ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ !
Όταν λέμε: «Χριστός ετέχθη», είναι το ίδιο με το να λέμε: «Ο Μεσσίας γεννήθηκε», ή «ο Βασιλιάς γεννήθηκε», ή «ο Σωτήρας γεννήθηκε»!
Με τον χαιρετισμό αυτό ισχυριζόμαστε και μαρτυρούμε ο ένας στον άλλο, ότι ήρθε στον κόσμο Εκείνος ο οποίος έπρεπε να έρθει για τη σωτηρία της γενεάς των ανθρώπων, και ότι εκτός Αυτού άλλον δεν πρέπει να περιμένουμε.
Εκείνος, τον οποίο ο Θεός υποσχέθηκε στους προπάτορές μας όταν διώχθηκαν από τον Παράδεισο,
Εκείνος τον οποίο οι ασεβείς λαοί μόλις που διαισθάνονταν,
Εκείνος που οι προφήτες ξεκάθαρα προφήτευσαν,
Εκείνος για τον οποίο η αβοήθητη ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα αναστέναζε,
Εκείνος έλαμψε στη γη όπως ο ήλιος μετά από μακριά νύχτα.
Κι έτσι όταν λέμε: «Χριστός ετέχθη»,μαρτυρούμε και ότι ο Ύψιστος κράτησε την υπόσχεσή Του, και ότι η προαίσθηση της ανθρωπότητας εκπληρώθηκε, και ότι οι προφητείες των προφητών πραγματοποιήθηκαν, και ότι οι ανθρώπινοι αναστεναγμοί χόρτασαν χαρά.
«Χριστός ετέχθη»
Ο Μεσσίας γεννήθηκε, ο Πανθαύμαστος, ταυτόχρονα Άνθρωπος και Θεός, ήρθε για να ξεκουραστούν επάνω Του τα κουρασμένα ανθρώπινα μάτια και να μην κοιτάξουν άλλον Μεσσία.
Ο Βασιλιάς γεννήθηκε, Εκείνος που είναι Παντοδύναμος και Ελεήμων και ταυτόχρονα κρατά το σκήπτρο της δύναμης και το καντήλι του ελέους ήρθε στον κόσμο μας για να σταθούν όρθιοι και οι ελάχιστοι και να φωνάξουν: «Εμείς είμαστε παιδιά του βασιλιά»!
Ο Ήρωας γεννήθηκε, ο Ακατανίκητος, για να υπερασπιστεί τους δίκαιους, για να κατακτήσει τους αμαρτωλούς, για να καταρρίψει τα πνεύματα της μοχθηρίας κάτω από τον ουρανό.
Ο Οδηγός γεννήθηκε, ο Πανορατικός, για να βγάλει στο δρόμο τους χαμένους και να τους οδηγήσει.
Ο Διαφωτιστής γεννήθηκε, ο Πανφωτισμένος, για να διώξει το σκότος και να διαφωτίσει τους σκοτισμένους.
Ο Ποιμήν γεννήθηκε, ο Πάμπλουτος, για να ταίσει τους πεινασμένους, όχι με τη γη αλλά με τον ουρανό, με το ουράνιο σώμα Του και με το πύρινο αίμα Του.
Ο Φιλάνθρωπος γεννήθηκε, ο σπάνιος, για να αγκαλιάσει στα στήθη Του, και να ζωντανέψει με την αγάπη τα αμέτρητα ορφανά Του, που για πολύ καιρό πήγαιναν από τον τάφο της ζωής στον τάφο του θανάτου.
Ο Μέγιστος, για να τραβήξει την αυλαία και να αποκαλύψει στους θνητούς το αθάνατο Βασίλειο των Ουρανών.
Όλα αυτά σημαίνουν εκείνα τα θαυμάσια λόγια, με τα οποία οι χριστιανοί τα Χριστούγεννα χαιρετιούνται και με τα οποία και εγώ αδελφοί εσάς χαιρετώ:
Χριστός ετέχθη!
Xριστός ετέχθη επί γης εν
φάτνη σπάργανα φορέσας
τα δεσμά διαρήξας των ανομιών ημών.(δις)
* (Στις Σλαβικές χώρες συνηθίζεται ο χαιρετισμός αυτός τα Χριστούγεννα,
κατ᾿ αναλογία με τον χαιρετισμό του Πάσχα, δηλαδή «Χριστός ετέχθη»
και η απάντηση «Αληθώς ετέχθη»).
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
(Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…», Ιεραποστολικές επιστολές Α΄, Εκδόσεις «Εν πλω»)
