TO BINTEO TOY TZOOYNΣ ΠΟΥ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ !
https://rumble.com/vrfa2s-to-binteo-toy-tzooyn-.html
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΒΙΝΤΕΟ
https://rumble.com/vrfa2s-to-binteo-toy-tzooyn-.html
TO BINTEO TOY TZOOYNΣ ΠΟΥ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ !
https://rumble.com/vrfa2s-to-binteo-toy-tzooyn-.html
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΒΙΝΤΕΟ
ΕΠΙΦΥΣΗ Ή ΚΩΝΑΡΙΟ .
Η επίφυση ή κωνάριο είναι ένας μικρός ενδοκρινής αδένας και βρίσκεται στο κέντρο του εγκεφάλου, κοντά στον υποθάλαμο.
Η επίφυση είναι ο αδένας που παράγει την ορμόνη μελατονίνη.
Η ορμόνη αυτή ελέγχει τους ρυθμούς του σώματος όπως ο ύπνος και η αφύπνιση και παίζει ρόλο στη σεξουαλική ανάπτυξη.
Ο κιρκάδιος ή ημερονύκτιος ρυθμός αφορά τον κύκλο ύπνου και εγρήγορσης.
Η έκφραση κιρκάδιος ρυθμός παράγεται από τις Λατινικές λέξεις, circa = γύρω και diem = ημέρα, δηλαδή ρυθμός στην διάρκεια της ημέρας.
Είναι ο ρυθμός μεταβολής των ορμονών ενός οργανισμού κατά την διάρκεια ενός εικοσιτετραώρου, λέγεται και βιολογικό ρολόι.
Νευρικές ώσεις από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού φθάνουν στην επίφυση και επηρεάζουν την έκκριση μελατονίνης.
Συγκεκριμένα, το σκοτάδι διεγείρει την έκκριση μελατονίνης, ενώ το φως την καταστέλλει.
Η μελατονίνη επιταχύνει την επέλευση του ύπνου και έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη και ως φάρμακο για την αντιμετώπιση της αϋπνίας.
Kαι φυσικά το κουκουνάρι ιστορικά συμβολίζει το λεγόμενο τρίτο μάτι…
Απόδειξη ότι οι εξουσιαστες γνωρίζουν πολύ καλά τη σημασία της επίφυσης ή κωναρίου, το κωνάριο το «δοξάζουν» ακόμα και έξω απ’το Βατικανό.
To κωνάριο που λέγεται και επίφυση είναι ένας μικρός αδένας στον εγκέφαλο. Παράγει το παράγωγο της σεροτονίνης, τη λεγόμενη μελατονίνη, που είναι μια ορμόνη η οποία επηρεάζει τη διαμόρφωση ύπνου/εγρήγορσης, καθώς και τις εποχιακές λειτουργίες.
Το σχήμα του θυμίζει κουκουνάρι (γι’αυτό λέγεται και κωνάριο) και βρίσκεται κοντά στο κέντρο του εγκεφάλου, ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια, μέσα σε έναν θύλακα, στο σημείο που ενώνονται τα δύο θαλαμικά σώματα.
Η επίφυση κάθε ανθρώπου, μπορεί να ενεργοποιηθεί ώστε να αντιλαμβάνεται συχνότητες του πνευματικού κόσμου και δίνει την αίσθηση της παντογνωσίας, μια θεϊκή ευφορία και την αίσθηση ότι είναι κανείς «ένα» με όλα τα γύρω του.
Όταν λέμε: «Χριστός ετέχθη», είναι το ίδιο με το να λέμε: «Ο Μεσσίας γεννήθηκε», ή «ο Βασιλιάς γεννήθηκε», ή «ο Σωτήρας γεννήθηκε»!
Με τον χαιρετισμό αυτό ισχυριζόμαστε και μαρτυρούμε ο ένας στον άλλο, ότι ήρθε στον κόσμο Εκείνος ο οποίος έπρεπε να έρθει για τη σωτηρία της γενεάς των ανθρώπων, και ότι εκτός Αυτού άλλον δεν πρέπει να περιμένουμε.
Εκείνος, τον οποίο ο Θεός υποσχέθηκε στους προπάτορές μας όταν διώχθηκαν από τον Παράδεισο,
Εκείνος τον οποίο οι ασεβείς λαοί μόλις που διαισθάνονταν,
Εκείνος που οι προφήτες ξεκάθαρα προφήτευσαν,
Εκείνος για τον οποίο η αβοήθητη ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα αναστέναζε,
Εκείνος έλαμψε στη γη όπως ο ήλιος μετά από μακριά νύχτα.
Κι έτσι όταν λέμε: «Χριστός ετέχθη»,μαρτυρούμε και ότι ο Ύψιστος κράτησε την υπόσχεσή Του, και ότι η προαίσθηση της ανθρωπότητας εκπληρώθηκε, και ότι οι προφητείες των προφητών πραγματοποιήθηκαν, και ότι οι ανθρώπινοι αναστεναγμοί χόρτασαν χαρά.
«Χριστός ετέχθη»
Ο Μεσσίας γεννήθηκε, ο Πανθαύμαστος, ταυτόχρονα Άνθρωπος και Θεός, ήρθε για να ξεκουραστούν επάνω Του τα κουρασμένα ανθρώπινα μάτια και να μην κοιτάξουν άλλον Μεσσία.
Ο Βασιλιάς γεννήθηκε, Εκείνος που είναι Παντοδύναμος και Ελεήμων και ταυτόχρονα κρατά το σκήπτρο της δύναμης και το καντήλι του ελέους ήρθε στον κόσμο μας για να σταθούν όρθιοι και οι ελάχιστοι και να φωνάξουν: «Εμείς είμαστε παιδιά του βασιλιά»!
Ο Ήρωας γεννήθηκε, ο Ακατανίκητος, για να υπερασπιστεί τους δίκαιους, για να κατακτήσει τους αμαρτωλούς, για να καταρρίψει τα πνεύματα της μοχθηρίας κάτω από τον ουρανό.
Ο Οδηγός γεννήθηκε, ο Πανορατικός, για να βγάλει στο δρόμο τους χαμένους και να τους οδηγήσει.
Ο Διαφωτιστής γεννήθηκε, ο Πανφωτισμένος, για να διώξει το σκότος και να διαφωτίσει τους σκοτισμένους.
Ο Ποιμήν γεννήθηκε, ο Πάμπλουτος, για να ταίσει τους πεινασμένους, όχι με τη γη αλλά με τον ουρανό, με το ουράνιο σώμα Του και με το πύρινο αίμα Του.
Ο Φιλάνθρωπος γεννήθηκε, ο σπάνιος, για να αγκαλιάσει στα στήθη Του, και να ζωντανέψει με την αγάπη τα αμέτρητα ορφανά Του, που για πολύ καιρό πήγαιναν από τον τάφο της ζωής στον τάφο του θανάτου.
Ο Μέγιστος, για να τραβήξει την αυλαία και να αποκαλύψει στους θνητούς το αθάνατο Βασίλειο των Ουρανών.
Όλα αυτά σημαίνουν εκείνα τα θαυμάσια λόγια, με τα οποία οι χριστιανοί τα Χριστούγεννα χαιρετιούνται και με τα οποία και εγώ αδελφοί εσάς χαιρετώ:
Χριστός ετέχθη!
Xριστός ετέχθη επί γης εν
φάτνη σπάργανα φορέσας
τα δεσμά διαρήξας των ανομιών ημών.(δις)
* (Στις Σλαβικές χώρες συνηθίζεται ο χαιρετισμός αυτός τα Χριστούγεννα,
κατ᾿ αναλογία με τον χαιρετισμό του Πάσχα, δηλαδή «Χριστός ετέχθη»
και η απάντηση «Αληθώς ετέχθη»).
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
(Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…», Ιεραποστολικές επιστολές Α΄, Εκδόσεις «Εν πλω»)