ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(ΜΠΕΝ ΖΕΛΟΝ) ΚΑΙ ΚΕΜΑΛ, ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ, ΤΟ “Ελληνο-Τουρκικό Ομοσπονδιακό Κράτος” ΚΑΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΝΕΜΕΣΙΣ” ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΤΙΜΩΡΩΝ…

  http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2010/01/1934.html

 Ο Βενιζέλος πρότεινε το 1934 τον Κεμάλ για… Νόμπελ Ειρήνης!!! Καλό, ε; 

Το αίμα των Ελλήνων… τα κόκκαλα… χάθηκαν μάνα. Κι εμείς κατηγορούμε όσους τούρκεψαν για να γλιτώσουν το κεφάλι τους… Ξερίζωσαν… ξεπάστρεψαν… ξεπουντούλωσαν… κι εμείς… μάνα Ελλάδα;… Δεν αξίζουμε μάνα να είμαστε παιδιά σου… Μάνα Πατρίδα…

………

Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934, 
κύριε Πρόεδρε,

Για επτά σχεδόν αιώνες ολόκληρη η Εγγύς Ανατολή και ένα μεγάλο μέρος της Κεντρικής Ευρώπης ήταν θέατρο αιματηρών πολέμων. Η κύρια αιτία ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων. 
Η υποταγή των χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού κατά της Ημισελήνου που αναπόφευκτα ακολούθησαν και οι διαδοχικές αναζωπυρώσεις όλων των λαών που φιλοδοξούσαν την απελευθέρωσή τους, δημιούργησαν μια κατάσταση που παρέμεινε μόνιμη πηγή κινδύνου όσο διατηρούσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία το αποτύπωμα των Σουλτάνων. 
Η ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έβαλε οριστικό τέλος σε αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας. 
Πράγματι, πολύ σπάνια έχει επιτευχθεί μια τόσο ριζική αλλαγή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα στη ζωή ενός έθνους. 
Μια αυτοκρατορία σε παρακμή, που ζούσε κάτω από ένα θεοκρατικό καθεστώς όπου οι έννοιες του νόμου και της θρησκείας αναμειγνύονταν, μετατράπηκε σε ένα σύγχρονο εθνικό κράτος, γεμάτο σφρίγος και ζωή. 
Με την ώθηση που έδωσε ο μεγάλος μεταρρυθμιστής Μουσταφά Κεμάλ Πασάς, το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταργήθηκε και το κράτος έγινε πραγματικά κοσμικό. Ολόκληρο το έθνος αγκάλιασε την πρόοδο, δικαίως φιλόδοξο να είναι παρόν στην πρώτη γραμμή των πολιτισμένων λαών. 
Όμως, η εδραίωση της ειρήνης πήγε χέρι-χέρι με όλες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που έδωσαν στο νέο, κατεξοχήν τουρκικό κράτος την εικόνα που έχει στις μέρες μας. Πράγματι, η Τουρκία δεν δίστασε να δεχτεί νομικά την απώλεια επαρχιών που κατοικούνταν από άλλες εθνικότητες και, ικανοποιημένη με τα εθνοτικά και πολιτικά σύνορα που καθορίζονται από τις συνθήκες, έγινε πραγματικός πυλώνας για την ειρήνη στην Εγγύς Ανατολή. 
Εμείς, οι Έλληνες, που οδηγηθήκαμε επί αιώνες αιματηρών μαχών σε συνεχή σύγκρουση με την Τουρκία, ήμασταν οι πρώτοι που αισθανθήκαμε τα αποτελέσματα της βαθιάς αλλαγής που συνέβη σε αυτή τη χώρα, τη διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
Έχοντας διακρίνει, πολύ σύντομα μετά τη μικρασιατική καταστροφή, την ευκαιρία της συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία –που βγήκε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος– της προσφέραμε το χέρι μας το οποίο πήρε με ειλικρίνεια. 
Αυτή η προσέγγιση, η οποία δείχνει ότι ακόμη και λαοί που χωρίζονται από τις πιο σοβαρές διαφορές μπορούν να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο όταν γεμίσουν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, ήταν επωφελής τόσο για τις δύο εμπλεκόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή. 
Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η ανεκτίμητη συμβολή στην υπόθεση της ειρήνης είναι φυσικά ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασάς. 
Έτσι, έχω την τιμή, ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να προτείνω τον Μουσταφά Κεμάλ Πασά ως υποψήφιο για το διακεκριμένη τιμή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης. 
Με εκτίμηση 
Ε.Κ. Βενιζέλος

http://www.nobelprize.org/nomination/archive/peace/nomination.php?action=show&showid=2046

Επιστολή υποψηφιότητας του Ελευθέριου Κ. Βενιζέλου για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Μουσταφά Κεμάλ Πασά (Ατατούρκ) 
(Μετάφραση από τα γαλλικά στα αγγλικά από τη Stella Colston)

(Translation from French into Greek by Penny Pouliou) 
Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934 
Κύριε Πρόεδρε,

Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων. 
Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατηρούσε τα ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι. 
Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έθεσε οριστικά τέλος σ’ αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας. 
Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική. 
Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν μετατράπηκε σ`ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ενέργεια και ζωή. 
Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. Το έθνος ολόκληρο στράφηκε προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών. 
Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη σημερινή του μορφή. Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν 
άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες, έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή. 
Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού με την Τουρκία οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις συνέπειες αυτής της βαθιάς αλλαγής στη χώρα αυτή, διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
Από την επόμενη μέρα της Μικρασιατικής καταστροφής, διαβλέποντας την δυνατότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, που προέκυψε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της απλώσαμε το χέρι και το δέχτηκε με ειλικρίνεια. 
Από αυτήν την προσέγγιση, που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τη δυνατότητα συνεννόησης ακόμη και μεταξύ λαών που τους χώρισαν οι πιο σοβαρές διαφορές, όταν αυτοί διαποτιστούν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, προέκυψαν μόνο καλά, τόσο για τις δύο ενδιαφερόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή. 
Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά. 
Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη. 
Με βαθύτατη εκτίμηση 

Ε. Κ. Βενιζέλος

Η Eβραϊκή καταγωγή του Βενιζέλου.

 
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ : http://clubs.pathfinder.gr/pasokkateleth/911901

Εδώ και πολλά χρόνια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχοντας βρεί την πατέντα της ταύτισής του με άλλους πολιτικούς χώρους και ηγέτες του παρελθόντος, έχει καταφέρει να νομίζουν σήμερα οι νέες γενιές ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν... σοσιαλιστής και ο διάδοχός του ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ειδικά στο ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ του ΒΕΝΙΖΕΛΙΣΜΟΥ (Κρήτη πράσινο νησί) ο φανατισμός που υπάρχει περι ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ δεν περιγράφεται. Το τί έχουν ακούσει τα αυτιά μου εδώ πέρα, δεν βάζει το μυαλό σας. (Προχθές μου έλεγε στην δουλειά μου κάποιος, ότι η μάνα του πρίν πεθάνει του έδωσε "ευχή και κατάρα" να είναι... Βενιζελικός. ΠΡΟΣΟΧΗ - ΔΕΝ κάνω πλάκα!)

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Απο την άλλη πλευρά, πάντα είχα την απορία ΠΩΣ είναι δυνατόν ένας λαός (Κρητικοί) ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες ΠΑΝΤΑ ψηφίζει επιζήμια για την Ελλάδα, να είναι σωστός παρελθοντικά στις πολιτικές του πεποιθήσεις. Για όποιον έχει ζήσει καλά τους Κρητικούς και την Κρήτη, γνωρίζει καλά ότι εάν η ΕΜΠΑΘΕΙΑ και η ΑΜΑΘΕΙΑ είχαν πατρίδα, αυτή θα ήταν ασφαλώς η Κρήτη!
Έψαξα λοιπόν στο διαδίκτυο και βρήκα πολλά. Πράγματα κρυμμένα, τα οποία έχουν πραγματικά μπεί πολύ βαθιά μέσα στο χρονοντούλαπο (όπως έλεγε και ο... "μεγάλος αείμνηστος φιλεύσπλαχνος ηγέτης και σωτήρας της Ελλάδας" Ανδρέας) της αληθινής ιστορίας, αρχεία τα οποία είναι ΕΠΙΣΗΜΑ και προπάντων ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΑ!!!
Αφιερωμένα λοιπόν εξαιρετικά στους φίλους Κρητικούς τα παρακάτω ΕΠΙΣΗΜΑ αρχεία, τα οποία μας δίνουν μια άλλη διάσταση στον μύθο που έχει καλλιεργηθεί περι του "μέγα Εθνάρχη" Ελ.Βενιζέλου, απο τους Ιστορικούς - παραχαράκτες της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας.
Εξάλλου απο έναν λαό, τα μέλη του οποίου αγοράζει εξολοκλήρου συνειδησιακά (και μάλιστα γενεές και γενεές) κάποιος πολιτικός (είτε Βενιζέλος, είτε Ανδρέας) με έναν διορισμό, τί να περιμένει κανείς...
Πρίν αρχίσουν ορισμένοι να με χαρακτηρίζουν ώς "δεξιό, βασιλικό" και άλλα κουφά, ας μάθουν ότι δεν ανήκω ΠΟΥΘΕΝΑ και σε ΚΑΝΕΝΑΝ πολιτικό χώρο. Μάλιστα είμαι κατά της βασιλείας ώς θεσμός! Η παρούσα δημοσίευση είναι για καθαρά ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ λόγους, έτσι για να γνωστοποιηθούν και λίγο τα ΚΡΥΦΑ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΑ.
Και αφού το ΠΑΣΟΚ δίνει ΑΓΩΝΑ ωστε να αποδείξει ότι είναι το κίνημα-συνεχιστής του "έργου" του Ελευθερίου Βενιζέλου, ας ΜΗΝ τους χαλάσουμε το χατήρι... Εξάλλου και ο Ανδρέας και ο Βενιζέλος είχαν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Την ΕΒΡΑΙΚΗ καταγωγή τους, και τους μαζικούς διορισμούς για την εκλογική τους πελατεία.
Την σελίδα αυτή δεν θα την δημοσίευα εδώ. Αλλα αφού έχουν λυσσάξει όλοι οι ΠΑΣΟΚατζήδες και ειδικά οι "Βενιζελικοί Κρητικοί" να μας πείσουν ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ο πρόδρομος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, εντάξει ρε παιδιά, πάω πάσο στην τελική! Ανοίγω λοιπόν τον φάκελο Βενιζέλος! Γιατί εσείς το ζητήσατε.
Τέλος, η σελίδα είναι αφιερωμένη στον πατέρα του φίλου μου Μανώλη Σ., ο οποίος προ καιρού σε μια κουβέντα που είχαμε περι ΠΑΣΟΚ, χτυπώντας δυνατά το χέρι στο τραπέζι μου φώναξε "'Ακου να δείς Γιανιώ, εμείς ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ, διότι είμαστε ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ *!!!" ( *Το -ΚΟΙ δυνατά τονισμένο, χτύπώντας με ορμή το χέρι στο τραπέζι ).
Επίσης εξαιρετικά αφιερωμένη στον ΒενιζελικοΣοσιαλιστικό λαό τσι Κρήτης, ο οποίος απο τα πολύ αριστερά "σοσιαλιστικοκομμουνιστικά" του ιδεώδη είναι ικανός να σκοτώσει τον συγγενή του για ένα μέτρο χωράφι.

1. ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ "ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

Την εβραϊκή καταγωγή του Βενιζέλου επιβεβαιώνει ο Α.Μ.Παπαδάκης στο έργο του «Βιογραφία Ελ. Βενιζέλου». Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Παπαδάκη, επί των οποίων αναφέρεται ο Νίκος Α. Αντωνακέας στο τρίτομο έργο του «Φαυλοκρατία», ο πατέρας του Βενιζέλου, Μπένυ Σελόν εκ Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε μία εβραία από την Κέρκυρα. Ωστόσο επειδή πλησίαζε η ώρα της στρατεύσεως και ήθελε να αποφύγει την στρατιωτική θητεία, ο Μπένυ Σελόν βρήκε απασχόληση σε ένα καράβι ως μούτσος, όπου αντικατέστησε έναν τεθνεώτα ναύτη που τον έλεγαν Κυριάκο.

Στο λιμεναρχείο δηλώθηκε ως Κυριάκος Μπενιζέλος, όνομα που διατήρησε και στην Κρήτη, όπου έφθασε με το πλοίο, ύστερα από πολλές περιπέτειες. Στην Κρήτη δούλεψε αρχικά για ένα Μουσουλμάνο λαδέμπορο. Μετά, έχοντας κάποια συρμαγιά, έκανε τον γυρολόγο στα χωριά. Περνώντας από τις Μουρνιές, γνώρισε τη Στυλιανή Πλουμιδάκη την οποία και παντρεύτηκε.

Γρήγορα πήρε την ελληνική υπηκοότητα, την οποία κράτησε μέχρι τον θάνατό του και, βάσει του αστικού νόμου 391/1856 κληροδότησε στον γιο του Ελευθέριο. Επιπλέον, είχε, όπως φαίνεται, κατά καιρούς καταλάβει και κάποιες θέσεις στο ελληνικό δημόσιο. (Απο: Ίδρυμα Ιστορίας Ελευθερίου Βενιζέλου).

Γιος αυτού του Κυριάκου Μπενιζέλου (Μπεν ζελόν) υπήρξε ο γνωστός Ελευθέριος Βενιζέλος.

2. ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Έστω ότι κατηγορείσθε για κάτι σοβαρό και έχετε έναν δικηγόρο να σας υπερασπίσει στο δικαστήριο. Μαζί ετοιμάζετε τι θα πείτε στη δίκη με στόχο να πέσετε μαλακά ή να αθωωθείτε.

Πως θα χαρακτηρίζατε τον δικηγόρο σας αν ΔΥΟ ημέρες προ της δίκης σας εγκατέλειπε ΥΠΕΡ του αντίπαλου σας; Και μάλιστα αυτά που μαζί συμφωνήσατε να τα πει στο δικαστήριο; Και φυσικά να πέσει η καμπάνα μεγάλη για σας.

Διαβάστε λοιπόν στο παρακάτω κείμενο τι έκανε το ..ίνδαλμα της Ελλάδας τα χρόνια εκείνα στην Κρήτη. Όχι από οποιονδήποτε, αλλά από το ημερολόγιο του φίλου του και επί Βενιζελικής τυραννίας των ετών 1917 - 1920 πρόεδρο των έκτακτων Βενιζελικών δικαστηρίων που τόσα δεινά προξένησε σε Έλληνες (Καταδίκες σε θάνατο, εξορίες φυλακίσεις) κτλ. Του οπλαρχηγού Μανούσου Κούνδουρου.

Ο Μανούσος Ρ. Κούνδουρος, ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Μεταπολιτεύσεως, ή οποία συνεστήθη την 3-9-1895. Τον Αύγουστο του 1896 συνήλθαν στους Κάμπους Χανίων περί τις τρεις χιλιάδες Κρήτες οπλοφόροι, μεταξύ των οποίων και οι εκλεγέντες πληρεξούσιοι εξ όλων των διαμερισμάτων τής νήσου. Μεταξύ των πληρεξούσιων ήταν και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για τον όποιον ο Κούνδουρος γράφει τα εξής στο βιβλίο του «Ιστορικαί και διπλωματικαί αποκαλύψεις» σελίδα 144.


18-8-1896 (Κάμποι Χανίων)

«Προσωπικόν ζήτημα εγερθέν εναντίον ενός πληρεξουσίου παρ' ολίγον να διατάραξη την Συνέλευσιν. Ό Έλ. Βενιζέλος, όστις μέχρι τής χθες ήτο εκ των εν Χανίοις εχθρών της επαναστάσεως, παρουσιάσθη ως πληρεξούσιος τής περιοχής εκείνης. Και κατ' αρχάς άπεκρούσθη ή εκλογή του. Αλλ' είτα εγένετο δεκτός εκ μέρους τής εξελεγκτικής επιτροπής, διότι και εγώ εδέχθην, επειδή δεν έπρεπε ν' αποκλεισθή ουδέ άλλος τις, δια να επιτύχωμεν ευχερέστερον την ένωσιν όλων ανεξαιρέτως των Κρητών εις το πρόγραμμα μας. Ενώ δε διέμενεν εδώ, μεταξύ των πληρεξουσίων, μοι αναγγέλλεται ότι επρόκειτο να φονευθή υπό των συγγενών των απαγχονισθέντων υπό τής τουρκικής κυβερνήσεως δυο χριστιανών, ως υπαίτιος του απαγχονισμού εκείνων. Διεμήνυσα εις αυτούς, ότι, ατιμωρητί, δεν θα επιτρέψω την διάπραξιν φόνου εν τω μέσω τής Συνελεύσεως και ότι δύνανται να τον συναντήσουν άλλού. Επειδή όμως η προς αυτόν αποστροφή των επαναστατών τους ενεθάρρυνεν, εκείνοι έπέμενον. Οπλαρχηγοί δε τίνες εν οις και ο οπλαρχηγός και πληρεξούσιος Παπα – Γαβριήλ μοι επρότειναν να συστήσω πολεμικόν δικαστήριον και δι' αποφάσεως τούτου ν' απαγχονισθή ο Ελευθέριος Βενιζέλος προς ικανοποίησιν τής χριστιανικής συνειδήσεως. Δεν ενέκρινα την πρότασίν των δι' ον λόγον εδέχθην και την εκλογήν του.

Ήδη θ' αναφέρω πώς ακριβώς έχει η υπόθεσις του απαγχονισμού των δύο Κρητών υπαιτιότητι του Βενιζέλου, ως γίνεται μνεία ανωτέρω. Το γεγονός τούτο ανάγεται εις την εποχήν κατά την οποίαν ο Βενιζέλος εδικηγόρει εν Χανίοις. Ήτο το έτος 1893.

Η Κρήτη ετέλει τότε υπό την τυραννικήν διοίκησιν του Μαχμούτ Πασά. Την περίοδον εκείνην δύο Κρήτες, οι Γεώργιος Παπαδάκης και Αντώνιος Λορεντζάκης, από το χωρίον Λουτράκι τής Κυδωνιάς, είχον συλληφθεί και επρόκειτο να δικασθούν με την κατηγορίαν, ότι είχον φονεύσει εις το ανωτέρω χωρίον τον οθωμανόν Τεφήκ βέην Μπάντρην. Ο Βενιζέλος, ο όποιος διεκρίνετο δια την δικηγορικήν του ικανότητα, ανέλαβε την υπεράσπισιν των δύο κατηγορουμένων συμπατριωτών του, οι όποιοι ήσαν παντελώς αθώοι τής αποδιδομένης εις αυτούς κατηγορίας. Και τούτο, φυσικά, εγνώριζε καλλίτερον παντός άλλου ο συνήγορος των, Βενιζέλος. Πρέπει δε να σημειωθή, ότι ουδείς χριστιανός δικηγόρος εδέχετο να παραστή ως αντιπρόσωπος του πολιτικού ενάγοντος οθωμανού, αδελφού του δολοφονηθέντος. Και τούτο δια δύο λόγους: Πρώτον διότι οι κατηγορούμενοι ήσαν γνωστοί φιλήσυχοι και νομοταγείς χωρικοί και επομένως ανίκανοι να διαπράξουν έγκλημα και δεύτερον διότι και ένοχοι να ήσαν, η εθνική συνείδησις τους ηθώωνε, κατόπιν των τόσων βιαιοπραγιών τας οποίας είχον διαπράξει οι Οθωμανοί εις βάρος του χριστιανικού στοιχείου.

Ούτως είχον τα πράγματα, οπότε όλως αιφνιδίως, δύο ημέρας προ της δίκης, ο Βενιζέλος ειδοποίησε τους κατηγορουμένους ότι παρητείτο της υπερασπίσεως των. Τι είχε συμβή ; Ελαφρά τη καρδία είχεν αναλάβει την εκπροσώπησιν της πολιτικής αγωγής και θα ενεφανίζετο τώρα εις το δικαστήριον εναντίον των δύο υποδίκων. Εις την ανάληψιν της πολιτικής αγωγής δεν ώθησε τον Βενιζέλον μόνον το υλικόν συμφέρον,(Ακούστηκαν τότε για τεράστια ποσά) άλλα και το γενικώτερον δικηγορικόν του τοιούτον, ως αργότερον εγνώσθη. Διότι ο αδελφός του δολοφονηθέντος Χουσεΐν βέη Μπάντρης, ήτο πανίσχυρος τότε εν Κρήτη. Δι' αυτού δε ο Βενιζέλος θα κατώρθωνε να επηρεάζη τους Οθωμανούς εφέτας, κατά την ενώπιον του Εφετείου Κρήτης εκδίκασιν των πολιτικών και ποινικών υποθέσεων, τας οποίας εκάστοτε ανελάμβανεν, άλλοτε ο ίδιος προσωπικώς και άλλοτε οι πολιτικοί του φίλοι. Ακόμη και οι γνωρίζοντες τον χαρακτήρα του Βενιζέλου κατεπλάγησαν εκ του διαβήματος του αυτού.

Τέλος ήλθεν η ημέρα της δίκης, οπότε χάρις εις την ρητορικήν δεινότητα του Βενιζέλου, ο όποιος αγορεύσας επί ώραν υπεστήριξε με θερμόν ζήλον την κατηγορίαν και εζήτησε την κεφαλήν των κατηγορουμένων, το Δικαστήριον, πρωτοστατούντων των Οθωμανών δικαστών, εξέδωσε την απόφασίν του, δια της οποίας κατεδικάσθησαν οι δύο Κρήτες εις τον δι' αγχόνης θάνατον.

Αλλά και κατά την υποβληθείσαν έφεσιν ο Βενιζέλος συνέχισε τας ενεργείας του δια την εκτέλεσιν της καταδίκης, η οποία υπήρχε πιθανότης, εάν δεν επενέβαινε, να μετετρέπετο εις ισόβια δεσμά. Άλλ' εκίνησε πάντα λίθον δια να την επιτύχη.

Και την επέτυχε. Την 7ην Ιανουαρίου 1894, οι δύο αθώοι Κρήτες απηγχονίσθησαν εις την Πύλην των Χανίων. Τα σχολεία του Νομού έκλεισαν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας.

Το γεγονός, ως ήτο επόμενον επροξένησεν αλγεινήν εντύπωσιν, όχι μόνον εις το χριστιανικόν στοιχείον τής Κρήτης αλλά και εις αυτούς ακόμη τους σώφρονας μωαμεθανούς. Δια ν' αποφύγη δε τας εκδηλώσεις περιφρονήσεως ο Βενιζέλος, επί τίνα χρόνον δεν ενεφανίζετο δημοσία. Εξ άλλου από τότε πολλοί Κρήτες έπαυσαν να τον χαιρετούν και έγιναν άσπονδοι εχθροί του. Δεν ήτο δυνατόν να του συγχωρήσουν ποτέ την πράξιν αυτήν.


Στην Κρήτη μετά από αυτό το περιστατικό ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ να ακούσουν για Βενιζέλο! Αλλά όταν έγινε πανίσχυρος κυβερνήτης με ξένα όπλα το 1917,
διόρισε όλους του Κρήτες σε δημόσιες θέσεις
και έτσι απέκτησε εκλογική πελατεία (παλιά μέθοδος των.. «δημοκρατικών δυνάμεων»!) και έγινε ο μέγας ηγέτης των Κρητών, μέχρι να έρθει στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου το 81 και να του πάρει τα σκήπτα (του μέγα ηγέτη), διορίζοντας και... τις γάτες! Παράλληλα με τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του περι "κράτους δικαίου", ο Ελευθέριος Βενιζέλος καθιέρωσε την ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ. 

3. ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗΣ - Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Κατά καιρούς γράφονται διάφορα για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τουςΈλληνες. Ο παρακάτω σύνδεσμος θεμελιώνει ΜΕ ΑΚΛΟΝΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ του ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΗ μάλιστα έκδοση) την αλήθεια, αλλά δείχνει και κάτι άλλο:

Τη συνεχή παραχάραξη της Ελληνικής ιστορίας!

Η ιστορία της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης έχει τόσο παραχαραχτεί που σήμερα, παρ όλα τα χρόνια που έχουν περάσει, η ιστορική αλήθεια δεν έχει αποκατασταθεί.



Και ενώ τα ΙΔΙΑ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ και παράλληλα ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ μαρτυρούν την απόλυτη αλήθεια, διδάσκεται σήμερα απο τα σχολικά βιβλία του Υπουργείου (Α)παιδείας ότι απελευθερωτής της Θεσσαλονίκης ήταν ο Βενιζέλος!!!

Απίστευτη επίσης προσπάθεια ιστορικής παραχάραξης αποτελεί και η ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ελευθέριος Βενιζέλος" που υπάρχει στο διαδίκτυο σε διάφορα Ελληνικά torrent sites.
Στην εν λόγω ταινία-φιάσκο, τα τηλεγραφήματα παρουσιάζονται με ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ σειρά, και η απάντηση του Κωνσταντίνου στον Βενιζέλο παρουσιάζεται ώς ειρωνική απάντηση σε ΑΛΛΟ τηλεγράφημα (συγχαρητήριο).
Ολόκληρη η ταινία-φιάσκο είναι γεμάτη απο παρόμοιες πατέντες, τις οποίες με περισσή μαεστρία πλάσαρε ο κ.Βούλγαρης ωστε να παρουσιάσει τον Βενιζέλο ώς ήρωα!

Εξάλλου, ποιός θεατής θα έχει στα χέρια του τα στρατιωτικά αρχεία ωστε να καταλάβει τις κομπίνες της ταινίας?

Τα επίσημα αρχεία κάνουν σκόνη την εν λόγω ταινία, εκθέτωντας τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη και δείχνοντας κρυστάλλινα τον τρόπο που πλασάρουν στο κοινό οι Έλληνες "αριστεροί" σκηνοθέτες τα ιστορικά γεγονότα στις ταινίες-παρωδίες τους.

4. ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ "ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ" ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

"δεν πρέπει να είμεθα υπερβολικοί εις τας αξιώσεις μας, και δεν είναι πολιτικόν να τα θέλωμεν όλα ιδικά μας. Πέραν του Αλιάκμονος δεν είναι Ελλάς",

"η Θεσσαλονίκη δεν είναι πόλις Ελληνική, είναι Εβραιούπολις"




ΑΠΟ: http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/ziongr.html#10 (ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ)

Το ακατασίγαστο μίσος που επί αιώνες ο σιωνισμός τρέφει για τον Ελληνισμό, βρήκε την αποκορύφωσή του κατά τη διεξαγωγή της Μικρασιατικής εκστρατείας. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, η οποία γκρέμισε τα όνειρα του Ελληνισμού για την πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας, οφείλεται σχεδόν εξ' ολοκλήρου στις ραδιουργίες των εβραίων. Ορθότερα δε, κανείς σχεδόν δεν υποψιάζεται ή γνωρίζει ότι η έκβαση της εκστρατείας, ήταν προδιαγεγραμμένη από τον σιωνισμό. Τα όσα αποκαλυπτικά στοιχεία έπονται, τεκμηριώνουν απόλυτα τον ανωτέρω ισχυρισμό, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα τον υποχθόνιο ρόλο του εβραίου, του αιώνιου αυτού μισέλληνα.

Ανέκαθεν οι εβραίοι μετέρχονταν δόλια μέσα για την ηθική, οικονομική, πνευματική αλλά και για την βιολογική εξόντωση του Ελληνισμού. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα επ' αυτού, αποτελεί η διάδοση και εκλαϊκευση των αρχών του Παντουρκισμού από τον εβραίο Χέρμαν Βάμπερυ. Στο βιβλίο του «Εικόνες της Κεντρικής Ασίας» που πρωτοεκδόθηκε το 1868, ο Βάμπερυ ανέπτυσσε τις αρχές του Παντουρκισμού, με εντονότατες ανθελληνικές αιχμές, ενώ η στενή του σχέση με όσους μετέπειτα απετέλεσαν τον πυρήνα των ηγετικών στελεχών των Νεοτούρκων, υπήρξε αποφασιστικής σημασίας γεγονός, για την ανάπτυξη του Παντουρκικού φαινομένου, σαφής έκφραση του οποίου, υπήρξε η αναζωπύρωση των επεκτατικών βλέψεων των τούρκων προς την Ελλάδα.

Η Μικρασιατική καταστροφή οφείλεται σε μία σειρά από αίτια. Ανάμεσα στους παράγοντες εκείνους που επισφράγισαν την τραγωδία του 1922, είναι και η έντονη ανάμειξη του εβραϊσμού στην τεράστια ανθελληνική εκστρατεία, η οποία αναπτύχθηκε κατά την Εποποιία των ετών 1919-1922 τόσο στο μέτωπο, στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, όσο και στο εσωτερικό της χώρας, από μαρξιστικούς κύκλους που έπαιζαν ηθελημένα ή αθέλητα, το παιχνίδι των εβραίων. Η υπονόμευση και η αποσταθεροποίηση που οδήγησε στην πτώση του ηθικού του στρατού μας, παράγοντας ο οποίος συνετέλεσε καθοριστικά στη μετέπειτα Μικρασιατική τραγωδία, υπήρξε έργο του Αβραάμ Μπεναρόγια, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, εβραϊκής καταγωγής, στον ιδιαίτερο ρόλο του οποίου θα πραγματοποιηθεί εκτενής αναφορά σε άλλο άρθρο.

Ο Αβραάμ Μπεναρόγια, ο Κοέν και ο Κουν Βεντούρα, άπαντες εβραίοι, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της εποχής, δηλητηρίαζαν κατά το χειρότερο τρόπο την Ελληνική προσπάθεια, μέσω πικρόχολων κειμένων που δημοσίευαν στην εβραϊκή εφημερίδα «Avanti» της Θεσσαλονίκης. Με τη στάση της αυτή, η εβραϊκή κοινότητα που διέμενε στην Ελλάδα, εξέφραζε την υποστήριξή της προς τον ομόφυλό της Κεμάλ, ο οποίος ήταν σιωνιστής, όπως άλλωστε σιωνιστές ετύγχαναν όλα τα ηγετικά στελέχη των Νεοτούρκων. Ειδικότερα οι ηγέτες των Νεοτούρκων Ταλαάτ και Ενβέρ, ήταν κρυπτοεβραίοι και μέσω των αξιωμάτων που κατείχαν, συνετέλεσαν αποφασιστικά στην υλοποίηση των εβραϊκών σχεδίων, στο προκείμενο ζήτημα.

Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφερθεί, ότι όλα τα στελέχη της Επιτροπής των Νεοτούρκων στην Θεσσαλονίκη ήταν εβραίοι. Το τεκτονικό περιοδικό «Ακακία» (Οκτώβριος 1908) αποκαλύπτει ότι η ξένη Στοά «Μακεδονία» με έδρα τη Θεσσαλονίκη, είχε ως διδάσκαλο τον Ιταλοεβραίο Εμ. Καράσο, στην δικαιοδοσία του δε υπάγονταν τρεις ακόμη ξένες στοές, στους κόλπους των οποίων οι Ταλαάτ και Ενβέρ, βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να δημιουργήσουν την «Κίνηση Νεοτούρκων». Η «Κίνηση Νεοτούρκων» τελούσε υπό την προστασία της ιταλικής πρεσβείας, από τυπική άποψη, ενώ τα μέλη της αποτελούνταν εξ' ολοκλήρου από τουρκοεβραίους, μέλη των ανωτέρω ξένων στοών.

Η διείσδυση των εβραίων στον τουρκικό τεκτονισμό κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, δεν υπήρξε γεγονός τυχαίο. Είναι γνωστό ότι την 1η Μαίου 1909 οι τούρκοι τέκτονες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοια και την υποστήριξη των σιωνιστών, ανέδειξαν στο αξίωμα του Μεγάλου Διδασκάλου της Μεγάλης Στοάς της Τουρκίας τον Μαχμούντ Ορφί Πασά, όργανο των εβραϊκών επιδιώξεων, το δε Υπατο Συμβούλιο της Μεγάλης Στοάς της Τουρκίας αποτελούσαν οι Δαυίδ Κοέν, Ραφαέλο Ρίτσι, Ισαάκ Μαρκιόνε, Νίκολα Φόρτε, Τζωρτζ Σούρσοκ και Ιακόμπ Σουχάμι, όλοι τους εβραϊκής καταγωγής. Μέσα από αυτούς τους κύκλους αναδείχθηκε αργότερα ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος με τη βοήθεια των αδελφών του εβραίων, και όχι μόνο, θα συνέτριβε τον Ελληνικό στρατό το 1922...

Ενθερμος υποστηρικτής της Ελληνικής επεμβάσεως στην Μικρά Ασία, ήταν ο πρωθυπουργός της Αγγλίας και σιωνιστής Λόυδ Τζωρτζ. Ο Λ. Τζωρτζ όσο «περίεργα» τάχθηκε στο πλευρό των Ελλήνων, άλλο τόσο «περίεργα» τους εγκατέλειψε στην πλέον κρίσιμη στιγμή, γεγονός το οποίο εάν συσχετισθεί με τις σιωνιστικές θέσεις του βρίσκει την εξήγησή του. Αξίζει να τονισθεί ότι ο προσωπικός γραμματέας του Τζωρτζ ήταν ο εβραίος «Σερ» Φίλιπ Σασούουν, ο οποίος... συμπτωματικά ήταν παντρεμένος με την κόρη του τραπεζίτη Ρότσιλντ. Αμφότεροι τελούσαν και μυστικο-σύμβουλοι του άγγλου πρωθυπουργού, ενώ η επίδραση του σιωνιστικού στοιχείου ήταν εντονότερη στη σύνθεση της βρετανικής κυβερνήσεως. Οι υπουργοί του Τζωρτζ Λόρδος Σέσιλ και Λόρδος Ρήντιγκ (κατά εβραϊκόν κόσμον Ισαάκ Μοντ) ήταν απροκάλυπτα σιωνιστές και εκδηλωμένοι μισέλληνες.

Ποιο όμως ήταν το σκεπτικό και οι απώτεροι στόχοι στους οποίους οι σιωνιστές απέβλεπαν με τη Μικρασιατική Εκστρατεία; Δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι η Μικρά Ασία είναι πανάρχαια Ελληνική Γη. Παρά τους διωγμούς και τον εκτουρκισμό πολλών αιώνων, το Ελληνικό στοιχείο διέθετε στην περιοχή αυτή μία ισχυρή Εθνολογική βάση. Οι σιωνιστές, έβλεπαν τη μόνιμη Ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία σαν μία θανάσιμη απειλή προς τα συμφέροντά τους. Αφ' ενός δεν ήθελαν για ιδεολογικούς λόγους να δουν την Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού να πραγματώνεται, αφ' ετέρου μία μεγάλη αλλά αδύναμη Τουρκία, ήταν η περίπτωση του εύκολου θύματος για την οικονομική διείσδυση που ονειρεύονταν. Συνεπώς η Ελληνική παρουσία στα Ιωνικά παράλια και γενικότερα στη Μικρά Ασία έπρεπε να εκλείψει, διότι αποτελούσε πρόσκομμα στην υλοποίηση των σιωνιστικών σχεδίων. Για να επέλθει όμως η εξάλειψή της, έπρεπε να υπάρξει μία βίαιη μετακίνηση ή και αφανισμός του Ελληνικού πληθυσμού, ένας στόχος που μόνο δια της γενοκτονίας έβρισκε την πραγμάτωσή του. Για τη γενοκτονία χρειαζόταν ένα πρόσχημα. Και το πρόσχημα βρέθηκε.

Η Ελλάδα αποφασισμένη να διεκδικήσει δυναμικά τα δίκαιά της στη Μικρά Ασία, υπό την προτροπή της Βρετανίας και γενικά των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, τη διαβεβαίωση των οποίων για αμέριστη συμπαράσταση είχε προηγουμένως εξασφαλίσει, αποβίβασε στρατό το 1919 στη Σμύρνη. Το σχέδιο ήταν πανούργο: Οι σιωνιστές, δια των Μεγάλων Δυνάμεων, τους ηγέτες των οποίων επηρέαζαν και δια του αδελφού τους Ελ. Βενιζέλου, ενέπλεξαν τον Ελληνικό Στρατό σε μία θανάσιμη παγίδα και μαζί του καταδίκασαν τον Ελληνικό πληθυσμό των περιοχών της Μικράς Ασίας.

Ώθησαν τα Ελληνικά στρατεύματα στα βάθη της Μικράς Ασίας παρέχοντάς τους μία εφήμερη βοήθεια και όταν οι συγκυρίες κατέστησαν τις Ελληνικές δυνάμεις τρωτές, επήλθε η κατακόρυφη ενδυνάμωση των Κεμαλικών στρατευμάτων και η συντριβή των Ελλήνων. Και μαζί με τη συντριβή, βρέθηκε η ευκαιρία να σφαγιασθεί ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, με πρόσχημα τα δεινά που υπέστησαν οι τούρκοι από τον Ελληνικό στρατό, κατά τη νικηφόρα προέλασή του στο διάστημα 1919-1922. Η θανάσιμη παγίδα ήταν καλά προσχεδιασμένη...

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για τον οποίο έχει γραφτεί χωρίς να διαψευστεί ότι είναι εβραϊκής καταγωγής, φέρων το επίθετο Μπεν Ζελόν, υπό την παρότρυνση των ομοϊδεατών του, απέστειλε χωρίς καμμία υποδομή τα Ελληνικά στρατεύματα στην Μικρά Ασία, καταδικάζοντάς τα σε βέβαιη σφαγή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βενιζέλος δεν είχε κάνει καμία πρόβλεψη, ούτε είχε κάποια εναλλακτική λύση για το ενδεχόμενο καταρρεύσεως του μετώπου... Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πριν επέλθει η Ελληνική συντριβή, ο Βενιζέλος έχασε προσχεδιασμένα τις εκλογές, προκειμένου να αποποιηθεί των βαρύτατων ευθυνών της προαποφασισμένης από τους σιωνιστές τραγωδίας. Είναι βέβαιο ότι εάν ο Βενιζέλος κέρδιζε τις εκλογές, στις οποίες σημειωτέον ότι όλα τα δεδομένα καταδείκνυαν την εκλογική νίκη του, τότε θα συνέβαινε επί της πρωθυπουργίας του η Μικρασιατική καταστροφή και θα ήταν αυτός που θα επωμιζόταν τις συνέπειες της ήττας. Ποιος όμως ήταν ο παράγοντας εκείνος που συνετέλεσε ώστε ο Βενιζέλος να χάσει τις εκλογές, γεγονός παράδοξο και μη φυσιολογικό, αφού μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών είχε επιστρέψει στην Ελλάδα ως θριαμβευτής και το κλίμα τον ευνοούσε;

Στην τεχνητή εκλογική ήττα του, τον βοήθησαν οι εβραίοι ομοϊδεάτες του. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί, ότι ο Βενιζέλος αντλούσε σημαντικό μέρος της εκλογικής του δυνάμεως από το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης, γι' αυτό άλλωστε είχε οργανώσει και το κίνημα της Αμύνης με επίκεντρο τη συμπρωτεύουσα. Στις εκλογές λοιπόν που προηγήθηκαν της τραγωδίας, οι εβραίοι σύσσωμοι στράφηκαν φαινομενικά εναντίον του και τον «μαύρισαν», διασώζοντάς τον από την ευθύνη της προσχεδιασμένης επερχόμενης καταστροφής στο Μικρασιατικό μέτωπο...

Για όσους αμφισβητούν τη σιωνιστική πολιτική του Ελ. Βενιζέλου, θα παρατεθούν τα ακόλουθα αδιάψευστα στοιχεία: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ασκούσε καθ' όλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, πολιτική άκρως φιλοεβραϊκή, αφού όπως ομολογούν οι ίδιοι οι εβραίοι στο επίσημο όργανό τους «Χρονικά» (Όργανο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Τεύχος Σεπτ. - Οκτώβριος 1992): «...Ο διοικητής της Θεσσαλονίκης Ρακτιβάν σε συνεντεύξεις του σε τοπικές εβραϊκές εφημερίδες, προβάλει τις αρχές της ισονομίας που διέπουν την Ελληνική διοίκηση και το πνεύμα της ανεξιθρησκίας που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό, με παράδειγμα τους εβραίους της παλιάς Ελλάδας, που παρά τον μικρό αριθμό τους κατέχουν σημαντικές θέσεις στη δημόσια ζωή. Και ο εβραϊκός τύπος της Θεσσαλονίκης, εκφράζοντας τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, επαινεί την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, που προσφέρει στους εβραίους προνόμια που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο Βαλκανικό Κράτος, προετοιμάζοντας γι' αυτούς ένα λαμπρό μέλλον...» Οι υπαινιγμοί για τη σιωνική πολιτική που ασκούσε ο Βενιζέλος είναι σαφέστατοι. Άλλωστε, όπως το ίδιο έντυπο αναφέρει («Χρονικά», τεύχος Απριλίου - Μαΐου 1994), «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρώτος υποστήριξε τη δημιουργία ελεύθερου εβραϊκού κράτους».

Τις ίδιες ακριβώς θέσεις εξέφρασε και ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Βενιζέλου, υπουργός και Γενικός Διοικητής της Μακεδονίας, ο Π. Αργυρόπουλος, στον τύπο της εποχής. Όλα ήταν προμελετημένα. Σταδιακά και με πρόσχημα την επαναφορά του Κωνσταντίνου, οι... σύμμαχοι σταμάτησαν την χορήγηση βοηθείας προς την Ελλάδα και ένας - ένας άρχισαν να καταφέρνουν πισώπλατες μαχαιριές. Ο ιαταλοεβραίος πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζιολίτι, εκκένωσε τη Νότια Μικρά Ασία από τα ιταλικά στρατεύματα τα οποία βρίσκονταν εκεί, απελευθερώνοντας κατ' αυτό τον τρόπο σημαντικές δυνάμεις των τούρκων που είχαν καθηλωθεί εκεί εξ' αιτίας της ιταλικής στρατιωτικής παρουσίας. Την ίδια ώρα η Γαλλία, υποταγμένη στη θέληση των εβραίων Μπιαν και Μπλουμ, συνάπτοντας τη γαλλοτουρκική συνθήκη συνθηκολογήσεως στην Κιλικία, απελευθέρωσε επίσης με τη σειρά της τα Κεμαλικά στρατεύματα από τη μέθοδο της Συρίας, παραδίδοντας συγχρόνως όλο το γερμανικό πολεμικό υλικό που είχαν κυριεύσει, στους Τούρκους.

Η εβραϊκή στοά της Θεσσαλονίκης «Μπάι - Μπριθ», συνετέλεσε αποφασιστικά την πρόκληση της Μικρασιατικής καταστροφής, δια της οικονομικής βοηθείας που απέστειλε στον Κεμάλ. Ο εβραϊκής καταγωγής Μπρονστάιν (τρότσκυ), ηγέτης της Ρωσίας εκείνη την περίοδο, ενίσχυσε σε εκπληκτικό βαθμό τον Κεμάλ, χορηγώντας του τεράστιες ποσότητες χρυσού και πυροβόλα όπλα. Τον Μπρονστάιν χρηματοδοτούσε με τη σειρά της η εβραϊκή τράπεζα Κουν και Λεμπ, η οποία τον πίεσε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία, ώστε να απαλλάξει από ένα ακόμη πρόβλημα τον Κεμάλ.

Άθλιος επίσης υπήρξε ο ρόλος του Μπαζίλ Ζαχάρωφ. Ο Ζαχάρωφ, εβραίος έμπορος όπλων από την Κωνσταντινούπολη, μονίμως εγκατεστημένος στην Ελβετία, υποδυόταν επί σειράν ετών τον Ελληνα. Στην πραγματικότητα ήταν συνεργάτης της αγγλοεβραϊκής πολεμικής βιομηχανίας «Βίκερς». Ο Ζαχάρωφ, προσωπικός φίλος του Ε. Βενιζέλου, αρχικά προμήθευσε τον Ελληνικό στρατό με ελαφρύ και βαρύ οπλισμό για να καλύψει τις ανάγκες του, έναντι πραγματικά εκπληκτικών οικονομικών διευκολύνσεων. Ο Ζαχάρωφ, ισχυριζόταν ότι... βοηθούσε τον Ελληνικό στρατό, ωθούμενος δήθεν, από πατριωτικά κίνητρα. Μόλις όμως οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέδυσαν στην Μικρά Ασία και ο «ομόφυλός του» Ε. Βενιζέλος «εγκατέλειψε» την εξουσία, οι αποστολές του Ζαχάρωφ σταμάτησαν ολοσχερώς ενώ ο μέχρι τότε παραδοθείς οπλισμός απεδείχθη προβληματικός, καθώς ανακαλύφθηκαν τεράστιες ποσότητες άχρηστων όπλων και ελαττωματικών πυρομαχικών. Τα αποτελέσματα ήταν προφανή...

Στο σημείο αυτό αρχίζει να γίνει μνεία σε ένα τραγικό περιστατικό, το οποίο καταδεικνύει για μια ακόμη φορά τον μισελληνισμό των εβραίων. Το περιστατικό τοποθετείται χρονικά στις ημέρες της μικρασιατικής τραγωδίας και είναι το ακόλουθο: Στη συνοικία Μπας Οτουράκ της Σμύρνης, οι εβραίοι οι οποίοι τις προηγούμενες ημέρες είχαν επιδοθεί σε μία καταδοτική έξαρση κατά των Ελλήνων, είχαν συγκεντρωθεί και χλεύαζαν τους διερχόμενους Ελληνες αιχμαλώτους. Όταν οι τούρκοι στρατιώτες άρχισαν να κτυπούν τους Έλληνες με τους υποκοπάνους των όπλων τους, τούρκοι και εβραίοι ξέσπασαν από κοινού σε παραλήρημα ενθουσιασμού και χειροκροτημάτων... Ο δε εβραίος νομάρχης Ραχμή Μπέης, εξώθησε τους τσέτες να προβούν στην εξόντωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Ενάμισι εκατομμύριο νεκροί, άλλοι τόσοι πρόσφυγες και δισεκατομμύρια σε δραχμές οι υλικές ζημιές. Αυτό ήταν το τίμημα της Μικρασιατικής καταστροφής, στην πρόκληση της οποίας τόσο συνέργησε ο διεθνής σιωνισμός. Η εβραϊκή μάλιστα ωμότητα, έφθασε μέχρι του σημείου της επιδείξεως ασέβειας προς τους ίδιους τους νεκρούς. Ούτε τα οστά των νεκρών Ελλήνων δεν σεβάσθηκαν οι εβραίοι. Μετά τη μεγάλη σφαγή, ένα «ολλανδικό» πλοίο φόρτωσε στο λιμάνι της Σμύρνης τα κόκαλα των νεκρών, τα οποία προορίζονταν να διατεθούν... για βιομηχανικούς σκοπούς! Το πλοίο, όπως και η εκμεταλλεύτρια εταιρεία που επεδίωκε να θησαυρίσει ακόμη και από τα οστά των νεκρών, τα οποία «αξιολογούσε» ως πρώτη ύλη (!), ανήκε στους εβραίους Ραούλ Βόντεμπουργκ και Ερασμο Λεβύ.

Επιπροσθέτως, στην επιχείρηση αφελληνισμού της Μικράς Ασίας, είναι γνωστός ο ρόλος που διαδραμάτισε ο αμερικανοεβραίος Χ. Μοργκεντάου. Ως πρόεδρος της «Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων», μερίμνησε ώστε κατά την οκταετία 1922-1930, να εφαρμοσθεί κατά γράμμα η Συνθήκη της Λωζάννης, το τερατούργημα αυτό του Ε. Βενιζέλου που προέβλεπε τον ξεριζωμό των Ελληνικών πληθυσμών από την Ιωνία.

Επανερχόμενοι στο θέμα των δηλώσεων Βενιζέλου δια των οποίων συνηγορούσε υπέρ της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ, κρίνω αυτές αποκαλυπτικές της καταγωγής του. Το γεγονός δε ότι ο Βενιζέλος παρουσιάζεται ως «πρωτεργάτης» της προσπάθειας για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Και αυτό διότι ο Βενιζέλος, ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι η Μικρασιατική καταστροφή επήλθε την χρονική εκείνη στιγμή κατά την οποία δέσποζαν τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα δύο εβραϊκές μορφές: Ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο Μπεν Ζελόν. Εξ΄ άλλου δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε, ήδη από το 1917, όπως καταδεικνύεται μέσα από επίσημα έγγραφα, ο πρώτος πολιτικός ηγέτης και δη πρωθυπουργός που ζήτησε την αναγνώριση ισραηλινού κράτους. Τον Ιούλιο του 1920 ο ΄Άγγλος ναύαρχος Ντε Ρόμπεκ σε επιστολή που απηύθυνε προς τον τότε Υπουργό Λόρδο Κώρζον, ανέφερε, μεταξύ των άλλων, και τα εξής: «…Με άλλα λόγια ο κ. Βενιζέλος δεν είναι η Ελλάς. Εν κυριολεξία δεν είναι καν ΄Έλλην…».

Τα μυστικά του ιπποτικού προέδρου Αμπντουλάχ Γκιούλ

Τα μυστικά του ιπποτικού προέδρου Αμπντουλάχ Γκιούλ

Ο Şevket Kazan μιλάει για τα παρασκήνια των διασπάσεων που έγιναν στο 'National Vision Movement'...

Κάνουν φαξ με την Αμερική κατά μήκος...!

Όταν ο γραμματέας του συμβούλου του Abdullah Gül, Murat Mercan, ενημέρωσε τον Shevket Kazan για το φαξ για τον Abdullah Gül στις Ηνωμένες Πολιτείες, απολύθηκε από τη δουλειά του.  Ο Şevket Kazan εξηγεί στο βιβλίο του δημοσιογράφου Yavuz Selim «  Πίσω από τα παρασκήνια των διασπάσεων στο κίνημα της εθνικής γνώμης: Διασχίζοντας το  δρόμο» :




- Ο Abdullah Gül δεν έχει εργαστεί ποτέ για το Κόμμα Ευημερίας.

Πάντα δούλευε για τον εαυτό του.

Ο Erbakan είχε  ένα κέντρο που ονομαζόταν Κέντρο Πολιτικής Έρευνας που ιδρύθηκε από τον Abdullah Gül  .

Ήταν υπεύθυνος για τις εξωτερικές σχέσεις, αντί να συστήσει το Κόμμα της Πρόνοιας στην Ευρώπη, στις πρεσβείες, μόνο αυτοσυστήθηκε. Ο σύμβουλός του,  Murat Mercan , ο οποίος ήταν και σύμβουλος του Melih Gökçek, έστελνε φαξ στην Αμερική.

Από εκεί ερχόντουσαν φαξ.

Η γραμματέας του είναι επίσης κυρία. Η μητέρα αυτής της κυρίας είναι και φίλη της κυρίας μου.


Είπε στη μητέρα της,  «Έτσι, στέλνουν συνεχώς φαξ με την Αμερική, κάνουν πάντα προπαγάνδα για τον Αμπντουλάχ Γκιούλ»  . Μου είπε και η κυρία. Είπα,  «Ίσως να έκανα λάθος διάγνωση. Είπα, "Αν υπάρχει κάτι τέτοιο, μια μέρα θα πρέπει να βγάλει μια φωτοτυπία ενός από αυτά τα φαξ, να σας το φέρει και να το δω"  .

Πιάνουν την κοπέλα και την απολύουν...

Τώρα έχει εκδώσει ένα βιβλίο που συστήνεται στην Αμερική...

Είχαμε αναλάβει το Υπουργείο Κράτους αρμόδιο για τις Τουρκικές Δημοκρατίες στην κυβέρνηση Ρεφαγιόλ. Ο Γκιουλ έκανε μόνο ένα ταξίδι στις Τουρκικές Δημοκρατίες, αυτό ήταν όλο.

Το μυαλό και η ιδέα του ήταν στην Αμερική....

Και δεν ξέρω τι υπήρχε στην  Αμερικάνικη Πρεσβεία , δεν θα έβγαινε ποτέ από εκεί!!!

***

Η Rose φιλοξενεί το CFR!




Ο Abdullah Gül φιλοξένησε τη συνάντηση της Άγκυρας του CFR, γνωστής ως μυστικής κυβέρνησης του μυστικού παγκόσμιου κράτους, τον Ιούνιο του 2003.

Ο Rockefeller και ο Henry Kissinger είναι δύο από τους 10 διευθυντές του σημερινού CFR, που ιδρύθηκε από την Εβραία χρηματοδότρια Cecile Rhodes το 1921. Ο

κύριος στόχος του CFR, το οποίο ίδρυσε επίσης τον ΟΗΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, είναι η δημιουργία ενός ενιαίου παγκόσμιο κράτος κατέχοντας όλους τους σημαντικούς πόρους στον κόσμο.

Το CFR έχει τη δύναμη να καθορίζει τα γραφεία όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε πολλές χώρες…

Ο Abdullah Gül παρέθεσε δείπνο σε μέλη του CFR στην Άγκυρα. Στον ξενώνα Ankara Palas State Guesthouse πραγματοποιήθηκε το δείπνο που παρέθεσε το Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών (SAM) του Υπουργείου Εξωτερικών.






          

Έγινε γνωστό ότι ο υπουργός Εξωτερικών Abdullah Gül συμμετείχε επίσης στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων CFR το 1997, το οποίο αποδείχθηκε ότι ήταν η εγκεφαλική ομάδα της πρωτοβουλίας μυστικού παγκόσμιου κράτους.


Εννοείται ότι ο Abdullah Gül, μέλος του Κόμματος Πρόνοιας, ως υπουργός Επικρατείας της κυβέρνησης συνασπισμού RP-DYP, παρευρέθηκε στη «Συγκέντρωση Στρογγυλής Τραπέζης» του CFR στη Νέα Υόρκη στις 26 Φεβρουαρίου 1997.


Το θέμα της συνάντησης, στην οποία συμμετείχε ο Abdullah Gül, καθορίστηκε ως «Το Κόμμα Ευημερίας και η Εξωτερική Πολιτική της Τουρκίας».


Αυτή η συνάντηση συντονίστηκε από πρώην πράκτορες επιρροής Μάθιου Νίμιτς! Το CFR (Council of Foreign Relations) ιδρύθηκε το 1921, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.


Το CFR δεν είναι αμερικανικό ίδρυμα. 




Η Cecile Rhodes, η οποία έγινε διάσημη ως η «Βασίλισσα των Διαμαντιών της Νότιας Αφρικής», άρχισε να διοργανώνει συναντήσεις «Στρογγυλής Τράπεζας» τη δεκαετία του 1910 για να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.


Οι προσπάθειες των ανώτερων στρωμάτων των ΗΠΑ και της Αγγλίας να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους έχουν επιτύχει έτσι συντονισμό. Η Cecile Rhodes, διοργανώτρια των ομάδων στρογγυλής τραπέζης, άφησε μια περιουσία για να συνεχίσει το έργο. Η Κλίντον είναι επίσης μεταξύ εκείνων που δικαιούνται την υποτροφία της Ρόδου.


Μαζί με την Κλίντον, ο Έλιοτ Λεβίτας, ο οποίος ερχόταν συχνά στην Τουρκία για να διδάξει «δημοκρατία» και «ηθική», και ο Ρίτσαρντ Λούγκαρ, ένας από τους διαχειριστές του NED, είναι μεταξύ των υποτροφιών της Ρόδου. Τα μέλη του CFR ήρθαν στην Τουρκία, είδαν, μίλησαν, έφυγαν...


Ο Ronald Asmus, ο διοργανωτής CFR του προγράμματος, είπε: "Πολλοί από τους ανθρώπους που παρακολούθησαν τις συναντήσεις μας έχουν τώρα σημαντικές θέσεις στις χώρες τους."


Γιατί ο Nevzat Yalçıntaş συμμετείχε στον καταιγισμό ιδεών στο Κάστρο του Έξετερ; Υπάρχει ένα Πανεπιστήμιο του Έξετερ στην Αγγλία. Είναι το μόνο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μεταξύ των βρετανικών πανεπιστημίων που διαθέτει «Ινστιτούτο Κουρδικών Σπουδών». Το Πανεπιστήμιο του Έξετερ έχει επίσης το Ινστιτούτο Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών! Επικεφαλής της είναι ο Tim Niblock, ο οποίος απένειμε επίτιμο διδάκτορα στον Abdullah Gül. Σημαντικό μέρος των πρακτόρων των βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών που θα σταλούν στο εξωτερικό έχουν σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ.

















Σε πανεπιστημιακές δημοσιεύσεις, το βόρειο Ιράκ αναφέρεται ως «Ιρακινό Κουρδιστάν». Η οργάνωση Green Peace διαθέτει επίσης ένα εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ!


Είναι πιθανό να δεις ανθρώπους που αποφοίτησαν από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ ή που έκαναν το διδακτορικό τους εκεί, και αργότερα, ειδικά σε ισλαμικές χώρες, επικεφαλής σημαντικών οικονομικών και πολιτικών θεσμών ή σε κυβερνητικές θέσεις.


Για παράδειγμα, όλοι οι σημαντικοί διευθυντές της Ισλαμικής Τράπεζας Ανάπτυξης έχουν ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό ή το διδακτορικό τους στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ!


Φυσικά, οι «ισλαμικές οργανώσεις» στις χώρες τους επιλέγουν τους μαθητές που θα σταλούν εδώ!


Ένα από τα όργανα βασανιστηρίων που χρησιμοποιήθηκαν στη βρετανική ιστορία αναφέρεται ως «Κόρη του Δούκα του Έξετερ».


Ο βουλευτής της Κωνσταντινούπολης Nevzat Yalçıntaş ανακοίνωσε σε κοινοβουλευτική ομιλία ότι πριν από χρόνια, το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών τον προσκάλεσε στο Λονδίνο και στο Κάστρο του Έξετερ στα νότια, όπου συμμετείχε σε μια ανταλλαγή ιδεών για την καταστροφή της δημοκρατίας από τα μέσα ενημέρωσης.


Ο υπουργός Εξωτερικών Abdullah Gül σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ για δύο χρόνια. Ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας Durmuş Yılmaz είναι επίσης φίλος του Abdullah Gül από αυτό το πανεπιστήμιο! Σύμφωνα με το βιογραφικό που θα χρησιμοποιήσει αργότερα ο Abdullah Gül στην πολιτική του ζωή, ο Prof. Ο Δρ. Nevzat Yalçıntaş και Prof. Στάλθηκε στην Αγγλία μαζί με τους Fehmi Koru και Şükrü Karatepe το 1976-1978 με την ενθάρρυνση των δασκάλων του όπως ο Sebahattin Zaim και την υποτροφία του Εθνικού Ιδρύματος Πολιτισμού.

Ωστόσο, μετά την εκλογή του Abdullah Gül Πρόεδρος, επρόκειτο να αποκαλύψουμε ότι αυτή η υποτροφία δεν ήταν στην πραγματικότητα μια υποτροφία του Εθνικού Πολιτιστικού Ιδρύματος, αλλά μια υποτροφία από το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών. (Θα ξανασυζητήσουμε αυτό το θέμα στην τελευταία ενότητα.)


Ο Γκιουλ δημιούργησε στενές φιλίες με διδακτορικούς φοιτητές στο Ηνωμένο Βασίλειο που θα εργαστούν σε ισλαμικές χώρες στο μέλλον.


Κατά την επιστροφή του, εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Sakarya μετά από πρόσκληση του Sebahattin Zaim. Η διδακτορική του διατριβή έχει τίτλο «Ανάπτυξη Οικονομικών Σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισλαμικών Χωρών». Ο καθηγητής της διπλωματικής εργασίας είναι ο Καθ. Ο Δρ. Nevzat Yalçıntaş!


Ο Abdullah Gül μεταφέρθηκε από το σπίτι του λίγες μέρες μετά τις 12 Σεπτεμβρίου και φυλακίστηκε στις στρατιωτικές φυλακές Metris στην Κωνσταντινούπολη!


Μετά από λίγο, εργάστηκε ως οικονομολόγος στην Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης, η οποία έχει την έδρα της στη Τζέντα και είναι μέλος 48 Ισλαμικών Χωρών, μαζί με άλλους απόφοιτους του Έξετερ.


Ο Ekmeleddin İhsanoğlu, Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού της Ισλαμικής Διάσκεψης, έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ.


Η Joanne Rowling, συγγραφέας της σειράς Χάρι Πότερ, σπούδασε γαλλική και κλασική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ!


Ο Mustafa Tutulmaz, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής Υποθέσεων Πληθυσμού και Ιθαγένειας, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στη δημόσια διοίκηση στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ.

Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ. Ο Δρ. Η επιτυχία του «Said Nursi» του Ian Markham:





Έχει ένα άρθρο με τίτλο «Αλήθεια και Ανεκτικότητα»! Με άλλα λόγια, αυτό το πανεπιστήμιο εμπλέκεται επίσης στην κατασκευή του «διαλόγου μεταξύ των θρησκειών». Ο Μάρκαμ είναι λέκτορας θεολογίας στο Έξετερ.

Το Υπουργείο Εσωτερικών έστειλε πολλούς υποψήφιους νομάρχες στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ μετά την εκπαίδευση της Ακαδημίας Εθνικής Ασφάλειας και τους παρείχε να λάβουν γλωσσική εκπαίδευση εκεί. Πολλοί περιφερειάρχες και υποδιοικητές που εργάζονται στην Τουρκία, ειδικά στις νοτιοανατολικές περιφέρειες, ολοκλήρωσαν το διδακτορικό τους στο Έξετερ! Εξεταστικοί δικαστές από ανώτερα δικαστικά όργανα στέλνονται επίσης σε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ! Ο Abdullah Gül, ο οποίος είναι υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας της Τουρκίας, είναι ένα πρόσωπο που έχει στενές σχέσεις με το βαθύ κράτος των ΗΠΑ και της Αγγλίας.









ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΜΕ ΟΔΗΓΙΕΣ


CFR Το CFR είχε στείλει μυστικό υπόμνημα στον Ερντογάν ζητώντας του να δώσει αυτονομία στις τοπικές κυβερνήσεις… Αυτονομία, αίτημα του CFR ενώπιον του PKK! Η υποδομή του αιτήματος για αυτονομία στο μυστικό μνημόνιο που πέρασε στο πρόγραμμα του AKP ξεκίνησε να προετοιμάζεται επί υφυπουργείου πρωθυπουργού του Ομέρ Ντιντσέρ. Ο Abdullah Gül ενέκρινε επίσης τον διορισμό του Dinçer στο υπουργείο. Η ομιλία του πρώην υφυπουργού του πρωθυπουργού και νυν υπουργού Εργασίας Ömer Dinçer σε συμπόσιο που πραγματοποιήθηκε στο Sivas στις 19-21 Μαΐου 1995 αποτέλεσε αντικείμενο ποικίλων συζητήσεων.















Σε εκείνη την ομιλία, ο Ντιντσέρ ανέφερε ότι η τάση της αποκέντρωσης, η οποία ξεκίνησε για πρώτη φορά στον κόσμο της οικονομίας, και η τάση να δοθεί εξουσία σε κατώτερες μονάδες της κοινωνίας, εκδηλώθηκε σταδιακά στην κοινωνική και πολιτική ζωή, έτσι ώστε η δομή του κράτους πρέπει επίσης να άλλαξε.

Η «αποκεντρωμένη δομή» για την οποία μιλάει ο Ντιντσέρ είναι η ομοσπονδία!

Σύμφωνα με τον Ντιντσέρ, η έννοια της Δημοκρατίας δεν ισχύει πλέον: «Και πάλι, βλέπουμε ότι η αρχή της δημοκρατίας, που προτάθηκε στην αρχή, έχει επίσης αποδυναμωθεί και έχει χάσει τη λειτουργία της. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι η έννοια της Δημοκρατίας, η οποία ορίζεται ως κυβέρνηση για λογαριασμό και για λογαριασμό του λαού, δεν σημαίνει πια πολλά για εμάς».






Ο Ντιντσέρ είπε: «Όσο περισσότερο αυξάνεται η παγκοσμιοποίηση, τόσο περισσότερο θα αυξάνεται ο εξισλαμισμός. Με αυτόν τον τρόπο θα αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του. Πράγματι, αισθάνεται.

Αναγνωρίζει ότι η παγκοσμιοποίηση είναι καταστροφική για τα έθνη-κράτη λέγοντας: «Έτσι η Τουρκία πρέπει να συνειδητοποιήσει αυτή την κατάσταση και να κάνει τις απαραίτητες ρυθμίσεις», αλλά υποστηρίζει ότι έχει αποδυναμώσει και έχει χάσει το νόημά της αγνοώντας τον εθνικισμό, που είναι η κύρια δύναμη αντίστασης:

| Arslan Cloud

http://gercekakparti.blogspot.com/2013/10/cumhurbaskan-abdullah-gulun-sovalyelik.html