Κανένα σχέδιο για το άνοιγμα εκ νέου σημείωνδιέλευσης στα σύνορα με τη Ρωσία, δήλωσε η Φινλανδή υπουργός Εσωτερικών... Το Ελσίνκι δεν θα ανοίξει ξανά σημεία ελέγχου στα σύνορα με τη Ρωσία μετά τις 14 Ιανουαρίου, δήλωσε στο MTV3 η Φινλανδή υπουργός Εσωτερικών Μαρί Ραντάνεν . Όταν ρωτήθηκε εάν τα ανατολικά σύνορα της Φινλανδίας θα παραμείνουν κλειστά, ο Ραντάνεν είπε: «Έτσι θα έπρεπε να είναι». Ο υπουργός υποστήριξε ότι δεν υπήρξε αλλαγή στη μεταναστευτική κατάσταση στα σύνορα με τη Ρωσία, επομένως «υπάρχει κίνδυνος η Ρωσία να συνεχίσει τέτοιες δραστηριότητες εάν ανοίξουν τα σύνορα». Ο Φινλανδός πρωθυπουργός Πέτρι Όρπο, με τη σειρά του, επιβεβαίωσε ότι το Ελσίνκι δεν θα ανοίξει ξανά τα συνοριακά περάσματα μετά τις 14 Ιανουαρίου. », είπε στον τηλεοπτικό σταθμό Yle. Η Orpo επεσήμανε ότι η φινλανδική κυβέρνηση αναμένεται να λάβει απόφαση για το θέμα τις επόμενες ημέρες. Νωρίτερα, η φινλανδική κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει όλα τα σημεία ελέγχου οχημάτων στα σύνορα με τη Ρωσία μεταξύ 30 Νοεμβρίου και 14 Δεκεμβρίου 2023. Στη συνέχεια άνοιξαν ξανά δύο σημεία διέλευσης, αλλά τα σύνορα έκλεισαν και πάλι για μια περίοδο που θα διαρκέσει από τις 15 Δεκεμβρίου 2023. έως τις 14 Ιανουαρίου 2024, λόγω της νέας εισροής μεταναστών από τρίτες χώρες. Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε νωρίτερα ότι η κίνηση της Φινλανδίας να κλείσει τα συνοριακά περάσματα δημιουργεί νέες διαχωριστικές γραμμές στην Ευρώπη και η Μόσχα θα απαντήσει σε αυτές τις ενέργειες μετά από διαυπηρεσιακές διαβουλεύσεις. tass.com/world/1730125
Ο Zhang Yugui, κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης, σημειώνει ότι ενώ το ρενμίνμπι έχει κερδίσει έλξη ως παγκόσμιο νόμισμα για εμπορικούς διακανονισμούς, επενδύσεις και ως αποθεματικό νόμισμα, το δολάριο ΗΠΑ θα εξακολουθεί να διατηρεί την ηγεμονία του μέχρι 2030. Ωστόσο, οι ΗΠΑ ανησυχούν περισσότερο ότι η αποδολαριοποίηση θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια μη αναστρέψιμη ιστορική τάση.
Τα τραπεζογραμμάτια κινεζικών RMB και δολαρίων ΗΠΑ φαίνονται σε αυτήν την εικόνα που λήφθηκε στις 10 Μαρτίου 2023. (Reuters/Dado Ruvic)
Με βάση τις εκτιμήσεις μου, σχεδόν 70 χώρες έχουν ξεκινήσει διαδικασίες αποδολαριοποίησης διαφόρων βαθμών από τον Νοέμβριο του 2023. Αυτές οι χώρες προσπαθούν να εξαρτώνται λιγότερο από το δολάριο για εμπορεύματα όπως το πετρέλαιο, καθώς και σε εμπορικούς διακανονισμούς, επενδύσεις και χρηματοδότηση και ως αποθεματικό νόμισμα. Ταυτόχρονα, αναπτύσσουν επίσης ψηφιακά νομίσματα και χτίζουν ανεξάρτητους μηχανισμούς διακανονισμού διασυνοριακών πληρωμών για να απελευθερωθούν από το υπάρχον χρηματοπιστωτικό σύστημα που βασίζεται στις ΗΠΑ, το συντομότερο δυνατό.
Πληρώνοντας το τίμημα της δολαριοποίησης της παγκόσμιας οικονομίας
Η πρώτη σημαντική ανακάλυψη ήρθε στο σύστημα των πετροδολαρίων. Ξεκινώντας από το 1973, η προέλευση του πετροδολαρίου μπορεί να εντοπιστεί στην πετρελαϊκή κρίση που προκλήθηκε από τον Τέταρτο Αραβο-Ισραηλινό Πόλεμο την ίδια χρονιά.
Μέσω των προσπαθειών του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, η Σαουδική Αραβία, ο κορυφαίος παραγωγός πετρελαίου, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μόνο το δολάριο για να τιμολογήσει τις εξαγωγές πετρελαίου της. Αυτό οδήγησε στην επακόλουθη ομόφωνη απόφαση του Οργανισμού Πετρελαιοεξαγωγικών Χωρών (OPEC) το 1975 να τιμολογήσει τα προϊόντα πετρελαίου σε δολάρια και να επενδύσει τα έσοδα από τις πωλήσεις σε κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ με αντάλλαγμα τη στρατιωτική προστασία των ΗΠΑ.
Το σύστημα του πετροδολαρίου σχηματίστηκε έτσι και έφτασε να συμβολίζει τον αμερικανικό έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας στο πλαίσιο των Συμφωνιών της Τζαμάικα μετά την κατάργηση του κανόνα του χρυσού.
Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε κάθε έναν αιώνα το 2008, ορισμένες χώρες αισθάνονταν όλο και περισσότερο ότι πλήρωναν ακούσια το τίμημα της δολαριοποίησης της παγκόσμιας οικονομίας.
Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες μετά από αυτό, ο κόσμος μπορεί να ειπωθεί ότι υπέφερε από το σύστημα του πετροδολαρίου. Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε κάθε έναν αιώνα το 2008, ορισμένες χώρες αισθάνονταν όλο και περισσότερο ότι πλήρωναν ακούσια το τίμημα της δολαριοποίησης της παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, οι αναδυόμενες οικονομίες με μεγαλύτερη επίγνωση της οικονομικής κυριαρχίας και της εθνικής ασφάλειας άρχισαν να διερευνούν την αποδολαριοποίηση, με τις διμερείς ανταλλαγές νομισμάτων να γίνονται ένα τυπικό εργαλείο για να το κάνουν.
Μια άποψη δείχνει μια υποδοχή αντλίας λαδιού έξω από το Almetyevsk στη Δημοκρατία του Ταταρστάν, Ρωσία, στις 4 Ιουνίου 2023. (Reuters/Alexander Manzyuk)
Λόγω των οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ, το Ιράν έχει υιοθετήσει μεθόδους διακανονισμού, όπως διακανονισμό σε ιρανικό ριάλ, ανταλλακτικό εμπόριο και πετρέλαιο με χρυσό, στο διεθνές εμπόριο πετρελαίου του από το 2012.
Ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον κόσμο, η Ρωσία, κυκλοφόρησε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης αργού πετρελαίου σε ρούβλια αντί για δολάρια για τις συναλλαγές πετρελαίου με το Ιράν και την Κίνα το 2014. Δημιούργησε επίσης ένα χρηματιστήριο φυσικού αερίου για να προωθήσει την εμπορία φυσικού αερίου με τιμή σε ρούβλια . Μετά το ξέσπασμα της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας το 2022, οι αυστηρές οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ στη Ρωσία την ανάγκασαν επίσης να αποδολαριοποιήσει τις συναλλαγές εμπορευμάτων της.
Τον Ιανουάριο του 2023, η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να επιτρέψει στους οικισμούς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε νομίσματα εκτός από το δολάριο. Επιπλέον, εξετάζει επίσης το ρενμίνμπι ως νόμισμα διακανονισμού στις συναλλαγές πετρελαίου με την Κίνα και τη συμπερίληψη συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σε RMB στο σύστημα τιμολόγησης της Saudi Aramco. Αυτή είναι η πρώτη φορά εδώ και 48 χρόνια που η Σαουδική Αραβία έχει εκφράσει την προθυμία της να συναλλάσσεται σε νόμισμα διαφορετικό από το δολάριο, καθιστώντας προάγγελος των ανέμων της αλλαγής.
Ως ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο, η Κίνα έχει αφιερώσει προσπάθειες για να επεκτείνει τον ρόλο του νομίσματός της στην τιμολόγηση και τον διακανονισμό των συναλλαγών πετρελαίου. ξεκίνησε τα μέλλον αργού πετρελαίου που διατιμώνται και εγκατασταθούν στο Renminbi. και χρησιμοποιώντας το Renminbi στις συναλλαγές φυσικού αερίου με τη Ρωσία. Τον Μάρτιο του 2023, η Κίνα κατέληξε επίσηςστο συμπέρασμα της πρώτης αγοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΥΦΑ) που εγκαταστάθηκε στο Renminbiαπό τη Γαλλία. Τον Οκτώβριο του 2023, έφτασε επίσης σε ορόσημο με τον πρώτο διασυνοριακό ψηφιακό διακανονισμό Renminbi για αργό πετρέλαιο.
Εκτός από την περιορισμένη απειλή που θέτει το ευρώ, κανένα άλλο νόμισμα, συμπεριλαμβανομένου του ρενμίνμπι, δεν μπορεί να απειλήσει σοβαρά το δολάριο εντός τουλάχιστον επτά ετών.
Κανένα κύμα αποδολαριοποίησης
Από τη σκοπιά του χρηματοοικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών και της ιστορίας των παγκόσμιων νομισμάτων, ενώ η αποδολαριοποίηση δεν είναι φανταστική, είναι ακόμα στα σπάργανα και πολύ μακριά από το να απειλήσει τα θεμέλια του δολαρίου. Το δολάριο εξακολουθεί να είναι το παγκόσμιο νόμισμα επιλογής για την τιμολόγηση, την πληρωμή, τις επενδύσεις και τη χρηματοδότηση και τα εθνικά αποθεματικά.
Εκτός από την περιορισμένη απειλή που θέτει το ευρώ, κανένα άλλο νόμισμα, συμπεριλαμβανομένου του ρενμίνμπι, δεν μπορεί να απειλήσει σοβαρά το δολάριο εντός τουλάχιστον επτά ετών. Σε αυτό το πλαίσιο, οι περιστασιακές διεκδικήσεις για ένα επικείμενο κύμα αποδολαριοποίησης στα we-media και σε ορισμένα κινεζικά κρατικά μέσα φαίνονται ολισθηροί και ανεύθυνοι.
Οι άνθρωποι διασχίζουν το δρόμο κάτω από μια μεγάλη οθόνη που δείχνει τα πιο πρόσφατα δεδομένα χρηματιστηρίου και οικονομίας στη Σαγκάη της Κίνας, στις 2 Ιανουαρίου 2024. (EPA-EFE/Alex Plavevski)
Σύμφωνα με την Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications (SWIFT), το 2022, το δολάριο αντιπροσώπευε το 41,3% όλων των διεθνών πληρωμών, πολύ μπροστά από το ευρώ με 35,7%, τη βρετανική λίρα με 6,5%, το γεν με 2,8% και το ρενμίνμπι με 2,3%.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ανέφερε ότι στα τέλη του 2022, το δολάριο αποτελούσε το 58,4% των επίσημων συναλλαγματικών αποθεματικών νομισμάτων των χωρών παγκοσμίως, σχεδόν τριπλάσιο από αυτό του ευρώ, το οποίο βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 20,5%.
Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία συναλλαγών συναλλάγματος (200% συνολικά για αγορά και πώληση) από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), το δολάριο έφτασε στην κορυφή με 88,5%, ενώ το ευρώ βρέθηκε στη δεύτερη θέση με μερίδιο 30,5%. Αυτά δείχνουν ότι δεν υπήρξε θεμελιώδης αλλαγή στην παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου.
Οι ΗΠΑ ανησυχούν για μια τάση αποδολαριοποίησης
Ενώ η ίδια η αποδολαριοποίηση δεν είναι κάτι καινούργιο, οι ΗΠΑ ανησυχούν περισσότερο ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια μη αναστρέψιμη ιστορική τάση.
Όσον αφορά τη διεθνή θέση ή τον πραγματικό πλούτο, οι ΗΠΑ σήμερα δεν βρίσκονται στο ίδιο πρωτάθλημα με τον προκάτοχό τους στις πρώτες μέρες του συστήματος του Μπρέτον Γουντς. Οι ΗΠΑ έχουν βαριά χρέη. Από το 1960, η χώρα έχει αυξήσει το ανώτατο όριο του χρέους της περίπου 80 φορές για να φτάσει τα σημερινά 33 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η προσέγγισή του να χρησιμοποιεί το χρέος για να οδηγήσει την οικονομική ανάπτυξη είναι ουσιαστικά η ίδια με το να πίνει δηλητήριο για να ξεδιψάσει. Σε συνδυασμό με τους ατελείωτους ελιγμούς τους για να εξοπλίσουν το δολάριο, οι ΗΠΑ θα εξαντλήσουν τελικά τη φήμη που απέκτησαν από την ίδρυση της Federal Reserve το 1913.
... είναι επίσης απόδειξη, από την άλλη πλευρά, ότι η ανάπτυξη και η επέκταση του πεδίου εφαρμογής οποιουδήποτε διαδόχου νομίσματος είναι μια αργή ιστορική διαδικασία.
Από τη Βιομηχανική Επανάσταση, μόνο η λίρα και στη συνέχεια το δολάριο ήταν τα κυρίαρχα παγκόσμια νομίσματα. Πριν από την καθιέρωση του συστήματος Bretton Woods το 1944, το Ηνωμένο Βασίλειο ηγήθηκε του διεθνούς νομισματικού συστήματος και της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής τάξης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Παρόλο που οι ΗΠΑ ξεπέρασαν ήδη το Ηνωμένο Βασίλειο ως το μεγαλύτερο βιομηχανικό έθνος το 1894, χρειάστηκαν ακόμη σχεδόν 50 χρόνια και η καταστροφή που προκλήθηκε από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους προτού καταφέρει να καταλάβει το παγκόσμιο οικονομικό σκήπτρο από ένα αποδυναμωμένο Ηνωμένο Βασίλειο. Συνέδριο του Μπρέτον Γουντς. Ενώ αυτό είναι, αφενός, απόδειξη της διαρκούς ηγεμονίας της λίρας ως του κύριου παγκόσμιου νομίσματος, είναι επίσης απόδειξη, από την άλλη πλευρά, ότι η ανάπτυξη και η επέκταση του πεδίου εφαρμογής οποιουδήποτε διαδόχου νομίσματος είναι μια αργή ιστορική διαδικασία.
Μπαίνοντας στον 21ο αιώνα, η ξαφνική εμφάνιση και η σύντομη αισιοδοξία γύρω από το ευρώ έκανε τον Τζιμ Ρότζερς, το αγόρι της αφίσας του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, να ανησυχεί ότι οι μέρες του δολαρίου ως κύριου παγκόσμιου νομίσματος ήταν μετρημένες. Ακόμη και η τυπικά υπεροπτική Wall Street Journal συμμεριζόταν τις ανησυχίες του Rogers και ισχυρίστηκε ότι «βρισκόμαστε στον γκρεμό μιας άνευ προηγουμένου κατάρρευσης νομισμάτων και πολλοί αναζητούν αντικαταστάσεις δολαρίων».
Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Robert Zoellick μιλούσε κατά τη διάρκεια της κορυφής της Παγκόσμιας Τράπεζας-Σιγκαπούρης Υποδομής στις 10 Νοεμβρίου 2010. (SPH/Joyce Fang)
Τον Νοέμβριο του 2010, ο Robert Zoellick, τότε πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, έγραψε στους Financial Times προτρέποντας τις κορυφαίες οικονομίες να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκ νέου υιοθέτησης ενός τροποποιημένου παγκόσμιου προτύπου χρυσού που μπορεί να καθοδηγήσει τις νομισματικές κινήσεις. Ζήτησε επίσης τη δημιουργία ενός νέου συστήματος που «πιθανότατα θα χρειαστεί να περιλαμβάνει το δολάριο, το ευρώ, το γιεν, τη λίρα και ένα ρενμίνμπι που κινείται προς τη διεθνοποίηση και στη συνέχεια έναν ανοιχτό λογαριασμό κεφαλαίου».
Πρόσθεσε επίσης ότι «το σύστημα θα πρέπει επίσης να εξετάσει το ενδεχόμενο χρήσης του χρυσού ως διεθνούς σημείου αναφοράς των προσδοκιών της αγοράς για τις πιέσεις των τιμών και τις μελλοντικές αξίες των νομισμάτων».
Προφανώς, ο Zoellick, ο οποίος ήταν άτυχος με τις περιπλοκές του παγκόσμιου ανταγωνισμού, αναγνώρισε ότι οι ΗΠΑ είχαν από καιρό υπερβολική καταβολή και δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το δολάριο για να κυριαρχήσουν στον κόσμο για πάντα. Έτσι, ήλπιζε να προωθήσει τη δημιουργία ενός νέου συστήματος για να τερματιστεί η κατάσταση της αδιευκρίνιστης μετατόπισης στο διεθνές νομισματικό σύστημα μετά την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό.
Το Renminbi ανεβαίνει
Ωστόσο, οι ηπειρωτικές ευρωπαϊκές χώρες με τα μοιραία ελαττώματα τους στερούνται την οικονομική πολυπλοκότητα των ΗΠΑ. Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους που ακολούθησε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 κατέστησε σαφές στον κόσμο για άλλη μια φορά ότι είναι ακόμη δύσκολο έργο για την παγκόσμια οικονομία να απελευθερωθεί από τον έλεγχο του δολαρίου σε ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό οικοσύστημα όπου η κατάρρευση του δολαρίου στερείται θεσμικών θεμελίων.
Για τους Αμερικανούς, η Κίνα προσεγγίζει το ρυθμό ανάπτυξής της και απολαμβάνει μεγαλύτερη παγκόσμια επιρροή κάθε μέρα που περνάει και έχει το μεγαλύτερο κίνητρο να πιέσει για αποδολαριοποίηση.
Στα 15 χρόνια μεταξύ 2008 και 2022, το ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε από 14,77 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 25,46 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το 2008, το ΑΕΠ της αντιπροσώπευε το 23,03% της παγκόσμιας οικονομίας και το ποσοστό αυτό έφτασε το 25,32% το 2022.
Πηγαίνοντας αποκλειστικά από αυτόν τον βασικό οικονομικό δείκτη, μπορεί να υποστηριχθεί ότι δεν υπάρχει ένδειξη κάποιας αισθητής διολίσθησης στη θέση των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία. Αντιθέτως, έχει σημειώσει σταθερά κέρδη.
Όσον αφορά την Κίνα, την οποία οι ΗΠΑ θεωρούν ως τον κύριο στρατηγικό τους ανταγωνιστή, το ΑΕΠ της αυξήθηκε από 4,59 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (7,16% του παγκόσμιου συνόλου) το 2008 σε 17,96 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (17,86% του παγκόσμιου συνόλου) το 2022. Για τους Αμερικανούς, Η Κίνα προσεγγίζει το ρυθμό ανάπτυξής της και απολαμβάνει μεγαλύτερη παγκόσμια επιρροή κάθε μέρα που περνά, και έχει το μεγαλύτερο κίνητρο να πιέσει για αποδολαριοποίηση.
Οι ΗΠΑ παρατήρησαν επίσης την αυξημένη χρήση του ρενμίνμπι στον διακανονισμό διμερών συναλλαγών που αφορούν την Κίνα. Συγκεντρώνοντας δεδομένα από εταιρείες και θεσμικούς επενδυτές, διαπιστώθηκε ότι μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου 2023, η χρήση του ρενμίνμπι ως νομίσματος διακανονισμού έφτασε το 49% για να ξεπεράσει για πρώτη φορά αυτή του δολαρίου. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό το ποσοστό δεν περιελάμβανε διακανονισμούς βάσει RMB για εμπορικές και κεφαλαιακές συναλλαγές που δεν εμπλέκουν την Κίνα ως αντισυμβαλλόμενο. Τα στοιχεία της SWIFT δείχνουν ότι από τον Νοέμβριο του 2023, όσον αφορά το μερίδιο των παγκόσμιων διακανονισμών, το δολάριο ήταν πρώτο με 47,08%, ενώ το ρενμίνμπι ήταν τέταρτο πίσω από το δολάριο, το ευρώ και τη λίρα με 4,61%.
Αναμένεται ότι οι ΗΠΑ μπορούν ακόμα να ηγηθούν αποτελεσματικά στο διεθνές νομισματικό σύστημα μέχρι το 2030, αλλά κατά πάσα πιθανότητα, το μερίδιο αγοράς του δολαρίου και η χρήση του στην τιμολόγηση, τις πληρωμές, τις επενδύσεις και τη χρηματοδότηση, καθώς και ως αποθεματικό νόμισμα θα τεθούν υπό πίεση από η άνοδος του ρενμίνμπι.
Οι άνθρωποι που ζουν δίχως Πίστη, φτάνουν στην κατάθλιψη, την ψυχική διάλυση, την απελπισία, καμμιά φορά και την αυτοκτονία. Το μεγάλο λάθος τους είναι η πεποίθηση, πως ο προορισμός του ανθρώπου περιορίζεται στην επίγεια ζωή.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος (✞ 6 Ιανουαρίου 1894)
Ο Όσιος Θεοφάνης γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1815 μ.Χ. στο χωριό Τσερνάφσκα της επαρχίας Ορλώφ της Ρωσίας.
Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Γεώργιος Γκοβόρωφ.
Ο πατέρας του ήταν ιερέας.
Από μικρός δέχθηκε την ευεργετική επίδραση, που εξασκεί στην ψυχή το εκκλησιαστικό περιβάλλον, με τις εικόνες, τις ψαλμωδίες, τις ακολουθίες, τις τελετές.
Ο ίδιος έγραφε ότι το περιβάλλον αυτό αποτελεί ισχυρότατο παράγοντα για τη σωστή αγωγή της παιδικής ψυχής. Φοίτησε στο εκκλησιαστικό σεμινάριο του Ορλώφ και στη συνέχεια σπούδασε στη θεολογική ακαδημία του Κιέβου.
Αυτό όμως που χαράχθηκε περισσότερο στην ψυχή του ήταν οι προσκυνηματικές επισκέψεις στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
Το έτος 1841 μ.Χ. κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Θεοφάνης. Λίγο αργότερα χειροτονείται Διάκονος και Πρεσβύτερος και διορίζεται καθηγητής στη εκκλησιαστική σχολή του Κιέβου και του Νόβγκοροντ, για να γίνει κοσμήτορας της θεολογικής ακαδημίας της Αγίας Πετρουπόλεως.
Η βάση της Χριστιανικής διδασκαλίας για τον ιερομόναχο Θεοφάνη ήταν η αγάπη και τα μέσα, η Εκκλησία και τα Μυστήρια.
Ο Άγιος Θεοφάνης ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος και εγνώριζε τον τρόπο να αγαπάται από τους μαθητές. Εξάλλου αισθανόταν βαθιά την ωραιότητα και τη σημασία της αποστολής του. Έλεγε πάντοτε: «Από όλα τα άγια έργα, το πιο άγιο είναι η αγωγή».
Ο πόθος του για ολοκληρωτική αφιέρωση στο Θεό τον οδηγεί στους Αγίους Τόπους. Συγχρόνως επισκέπτεται πολλά μοναστήρια και σκήτες της Παλαιστίνης, ενώ έμεινε αρκετό καιρό στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου εκείνη την εποχή ζούσε ο Άγιος Ερημίτης Ιωσήφ.
Η παραμονή του εκεί του έδωσε την ευλογημένη ευκαιρία να γνωρίσει καλά την διδασκαλία και την παράδοση των Ανατολικών Πατέρων και του Ανατολικού Ορθόδοξου Μοναχισμού. Στη συνέχεια επιστρέφει στη Ρωσία, αλλά γρήγορα έρχεται και πάλι στην Ανατολή, στην Κωνσταντινούπολη, ως ιερεύς της Ρωσικής Πρεσβείας.
Το 1857 μ.Χ. διορίζεται εκ νέου καθηγητής και κοσμήτορας της θεολογικής ακαδημίας. Παραιτείται όμως και περιορίζεται στη θέση του επιθεωρητού των θρησκευτικών σχολείων της Αγίας Πετρουπόλεως.
Όμως η Εκκλησία τον εξέλεξε Επίσκοπο της επαρχίας Ταμπώφ και αργότερα της επαρχίας Βλαντιμίρ.
Για το έργο του, γράφει ένας βιογράφος του: «Ο Επίσκοπος Θεοφάνης υπήρξε ένας αληθινός ποιμένας, στο μέσον ενός λαού ειδωλολατρικού, που δεν γνώριζε καλά - καλά τον Θεό.
Όντας ο ίδιος υπόδειγμα για τους κληρικούς του, αφιερώθηκε με όλη του την ψυχή στην αποστολή του και ιδιαίτερα στο κήρυγμα.
Ζώντας πολύ απλά, απασχολείτο εναλλακτικά με την μελέτη και την προσευχή.
Στη ζωή του ως Επίσκοπος φρόντιζε να κάνει πιο στενές και πιο εγκάρδιες τις σχέσεις του με τους πιστούς.
Ήθελε να μην υπάρχει κάτι που να εμποδίζει τον λαό να έρχεται κοντά του.
Του άρεσε να βρίσκεται ανάμεσα στους πιστούς, που τους αγαπούσε με μια ολοκληρωτική και πατρική αφοσίωση».
Το 1861, ως Επίσκοπος, ο Άγιος Θεοφάνης, λαμβάνει ενεργό μέρος στην τελετή ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Τύχωνος του Ζαντόσκ (1724 - 1783 μ.Χ.) και στη συνέχεια στην ανακήρυξή του ως Αγίου.
Το 1866 μ.Χ. παραιτείται από τη θέση του Επισκόπου, αφήνει την επαρχία του και κλείνεται για είκοσι οκτώ ολόκληρα χρόνια σε ένα πτωχό κελί στην έρημο του Βισένσκ και ζει την ζωή του εγκλείστου.
Αποκόπηκε από τον κόσμο με πλήρη αφοσίωση στον Θεό και τη θεωρία του Προσώπου Αυτού.
Προσευχόταν όλη μέρα χωρίς διακοπή.
Το φαγητό του ήταν πολύ απλό.
Και όταν ήθελε να ξεκουραστεί, πάλι εργαζόταν χειρονακτικά.
Πολύ χρόνο της έγκλειστης ζωής του ο Όσιος τον αφιέρωσε στην αλληλογραφία.
Έτσι στο διάστημα των είκοσι οκτώ ετών του εγκλεισμού του έγραψε χιλιάδες επιστολές, οι οποίες αποτελούν ένα ανεκτίμητο πνευματικό θησαυρό ορθοδόξου πίστεως και θεογνωσίας.
Εκτός από την προσευχή ο Άγιος Θεοφάνης, δίδει πολύ σημασία στη Μυστηριακή ζωή.
Η Εξομολόγηση και η Θεία Μετάληψη, είναι για τον Άγιο Θεοφάνη τα δύο βασικά μέσα για την επιτυχία της τελειότητας.
Για την μετάνοια γράφει, ότι είναι αστείρευτη πηγή της αληθινής χριστιανικής ζωής.
Ο Άγιος Θεοφάνης κοιμήθηκε, οσίως, με ειρήνη, στις 6 Ιανουαρίου του 1894 μ.Χ., σε ηλικία 79 ετών.
Πριν από πενήντα χρόνια και συγκεκριμένα στις 26 Δεκεμβρίου του 1973 δημοσιεύθηκε στη Γαλλία, στα ρωσικά, το συγκλονιστικό όσο και αποκαλυπτικό έργο του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ».
Αυτό κατέφερε ένα ακόμη πλήγμα στο ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας της Σοβιετικής Ένωσης, με την εκτενή και γλαφυρή στην τραγικότητά της περιγραφή των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Το «Αρχιπέλαγος» στην ΕΣΣΔ ήσαν οι διάσπαρτες «νήσοι» και «νησίδες» από φυλακές, ψυχιατρεία και στρατόπεδα στην εκτεταμένη αυτή χώρα. Γράφει ο Σολζενίτσιν: «Από τον Βερίγγειο Πορθμό ίσαμε τον Βόσπορο σχεδόν είναι διεσπαρμένα τα μύρια νησιά του μαγεμένου Αρχιπελάγους.
Είναι αθέατα κι όμως υπάρχουν, κι από νησί σε νησί πρέπει, αθέατα επίσης, αλλά αδιάκοπα, να μεταφέρονται οι αθέατοι σκλάβοι, που έχουν σάρκα, όγκο και βάρος.
Πώς όμως τους μεταφέρουν και με τί; Υπάρχουν για τον σκοπό αυτό σημαντικά λιμάνια: τα μεταγωγικά στρατόπεδα και λιμάνια πιο δεύτερα: τα μεταγωγικά στρατόπεδα.
Υπάρχουν για τον σκοπό αυτό ατσάλινα σφαλισμένα καράβια: τα βαγόνια-ζακ». (Α. Σολζενίτσιν «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», Εκδ. Οργαν. Πάπυρος, Αθήνα, 2009, Μέρος ΙΙ, σελ. 541).
Σημειώνεται ότι η λέξη «Γκουλάγκ» είναι σύντμηση των ρωσικών λέξεων «Γκλάβνογιε Ουπραβλένιγιε Λαγκερέϊ», που σημαίνουν «Γενική Διοίκηση Στρατοπέδων»… Στον πρόλογο του βιβλίου ο Σολζενίτσιν γράφει:
«Ήταν πάνω από τις δυνάμεις ενός ανθρώπου να γράψει μόνος του αυτό το βιβλίο.
Εκτός από όσα αποκόμισα από το Αρχιπέλαγος - πάνω στο τομάρι μου, με τη θύμηση, με το αυτί και το μάτι μου - υλικό γι΄ αυτό το βιβλίο μου έδωσαν με τις αφηγήσεις, τις αναμνήσεις και τα γράμματά τους οι … (παραθέτει 227 ονόματα).
Δεν εκφράζω εδώ την προσωπική μου ευγνωμοσύνη σ’ αυτούς.
Τούτο το βιβλίο είναι το κοινό μας ομόψυχο μνημείο για όσους βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν». Το 1970 απονεμήθηκε στον Σολζενίτσιν το βραβείο Νόμπελ και την ίδια χρονιά, παρά την εντατική παρακολούθηση, επέτυχε να περάσει στον εκδοτικό οίκο YMCA- Press, που τον είχαν Ρώσοι λόγιοι εμιγκρέδες στο Παρίσι, το μικροφίλμ με ολόκληρο το περιεχόμενο του Αρχιπελάγους.
Επί δύο χρόνια δεν έδωσε το σήμα για έκδοσή του.
Όμως τον Αύγουστο του 1973 η Ελισάβετ Βορονιάνσκαγια, που είχε δακτυλογραφήσει το έργο, συνελήφθη και μετά από βασανιστική ανάκριση ομολόγησε και στο σπίτι της από την KGBβρέθηκε το δακτυλογραφημένο αντίγραφο του βιβλίου, το οποίο ο Σολζενίτσιν της είχε πει να το καταστρέψει…
Ο συγγραφέας συνελήφθη και φυλακίστηκε, το αντίγραφο κατεστράφη. Τότε από τη φυλακή έδωσε το σήμα να τυπωθεί το βιβλίο.
Εκδόθηκε, όπως γράψαμε, στις 26 Δεκεμβρίου του 1973, από την YMCA- Pressστα ρωσικά και είχε παγκόσμια απήχηση.
Το 1974 εκδόθηκε στα γαλλικά και αργότερα σε όλες τις γνωστές γλώσσες.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1974 αφαιρέθηκε από τον Σολζενίτσιν η σοβιετική υπηκοότητα και απελάθηκε στην Ελβετία.
Κατέφυγε τελικά στο Βέρμοντ των ΗΠΑ, όπου έζησε έως το 1994.
Τότε επέστρεψε στη Ρωσία και στις 3 Αυγούστου 2008 απεβίωσε.
Ήταν 90 ετών. Ο Σολζενίτσιν άφησε μιαν παρακαταθήκη, που είναι και η πικρή αλήθεια που ζούμε σήμερα, σε όλους τους πολίτες, που λένε ότι «ανήκουν στη Δύση» και ειδικότερα σε όσους, όπως εμείς οι Έλληνες, ακολουθούμε τον δυτικό τρόπο ζωής, χωρίς, ακόμη, να έχουμε χάσει την ταυτότητά μας, στην οποία κύρια θέση κατέχει η Ορθοδοξία.
Έγραψε: «Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ατόμου έχει εξωθηθεί έως τέτοιου σημείου υπερβολής, που η ίδια η κοινωνία βρίσκεται αφοπλισμένη μπρος σε ορισμένα από τα μέλη της και έφτασε η ώρα για τη Δύση να μην τονίζει τόσο τα δικαιώματα των ανθρώπων, όσο τις υποχρεώσεις τους». Βλέπουμε, δικαιώματα ζητάνε οι ομοφυλόφιλοι, δικαιώματα οι έγκυες γυναίκες, δικαιώματα οι συγγενείς επί των βαριά ασθενούντων ηλικιωμένων. Τα ζητούμενα δεν στηρίζονται σε ηθικές αρχές, αλλά στην ηδονή και στο συμφέρον και έτσι φιμώνονται οι υποχρεώσεις έναντι των παιδιών, γεννημένων ή αγέννητων, έναντι όσων βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους και χρειάζονται την εκούσια, αγαπητική και ανακουφιστική φροντίδα των δικών τους ανθρώπων, έναντι της συνέχειας του έθνους, στο οποίο χρωστούμε ότι υπάρχουμε με τη συγκεκριμένη βιωτή. Καλή και ευλογημένη χρονιά.
