχαίνει υψηλές αποδόσεις σε γεωργία», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τούρκος αντιπρόεδρος.

https://warnews247.gr/ebristiki-ritoriki-kai-apo-ton-oktai-o-ellinas-opos-sto-parelthon-etsi-kai-simera-den-echei-to-tharros/

ΒΙΝΤΕΟ - Αγιο Ορος: Εξομολογείσθε Τω Κυρίω - Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας

ΒΙΝΤΕΟ - Ζεί και βασιλεύει.

ΒΙΝΤΕΟ - Ale Iskadar