1941 - Η ΚΡΥΦΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Μετά την αποτυχία της Εαρινής Επιθέσεως εναντίον της Ελλάδος, ο Μουσολίνι βρέθηκε σε δεινή θέση. Συγχρόνως η παρουσία στην Ελλάδα Αγγλικών στρατευμάτων, αλλά και η ήττα της Ιταλίας οδήγησαν τον ηγέτη της Γερμανίας Αδόλφο Χίτλερ, προκειμένου να προστατεύσει το υπογάστριο του στη νοτιοανατολική Ευρώπη, να αποφασίσει τη Βαλκανική εκστρατεία, ενώ συγχρόνως επεξεργαζόταν το σχέδιο «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα». Την επικείμενη δηλαδή επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ.

Οδεύοντας προς την συνθηκολόγηση
Η εισβολή εναντίον της Ελλάδος εκτελέστηκε με δύο επιχειρήσεις. Την επιχείρηση «Μαρίτα» που αφορούσε επιχειρήσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα και την επιχείρηση «Ερμής», που αφορούσε αερο-απόβαση στην Κρήτη. Στις 6 Απριλίου 1941ξεκινά η επίθεση εναντίον της Ελλάδος. Από εκείνη την ημέρα και μετά ακολουθεί σειρά μοιραίων γεγονότων για την πατρίδα μας.
Στην Αθήνα στις 18 Απριλίου 1941 αυτοκτονεί ο Πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Μεταξά αμέσως μετά το θάνατό του. Η αυτοκτονία Κορυζή συγκλόνισε όχι μόνο την Ελληνική κοινωνία αλλά και την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος.
Στις 21 Απριλίου 1941 ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ καλεί και ορκίζει πρωθυπουργό της χώρας τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Βλέποντας ο Γεώργιος Β΄ την τροπή του πολέμου και την επερχόμενη νίκη των Γερμανικών στρατευμάτων, αποφασίζει μαζί με την κυβέρνηση του την αναχώρηση τους από την Αθήνα. Με την προτροπή του πρέσβη της Αγγλίας τους ακολουθεί και η διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδος. Από τις αρχές Απριλίου του ‘41 και ενώ διαγράφεται η ήττα των Ελληνικών δυνάμεων που υποστηρίζονται από βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις, η διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδος λαμβάνει εντολή να ξεκινήσει προετοιμασίες και να ακολουθήσει την κυβέρνηση με τα αποθεματικά της σε χρυσό, προς Ελληνικά εδάφη που ακόμη δεν είχαν καταληφθεί.

Η διαδρομή του χρυσού της Ελλάδας που ακολουθεί μετά το ‘41 είναι αρκετά περίεργη και κάποτε χάνονται τα ίχνη του, χωρίς μέχρι σήμερα να αναζητηθούν ευθύνες.

Η πορεία του χρυσού προς την Κρήτη
Από την πλευρά της Τραπέζης ακολούθησαν τον Γεώργιο Β΄ και την κυβέρνηση οι Διοικητές Κ. Βαρβαρέσος και Γ. Μαντζαβίνος. Επίσης και οι ανώτεροι υπάλληλοι Μίνο Λεβή, Σωκράτης Κοσμίδης και Αριστείδης Λαζαρίδης. Η διοίκηση της τραπέζης είχε προνοήσει ο χρυσός να μεταφερθεί στην Κρήτη. Η ποσότητα του σε ουγκιές ήταν 610.796 και 431/000 ενώ το βάρος του ήταν 17,4 τόνοι ενώ άλλες πληροφορίες ανεβάζουν το βάρος του σε 18,86 τόνους. Τη μεταφορά του γνώριζαν τρεις ή τέσσερις υπάλληλοι της τραπέζης. Τοποθετήθηκε σε ασφαλή κιβώτια ώστε να μη υπάρξει ιδιαίτερο πρόβλημα κατά τη μεταφορά στην Κρήτη. Αυτή την ανέλαβε το πολεμικό Ναυτικό. Είχε διαθέσει δυο αντιτορπιλικά, το «Βασίλισσα Όλγα» και το «Βασιλεύς Γεώργιος».
Ενώ μεταφέρεται ο χρυσός στην Κρήτη στις 22 Απριλίου αναχωρούν αεροπορικώς ο Γεώργιος Β΄ και ο πρωθυπουργός Ε. Τσουδερός. Η διοίκηση της τραπέζης αναχώρησε με το «Βασίλισσα Όλγα» οι δε ανώτεροι υπάλληλοι με άλλο οπλιταγωγό.
Η μετάβαση στην Κρήτη έγινε κάτω από αντίξοες συνθήκες καθώς δέχθηκαν βομβαρδισμούς από Γερμανικά καταδιωκτικά. Τελικά δίχως απώλειες αποβιβάζονται στη Σούδα. Από εκεί μεταφέρονται στα Χανιά. Η διοίκηση της τράπεζας εγκαταστάθηκε στο εκεί υποκατάστημα της ΤτΕ ενώ ο χρυσός τοποθετήθηκε στο θησαυροφυλάκιο του υποκαταστήματος. Η ασφάλεια του κτηρίου του υποκαταστήματος ενισχύθηκε σημαντικά για ευνόητους λόγους.
Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ο χρυσός μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο και τοποθετήθηκε στο εκεί υποκατάστημα σε 314 επιμελώς συσκευασμένα κιβώτια. Όταν πλέον η επίθεση εναντίον της Κρήτης άρχισε να γίνεται ορατή, αποφασίζεται η μεταφορά του χρυσού στην Πραιτόρια όπου ήταν και η έδρα της Κεντρικής Τραπέζης της Νότιας Αφρικής. Ο Μίνο Λεβή και ο Αριστείδης Λαζαρίδης αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα αποθέματα του χρυσού της ΤτΕ με το Αγγλικό ρυμουλκό πλοίο «Σαλβύα» στη Σούδα.

Στο «Χρονικό της Τραπέζης της Ελλάδος», ο Ηλίας Βενέζης παρέχει σημαντικές πληροφορίες
για την πορεία του χρυσού αυτήν την ταραγμένη περίοδο.

Από την Κρήτη στην Πραιτόρια της Ν. Αφρικής
Φτάνοντας στη Σούδα το Αγγλικό πλοίο κάτω από σφοδρούς βομβαρδισμούς των Γερμανικών καταδιωκτικών μεταφορτώθηκε στο βρετανικό καταδρομικό «Διδώ» (Dido). Κατά τη μεταφορά του χρυσού, που προσπαθούσαν να τον μεταφέρουν όσο το δυνατό γρηγορότερα, ένα κιβώτιο έπεσε γεμίζοντας το κατάστρωμα με χρυσές λίρες. Το πλοίο αμέσως ξεκινά το ταξίδι του για τον πρώτο σταθμό της μεταφοράς, που ήταν η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Εν τω μεταξύ ο Βρετανός καπετάνιος του πλοίου διατάζει να μαζευτούν όλες οι χρυσές λίρες που είχαν σκορπίσει στο κατάστρωμα του πλοίου. Εκτός από μία βρέθηκαν όλες οι άλλες και τοποθετήθηκαν με νέα συσκευασία μαζί με τα άλλα κιβώτια. Η διήγησης του Γ. Ματζαβίνου αναφέρει ότι η ζημιά έγινε στο κύτος του πλοίου. Ίσως είναι και η πλέον σωστή αφού ήταν αυτόπτης μάρτυς της μεταφοράς. Μετά από λίγες ημέρες ο Γεώργιος Β΄ και ο Διοικητής της ΤτΕ με άλλο αντιτορπιλικό μεταφέρονται και αυτοί από την Κρήτη στην Αλεξάνδρεια.
Στο σημείο αυτό μεταφέρουμε απόσπασμα από την αφήγηση του Διοικητού της τραπέζης Γ. Ματζαβίνου: «Πάλιν υπό συνεχή συναγερμόν και βοβαρδισμόν των στούκας, ο χρυσός μετεφορτώθη εις το καταδρομικόν με την βοήθειαν και των Αγγλων ναυτών. Πλάι εις το Διδώ που τα πυροβόλα της διαρκώς έβαλλαν, ήρχισε βληθέν να καίεται ένα Δανικόν πλοίον. Όλη αυτή η εργασία εγίνετο με απιστεύτως νευρικόν ρυθμόν, διότι ο Αγγλος κυβερνήτης φοβούμενος δια το πλοίον του, εβιάζετο να το θέση σε κίνησιν και υπήρχε κίνδυνος ένα μέρος του πολυτίμου φορτίου, καθώς μετεφορτώνετο να πέσει εις την θάλλασσαν. Ευτυχώς η μεταφορά έγινεν εις τα κύτη του «Διδώ» χωρίς καμίαν ζημίαν. Μόνον ένα κιβώτιον, ενώ μετεφέρετο εις το κύτος του καταδρομικού, έσπασε και το κύτος εγέμισεν από χρυσάς λίρας. Αυτό ανησύχησε πολύ τον Άγγλο κυβερνήτην και διέταξε ένα συνεργείον ναυτών, ενώ το «Διδώ» έπλεε προς Αλεξάνδρειαν, να μαζέψει τας χρυσάς λίρας. Όλαι αι λίραι ευρέθησαν εκτός μίας»(Ηλία Βενέζη: “Χρονικόν της Τραπέζης της Ελλάδος” Αθήνα 1955, σελ 246)
Η Ελληνική Κυβέρνηση και η Διοίκηση της τραπέζης εγκαθίστανται στην Αλεξάνδρεια και ο χρυσός τοποθετείται στο εκεί υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης της Αιγύπτου. Αργότερα σε ένα μήνα περίπου η Διοίκηση της ΤτΕ μεταφέρεται στο Κάιρο και εκεί με τη βοήθεια των συμμάχων σχεδιάζουν τη μεταφορά του χρυσού μέσω της διώρυγας του Σουέζ στην Πραιτόρια της Ν. Αφρικής. Εν τω μεταξύ όταν η Διοίκηση της τραπέζης ζήτησε ο χρυσός να μεταφερθεί από την Αλεξάνδρεια στο Κάιρο, η τράπεζα της Αιγύπτου αρνήθηκε. Τελικά το θέμα διευθετήθηκε με την παρέμβαση τους Βασιλέως Γεωργίου Β΄. Αμέσως τα κιβώτια φορτώνονται σε καμιόνια και με τη συνοδεία αρμάτων, μέσω της ερήμου, φτάνουν στο Σουέζ. Εκεί μεταφορτώνονται σε ένα εμπορικό πλοίο που είχαν επιτάξει και με τη συνοδεία του Α. Λαζαρίδη αναχωρούν για το Ντουρμάν της Ν. Αφρικής.
Από εκεί τα κιβώτια με τον χρυσό φορτώνονται σε αμαξοστοιχία που παραχώρησε ο στρατάρχης Γιαν Σματς και μεταφέρονται στο Γκέρμιστον του Τρανσβαάλ. Φτάνοντας εκεί τα κιβώτια ανοίγονται για να γίνει η καταμέτρηση του χρυσού και η μετατροπή τους σε ράβδους με κανονισμένο βαθμό καθαρότητας. Ο χρυσός μετά την μετατροπή του σε ράβδους τελικά είχε βάρος σε ουγκιές 608.350 και 790/000. Την γενική επίβλεψη όλης της διαδικασίας είχε η South Africa Reserve Bank η οποία μετά την ολοκλήρωση της καταμετρήσεως τοποθέτησε τους ράβδους στα θησαυροφυλάκια της, στην Πραιτόρια. Φυσικά λόγω των μέτρων ασφάλεια που είχαν ληφθεί κατά την μεταφορά του χρυσού, τα έξοδα μεταφορά και τήξης ήταν ελάχιστα. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση κατόρθωσε να γλυτώσει ασφάλιστρα ύψους 500.000 λιρών.

Ο Βασιλεύς Γεώργίος Β’ φέρει ευθύνες
για την μεταφορά του ελληνικού χρυσού
εκείνης της περιόδου.

Φυσικά ουδεμία πληροφορία υπάρχει εάν ο συγκεκριμένος χρυσός επεστράφη μετά τη λήξη του πολέμου ή ακόμη βρίσκεται στην Πραιτόρια, ή έχει μεταφερθεί αλλού. Σύμφωνα με την εφημερίδα Hoondelsblatt, παρουσιάζεται ως εξής η περιπέτεια της μεταφοράς του χρυσού.
Η Γερμανία επιτίθεται στην Ελλάδα και ο χρυσός συνολικού βάρους 18,86 τόνων μεταφέρεται στην Κρήτη. Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κρήτη και ο χρυσός μεταφέρεται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με το βρετανικό καταδρομικό «Διδώ» (Dido). Από εκεί ο χρυσός μεταφέρεται στην Πραιτόρια για λόγους ασφαλείας προ του κινδύνου να καταληφθεί η Αίγυπτος από τον Ρόμελ. Από την Πραιτόρια ο χρυσός μεταφέρεται στην Τράπεζα της Αγγλίας στο Λονδίνο. Μετά την λήξη του πολέμου λέγεται ότι ο χρυσός μεταφέρθηκε στην Ελλάδα δίχως όμως να υπάρχουν επίσημες διαβεβαιώσεις.
Όταν πραγματοποιήθηκε η πρώτη γενική συνέλευσης των μετόχων της Τραπέζης της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση στις 22 Νοεμβρίου 1947, ο Γεώργιος Μαντζαβίνος είπε προς τους μετόχους: «Οφείλω να εκφράσω ιδιαιτέρως και από της αιθούσης ταύτης την ευγνωμοσύνην του Ιδρύματος τόσον στην ανωτέρω τράπεζα (της Ν. Αφρικής), όσον και προς τον υπέροχον Κυβέρνητην της Ν. Αφρικής Στρατάρχη Σμάτς διά την βοήθειαν την οποία μας παρέσχον και την πραγματικώς ιπποτικήν φιλοξενίαν του τελευταίου, του οποίου τα φιλελληνικά αισθήματα, εδόθη εις το έθνος πλειστάκις, η ευκαιρία να εκτιμήσει».

Παρόλο που η ελληνική πλευρά
εμπιστεύτηκε τον Στατάρχη Μάτς,
οι Άγγλοι για μία ακόμη φορά
δεν στάθηκαν αξιόπιστοι.

Άλλες περιπέτειες της πορείας του χρυσού
Η ομιλία του Μαντζαβίνου στην γενική συνέλευση των μετόχων της Τραπέζης της Ελλάδος έδωσε την εντύπωση πως ο χρυσός βρισκόταν άθικτος στην τράπεζα της Ν. Αφρικής. Ο χρυσός είχε μεταφερθεί σε άλλη Ήπειρο και χώρα αλλά πουθενά δεν αναφέρεται πότε, που και αν όλη η ποσότητα ή μέρος αυτής… Το 1945- 1946 η Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τους Άγγλους επιστροφή του χρυσού, η απάντηση ήταν ότι ο χρυσός κάλυψε τις δαπάνες του Ελληνικού στρατού στην Μέση Ανατολή. Με την από 9 Μαρτίου 1942 συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής κυβερνήσεως στο Λονδίνο και της βρετανικής, η δεύτερη αναλάμβανε όλες τις δαπάνες του Ελληνικού στρατού Μέσης Ανατολής. Το υπουργείο των Εξωτερικών, αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδος οφείλουν μετά από τόσα χρόνια να δώσουν μία απάντηση και ίσως αποδειχθεί, στον προηγούμενο αιώνα, το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα κατά του Ελληνικού λαού.
Γεώργιος Θ. Κωστής
«Στην κορυφή της δόξας»

https://www.anaktisi-mag.gr/2020/06/01/1269/

Όταν ο Μεταξάς πουλούσε όπλα στους Δημοκρατικούς μέσα στον Ισπανικό Εμφύλιο .Την 1η Απριλίου του 1939 έληξε ο Ισπανικός Εμφύλιος. Η ελληνική εμπλοκή σε αυτόν δεν είναι αυτή που λογικά φανταζόμαστε, λόγω ιδεολογικής συγγένειας των καθεστώτων Φράνκο και Μεταξά.

 
Την 1η Απριλίου του 1939 έληξε ο Ισπανικός Εμφύλιος. 

Η ελληνική εμπλοκή σε αυτόν δεν είναι αυτή που λογικά φανταζόμαστε, λόγω ιδεολογικής συγγένειας των καθεστώτων Φράνκο και Μεταξά.

Μετά από γαλλική πρωτοβουλία, στις 9 Σεπτεμβρίου 1936 συστάθηκε στο Λονδίνο η Επιτροπή Mη Επεμβάσεως στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο με σκοπό να αποτρέψει την έξωθεν επέμβαση και αποστολή όπλων στους αντιμαχόμενους.

 Στην πράξη η Επιτροπή υπονόμευσε την πολεμική προσπάθεια των Δημοκρατικών, καθώς αρνήθηκε στη Νόμιμη Ισπανική Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΝΙΔΚ) το δικαίωμα να αγοράζει όπλα στη διεθνή αγορά, και τούτο τη στιγμή που η Γερμανία και η Ιταλία όχι μόνο πολεμούσαν στο πλευρό των Εθνικιστών αλλά τους εφοδίαζαν και με τεράστιες ποσότητες πολεμικού και άλλου υλικού.

Καθώς η βοήθεια της ΕΣΣΔ προς τους Δημοκρατικούς υπολειπόταν κατά πολύ της βοήθειας του Άξονα προς τους Εθνικιστές, οδήγησε αναπόφευκτατη ΝΙΔΚ να προσφύγει σε ιδιώτες εμπόρους όπλων.

Η ιδιαιτερότητα αυτή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, και οι επιτακτικές ανάγκες της αναζωογόννησης του ελληνικού εξωτερικού εμπορίου και της εξασφάλισης ξένου συναλλάγματος, αποτέλεσαν τα αίτια της άμεσης ελληνικής συμμετοχής στον εφοδιασμό των Ισπανών Δημοκρατικών.

 Η Ελληνική Εταιρεία Πυριτιδοποιείου-Καλυκοποιείου (ΕΕΠΚ) του Πρόδρομου Αθανασιάδη-Μποδοσάκη έλαβε την πρώτη παραγγελία για πέντε εκατομμύρια φυσίγγια από τους Δημοκρατικούς στα μέσα Σεπτεμβρίου 1936. 

Λίγες ημέρες αργότερα η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά εξέδωσε βασιλικό διάταγμα που απαγόρευε την εξαγωγή όπλων και πολεμοφοδίων στην Ισπανία, συμμορφούμενη κατ’ αυτό τον τρόπο προς τις υποχρεώσεις της ως μέλος της Επιτροπής Mη Επεμβάσεως.

Εν τούτοις, κατά τον Μποδοσάκη, ο δικτάτορας αντελήφθη αμέσως ότι η συναλλαγματική ωφέλεια από την εκτέλεση παραγγελιών αυτού του είδους, θα ήτανε για την Ελλάδα πολύ μεγάλη. 

Η πληρωμή θα γινόταν αμέσως και σε υγιές νόμισμα. Για αυτό όχι μόνο δεν έφερε αντίρρηση, αλλά προσφέρθηκε να κάνει και κάθε απαραίτητη διευκόλυνση.

Καθώς η Ισπανία βυθιζόταν σε μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο, οι ανάγκες των Δημοκρατικών για πολεμοφόδια αυξήθηκαν τόσο ώστε ενώ η ΕΕΠΚ ετοίμαζε ακόμη την πρώτη παραγγελία, έφθασε και δεύτερη για είκοσι εκατομμύρια φυσίγγια.

 Για την εκτέλεση των δύο αυτών παραγγελιών η Εταιρεία έφθασε στο ανώτατο όριο απόδοσής της, αυξάνοντας το τεχνικό προσωπικό της ώστε να επιτευχθεί παραγωγή 400.000 φυσιγγίων ημερησίως. 

Το 1937, όταν ήλθαν περισσότερες παραγγελίες, ο Μποδοσάκης αγόρασε καινούργια μηχανήματα από τη Γερμανία και προσέλαβε χιλιάδες εργάτες, αυξάνοντας την ημερήσια παραγωγή σε ένα εκατομμύριο φυσίγγια και, λίγο αργότερα, σε δύο εκατομμύρια. Για να προλαβαίνει, αγόραζε και έτοιμους κάλυκες, τους έφερνε στις εγκαταστάσεις της ΕΕΠΚ στην Αθήνα, τους γέμιζε με πυρίτιδα και αμέσως τους έστελνε στην Ισπανία.

 Σε αυτό χρειάσθηκε άμεση κρατική βοήθεια. 

Την εξασφάλισε κι αυτή χωρίς καθυστέρηση. Έχοντας την επίσημη διαβεβαίωση της κυβέρνησης ότι τα αγοραζόμενα υλικά ήσαν απαραίτητα για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού, πέτυχε να κλείσει αμέσως συμφωνίες με γερμανικά, με αυστριακά και με σουηδικά εργοστάσια για την αγορά καλύκων, βολίδων και πυρίτιδας σε πολύ μεγάλες ποσότητες.

Ικανοποιημένη από τις υπηρεσίες του Μποδοσάκη, η ΝΙΔΚ του ζήτησε να την εφοδιάζει με πρώτες ύλες ούτως ώστε να παράγει η ίδια πολεμοφόδια στα δικά της εργοστάσια.

 Ο Μποδοσάκης αρνήθηκε, φοβούμενος ότι στην περίπτωση αυτή οι Δημοκρατικοί ίσως ακύρωναν τις παραγγελίες για έτοιμα φυσίγγια. Αλλά για να μην τους δυσαρεστήσει, προσφέρθηκε να ενεργήσει ως πληρεξούσιός τους για την αγορά τυφεκίων και πυροβόλων από άλλες χώρες, παραγγέλνοντάς τα δήθεν για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού. 

Επιπλέον, πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση να πουλήσει στους Ισπανούς απηρχαιωμένο και άχρηστο πολεμικό υλικό από τις αποθήκες του ελληνικού στρατού και να χρησιμοποιήσει το κέρδος για την αντικατάστασή του με σύγχρονα εφόδια.

Όλα τα συμβόλαια του Μποδοσάκη με τους Δημοκρατικούς ήταν τύπου «φομπ», δηλαδή χωρίς ευθύνη του προμηθευτή για τη φόρτωση ή την παράδοση του φορτίου σε συγκεκριμένο λιμάνι. 

Οι πελάτες του, από την άλλη πλευρά, πλήρωναν σε χρυσό ή σε συνάλλαγμα εκ των προτέρων και χωρίς τη δυνατότητα να πάρουν τα χρήματά τους πίσω σε καμία περίπτωση.

Μολονότι, όμως, ο Μποδοσάκης δεν ήταν υπεύθυνος για τη φόρτωση και μεταφορά των παραγγελιών στους Δημοκρατικούς, φρόντιζε προσωπικά για την ασφαλή άφιξη στον προορισμό τους διότι φοβόταν ότι ακόμη και αν χανόταν ένα μόνο φορτίο, οι Ισπανοί θα έχαναν την εμπιστοσύνη τους και θα διέκοπταν τις παραγγελίες στην ΕΕΠΚ.

 Ο φόβος αυτός οδήγησε τον ευρηματικό επιχειρηματία να ρυθμίζει ο ίδιος τους τρόπους αποστολής των παραγγελιών. 

Τα φορτία υλικού πολέμου που παρήγαγε ή αγόραζε για τους Δημοκρατικούς φορτώνονταν στον Πειραιά, και μετά τα πλοία έπλεαν σε απόμερα νησιά του Αιγαίου, όπου «καμουφλαριζόντουσαν» αλλάζοντας ακόμη και όνομα για να μη δώσουνε υποψίες στους Ιταλούς περνώντας από τα στενά της Μεσσήνης».

Όταν οι Ιταλοί, οι Γερμανοί και ο Φράνκο έμαθαν γι’ αυτά τα φορτία και διαμαρτυρήθηκαν στην Αθήνα, ο Μεταξάς απαντούσε ότι οι κατηγορίες ήταν αβάσιμες διότι τα πλοία δεν είχαν φορτώσει σε ελληνικά λιμάνια και, εξάλλου, προορισμός τους ήταν το Μεξικό.

Τα έγγραφα που ανταλλάσσονταν μεταξύ των διαφόρων ελληνικών υπηρεσιών επιβεβαίωναν ότι η ελληνική κυβέρνηση εφοδίαζε τους Δημοκρατικούς. 

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1937 η Υπηρεσία Αλλοδαπών του υφυπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας ενημέρωσε λακωνικά το υπουργείο Εξωτερικών ότι ο Εβραίος Αλβέρτο Λεβή, Ισπανός υπήκοος που ζούσε στη Θεσσαλονίκη, πρόσφατα ταξίδευε με πλοίο που μετέφερε πολεμικό υλικό· το πλοίο είχε συλληφθεί από τους Εθνικιστές και ο Λεβή καταδικάσθηκε σε θάνατο ως λαθρέμπορος. Κατά την Υπηρεσία Αλλοδαπών, ο Λεβή ενεργούσε ως μεσάζων για την αγορά πολεμοφοδίων μεταξύ του ελληνικού κράτους και «της Ισπανικής Κυβερνήσεως των ερυθρών».

Το καλοκαίρι του 1937 ο Φράνκο άρχισε να κατηγορεί ανοικτά την Ελλάδα για παράνομη εισαγωγή πολεμικού υλικού στη Δημοκρατική Ισπανία, αλλά και για την προσφορά «15 εμπείρων Ελλήνων πλοιάρχων, όπως υπηρετήσουν ως πιλότοι των Ερυθρών Ισπανικών πλοίων (εμπορικών και πολεμικών)».

 Στις 16 Αυγούστου 1937 τα βρετανικά υπουργεία Εξωτερικών και Στρατιωτικών συνέταξαν υπόμνημα στο οποίο ανέλυαν λεπτομερώς τη συμμετοχή της Ελλάδας στον εφοδιασμό των Δημοκρατικών.

 Σύμφωνα με τα στοιχεία που διέθεταν οι Βρετανοί, η Εταιρεία του Μποδοσάκη «ετοιμάζει συνεχώς τον τελευταίο καιρό παραγγελίες πυρομαχικών για την Ισπανική Κυβέρνηση»:

Ο κύριος πράκτορας σε αυτές τις συναλλαγές είναι κάποιος

 George Rosenberg, γιος του πρώην σοβιετικού πρέσβη

 στην Μαδρίτη [Marcel Rosenberg], αντιπρόσωπος της

 Ισπανικής Κυβέρνησης, ο οποίος έχει ένα κεντρικό 

γραφείο στο Παρίσι και συνεχώς επισκέπτεται την Ελλάδα

[,] όπου η διεύθυνσή του είναι Ξενοδοχείο 

“Μεγάλη Βρετανία”, Αθήνα. 

Χρήματα εμβάζονται από το Παρίσι μέσω

 της Banque Popular [sic] στην Αθήνα.

 Ο Rosenberg βρίσκεται σε επαφή με κάποιον Μποδοσάκη.

Τα φορτία πολεμοφοδίων μεταφέρονταν στη Βαλένθια και τη Βαρκελώνη «με πλοία των οποίων οι σημαίες και το όνομα άλλαζαν περιοδικά αλλά τα οποία φαίνονται να υψώνουν κυρίως την ελληνική σημαία».

Ενώ η Ελλάδα επίσημα αρνούνταν τις κατηγορίες για λαθρεμπόριο όπλων στην Ισπανία, το βρετανικό υπόμνημα πρόσθεσε μια άλλη διάσταση στις δοσοληψίες του Μποδοσάκη, κάνοντας λόγο για τις σχέσεις του με σοβιετικούς αντιπροσώπους και για το Παρίσι ως ένα από τα κέντρα των συναλλαγών του.

 Ήδη από τις αρχές Νοεμβρίου του 1936 οι Γερμανοί γνώριζαν ότι όλες οι αγορές πολεμικού υλικού από την ΕΣΣΔ διενεργούνταν μέσω της σοβιετικής πρεσβείας στο Παρίσι.

Ως το φθινόπωρο του 1937 οι συναλλαγές του Μποδοσάκη με τους Δημοκρατικούς είχαν επεκταθεί τόσο ώστε, για τη διεκπεραίωσή τους, ο έλληνας επιχειρηματίας ταξίδευε στο εξωτερικό τουλάχιστον μια φορά το μήνα. Για να τακτοποιήσει μερικές υποθέσεις που εκκρεμούσαν, τον Νοέμβριο του 1937 ταξίδεψε στη Βαρκελώνη για να συναντήσει τον υπουργό Στρατιωτικών της ΝΙΔΚ.

 «Με απόλυτη μυστικότητα», πήγε πρώτα στο Παρίσι, όπου ήρθε σε επαφή με αντιπροσώπους των Δημοκρατικών· αυτοί τον επιβίβασαν σε ισπανικό αεροπλάνο σοβιετικής κατασκευής και με σοβιετικό πλήρωμα, και τον μετέφεραν στη Βαρκελώνη ενώ η πόλη τελούσε υπό βομβαρδισμό.

 Ο Μποδοσάκης έμεινε στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας για δύο ημέρες, υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους Δημοκρατικούς για την προμήθεια πολεμοφοδίων αξίας 2.100.000 στερλινών (1.155.000.000 δραχμών), και μετά επέστρεψε στο Παρίσι και από εκεί στην Αθήνα.

Ώς τα τέλη του 1937 το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε συλλέξει και άλλες πληροφορίες για τον εφοδιασμό των ισπανών εμπολέμων από την Ελλάδα. Τον Νοέμβριο ο εμπορικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας επισκέφθηκε την ΕΕΠΚ συνοδευόμενος από τον Μποδοσάκη, ο οποίος υπερηφανεύθηκε ανοικτά ότι «το εργοστάσιο δούλευε εξ ολοκλήρου για παραγγελίες από την Ισπανία».

 Ο ακόλουθος διαπίστωσε ότι «το εργοστάσιο, το οποίο για αρκετό καιρό λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως κυρίως για την εκπλήρωση παραγγελιών που λαμβάνει από την Ισπανία, επεκτείνεται σημαντικά».

Στην ετήσια έκθεσή του για το 1937 ο βρετανός πρέσβης παρατήρησε ότι η κύρια φροντίδα της [ελληνικής] κυβέρνησης φαίνεται να είναι να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα πωλώντας πολεμικό υλικό και στις δύο πλευρές, και πρωτίστως στους Δημοκρατικούς. Σε αυτό πέτυχαν πλήρως. 

Οι εξαγωγές όπλων και πυρομαχικών αυξήθηκαν αλματωδώς, και αναδείχθηκαν πλούσια πηγή ξένου συναλλάγματος.

Στα απομνημονεύματά του ο Μποδοσάκης δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Μεταξάς ανεπιφύλακτα ενέκρινε το εμπόριό του με την Ισπανία, εφόσον τα οικονομικά οφέλη συνέβαλαν σημαντικά στην αύξηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας. Η υποστήριξη εκ μέρους του Μεταξά του επέτρεψε να εφοδιάζει τους Δημοκρατικούς και με βαρέα όπλα. Στην περίπτωση αυτή τα παρήγγειλε από μια τρίτη χώρα, κυρίως τη Γερμανία, με εικονικό προορισμό τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Τα απαραίτητα έγγραφα γι’ αυτές τις μεγάλες αγορές υπογράφονταν από μέλη της ελληνικής κυβέρνησης και, μερικές φορές, από τον ίδιο τον Μεταξά.

Ως το 1938 ο Μποδοσάκης ήταν πλέον ξακουστός για το λαθρεμπόριό του στην Ισπανία. Τον Σεπτέμβριο του έτους αυτού ένας βρετανός αξιωματούχος που ήρθε στην Ελλάδα για να ερευνήσει την παράνομη μετανάστευση προς την Παλαιστίνη, τον χαρακτήρησε ως «τον περιβόητο λαθρέμπορο πολεμικού υλικού στην Ισπανία», «άνθρωπο παντοδύναμο και βασιλιά της Ελλάδας χωρίς στέμμα», και πιθανότατο προμηθευτή όπλων στους παράνομους μετανάστες.

Τον επόμενο μήνα, μετά από πρόσκληση του ίδιου του Μποδοσάκη, ο πρώτος γραμματέας και ο ναυτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας επισκέφθηκαν τα τρία εργοστάσια της ΕΕΠΚ. Ο Μποδοσάκης είπε στους φιλοξενούμενούς του ότι το ύψος απόδοσής τους για το 1938 είχε επιτευχθεί και σε μερικές περιπτώσεις ξεπερασθεί, και ότι μεγάλες εκτάσεις είχαν αγορασθεί στην περιοχή γύρω από τα τρία εργοστάσια με στόχο την επέκτασή τους και το διπλασιασμό της τρέχουσας παραγωγικής δυνατότητας. «Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας δεύτερος [Sir Basil] Zaharoff», ο βρετανός πρέσβης ανέφερε στο Λονδίνο. Η αναφορά στον πλέον διαβόητο έμπορο όπλων, τον Βασιλάκη Ζαχαρίου από τα Μούγλα της Μικράς Ασίας, ήταν απολύτως εύστοχη. Όχι μόνον ο Ζαχαρίου είχε πεθάνει στο Λονδίνο το 1936, με αποτέλεσμα  να εμφανίζεται ο Μποδοσάκης ως διάδοχός του, αλλά, επίσης, ένας από τους πολέμους στους οποίους είχε θησαυρίσει ο Ζαχαρίου ήταν και αυτός μεταξύ της Ισπανίας και των ΗΠΑ το 1898.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και λακωνικά έγγραφα σχετικά με το ελληνικό λαθρεμπόριο όπλων στην Ισπανία είναι ένα δελτίο πληροφοριών του υφυπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας, το οποίο περιέχει το πρακτικό συνομιλίας μεταξύ ενός αξιωματούχου του υφυπουργείου και του Máximo José Kahn Nussbaum, γενικού προξένου της ΝΙΔΚ στη Θεσσαλονίκη και, από τις 10 Οκτωβρίου 1938, επιτεραμμένου της στην Αθήνα.

Τον Ιανουάριο του 1939 ήταν πλέον σαφές ότι οι Δημοκρατικοί είχαν ηττηθεί στρατιωτικά, και ήδη από το τέλος του προηγούμενου χρόνου οι παραγγελίες στον Μποδοσάκη για όπλα και πυρομαχικά είχαν μειωθεί σημαντικά. Ο πολυμήχανος επιχειρηματίας είχε κιόλας στρέψει την προσοχή του στον πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας με σκοπό να εφοδιάσει τους Κινέζους.

Μολονότι η πλειονότητα του πολεμικού υλικού που ο Μποδοσάκης κατασκεύαζε ή αγόραζε και έστελνε στην Ισπανία προοριζόταν για τους Δημοκρατικούς, μερικά φορτία κατέληξαν στους Εθνικιστές. Οι Βρετανοί γνώριζαν ότι αν και η ελληνική κυβέρνηση εμπορευόταν κυρίως με τους Δημοκρατικούς, στην πραγματικότητα πωλούσε «και στις δύο πλευρές».

Τον Δεκέμβριο του 1936 οι Ισπανοί Εθνικιστές ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την προμήθεια οβίδων πυροβολικού Schneider, τις οποίες κατασκεύαζε η ΕΕΠΚ.  Απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης δεν υπάρχει στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά μεταγενέστερα στοιχεία υποδηλώνουν ότι τελικά οι Εθνικιστές κάτι θα πρέπει να αγόρασαν από την Ελλάδα. Τον Οκτώβριο του 1937 ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Εμμανουήλ Τσουδερός είπε στο βρετανό πρέσβη ότι, όσον αφορά τα συναλλαγματικά αποθέματα της Τραπέζης, «αυτή η χρονιά ευνοήθηκε από αναπάντεχη τύχη, πάνω από 600.000 αγγλικές λίρες από τον στρατηγό Φράνκο».

Περισσότερο ένοχοι γι’ αυτό που οι Βρετανοί αποκαλούσαν «διπλό παιγνίδι» ήταν μερικοί Έλληνες πλοιοκτήτες, οι οποίοι λάμβαναν καταρχάς μια πληρωμή από τους Δημοκρατικούς και μετά άλλη πληρωμή από τους Εθνικιστές για να τους αφήσουν να καταλάβουν το ίδιο φορτίο. Πράγματι, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου μερικά ελληνικά πλοία που μετέφεραν φορτία στους Δημοκρατικούς, ενώ βρίσκονταν εν πλω, ενημέρωναν τις δυνάμεις του Φράνκο και τους επέτρεπαν να καταλάβουν τα φορτία τους. Αν και τέτοιου είδους διπλές συμφωνίες ήταν η εξαίρεση, η αλήθεια του ειρωνικού σχολίου του Frank Gervasi παραμένει: «σε κάποιες μάχες Ισπανοί Δημοκρατικοί θα πρέπει να σκοτώθηκαν από σφαίρες που οι ίδιοι είχαν ήδη προπληρώσει».

https://emo.gr/2021/04/40711/

Κτηνώδης βιασμός 23χρονης Ελληνίδας από δύο Πακιστανούς στη Σέριφο!

 Θρίλερ έζησε 23χρονη Ελληνίδα στη Σέριφο, όταν δυο Πακιστανοί την άρπαξαν από κατάστημα στην περιοχή Λιβάδι και αφού την έσυραν σε ερημική παραλία τη βίασαν. Μάλιστα μετά την αποτρόπαια πράξη τους την παράτησαν λιπόθυμη.

Η κοπέλα, σε ημιλιπόθυμη κατάσταση μετέβη στον Αστυνομικό Σταθμό Σερίφου και κατήγγειλε τη φρίκη που βίωσε στα χέρια των δυο Ασιατών βιαστών δίνοντας ακριβή περιγραφή για το προφίλ των βιαστών της. Στο κυκλαδίτικο νησί έχει σημάνει συναγερμός με τις αρχές να το «χτενίζουν» από άκρη σε άκρη προκειμένου να εντοπίσουν τους δυο «δράκους της παραλίας» πριν ξαναχτυπήσουν.

Διασκέδαζε στο Λιβάδι

Όπως κατήγγειλε το θύμα στην Αστυνομία, όλα συνέβησαν το ξημέρωμα της 25ης Ιουλίου μεταξύ 04:00- 04:30. Η κοπέλα διασκέδασε στην παραλία Λιβάδι. Ξαφνικά και χωρίς να θυμάται κάτω από ποιες συνθήκες (οι αστυνομικοί εκτιμούν ότι κάτι της έριξαν στο ποτό της για κάμψουν τις αντιστάσεις της), οι δυο άνδρες την άρπαξαν χωρίς τη θέληση της και την οδήγησαν στην παραλία Αυλόμωνας.

Εκεί την πέταξαν στην άμμο, ο ένας έπεσε πάνω της κρατώντας της τα χέρια την ίδια ώρα που ο δεύτερος, την ανάγκασε σε στοματικό σεξ και παρά φύσει συνουσία και βιασμό. Μόλις τα δυο κτήνη ολοκλήρωσαν την πράξη τους την παράτησαν λιπόθυμη και εξαφανίστηκαν.

«Βόμβα» από το κορυφαίο ισραηλινό think tank: Ελλάδα και Κύπρος να προετοιμάζονται για πόλεμο με την Τουρκία! «Να μην έχει κανείς αυταπάτες για το που οδεύουμε».

 Τα τελευταία χρόνια Κύπρος, Ελλάδα και Ισραήλ έχουν εντείνει σημαντικά τις πολιτικές, ενεργειακές και στρατιωτικές τους σχέσεις.

Το Φόρουμ Αερίου

Οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών συναντώνται τακτικά και συντονίζουν τις ενεργειακές τους πολιτικές, ιδιαίτερα για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, γράφει ο γνωστός ισραηλινός καθηγητής Εφραίμ Ινμπάρ, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου της Ιερουσαλήμ για τη Στρατηγική και την Ασφάλεια (JISS), του οποίου είναι πρόεδρος και ένας από τους πιο σημαντικούς εμπειρογνώμονες σε θέματα ασφάλειας του Ισραήλ.

Επιπλέον, ίδρυσαν το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF), στο οποίο συμμετέχουν η Αίγυπτος, η Ιταλία, η Ιορδανία και η Παλαιστινιακή Αρχή (PA). Αυτό έγινε μια πλατφόρμα περιφερειακής συνεργασίας για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Μεσόγειο.

Επιπροσθέτως, τα τρία κράτη πραγματοποιούν διάφορες στρατιωτικές ασκήσεις, βελτιώνοντας τις δυνατότητές τους. Επιπλέον αλληλεπιδράσεις σε άλλους τομείς εδραιώνουν αυτή την ευθυγράμμιση, η οποία έχει πολιτικά και στρατηγικά επακόλουθα. Για παράδειγμα, συνέβαλε στην αλλαγή πολιτικής της Τουρκίας έναντι των Συμφωνιών του Αβραάμ και του Ισραήλ.

Απαιτείται μια πιο συνεκτική ατζέντα κοινής εξωτερικής πολιτικής για την ενίσχυση της στρατηγικής σημασίας στην εταιρική σχέση Αθήνας – Ιερουσαλήμ – Λευκωσίας.

Το πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης είναι ο καλύτερος συντονισμός με την Ουάσιγκτον για την ευαισθητοποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών στις περιφερειακές πραγματικότητες καθώς δεν φαίνεται να έχουν μια συνεκτική πολιτική σε αυτήν την περιοχή.

Κοντόφθαλμη προσέγγιση ΗΠΑ

Η Ουάσιγκτον έχει εμμονή με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην προσέγγισή της στην Αίγυπτο, το πιο σημαντικό αραβικό κράτος. Στη Λιβύη κλίνει προς τα ισλαμιστικά στοιχεία. Το αποκορύφωμα της κοντόφθαλμης προσέγγισης ήταν η ακύρωση της υποστήριξής της στον αγωγό EastMed (για υποτιθέμενους περιβαλλοντικούς λόγους), ο οποίος σχεδιάστηκε για να μεταφέρει ενέργεια στην Ευρώπη, λίγες εβδομάδες πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας που προκάλεσε ενεργειακή κρίση.

Αυτή η πολιτική χρειάζεται καλύτερη εστίαση όταν προσεγγίζει την περιοχή. Καθώς οι ΗΠΑ στρέφουν την προσοχή τους στην Κίνα για ευνόητους λόγους, η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα τύχει ακόμη λιγότερης προσοχής από την αμερικανική διοίκηση. Ωστόσο, οι αυξανόμενες τιμές της ενέργειας ενδέχεται να επιβραδύνουν την αμερικανική αποχώρηση από την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Αυτή η περίοδος θα πρέπει να αξιοποιηθεί για να διασφαλιστεί καλύτερη κατανόηση από τις ΗΠΑ για την αξία της τριμερούς ευθυγράμμισης. Η επικείμενη επίσκεψη του προέδρου Τζο Μπάιντεν στο Ισραήλ (σ.σ. το άρθρο δημοσιεύτηκε πριν την επίσκεψη) είναι μια ευκαιρία να ενισχυθεί η αμερικανική κατανόηση για τη χρησιμότητα της ευθυγράμμισής της στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το δεύτερο θέμα της κοινής ατζέντας αφορά στην Αίγυπτο, μέλος του EMGF και ιστορικό αντίπαλο της Τουρκίας. Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν αναπτύξει στρατιωτικές σχέσεις με την Αίγυπτο λόγω των απειλών για την ασφάλεια και για να ενισχύσουν την υπεράσπιση των συμφερόντων τους στην Ανατολική Μεσόγειο.

Απρόθυμη η Αίγυπτος

Ωστόσο, η Αίγυπτος είναι απρόθυμη να ακολουθήσει την ελληνική στοίχιση με το Ισραήλ, παρά τη σημαντική βελτίωση των σχέσεων Καΐρου – Ιερουσαλήμ. Απαιτούνται προσπάθειες για την ενσωμάτωση της Αιγύπτου στο υπό διαμόρφωση σχήμα. Η συμμετοχή της σε αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επωφελής για τα τέσσερα κράτη.

Το τρίτο κοινό ζήτημα είναι η Τουρκία, μια ρεβιζιονιστική δύναμη που εμψυχώνεται από νεο-οθωμανικές και ισλαμιστικές παρορμήσεις. Μετριάστηκε η συμπεριφορά της για διάφορους λόγους, αλλά όσο ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ηγέτης της, οι πιθανότητες για αταξίες είναι μεγάλες.

Ωστόσο, η έξοδος των ΗΠΑ από την περιοχή και η αποδυναμωμένη Ρωσία παρέχουν μεγαλύτερη ελευθερία δράσης στην Τουρκία και σε άλλες περιφερειακές δυνάμεις.

Ο πόλεμος της Ουκρανίας υπογραμμίζει τη γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας. Επιπλέον, οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να διστάζουν να πιέσουν την Αγκυρα, προκειμένου να αποφύγουν τον εναγκαλισμό της με τη Ρωσία. Αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τον τουρκικό τυχοδιωκτισμό. Η συγκράτηση της Τουρκίας θα συνεχίσει να αποτελεί σημαντική πρόκληση.

Η West Asia Quad

Ενα τέταρτο κοινό ζήτημα σχετίζεται με τη νέα ομάδα West Asia Quad των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ινδίας, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Το Νέο Δελχί επιχειρεί να οικοδομήσει μια εναλλακτική στο κινεζικό σχέδιο Belt and Road, το οποίο συνδέει την Ινδία με τη Μεσόγειο μέσω των ΗΑΕ και του Ισραήλ.

Ενα τέτοιο εγχείρημα θα καταστήσει προσφιλείς τους συμμετέχοντες στην Ουάσιγκτον. Το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τα ελληνικά έθνη θα πρέπει να προωθήσουν αυτήν την εναλλακτική.

Επιπλέον, η καθιέρωση αυτής της τετραμερούς συνεργασίας θα ενισχύσει τις Συμφωνίες του Αβραάμ, οι οποίες είναι νέες και εύθραυστες. Οι άνθρωποι στον Κόλπο δεν έχουν ακόμη κατανοήσει τα εγγενή πλεονεκτήματα της αναγνώρισης του Ισραήλ, του εβραϊκού κράτους. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ εξαρτώνται και από το αν το Ισραήλ θα εκπληρώσει την προσδοκία να τερματίσει την ιρανική απειλή.

Η Ουκρανία μας υπενθύμισε ότι ο πόλεμος εξακολουθεί να είναι μια επιλογή πολιτικής ακόμη και στην Ευρώπη. Η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή είναι περιοχές με συγκρούσεις και πιο επιθετικές από την Ευρώπη.

Αλίμονο, το διεθνές δίκαιο και οι εγγυήσεις έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά στην αποτροπή επιθετικών κρατών. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για εκείνους που αντιλαμβάνονται την αιώνια χαοτική φύση του διεθνούς συστήματος στο οποίο δεν υπάρχει διεθνής αρχή για τη διατήρηση του νόμου και της τάξης.

Να προετοιμαστούν για πόλεμο

Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη που ανήκουν στη γραμμή Αθήνας – Ιερουσαλήμ – Λευκωσίας πρέπει να προετοιμαστούν για πόλεμο χωρίς αυταπάτες. Ενώ οι σχέσεις διακρατικής ευθυγράμμισης πρέπει να ενισχυθούν, αξίζει να θυμόμαστε ότι δεν πρόκειται για συμμαχία.

Το Ισραήλ θα πρέπει να είναι το πρότυπο και το δόγμα της αυτοδυναμίας του πρέπει να βρει μιμητές. Κάθε κράτος επιβάλλεται να επενδύσει στην άμυνα και να ενισχύσει τις στρατιωτικές δυνατότητες και την αποτροπή. Η αδυναμία πάντα προκαλεί επιθετικότητα.

Η εφαρμογή αυτής της ατζέντας συνεργασίας αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την εθνική ασφάλεια και οι ΗΠΑ θα πρέπει να την προωθήσουν ενεργά.

Επιπλέον, θα μπορούσε να προσφέρει μια μικρή σταθερότητα σε μια κακή γειτονιά. Η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ, οι θεμέλιοι λίθοι του δυτικού πολιτισμού, πρέπει να δείξουν τον δρόμο στον υπόλοιπο κόσμο.

https://warnews247.gr/vomva-apo-to-koryfaio-israilino-think-tank-ellada-kai-kypros-na-proetoimazontai-gia-polemo-me-tin-tourkia/

Τουρκόφιλοι ισλαμιστές από Συρία «αλωνίζουν» στα δάση του Έβρου - Τι αναφέρει το δημοσίευμα...

 Υποψίες ότι η φωτιά στη Δαδιά οφείλεται σε εστία που άφησαν πίσω τους παράνομοι αλλοδαποί τους οποίους διακινούν οι μισθοφόροι στα σύνορα.

Ρεπορτάζ Μάνος Μεϊμαράκης από τη Δημοκρατία

Πυκνώνει στις δασικές περιοχές του Εβρου η παρουσία τουρκόφιλων μισθοφόρων με αποστολές στη Συρία για λογαριασμό της Τουρκίας. Ελέγχουν τα περάσματα του Εβρου και χαρτογραφούν τις κινήσεις των Ελλήνων συνοριοφυλάκων.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος απέφυγε επιμελώς να βρεθεί ο ίδιος στον Εβρο προ ημερών, προτίμησε την Ηλεία, είτε γιατί γνωρίζει την αλήθεια, την οποία όμως δεν θέλει να παραδεχθεί για την πυρκαγιά στον Εβρο, είτε γιατί ήθελε να αποφύγει τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων του Εβρου, μετά τις συλλήψεις έξι παράνομων αλλοδαπών σε μικρή απόσταση από τη φωτιά που κατακαίει ακόμα το παρθένο δάσος στη Δαδιά.

Η κυβέρνηση επέλεξε να στείλει στον Εβρο τον «πέρασε και δεν ακούμπησε» Στυλιανίδη, αλλά τα ερωτήματα για την καταστροφική πυρκαγιά στο δάσος της Δαδιάς παραμένουν αναπάντητα, καθώς μέχρι προ ημερών ο Τάκης Θεοδωρικάκος διαβεβαίωνε άπαντες ότι η ΕΛ.ΑΣ. φυλάει τα σύνορα. Ο Θεοδωρικάκος μπορεί να λέει ό,τι θέλει, όμως οι Ελληνες συνοριοφύλακες ζητούν επίμονα σημαντικές ενισχύσεις των δυνάμεων. Στην Αθήνα φυσικά «δεν θέλουν να ξέρουν».

Προσωρινό καταφύγιο

Ολα δείχνουν ότι η φωτιά που κατέστρεψε το παρθένο δάσος της Δαδιάς οφείλεται σε εστία που άφησαν πίσω τους παράνομοι αλλοδαποί, οι οποίοι βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στο πυκνό δάσος. Είναι γεγονός ότι καθημερινά σε δασικές περιοχές του Εβρου άλλοι ανάβουν φωτιές για να ζεστάνουν κονσέρβες, να ζεστάνουν νερό για να πλυθούν ή για να κρατούν μακριά άγρια ζώα και φίδια. Φεύγοντας με κατεύθυνση τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αφήνουν τις φωτιές αναμμένες πίσω τους για όσους ακολουθούν.

Ακόμα και να επιμείνει κανείς στο σενάριο ότι η φωτιά στη Δαδιά ήταν εμπρησμός από αμέλεια διερχόμενων παράνομων αλλοδαπών, ουδείς στην ΕΛ.ΑΣ. μπορεί να πείσει κανέναν πλέον ότι δεν ήταν έργο τουρκικής εμπνεύσεως, αφού, όπως αποκαλύπτουμε σήμερα, τη διακίνηση παράνομων αλλοδαπών στα ελληνοτουρκικά σύνορα ελέγχουν φανερά και χωρίς να κρύβονται μισθοφόροι με πλούσια ένοπλη δράση για λογαριασμό της Τουρκίας στη Συρία. Στη Συρία εξετέλεσαν με ακρίβεια εκατοντάδες αποστολές κατά του συριακού κράτους. Τι θα τους εμπόδιζε εδώ να κάψουν όλη τη βόρειο Ελλάδα;

Η δημοσιογραφική έρευνα για συγκεκριμένα πρόσωπα σε ρόλο διακινητών, τα οποία τελευταία εμφανίζονται να μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα από τον Εβρο, αναζήτησε πληροφορίες σε κλειστές και ανοιχτές πηγές με ανησυχητικά ευρήματα περί του τι ακριβώς συμβαίνει στα ελληνοτουρκικά σύνορα και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ιδιαίτερα… εύφλεκτες και η κυβέρνηση μιλά συνεχώς για «υβριδικές απειλές», αλλά δεν βλέπει κανείς πουθενά να τις αντιμετωπίζει αποφασιστικά.

Ο νεαρός Σύρος από το Σαρακέμπ του Ινλτίμπ, με τη σημαία της υποκινούμενης από την Τουρκία «συριακής επανάστασης» στο στήθος, το καλάσνικοφ στο χέρι και την τούρκικη σημαία στο μπράτσο, είναι ένας από τους δεκάδες υπόπτους για παρακρατική δράση για λογαριασμό της Τουρκίας στη Συρία, οι οποίοι εντοπίζονται στα ελληνοτουρκικά και ελληνοβουλγαρικά σύνορα το τελευταίο διάστημα.

Έχει υπάρξει μέλος πολυπληθούς ομάδας ακραίων ισλαμιστών που κήρυξαν τζιχάντ στην κυβέρνηση της Συρίας, συνδέεται με μέλη του Ισλαμικού Χαλιφάτου στη Συρία και διατηρεί επαφές με εξτρεμιστές ισλαμιστές στην Κύπρο και στη Γερμανία, οι οποίοι πέρασαν απαρατήρητοι από τη Σάμο το 2021.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη δραστηριότητά του επί ελληνικού και βουλγαρικού εδάφους αναλαμβάνει αντί αδράς αμοιβής να καθοδηγήσει μέσα από τα περάσματα του Εβρου μέχρι τη Βουλγαρία και αλλού δεκάδες παράνομους αλλοδαπούς. Συγκεκριμένα, και όπως ο ίδιος αναφέρει σε αναρτήσεις του σε στενό κύκλο ατόμων αλλά και περιορισμένο αριθμό αγγελιών που δημοσιεύει διακριτικά, αναλαμβάνει να περάσει με επιτυχία παράνομα αλλοδαπούς από τη Συρία, την Τουρκία και αλλού μέσω Ελλάδας προς τη Βουλγαρία, τη Σερβία και την Αυστρία με κόστος 9.000 ευρώ ανά άτομο. Προφανώς θα γνωρίζει πολύ καλά τα δύσβατα μονοπάτια.

Σε εικόνα την οποία ανάρτησε ο ίδιος μόλις χθες εμφανίζεται με ακόμα επτά άτομα σε δασική περιοχή του Εβρου, όπως αναφέρει.

Πληθώρα ευρημάτων αναδεικνύει ότι εμπειροπόλεμοι μαχητές της «συριακής αντιπολίτευσης» έχουν αναλάβει εργολαβικά τη διακίνηση παράνομων αλλοδαπών από την Τουρκία προς την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη. Προφανώς και φυγαδεύουν μέσω Βαλκανίων στην Ευρώπη «συντρόφους» τους, οι οποίοι αποφεύγουν τις συμβατικές μετακινήσεις με τρένα, λεωφορεία, αεροπλάνα. Η δημοσιογραφική έρευνα εντόπισε σε ρόλο διακινητή και έτερο μέλος της ίδιας μισθοφορικής οργάνωσης από τη Συρία. Ο συγκεκριμένος, μάλιστα, εμφανίζεται και σε παλαιότερο βίντεο από τη Συρία, στο οποίο μέλη της βασανίζουν στρατιώτες του στρατού της Συρίας.

Αυτός κινείται στα σύνορα για περισσότερο από έναν μήνα, διακινεί παράνομους αλλοδαπούς από την Ελλάδα προς τη Βουλγαρία και την Αλβανία, και χρησιμοποιεί κλεμμένα οχήματα μεγάλου κυβισμού με κλεμμένες ελληνικές πινακίδες. Αμφότεροι μιλούν την τουρκική σαν τη μητρική τους γλώσσα.

Τουλάχιστον από τον Οκτώβριο του 2019 μέχρι πρόσφατα το γενικό πρόσταγμα στα περάσματα του Εβρου είχε τζιχαντιστής της Αλ Νούσρα, ο οποίος κυκλοφορούσε με μεγάλη άνεση από τον Εβρο στην Κωνσταντινούπολη, ο Χαγιάρ Αλ Ισμαήλ, γνωστός και ως «το λιοντάρι του Εβρου». Για άγνωστο λόγο έχει αποσυρθεί, στη θέση του όμως όλα δείχνουν ότι άφησε άξιους «διαδόχους».

Ο διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, συναντήθηκε με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Αθήνα, ανακοίνωσε την Πέμπτη το Σαουδαραβικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

 Ο διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, συναντήθηκε με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Αθήνα, ανακοίνωσε την Πέμπτη το Σαουδαραβικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αναφέρεται ότι η συνάντηση επικεντρώθηκε στην εδραίωση της κοινής οικονομικής εταιρικής σχέσης και στην εξεύρεση τρόπων ενίσχυσης της συνεργασίας σε πολλούς τομείς. 

Ο διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, συναντήθηκε με τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Αθήνα, ανακοίνωσε την Πέμπτη το Σαουδαραβικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Αναφέρεται ότι η συνάντηση επικεντρώθηκε στην εδραίωση της κοινής οικονομικής εταιρικής σχέσης και στην εξεύρεση τρόπων ενίσχυσης της συνεργασίας σε πολλούς τομείς.

Ο Πρωθυπουργός Ράμα λέγεται επίσης ότι εξέφρασε την εκτίμησή του για την πρωτοβουλία της Σαουδικής Αραβίας να στηρίξει την Αλβανία με 50 εκατομμύρια δολάρια και μια περαιτέρω επένδυση PIF της Σαουδικής Αραβίας περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια.

Οι δύο αξιωματούχοι συζήτησαν επίσης περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις, ανέφερε το SPA.

Η συνάντηση του Αλβανού πρωθυπουργού με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα πραγματοποιήθηκε μετά από διμερή συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου στην Αθήνα.

Η Σαουδική Αραβία και η Ελλάδα υπέγραψαν μνημόνια στρατιωτικής, οικονομικής και ασφάλειας συνεργασίας κατά την επίσημη επίσκεψη την Τρίτη.

Alsat, Βαλκανικό Περισκόπιο

Η Ταϊβάν «να υποφέρει την οργή του Πεκίνου» σε περίπτωση επίσκεψης της Πελόζι — Οι ειδικοί σημειώνουν ότι το σχέδιο της Πελόζι να επισκεφθεί την Ταϊβάν αυξάνει τον κίνδυνο στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας και των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ.

 Η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι.

ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ, 28 Ιουλίου 2022. /TASS/. Θα είναι πολύ δύσκολο για την κυβέρνηση της Ταϊβάν να αρνηθεί να δεχθεί την Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, αλλά εάν πραγματοποιηθεί η επίσκεψη, οι αρχές του νησιού θα πρέπει «να υποστούν την οργή του Πεκίνου», αναφέρει η κορυφαία εφημερίδα του Χονγκ Κονγκ South. Ανέφερε την Πέμπτη η China Morning Post.

Από τη μία πλευρά, σημειώνει η εφημερίδα, η επίσκεψη της Πελόζι στο νησί θα έδειχνε ότι η Ταϊπέι έχει την υποστήριξη της Ουάσιγκτον και θα ενισχύσει τις πιθανότητες του κυβερνώντος Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος να κερδίσει τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου. Αλλά την ίδια στιγμή, οι συνέπειες μιας τέτοιας επίσκεψης, για την οποία το Πεκίνο προειδοποιεί έντονα, θα ήταν η αύξηση της στρατιωτικής πίεσης της Κίνας στο νησί.

«Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για την κυβέρνηση του προέδρου Τσάι Ινγκ-γουέν να αρνηθεί την πρόταση της Πελόζι να επισκεφθεί, δεδομένης της θέσης της στην πολιτική των ΗΠΑ και του ότι ήταν γνωστή για την υποστήριξή της στην Ταϊβάν», δήλωσε ο Γουάνγκ Κουνγκ-γι, σκηνοθέτης. της Ταϊβάν International Strategic Study Society, είπε, «Αλλά εάν η Πελόζι όντως επισκεφθεί, η κυβέρνηση Τσάι θα πρέπει να υποστεί την οργή του Πεκίνου, το οποίο έχει ήδη απειλήσει να λάβει δυναμικά μέτρα [αν προχωρήσει]», σημείωσε.

Ένας άλλος Ταϊβανέζος αναλυτής, ο Chieh Chung, προειδοποίησε ότι το Πεκίνο θα αυξήσει σημαντικά τη στρατιωτική πίεση στο νησί κατά την επίσκεψη της Πελόζι. Συγκεκριμένα, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας, σύμφωνα με τον ίδιο, μπορεί να στείλει πολεμικά πλοία πάνω από τη μέση γραμμή, τη ζώνη αναγνώρισης αεράμυνας της Ταϊβάν κατά μήκος της μέσης γραμμής του στενού που χωρίζει την ηπειρωτική χώρα από τα νησιά. Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας θα μπορούσε επίσης να πραγματοποιήσει ασκήσεις με πραγματικά πυρά κοντά στη νότια ακτή της Ταϊβάν με τη συμμετοχή πολεμικών πλοίων και επιθετικών drones.

Νωρίτερα, υπήρχαν δημοσιεύματα στα μέσα ενημέρωσης ότι η Πελόζι, η οποία κατέχει την τρίτη πιο σημαντική θέση στην ιεραρχία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, σκόπευε να επισκεφθεί το νησί τον Αύγουστο. Σημειώθηκε ότι η Πελόζι είχε προγραμματίσει να επισκεφθεί την Ταϊβάν τον Απρίλιο, αλλά ανέβαλε το ταξίδι λόγω του κορωνοϊού. Η επίσκεψη θα ήταν η πρώτη επίσκεψη στο νησί από τον πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ εδώ και 25 χρόνια. Ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Ζάο Λιτζιάν δήλωσε ότι το Πεκίνο θα λάβει δραστικά μέτρα σε περίπτωση επίσκεψης.

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι το σχέδιο της Πελόζι να επισκεφθεί την Ταϊβάν αυξάνει τον κίνδυνο στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας και των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, ο κινεζικός στρατός μπορεί να κηρύξει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων και απαγορευμένη ναυτιλιακή ζώνη υπό το πρόσχημα στρατιωτικών ασκήσεων κοντά στο Στενό της Ταϊβάν, κάτι που θα ανάγκαζε το αεροπλάνο της Πελόζι να αλλάξει δρομολόγιο εάν εξακολουθεί να επιμένει να επισκεφθεί το νησί.

https://tass.com/world/1486143

Η Κίνα αντιτίθεται σθεναρά στις ξένες παρεμβάσεις στις υποθέσεις της Ταϊβάν — Xi Jinping - Σύμφωνα με τον Κινέζο ηγέτη, η αρχή της «Μίας Κίνας» παρέχει την πολιτική βάση για τις σχέσεις μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον και η Κίνα αναμένει από τις ΗΠΑ να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις τους

 Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ.

ΠΕΚΙΝΟ, 28 Ιουλίου 2022. /TASS/. Το Πεκίνο αντιτίθεται σθεναρά στις ξένες παρεμβάσεις στις υποθέσεις της Ταϊβάν και θα υπερασπιστεί σθεναρά την κυριαρχία της, δήλωσε ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν την Πέμπτη.

«Είμαστε σθεναρά αντίθετοι στον αυτονομισμό και την ξένη παρέμβαση στις υποθέσεις της Ταϊβάν», δήλωσε ο Σι Τζινπίνγκ, επικαλούμενο το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua. «Η κυβέρνηση και ο λαός της Κίνας έχουν με συνέπεια αυτή τη θέση, θα υπερασπιστούμε σθεναρά την κρατική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον Κινέζο ηγέτη, η αρχή της «Μίας Κίνας» παρέχει την πολιτική βάση για τις σχέσεις μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον. Ο Σι Τζινπίνγκ σημείωσε ότι η Κίνα περίμενε από τις ΗΠΑ να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις τους.

Η Ταϊβάν διοικείται από την τοπική της διοίκηση από το 1949. Το Πεκίνο θεωρεί το νησί ως μια από τις επαρχίες του και αυτή η θέση υποστηρίζεται από τις περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Η Ουάσιγκτον διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊπέι το 1979 και δημιούργησε σχέσεις με την Κίνα. Ενώ αποδέχεται την πολιτική της «Μίας Κίνας», η Ουάσιγκτον συνεχίζει να διατηρεί επαφή με τη διοίκηση της Ταϊπέι και να παρέχει όπλα στο νησί.

https://tass.com/world/1486197