ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ: Ο Γ’ ΠΠ θα συντελεστεί σε 7 διαδοχικές φάσεις – Πείνα, καταστροφές, λεηλασίες και αρρώστιες θα κυριαρχούν παντού.

 Ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος θα συντελεστεί σε 7 διαδοχικές φάσεις-συρράξεις και θα κορυφωθεί σταδιακά.

Ο κάθε επί μέρους πόλεμος θα είναι σφοδρότερος του προηγουμένου και θα εμπλέκει όλο και περισσότερα έθνη, ενώ θα μεσολαβούν διαστήματα ειρήνης .

Οι άνθρωποι των οποίων οι χώρες θα βρίσκονται σε πόλεμο θα τρέχουν και θα παρακαλούν τον Θεό, όμως δεν θα εισακουγονται .

Οι λαοί που θα ζουν σε μη εμπόλεμες χώρες δεν θα παραδειγματίζονται και δεν θα συνετίζονται από τις συμφορές των γειτόνων τους, άλλα θα ζητούν τον πόλεμο και την καταστροφή για να εκδικηθούν τους εχθρούς τους.

Ο πόλεμος τελικά θα εξαπλωθεί σταδιακά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ερείπια, καταστροφή, πείνα, δυστυχία, λεηλασίες και αρρώστιες θα κυριαρχούν παντού .

1. Ο πρώτος πόλεμος είναι μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας.

(έγινε το 2008).

Η Ρωσία θα δεχθεί και άλλη πρόκληση-επίθεση από την Γεωργία 

και αυτή τη φορά η Ρωσία θα την καταστρέψει ολοσχερώς.

(είναι το ανάχωμα των Αμερικάνων η Γεωργία 

για να καθυστερήσουν τους Ρώσους ώστε να επιτεθούν

 η Αμερική και το Ισραήλ στο Ιράν ανενόχλητοι.

Ο Πουτιν δήλωσε όμως ότι με επίθεση στο Ιράν του νάτο

 καταλαμβάνει την γεωργία που στρατηγικά 

είναι κρίσιμο σημείο).

Δυστυχώς οι απώλειες του άμαχου πληθυσμού της Γεωργίας θα είναι τρομακτικές.

Οσο οι Ρωσοι θα πολεμούν εκεί θα υποκινηθούν οι Ουκρανοί 

από τους Αμερικάνους και θα δημιουργήσουν έντονες 

προκλήσεις εναντίον τους.

Η Τουρκία  τότε θα επιτρέψει σε αμερικάνικα πλοία 

και αεροσκάφη να περάσουν από τα στενά του

 Ελλήσποντου και από τον εθνικό εναέριο χώρο της

 για να χτυπήσουν τους Ρώσους, ενώ θα κλείσει

 τα στενά για τους Ρώσους .

Τότε θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τους Τούρκους.

Οι  Ρωσοι θα καταλάβουν πολύ σύντομα τους ουκρανους 

και θα γίνουν δεκτοί με ενθουσιασμό στις πόλεις.

Επάνω από την Ουκρανία και τον Εύξεινο πόντο

 θα πολεμήσουν για πρώτη φορά (αερομαχίες) 

Αμερικάνοι και Ρωσοι και θα υπερισχύσουν

 οι Ρωσοι συντριπτικά.

Στην Τουρκία θα έχει επιβληθεί δικτακτορια.

Οι  Κουρδοι θα εξεγερθούν δημιουργώντας 

μέτωπο εναντίον των Τούρκων.

Θα ακολουθήσει παγκόσμια οικονομική αναταραχή,

 παύση πληρωμών, κατάρρευση της μίας οικονομίας

 μετά την άλλη, λαϊκές εξεγέρσεις με οικονομικά αιτήματα

 και άρνηση στράτευσης των Ευρωπαίων.

Μέσα σε ένα βράδυ θα απολυθούν χιλιάδες υπάλληλοι

 τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα.

Για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα είπε τα έξης:

Καλο θα είναι ο καθένας να φροντίσει να οικονομήσει 

τα αναγκαία για την οικογένεια του.

Η κρίση θα έχει αυξομειώσεις, προσπαθώντας 

να σπείρουν απόγνωση και πανικό.

Ο κόσμος θα χάσει τις καταθέσεις 

και θα απολύεται από την δουλεια του.

Μετά από μία έξαρση της κρίσης, 

τις πρώτες ήμερες θα φαίνεται ότι όλα είναι υπό έλεγχο.

Τότε είναι που θα χτυπήσουν πιο σκληρά και αλύπητα.

Οι δόσεις των δάνειων θα δεκαπλασιαστούν σε μία νύχτα.

Ανθρωποι θα αυτοκτονούν, καταστήματα και τράπεζες

 θα λεηλατούνται 

και θα πυρπολούνται,

 η οικονομία 

θα καταρρεύσει 

και θα επιβληθούν 

πρωτοφανείς φόροι,

 ακόμα και στα οικόσιτα ζώα.

(θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα.

Θα σας δώσουν λεφτά με το τσουβάλι 

άλλα δεν θα προλάβουν να τα πάρουν πίσω

 γιατί ο επερχόμενος πόλεμος θα τα ανατρέψει όλα).

Αλβανοί, Κροάτες, Βόσνιοι μουσουλμάνοι, 

Αμερικάνοι και λίγοι νατοϊκοί, εναντίον

 των ορθοδόξων Ρωσίας και Σερβίας.

Στην Ελλάδα θα πέσει η κυβέρνηση

 και θα πάμε σε εκλογές.

Tότε ακριβώς η χούντα που θα κυβέρνα την τουρκια 

θα μας επιτεθεί, όμως οι Ρωσοι θα κινηθούν ταχύτατα

 προς τον νότο, βιαζομενοι να καταλάβουν 

όσο το δυνατό γρηγορότερα την τουρκια, 

πριν προλάβει το νάτο να την ενισχύσει.

H τουρκια θα χτυπηθεί με σφοδρότητα

 και θα καταστραφεί ολοκληρωτικά

Προηγουμένως οι Ρωσοι θα έχουν εισβάλλει σε Γεωργία,

 Ουκρανία, Αρμενία, Αντζερμπαιτζαν,

 απωθώντας τα αμερικάνικα στρατεύματα

 θα εισβάλλουν και στον βορρά κατακτώντας 

όλες τις σκανδιναβικές χώρες

 (Φιλανδία, Νορβηγία, Σουηδία), διότι ενώ αυτές 

φαινομενικά θα κρατάνε ουδέτερη στάση,

 θα σχεδιάζεται ένα μεγάλο κτύπημα 

από τα εδάφη τους κατά του Ρωσικού πληθυσμού.

H  καταστροφή που θα υποστούν θα συγκλονίσει

 την ανθρωπότητα,  στη συνεχεία οι Ρωσοι 

θα εισβάλλουν σε πολώνια, Τσεχία, Σλοβακία,

 ρουμάνια και Μολδαβία.

Oι λαοί των ορθοδόξων κρατών της βαλκανικής

 (σερβία και ρουμανια, όχι οι Βούλγαροι), 

θα εξεγερθούν και θα ανατρέψουν τις υπόδουλες 

κυβερνήσεις τους, συμμαχώντας με τους Ρώσους

Kατόπιν οι ρωσοι θα κατέβουν νοτιά για να βοηθήσουν

 τους συμμάχους τους άραβες και κυρίως τους ιρανους

 που θα δέχονται επίθεση από τους Αμερικάνους.

Oι Αμερικάνοι θα έχουν καταλάβει την παραλιακή ζώνη

 του Ιράν έπειτα από λυσσαλέο αγώνα, όμως

 δε θα μπορούν να προχωρήσουν στο εσωτερικό

 της χωράς, εξαιτίας της μεγάλης αντίστασης που 

θα δεχθούν οι Ρωσοι θα σαρώσουν όλη την Περσία

 και θα καταστρέψουν τις αμερικανονατοικες δυνάμεις.

Μετά θα εισβάλλουν σε Ιράκ, σύρια, Ιορδανία, Λίβανο, 

Κουβέιτ και τέλος στο Ισραήλ.

Τότε θα υπάρξει η πρώτη προσπάθεια χρήσης 

πυρηνικών οπλών από ΗΠΑ και Ισραήλ 

άλλα θα τα εξουδετερώσουν οι Ρωσοι προκαλώντας 

παγκόσμια διακοπή ενέργειας και επικοινωνιών.

(Η αποκάλυψή αναφέρει τα ρηθέντα από τον ίδιο

 τον Χριστό περί στρατιωτών γωγ 

οπού όταν θα βρίσκονται στο ορός των ελαίων 

ο μέγας σεισμός θα το ανοίξει στα δυο 

και θα τρομάξουν τόσο πολύ αυτοί 

που θα κτυπάει ο ένα στον άλλο.

Είναι ο μεγάλος σεισμός 

που θα κουνήσει όλη την μεσόγειο.

Αυτό βέβαια ίσως γίνει όταν ταυτόχρονα 

αποκαλυφθεί ο Ιωάννης στην άγια σοφία 

και θα σηματοδοτήσει την 

ελληνική παγκόσμια επικράτηση, 

χωρίς να σημαίνει αυτό

 ότι δεν θα υπάρχουν ρωσοι στρατιώτες

 τότε στο Ισραήλ και Κινέζοι στον Ευφράτη).

Οι Ρωσοι θα προχωρήσουν στην Αίγυπτο 

και θα καταλάβουν τη διώρυγα του Σουέζ.

Κατά την προέλαση των Ρώσων στην Αίγυπτο

 θα διέλθουν στρατεύματα τους μέσω εναέριου

 και χερσαίου ελληνικού χώρου ταχύτατα, 

χωρίς η Ελλάδα να υποστεί ζημίες.

Αυτή η ικανότητα τους να μετακινούν στρατεύματα

 μεγάλου όγκου σε μικρο χρονικό διάστημα, 

θα αποτελέσει στρατηγικό πλεονέκτημα 

έναντι των αντιπαλων τους.

Κατόπιν θα στραφούν στα Βαλκάνια για να 

βοηθήσουν τους Σέρβους που θα δέχονται επίθεση

 από το νάτο, από μουσουλμανικά

 και καθολικά κράτη των Βαλκανίων

 και θα νικήσουν......

https://www.ekklisiaonline.gr/nea/iosif-vatopedinos-o-g-pp-tha-syntelestei-se-7-diadoxikes-faseis-peina-katastrofes-leilasies-kai-arrosties-tha-kyriarxoyn-pantoy/

ΒΙΝΤΕΟ - ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ.

ΒΙΝΤΕΟ - ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΝΤΠ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ.

Γέροντα, ὁ Παπα‐Τύχων πῶς προσευχόταν; - Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’«Περί Προσευχής».

  Γέροντα, ὁ Παπα‐Τύχων πῶς προσευχόταν;

– Ὁ Παπα‐Τύχων εἶχε φθάσει 

στὸν χῶρο τῆς δοξολογίας 

καὶ ἀντὶ γιὰ τὴν εὐχὴ

 εἶχε τὴν δοξολογία.
Συνέχεια ἄκουγε κανεὶς ἀπὸ τὸ 

στόμα του τὸ «δόξα σοι ὁ Θεός,

δόξα σοι ὁ Θεός», καὶ ὅλες σχεδὸν

 οἱ ἡμέρες τοῦ χρόνου 

ἦταν γι’ αὐτὸν Διακαινήσιμες,
ἀφοῦ ζοῦσε πάντα τὴν

 πασχαλινὴ χαρά.

Ὅσοι βρίσκονται στὴν 

προχωρημένη αὐτὴ κατάσταση 

ἔχουν συνέχεια Πάσχα,Ἀνάσταση! 

Καμπάνες, σήμαντρα, τάλαντα,

 ὅλα μαζὶ χτυποῦν χαρμόσυνα.

«Αἰνεῖτε Αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε ‐ ὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ».

Ὅλη τὴν ἡμέρα δοξολογοῦν τὸν Θεὸ καὶ χτυπᾶ σὰν καμπάνα ἡ καρδιά τους.

Ἁγίου  Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’

«Περί Προσευχής».

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ.

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Μια φορά πήγαν στον Γέροντα δύο γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά. 

Τις έστειλαν για να δουν αν ο π. Γαβριήλ θα τις έφερνε στην οδό της αληθείας.

 Όταν μπήκαν στο κελί, ο π. Γαβριήλ, με ένα μυστηριώδες ύφος στη φωνή του, φώναξε:— Ήρθε το χαλάζι και βρήκε την πέτρα!
Μετά άρχισε να κλαίει για πολλή ώρα.

 Οι γυναίκες, μην αντέχοντας άλλο, τον ρώτησαν γιατί έκλαιγε.
— Πώς να μην κλαίω; 

Για όλους τους χριστιανούς η πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών είναι ανοιχτή, όμως εγώ από τις αμαρτίες μου

 δεν μπορώ να μπω! 

Κι αυτοί οι Ιεχωβάδες, πέντε εκατομμύρια στον κόσμο, λένε ότι θα σωθούν 

μόνο 144 χιλιάδες. 

Αυτοί έχουν πιάσει όλες τις θέσεις, 

κι εμένα ποιος θα με βάλει μέσα;

Οι γυναίκες τα έχασαν. 

Δεν ήξεραν τι ν’ απαντήσουν.

 Ύστερα τους μίλησε για την πλάνη στην οποία βρίσκονταν, τους δίδαξε την ορθή πίστη και, τέλος, έγιναν μοναχές στο μοναστήρι Μπόδμπε.

***********

Η Μτσχέτα και η γύρω περιοχή είναι γεμάτη με εκκλησίες και μοναστήρια, όπου οι προσκυνηματικές εκδρομές 

είναι συνηθισμένες. 

Μια μέρα η αυλή του μοναστηριού Σαμτάβρο γέμισε παιδικές φωνές.

 Η ανυπόμονη φύση των παιδιών τα έκανε να τρέχουν παντού. 

Οι δάσκαλοι δυσκολεύονταν να τα συμμαζέψουν.

 Ένα μόνο παιδί στεκόταν παράμερα. Πλησίασε την πόρτα της εκκλησίας, γύρισε αμέσως προς την πύλη για να βγει, και μετά πάλι, σαν κάποιος να το τραβούσε πίσω, κοίταζε την εκκλησία

 με βουρκωμένα μάτια. 

Ο π. Γαβριήλ καθόταν πάνω στις σκάλες και τα παρακολουθούσε όλα.

 Ξαφνικά έβαλε μια δυνατή φωνή και τα παιδιά από την τρομάρα τους

 μπήκαν στο ναό. 

Τότε ο Γέροντας είπε στην Ταμάρη που ήταν δίπλα του:
— Το παιδί αυτό που κάθεται μόνο του είναι Ιεχωβάς, όπως και οι γονείς του. 

Και βλέπεις τι κάνει ο Πονηρός; 

Δεν το αφήνει να μπει στην εκκλησία! 

Αλλά ούτε η χάρις του Κυρίου 

το αφήνει να βγει έξω.
Τότε ο Γέροντας το σταύρωσε, και το παιδί, σαν να ελευθερώθηκε από βαριές αλυσίδες, ξέγνοιαστο και χαρούμενο, μπήκε στο ναό. Αφού όλα τα παιδιά προσκύνησαν, βγήκαν ήρεμα από την εκκλησία. 

Ο π. Γαβριήλ, γελώντας, είπε

 τότε στην Ταμάρη:
— Ήρθαν αγριοκάτσικα και φεύγουν αρνιά!

**********

Ο π. Γαβριήλ δεν επέτρεπε στα πνευματικά του παιδιά να μιλάνε με αιρετικούς γιατί έτσι άνοιγαν επικοινωνία με το κακό.

 Μια μέρα, δύο Ιεχωβάδες πήγαν σε ένα γειτονικό μου σπίτι κι οι γείτονες κάλεσαν εμένα να τους μιλήσω.

 Τους μίλησα, αλλά αυτοί δεν ήθελαν να καταλάβουν τίποτα. 

Εγώ βιαζόμουν να πάω στον π. Γαβριήλ 

και τους άφησα. 

Στον Γέροντα δεν έκανα λόγο

 καθόλου γι’ αυτό. 

Κάποια στιγμή όμως μου είπε:
— Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να κάνεις κήρυγμα στους Ιεχωβάδες; 

Δεν είσαι απόστολος.

 Όποιος επιτρέπει σε αιρετικό να μπει στο σπίτι του, για να του μιλήσει για την ορθή πίστη, βάζει μέσα τον Πονηρό, και πώς μετά θα βγει από εκεί;

 Εσύ είχες καμιά ευλογία από ιερέα 

να κάνεις κήρυγμα;

 Όταν μιλάς με αιρετικούς, πρέπει 

να αποκαλύπτεις τα λάθη τους.

 Όμως εσύ άρχισες να μιλάς αλαζονικά, λέγοντας πως εμείς οι Ορθόδοξοι 

είμαστε πιο δυνατοί. 

Έτσι οδηγήθηκες από τον Πονηρό στην αμαρτία της περηφάνιας.

 «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας υμών έμπροσθεν χοίρων, μηδέ καταπατήσωσιν αυτούς έν τοις ποσίν αυτών καί στραφέντες ρήξωσιν υμάς». Στους αιρετικούς δεν κάνει να μιλάς, γιατί τους δίνεις αφορμή να βλασφημούν περισσότερο τον Κύριο. 

Αν ο μουσουλμάνος τηρεί τις δέκα εντολές, θα τον ευλογήσει ο Θεός και θα του φανερώσει το δρόμο προς την αλήθεια και έτσι θα στραφεί προς την Ορθοδοξία. Όπως ο απόστολος Παύλος που τηρούσε τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης ειλικρινά, καρδιακά και όχι φαρισαϊκά. 

Κι ο Θεός τον ελέησε και τον ξεχώρισε.
Σ’ ένα πυκνό δάσος ζούσε μια φυλή.

 Οι άνθρωποι αυτοί, όταν χρειαζόταν, έφερναν βροχή με την προσευχή τους κι ότι άλλο ζητούσαν ο Θεός τούς το ικανοποιούσε. 

Στο τέλος τους έστειλε και δύο ιεραποστόλους, οι οποίοι όταν είδαν τα θαυμαστά που συντελούνταν απόρησαν και είπε ο ένας στον άλλον: «Βλέπεις αυτοί πόσα μεγάλα θαύματα κάνουν μόνοι τους; Αυτοί δεν προσκυνούν τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ άλλα είδωλα, αλλά προσεύχονται ενώπιον Εκείνου που δημιούργησε τον ήλιο, το φεγγάρι, τον ουρανό και όλα.

 Ο Θεός βλέπει την καθαρή καρδιά τους και γι’ αυτό ακούει τις παρακλήσεις τους.

 Γι’ αυτό έστειλε και μας εδώ, για να κηρύξουμε την αλήθεια 

και να τους βαπτίσουμε. 

Το γράφει το Ευαγγέλιο: «Ζητείτε και ευρήσετε»».

*********


Μια φορά έτυχε να περπατήσω

 στις παλιές περιοχές της Τιφλίδας. 

Προσπέρασα τους αρμένικους ναούς και μέσα μου τους κατηγόρησα ως αιρετικούς. Στη συνέχεια, επισκέφτηκα τον Γέροντα. Κάθισα αλλά δεν του είπα τίποτα. 

Εκείνος όμως είπε:
— Ναι, αλλά τι σου φταίει το Ετσμιαδζίνι; Όπως για μας είναι το Σβετιτσχοβέλι, έτσι γι’ αυτούς είναι το Ετσμιαδζίνι. «Ετσμιαδζίνι» σημαίνει «Ένας που ήρθε». Εκεί εμφανίστηκε ο Θεός, και είναι σπουδαίο και άγιο μέρος. 

Και πού ξέρεις πότε χτίστηκαν

 αυτοί οι ναοί; 

Μήπως τους έχτισαν πριν γίνουν οι Αρμένιοι μονοφυσίτες;

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

6/4/2025: Όσιος Σάββας ο Νέος ο εν Καλύμνω - Ο Άγιος Σάββας εν Κάλυμνω υπήρξε εκείνος που αγιογράφησε την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου.

 Ο Άγιος Σάββας εν Κάλυμνω υπήρξε εκείνος που αγιογράφησε την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου.

Το έτος 1918 πηγαίνει στην Αίγινα και συναντά τον Άγιο Νεκτάριο που συνέλαβε πολύ στην περαιτέρω πνευματική πρόοδο του Αγίου Σάββα.

Μολις πέθανε ο Άγιος Νεκτάριος οι αδελφές της Μονής άκουγαν συνομιλίες από τον τάφο του Αγίου.

Οταν πλησίασαν είδαν τον Άγιο Σάββα να συνομιλεί με τον Άγιο Νεκτάριο.

Στη συνέχεια ο Άγιος Σάββας έμεινε έγκλειστος στο κελί του για 40 μέρες.

Οταν βγήκε από το κελί του κρατούσε μια εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και είπε στην ηγουμένη να την τοποθετήσει στο προσκυνητάρι.

Η ηγουμένη του απάντησε πως δεν ήταν δυνατόν αυτό διότι ο Άγιος δεν είχε αναγνωριστεί επίσημα από την εκκλησία.

Τοτε ο Άγιος Σάββας της είπε επιτακτικά οφείλεις να κάνεις υπακοή και τις βουλές του Θεού μην τις περιεργάζεσαι.

Ο Άγιος Σάββας διετέλεσε εφημέριος της γυναικείας Μονής Αγίων Πάντων Κάλυμνου.

Κοιμηθηκε στις 7 Απριλίου 1948!

Σάββα τοις πάλαι αμιλληθείς Αγίοις.
Συν τούτοις δεδόξασαι θαύμασι πλείστοις.

Ο θεόφρων πατήρ ημων Σάββας ο νέος ο εν Καλύμνω, γεννήθηκε το έτος 1862 μ.Χ. στην Ηρακλείτσα (αναφέρεται και η Γάνου Χώρα της περιφέρειας Αβδίμ) της Ανατολικής Θράκης, από πτωχούς γονείς, τον Κωνσταντίνο, που ασκούσε το επάγγελμα του μικροπωλητού και τη Σμαραγδή. Ήταν μοναχοπαίδι και κατά το βάπτισμα έλαβε το όνομα Βασίλειος. Από μικρή ηλικία ήταν πιστός και ευσεβής, αλλά και ένθερμος εραστής της αγγελικής μοναχικής ζωής. Αφού τελείωσε τα εγκύκλια μαθήματα και φύλαξε τον εαυτό του καθαρό από κάθε μολυσμό, δεν συνέχισε τις σπουδές του στο γυμνάσιο, είτε διότι δεν είχε τη δύναμη ο πατέρας του, είτε διότι ο ίδιος ο Βασίλειος δεν είχε διάθεση περαιτέρω μορφώσεως. Κατόπιν τούτου, οι γονείς του του άνοιξαν ένα μικρό κατάστημα. Ο Βασίλειος, άγοντας το 12ο έτος της ηλικίας του, διαπίστωνε καθημερινά, ότι το επάγγελμα που ασκούσε δεν ήταν στη φύση του. Έπρεπε, λοιπόν, να κόψει το δεσμό που του δημιουργούσε αυτό με τον υλικό κόσμο και να προχωρήσει στο πέλαγος της χάριτος του Θεού. Ήθελε να ζήσει για τον Χριστό και μόνο. Η μητέρα του, μόλις πληροφορήθηκε τους πόθους του τον βεβαίωσε ότι «αν το κάνεις αυτό θ΄ αποθάνω».

Στην απαλή ηλικία των 12 ετών αντιμετωπίζει τον μέγα τούτο προβληματισμό. Η έλξη του Θεού είναι ισχυρότατη, όπως και η κλίση του. Το «φύγε και σώζου» κυριάρχησε και έτσι, μία ημέρα ιστορική, αλλά και λαμπρή, έβαλε το κλειδί του καταστήματος κάτω από μία πέτρα και κατέβηκε στο λιμάνι για να πραγματοποιήσει την απόφασή του. Ως ελάφι, τώρα, κατευθύνεται προς το ευωδες περιβόλι της Παναγίας, το Άγιον Όρος. Εκεί, εγκαταβιώνει στη Σκήτη της Αγίας Άννης, όπου και απολαμβάνει τους πρώτους καρπούς των ιερών πόθων του. (Κατ΄άλλη γνώμη, που στηρίζεται σε διηγήσεις, πρώτα πήγε στα Ιεροσόλυμα). Στη Σκήτη αυτή δέχθηκε το βάρος της μοναστικής δοκιμασίας επί 12 έτη (κατ΄άλλους επί 6 έτη) και ασκήθηκε στο έργο της αγιογραφίας και της βυζαντινής μουσικής.

Μετά από προσευχή παίρνει την απόφαση να πάει στα Ιεροσόλυμα. Διέρχεται από την γενέτειρά του, επισκεπτόμενος δε τους γονείς του, αναγνωρίζεται από κάποιο σημάδι του μετώπου του. Ο πειρασμός θερμαίνεται και πάλι. Πάλι εμπόδια από τη μητέρα του. Φεύγει ο ακτήμων με τη βοήθεια πλουσίου ανδρογύνου, που πηγαίνει στους Αγίους Τόπους. Ως χρόνος αφίξεώς του στα Ιεροσόλυμα αναφέρεται το έτος 1887 μ.Χ., σε έγγραφο του Αρχιγραμματέως του ομωνύμου Πατριαρχείου. Αφού προσκύνησε με δέος και ευλάβεια τους Αγίους Τόπους, εισέρχεται στην ιστορική Μονή του Χοτζεβά και γίνεται αδελφός αυτής.

Μετά τριετή ενάρετο και οσιακό βίο στη Μονή αυτή κείρεται το έτος 1890 μ.Χ. μοναχός. Οπλισμένος με την αγιαστική χάρη και θωρακισμένος με την αήττητη πανοπλία του αγγελικού σχήματος, το 1894 μ.Χ. αποστέλλεται από τον Καθηγούμενο της Μονής στο Άγιον Όρος για να ασκηθεί στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης, υπό την καθοδήγηση του αειμνήστου Αρχιμανδρίτου Ανθίμου, στην αγιογραφία, προφανώς να ειδικευθεί στην τέχνη. Επανέρχεται μετά 3ετίαν στην Ιερά Μονή Χοτζεβά και το 1902 μ.Χ. προχειρίζεται σε διάκονο και το επόμενο έτος σε πρεσβύτερο. Διατελεί επί ένα έτος (1906 μ.Χ.) εφημέριος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, όπου γνωρίζεται με τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τον μετέπειτα καθηγητή του Πανεπιστημίου και Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αποφαινόμενος περί του Αγίου Σάββα, πριν ακόμα κοιμηθεί και αναγνωρισθεί η αγιότητά του, έλεγε στον Καλύμνιο φίλο του Γεράσιμο Ζερβό: «Να ξέρεις, Γεράσιμε, ότι ο πατήρ Σάββας είναι άγιος άνθρωπος». Το 1907 μ.Χ. επανέρχεται στην Ιερά Μονή Χοτζεβά και ασχολείται, παράλληλα προς την έντονη πνευματική ενάσκησή του, με το ευλογημένο εργόχειρο της αγιογραφίας.

Το 1916 μ.Χ., ύστερα από 26 χρόνια περίπου παραμονής στους Αγίους Τόπους επέστρεψε στην Ελλάδα. Έτσι σφραγίζει μια ωραία ασκητική ζωή, πλήρη πνευματικής καρποφορίας. Έφυγε από την έρημο του Ιορδάνου, όπου ζούσε «ως υψιπέτης αετός», τρεφόμενος ως πτηνό με μια κουταλιά βρεγμένο σιτάρι την ημέρα και νερό από τον ποταμό, διότι οι Άραβες πολεμούσαν τον ευλογημένο ερημικό βίο. Ευρισκόμενος στην Ελλάδα αναζητεί νέα γη ασκήσεως. Κατά το έτος της επιστροφής του, φαίνεται ότι μετέβη στη νήσο Πάτμο. Αφού παραμένει εκεί επί 2 έτη, πηγαίνει στο Άγιον Όρος, απ' όπου κατέρχεται στην Αθήνα για να αγοράσει υλικά αγιογραφίας. Κατά το διάστημα αυτό και μέχρι μεταβάσεώς του στην Αίγινα φαίνεται ότι μετέβη στο ξερονήσι Παραμπόλα και στην Ύδρα.

Στην Αθήνα συναντά υποτακτικό του Αγίου Νεκταρίου (βλέπε 9 Νοεμβρίου), ο οποίος τον πληροφορεί ότι τον αναζητεί. Απ' αυτό συνάγεται ότι οι δύο Άγιοι είχαν προηγούμενη γνωριμία. Από την Αθήνα, λοιπόν, πηγαίνει στην Αίγινα, όπου διακονεί τον Άγιο Νεκτάριο μέχρι την κοίμησή του. Η μετά του Αγίου Νεκταρίου συγκαταβίωσή του συνέβαλε πολύ στην περαιτέρω πνευματική πρόοδο του Οσίου. Εγνώρισε την αυστηρά άσκηση του Αγίου Νεκταρίου, τους πολέμους των μικρών ανθρώπων, αλλά και την αναμφισβήτητη αρετή του, την παροιμιώδη ταπείνωση και απλότητά του. Είδε τη θεία κοίμησή του, η οποία βεβαίωσε την ευαρέσκεια προς αυτόν του Παναγάθου Θεού με τα έκδηλα σημεία του Αγίου Μύρου και της ευωδίας, αλλά κυρίως της θαυματουργικής χάριτος. Στην Αίγινα παραμένει μέχρι το έτος 1926 μ.Χ. Αναχωρεί για την Αθήνα, διότι στη Μονή προσέρχεται πολύς κόσμος και ο θόρυβος τον κουράζει. Στην Αθήνα συναντά τον Γεράσιμο Ζερβό, ο οποίος τον φιλοξενει στο σπίτι του και τον πείθει τελικά να μεταβεί στην Κάλυμνο.

Το ίδιο έτος (1926 μ.Χ.) φθάνει στην Κάλυμνο, όπου μετά από κάποια έρευνα - περιπλάνηση εγκαταβιώνει οριστικά στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων. Σ΄αυτή τη Μονή, της οποίας τυγχάνει κτήτορας, ειχε ασκητεύσει και ο ενάρετος και διορατικός Ιερομόναχος π. Ιερόθεος Κουρούνης. Ο θεσπέσιος αυτός λειτουργός του Υψίστου, προ της κοιμήσεώς του, παρηγορώντας τις λυπημένες αδελφές είπεν: «μετ' ολίγον θα έλθη εδώ ανώτερός μου». Και πράγματι επαληθεύθηκαν τα λόγια του. Ο π. Σάββας, ευθύς μετά την εγκατάστασή του στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων, κτίζει με τη βοήθεια του Γεράσιμου Ζερβού τα επάνω κελλιά και αρχίζει μία έντονη πνευματική ζωή. Αγιογραφεί, τελεί τα Θεία Μυστήρια και τις Ιερές Ακολουθίες, εξομολογεί, διδάσκει με το στόμα και το παράδειγμά του και βοηθεί χήρες, ορφανά και φτωχούς. Ζει με ταπείνωση, άσκηση και προσφορά, ώστε το αγγελικό παράδειγμά του να ενθυμούνται με δάκρυα και συγκίνηση όσοι τον εγνώρισαν. Πάντοτε δε θα επικαλούνται με πίστη τη χάρη του στις ποικίλες δοκιμασίες της ζωής τους. Πρόθυμος όταν ζούσε, προθυμότατος μετά την κοίμησή του.

Ηταν επιεικής και εύσπλαχνος στις αμαρτίες των άλλων, δεν ανεχόταν τη βλασφημία και την κατάκριση. Αυτά τα δύο πολύ τον τάρασσαν. Η σκληρά άσκησή του του χάρισε την ευωδία του σώματός του, αλλά και την ασθένεια. Το πέρασμά του ηταν ευώδες. Αυτή η ευωδία θα εξέλθει και από το μνήμα του κατά την εκταφή του. Όπως σ΄όλους τους ανθρώπους του Θεού, έτσι και από τον π. Σάββα δεν έλλειψε «ο σκόλοψ τη σαρκί». Υπέφερε από προστάτη και σοβαρά κοιλιακή πάθηση. Για τον προστάτη έκανε εγχείρηση και θεραπεύτηκε. Όταν του έλεγαν να πάει στην Αθήνα να θεραπευθεί και για το κοιλιακό νόσημα, απαντούσε: «Αυτό, παιδί μου, θα μας σώση, τίποτε άλλο δεν κάναμε. Αυτό είναι το καλό που θα μας πάει στον Παράδεισο. Ο Θεός είναι μεγάλος». Ο π. Σάββας αγαπούσε όλους τους ανθρώπους και κατέβαλλε προσπάθεια για τη μετάνοιά τους και επιστροφή τους στον Χριστό. Η αγάπη του ηταν ειλικρινής και πηγαία. Ηταν δε αφιλοχρήματος. Ουδέποτε κρατούσε χρήματα. Από την αγιογραφία και τα μυστήρια ό,τι ελάμβανε τα έδινε στους πτωχούς, στις χήρες και τα ορφανά. Η ζωή του ήταν μία συνεχής κατάσταση αγίας υπακοής. Ενδεικτικό αυτού είναι και η υπακοή του να δεχθεί κατά την περίοδο σοβαράς ασθενείας, ο ακρότατος αυτός ασκητής (στο Άγιον Όρος κατ' εντολή του γέροντά του) τον Δεκαπενταύγουστο κρέας πετεινού. Ο μακάριος, για κάθε πνευματικό πρόβλημα ελάμβανε άνωθεν την πληροφορία και έτσι βάδιζε επί του ασφαλούς. Είχε πολλούς πειρασμούς και χάλασε πολλές παγίδες του διαβόλου. Κάποτε, και συγκεκριμένα μία Καθαρά Δευτέρα, για να μη τελέσει τις ακολουθίες του, τον έκλεισε επί τρεις ημέρες στο κελλί του. Ήταν χαριτωμένος και ευλογημένος από τον Κύριο. Πράος, ανεξίκακος, άδολος, υπάκουος και πονετικός.

Δόξασε τον άγγελο στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Ήταν άγγελος και άνθρωπος και αντιστρόφως. Κατά τον τρόπο αυτό εκπλήρωσε τις ημέρες της επί γης πορείας του μέχρι της 7ης Απριλίου 1948 μ.Χ., ότε παρέδωκε την αγία του ψυχή στον Κύριο. Περί το τέλος της ζωής του βρίσκεται σε άκρα περισυλλογή και ιερά κατάνυξη. Επί τρεις ημέρες δεν δέχθηκε κανέναν. Βρίσκοταν πλέον στο στάδιο της ιεράς μεταστάσεώς του. Έδωσε τις τελευταίες συμβουλές και ζήτησε την εν Χριστώ αγάπη και υπακοή. Όταν ο επιθανάτιος ρόγχος τον κατέλαβε και επί μακρόν συνεχίζετο, ξαφνικά λαμβάνει δυνάμεις, ενώνει τα μικρά ευλογημένα χέρια του και χειροκροτεί επανειλημμένα, ενώ από τα χείλη του εξέρχονται οι τελευταίες ιερές φράσεις: «Ο Κύριος, ο Κύριος, ο Κύριος». Ήταν η βεβαίωση της θείας μεταφυσικής πορείας του. Ήταν το κύκνειο άσμα της θεοφιλούς ζωής του. Την ώρα εκείνη λίγες μόνο μοναχές περιέβαλαν μία αγία μορφή, έναν θαυμάσιο αγωνιστή της πίστεως και της ευσεβείας, έναν οικιστή του Παραδείσου. Ο ουρανός γνώρισε τη μετάστασή του και πανηγύριζε. Έτσι, η γη χάρισε στον ουρανό τον άγιο αυτό βλαστό της και ο ουρανός αποδέχθηκε την ιερά αυτή προσφορά. Είθε και εμείς, μιμούμενοι, κατά το δυνατόν, τις αρετές του Αγίου Σάββα του νέου, του θαυματουργού, αλλά και με τις πρεσβείες του να αξιωθούμε της Ουρανίου Βασιλείας.

Μετά από δέκα έτη, έγινε η ανακομιδή των αγίων και χαριτόβρυτων λειψάνων του, στις 7 Απριλίου 1957 μ.Χ., προεξάρχοντος του μακαριστού Μητροπολίτου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας κυρού Ισιδώρου, ενώπιον πλήθους λαού. Ένα πυκνό νέφος θείας ευωδίας κάλυψε ολόκληρη την περιοχή και το νέο για το θεϊκό σημείο έκανε αμέσως το γύρο του νησιού. Το ιερό λείψανο του Οσίου μεταφέρθηκε σε λάρνακα, στο παρεκκλήσι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Η επίσημη Αγιοκατάταξη του Οσίου Πατρός ημών Σάββα του Νέου έγινε διά Πατριαρχικής Συνοδικής Πράξεως της 19ης Φεβρουαρίου 1992 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Γόνος γέγονας Γάνου και χώρας Μέγα καύχημα νήσου Καλύμνου παμμακάριστε Σάββα, πατήρ ημών και γαρ οδόν διελθών της ασκήσεως του ακροτάτου τέλους επέτυχες. Διό πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Της Καλύμνου το κλέος και θείον έφορον και των πάλαι Οσίων τον ισοστάσιον, ευφημήσωμεν πιστοί Σάββα τον Όσιον, ότι δεδόξασται λαμπρώς, ως θεράπων του Χριστού, θαυμάτων τη ενεργεία, και διανέμει τοις πάσι, παρά Θεού χάριν και έλεος.

Κοντάκιον
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου
Των Καλυμνίων θερμώς προϊστάμενος, ως δοξασθείς τη του Πνεύματος χάριτι, παρέχεις τοις χρήζουσι πάντοτε, την σην ταχείαν εν πάσι βοήθειαν. διό σε υμνούμεν Σάββα, Όσιε.

Έτερον Κοντάκιον
Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Εορτάζει σήμερον, των Καλυμνίων η νήσος, την αγίαν μνήμην σου, αγγαλομένη καρδία̇ έσχε γαρ, ως θεοδώρητον όντως πλούτον, σκήνός σου, το θεοδόξαστον Πάτερ Σάββα, ώ προστρέχουσα εν πίστει, ρώσιν λαμβάνει, ψυχής και σώματος.

Μεγαλυνάριον
Φύλαττε και σκέπε την σην Μονήν, την πιστώς τιμώσαν, το σον λείψανον το σεπτόν, και ναυτιλλομένοις και πάσι Καλυμνίοις, ω Σάββα θεοφόρε, βοήθει πάντοτε.

Ὁ Οἶκος
Αγγαλιάται εν χαρά, Χριστού η Εκκλησία, ορώσά σου την εκ Θεού, τιμήν και δόξαν την πολλήν, και εύκλειαν την θαυμαστήν, ηγλαϊσμένε Πάτερ Σάββα̇ συ γαρ εν τοις χαλεποίς τούτοις καιροίς, εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, άμπεμπτος, αληθινός, ακέραιος, άκακος και όσιος ευρέθης, αμέμπτως εν τοις δικαιώμασι του Κυρίου πορευόμενος, και των πάλαι Αγίων, την αγίαν εχαρακτήρισας ζωήν̇ διο Κάλυμνος η νήσος, των θεοσδότων του καλών πλουσίως απολαύουσα, το ιερόν σου λείψανον, ως κιβωτόν αγιασμού εθησαύρισεν ̇ ώ πανευλαβώς σπεύδουσα, πάσαν καρπούται εξ αυτού ωφέλειαν, και αεί λαμβάνει τα αιτήματα, και ρώσιν ψυχής και σώματος.

123

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και η Αγία Ευφημία.Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελίδες: 224-228 - Έκδοσις Καλύβης Αναστάσεως, Καψάλα, Άγιον Όρος.

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και η Αγία Ευφημία.

Στις 11 Ιουλίου, μία ημέρα πριν την εορτή του Αγίου Παϊσίου, γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε από την Αγία Ευφημία, όταν, κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δυο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451), ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών, και αποφασίστηκε να τεθούν και οι δυο τόμοι μέσα στη λάρνακα της Αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιον από τους δυο θα δεχθεί η Αγία.

Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της (η κυρίως μνήμη του μαρτυρίου της Αγίας Ευφημίας τελείται στις 16 Σεπτεμβρίου).

Η Αγία Ευφημία επισκέφτηκε και τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη στον 20o αιώνα:

"Ήταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επανελάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις.

Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια»;

-Ποιός, Γέροντα;

-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.

-Τι συμβαίνει, Γέροντα;

-Θα σου πω, αλλά μην το πεις σε κανέναν.

Του διηγήθηκε τότε το έξης: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγει για ένα εκκλησιαστικό θέμα. (Με το μακαρίτη Τρίτση).

Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέει: «Δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:

«Πώς βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:

-Ποιος είναι;

-Η Ευφημία! (απαντά).

-Σκεφτόμουν, «ποια Ευφημία;

Μήπως καμιά γυναίκα έκανε καμιά τρέλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος;

Τώρα τι να κάνω;».

Ξαναχτυπά.

Ρωτάω: «Ποιος είναι;».

«Η Ευφημία», άπαντα και πάλι.

Σκέφτομαι και δεν ανοίγω.

Στην τρίτη φορά που χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, που είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο.

Πετάχτηκα από το Κελί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα.

Την συνόδευε κάποιος, που έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε.

Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποια είναι·

-Η μάρτυς Ευφημία, (απαντά).

-Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, έλα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα.

Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και συ.

Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός».

Το επανέλαβε με μετάνοια.

«Και του Υιού». «-Και του Υιού», είπε με ψιλή φωνή.

-Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατότερα.

-Ενώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελί μου.

Στην αρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά.

-«Και του Αγίου Πνεύματος»

Μετά είπα: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ». Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της και την άκρη της μύτης της.

Στο πρόσωπο το θεώρησα αναίδεια να την ασπασθώ.

-Ύστερα κάθισε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία που είχα (στο εκκλησιαστικό θέμα).

-Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της.

Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία,

αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα.

Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα· τα ζούσα.

Έφριξα!

Πα, πα, πα!

-Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα.

-Αν ήξερα τι δόξα έχουν οι Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια.

-Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.

Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία».

Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».

Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ένα θέμα που είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους».

Εντύπωση έκανε στον Γέροντα «πώς αυτή η μικροκαμωμένη και αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια;

Να πεις ήταν καμία… (εννοούσε σωματώδης και δυνατή).

Μια σταλιά ήταν».

Μέσα σε αυτήν την παραδεισένια κατάσταση συνέθεσε προς τιμήν της Αγίας ένα στιχηρό προσόμοιο: «Ποίοις ευφημιών άσμασιν ευφημήσωμεν την Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν και επισκεφθείσασαν κάτοικον μοναχόν ελεεινόν εν τη Καψάλα.

Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε τετάρτη ηνοίχθη μόνη εκ θαύματος και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χριστού η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν».

Και ένα εξαποστειλάριο κατά το «Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν…», που άρχιζε: «Μεγαλομάρτυς ένδοξε του Χρίστου Ευφημία, σ’ αγαπώ πολύ-πολύ μετά την Παναγία…».

(Φυσικά αυτά δεν τα είχε για λειτουργική χρήση, ούτε τα έψαλλε δημοσίως).

Παρά την συνήθειά του βγήκε πάλι στην Σουρωτή και έκανε τις αδελφές μετόχους αυτής της ουράνιας χαράς.

Με την βοήθειά του και τις οδηγίες του αγιογράφησαν την Αγία, όπως του εμφανίσθηκε.

Ο Γέροντας φιλοτέχνησε το αρνητικό της εικόνος της Αγίας σε μήτρα ατσάλινη με την οποία έκανε πρεσσαριστά εικονάκια και τα μοίραζε ευλογία στους προσκυνητές εις τιμήν της αγίας Ευφημίας.

Κατά το σκάλισμα δυσκολεύτηκε να

κάνη τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού. Είπε: «Παιδεύτηκα να κάνω το χέρι της, αλλά μετά έβαλα έναν καλό λογισμό: «Ίσως επειδή και εγώ την παίδεψα την καημένη»."

Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελίδες: 224-228

Έκδοσις Καλύβης Αναστάσεως,

Καψάλα, Άγιον Όρος.

ΒΙΝΤΕΟ - ΡΩΣΙΑ - ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΡΑΜΠ ΓΙΑ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΡΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ.

ΒΙΝΤΕΟ - ΕΦΕΔΡΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ. - CERN - ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΙΤΑΧΥΝΤΗ ΑΔΡΟΝΙΩΝ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ.