“Για χρόνια κάναμε μια κακή εξυπηρέτηση σε πολλούς ανθρώπους μη ζητώντας τίποτα από αυτούς” δήλωσε η πρωθυπουργός της Δανίας αιτιολογώντας την απαίτηση να εργάζονται οι μετανάστες για να λαμβάνουν επιδόματα.
Σκληραίνει η Δανία τη στάση της προς τους μετανάστες, καθώς θα πρέπει πλέον να εργάζονται 37 ώρες την εβδομάδα για να πάρουν επιδόματα πρόνοιας.
Θα είναι μια απαίτηση για όσους έχουν λάβει επιδόματα για τρία έως τέσσερα χρόνια και που δεν έχουν φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο επάρκειας στα δανικά. Να σημειωθεί ότι η χώρα έχει από την πιο σκληρή νομοθεσία στην Ευρώπη, έχοντας θέσει ωςστόσο μηδενικές αιτήσεις ασύλου.
Η πρωθυπουργός Μέτε Φρέντρικσεν είπε ότι οι κανόνες απευθύνονταν απευθείας σε γυναίκες από “μη δυτικό υπόβαθρο” που ζούσαν με επιδόματα.
Η κυβέρνηση είπε ότι το νέο πλάνο σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τους μετανάστες να αφομοιωθούν στη δανική κοινωνία, αλλά ορισμένοι είπαν ότι οι κανόνες είναι λανθασμένοι και άδικοι.
“Θέλουμε να εισαγάγουμε μια νέα εργασιακή λογική στην οποία οι άνθρωποι έχουν καθήκον να συνεισφέρουν και να είναι χρήσιμοι, και αν δεν μπορούν να βρουν μια κανονική δουλειά, πρέπει να εργαστούν για το επίδομά τους”, δήλωσε η Φρέντρικσεν στους δημοσιογράφους.
“Για πάρα πολλά χρόνια κάναμε μια κακή εξυπηρέτηση σε πολλούς ανθρώπους μη ζητώντας τίποτα από αυτούς”, είπε.
Η κυβέρνηση λέει ότι 6 στις 10 γυναίκες από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Τουρκία δεν εργάζονται.
“Είναι βασικά ένα πρόβλημα όταν έχουμε μια τόσο ισχυρή οικονομία, στην οποία η επιχειρηματική κοινότητα απαιτεί εργασία, και έχουμε στη συνέχεια μια μεγάλη ομάδα, κυρίως γυναίκες με μη δυτικό υπόβαθρο, οι οποίες δεν συμμετέχουν στην αγορά εργασίας”, είπε.
Ο υπουργός Απασχόλησης Πέτερ Χούμελγκααρντ είπε ότι οι θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να αφορούν από το το μάζεμα αποτσίγαρων στην παραλία μέχρι την εργασία σε εταιρίες.
Οι αιτήσεις ασύλου μειώθηκαν σημαντικά υπό την Φρέντρικσεν, η οποία βρίσκεται στην εξουσία από το 2019. Μόνο 851 παραλήφθηκαν από την 1η Ιανουαρίου έως τις 31 Ιουλίου του τρέχοντος έτους ενώ το 2015 η Δανία είχε λάβει περισσότερες από 21.000 αιτήσεις για άσυλο.
Ανασκόπηση για το Lynching at Port Jervis: επίκαιρη ιστορία του φυλετικού μίσους της Νέας Υόρκης.
Στον απόηχο του πυροβολισμού στο Μπάφαλο, η αφήγηση του Φίλιπ Ντρέι για ένα τρομερό περιστατικό από το 1892 φαίνεται τρομερά οικεία.
Οι επισκέπτες στο Διεθνές Μουσείο Σκλαβιάς στο Λίβερπουλ της Αγγλίας εξετάζουν μια στολή Κου Κλουξ Κλαν της δεκαετίας του 1920 από το Πορτ Τζέρβις της Νέας Υόρκης. Φωτογραφία: Russell Contreras/AP
ΦΑτρώγοντας Ιρλανδούς μετανάστες και τους απογόνους των σκλάβων Αφρικανών που στην πραγματικότητα έχουν δημιουργηθεί μεταξύ τους από τους πλούσιους, το A Lynching στο Port Jervis του Philip Dray καλύπτει μόνο 261 σελίδες, αλλά είναι ένα εκτεταμένο βιβλίο.
Αναλυτικά η δολοφονία του Ρόμπερτ Λιούις από τον όχλο στις 2 Ιουνίου 1892, ένα περιστατικό που εκτιμήθηκε αμέσως «ως προμήνυμα ότι το λιντσάρισμα, στη συνέχεια ανεξέλεγκτα κύμα κάτω από τη Γραμμή Μέισον-Ντίξον, επρόκειτο να επεκτείνει τα άκρα του προς τα βόρεια».
«Το όνομα Πορτ Τζέρβις, η μόνη πόλη στη Νέα Υόρκη όπου έγινε λιντσαρισμό μεταξύ 1857 και 1950, έγινε συνώνυμο της μισαλλοδοξίας στο βορρά», γράφει ο Ντρέι.
Η γραφική πόλη δεν είχε θεωρηθεί ως ένα φυλάκιο για την αγριότητα του νότου, αλλά ως ένας «δορυφόρος» του Μανχάταν, όπου οξυδερκείς επιδέξιοι έπαιρναν το τρένο για να ψωνίσουν.
Εάν, όπως προτείνει ο Dray, η οργή στο Port Jervis βοήθησε να πυροδοτήσει τη σταυροφορία κατά του λιντσαρίσματος ηγετών όπως η Ida B Wells ή ο T Thomas Fortune, απέτυχε, και εξακολουθεί να αποτυγχάνει, να προκαλέσει οτιδήποτε κοντά στον «λογισμό» που αναφέρεται στον υπότιτλό του.
Με επαρκή πληρότητα, ο Dray καταλογίζει τις παράνομες εκτελέσεις μέχρι σήμερα. Χάρη στην τεχνολογία, εξηγεί, το επαίσχυντο θέαμα των Μαύρων Αμερικανών που λιντσαρίζονται με σύγχρονους όρους, συχνά από αστυνομικούς, είναι πιο διάχυτο από ποτέ. Πλάνα από κινητά τηλέφωνα και κάμερες του σώματος της αστυνομίας ή του ταμπλό μεταφέρουν ασταμάτητα τη ρατσιστική βία σε ένα κοινό μεγαλύτερο από ποτέ.
Σε αντίθεση με την εν ψυχρώ σφαγή στο Μπάφαλο, το λιντσάρισμα στο Πορτ Τζέρβις φαίνεται σχεδόν γραφικό. Σίγουρα οι τρεις πρωταγωνιστές του –ένα συγκρουσιακό ζευγάρι λευκών από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο και ένας ανοιχτόχρωμος, τρυφερός Αφροαμερικανός– έδρασαν με μια απροσεξία που μοιάζει σχεδόν παραληρηματική.
Η έξυπνη, όμορφη και μελαχρινή, η 23χρονη Λένα Μακ Μάχον λάτρευαν τους θετούς γονείς της. Αν και ζούσε στο σπίτι, το να λειτουργεί τον πάγκο με τα γλυκά στο οικογενειακό κατάστημα της έδωσε ασυνήθιστη ανεξαρτησία.
Ο Φίλιπ Φόλεϊ, ένας ξεφτιλισμένος πωλητής και «εξευτελιστής κυρίας δολοφόνος», αρχικά είχε την έγκριση ως μνηστή. Μόλις ο Φόλεϊ αποσύρθηκε από το ξενοδοχείο του επειδή δεν πλήρωσε έναν σημαντικό λογαριασμό, οι κηδεμόνες της Μις ΜακΜάχον είδαν τα πράγματα διαφορετικά.
Ο Ρόμπερτ Λιούις γνώρισε τον Φόλεϊ όταν εργαζόταν σε εκείνο το ξενοδοχείο, το Delaware House. Ο Φόλεϊ ήταν ένας προφανής αθλητισμός και γενναιόδωρος ανατρεπόμενος, ένας ήρεμος χειριστής που έπεισε τον εντυπωσιακό Μαύρο να τσιμπήσει φαγητό και ποτό από τον εργοδότη του.
Διαφήμιση
Ο Lewis απολύθηκε αλλά παρέμεινε στην κυριαρχία του Foley. Το ίδιο και η Lena McMahon. Αψηφώντας τους γονείς της, αγνοώντας την αφερεγγυότητα του Φόλεϊ, έγινε ερωμένη του και σχεδίασε να το σκάσει στη Νέα Υόρκη. Πώς, χωρίς καν αρκετά μετρητά για ένα δωμάτιο, ο Φόλεϊ την έπεισε ότι μια απόδραση θα λειτουργούσε; Η σύγχυση που προκαλείται από την αγάπη και τη λαγνεία το κάνει σχεδόν κατανοητό. Αλλά ο Lewis παρακινούμενος από τον Foley να «πάρει» τη Lena αν την ήθελε – ο Foley λέγοντας ότι θα αντιστεκόταν στην αρχή αλλά δεν είχε σημασία – πώς έγινε αυτό; Ποιος Μαύρος θα μπορούσε τότε να πιστέψει ότι δεν θα οδηγούσε σε βέβαιο θάνατο;
Με μεγάλη σχολαστικότητα, ο Ντρέι διηγείται πώς συνελήφθη ο Λιούις μετά τον βιασμό. Ανακαλύφθηκε με αλιευτικά εργαλεία σε μια «αργά κινούμενη φορτηγίδα άνθρακα». Είπε στους απαγωγείς του πώς ο λευκός φίλος του ΜακΜάον, Φόλεϊ, «τον παρότρυνε να διαπράξει την πράξη».
Έτσι, μετά τον απαγχονισμό του Lewis, στον οποίο συμμετείχαν εκατοντάδες, και αφού άλλοι μαύροι άνδρες ήρθαν να πουν πώς ο Foley τους πρόσφερε 5 $ για να επιτεθεί σεξουαλικά τον εραστή του, ο Foley συνελήφθη ως «συνεργός» του Lewis. Πολλοί λευκοί έχουν δολοφονήσει εραστές και στη συνέχεια ισχυρίστηκαν ότι «ένας μαύρος το έκανε». Αλλά πώς ήξερε ο Φόλεϊ ότι θα δραπέτευε χωρίς τιμωρία;
Ο «δικαστής» Γουίλιαμ Κρέιν, ένας σεβαστός δικηγόρος του Πορτ Τζέρβις, είναι μια ηρωική φιγούρα που αναδύεται από την τραγωδία. Προσπάθησε επανειλημμένα να ηρεμήσει τον όχλο και να απελευθερώσει τον Λιούις. Κάποια στιγμή, ελπίζοντας να κερδίσει χρόνο, άρπαξε την ιδέα ότι ο Lewis θα μπορούσε να οδηγηθεί στο θύμα του, McMahon, ώστε να τον αναγνωρίσει χωρίς αμφιβολία.
Μερικές φορές άφηναν τα «θύματα» να ανάψουν την πυρά για να καταστρέψουν τους υποτιθέμενους επιτιθέμενους και, επεκτείνοντας αυτό το εξαιρετικό έθιμο, ο Ντρέι δείχνει τη σημαντική γνώση με την οποία έχει εμπλουτίσει την ιστορία του. Ιδιαίτερα ανατριχιαστική είναι η αφήγηση του για μια γυναίκα, που ετοιμαζόταν να βάλει φωτιά στον πραγματικό της παράνομο παράνομο, που αποδοκιμάζεται με μια τελευταία έκκληση: «Πώς, αφού ήμασταν τόσο αγαπημένες, μπορείτε να το κάνετε αυτό;»
Ένα μνημείο, στον απόηχο ενός πυροβολισμού σε ένα σούπερ μάρκετ Tops στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Φωτογραφία: Brendan McDermid/Reuters
Διαφήμιση
Αν μη τι άλλο, το λιντσάρισμα του Πορτ Τζέρβις προκάλεσε ένα κλασικό έργο της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ο Stephen Crane , ο μικρότερος αδερφός του William Crane, ήταν ο συγγραφέας μιας διεισδυτικής νουβέλας, The Monster. Το μυθοποιημένο Πορτ Τζέρβις του διαστρωματώνεται κατά φυλή, εθνικότητα και κοινωνική τάξη.
Για να διευρύνουμε την κατανόησή μας για τη διαρκή ενθουσιασμό της Αμερικής με τη βία, τα όπλα και τον έλεγχο της λευκής υπεροχής, το A Lynching στο Port Jervis είναι εξαιρετικό.
Μια «φυλετική εξέγερση» του 1900 και σχεδόν λιντσάρισμα ενός Αφροαμερικανού στο Άκρον του Οχάιο, έρχεται στο μυαλό. Ο Λούις Πεκ κρατήθηκε για δήθεν επίθεση σε νεαρή κοπέλα. Όταν ανακαλύφθηκε ότι είχε αποστασιοποιηθεί στο Κλίβελαντ, οι ταραχοποιοί έκαναν δυναμισμό στην πέτρινη φυλακή και έκαψαν ένα δημοτικό κτίριο. Ο Πεκ δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 20 λεπτά. Το 1913, βρέθηκε ότι φυλακίστηκε παράνομα και αφέθηκε ελεύθερος.
Η άνοδος της Κου Κλουξ Κλαν στο βορρά κατά την περίοδο της άνθησης της δεκαετίας του 1920 είναι επίσης διδακτική σήμερα. Το ίδιο συμβαίνει και με την επακόλουθη άνοδο της Εταιρείας John Birch και τον πολλαπλασιασμό των ταραχών εξεγέρσεων κατά την εποχή των πολιτικών δικαιωμάτων.
Κάνω λάθος που βρίσκω την αφήγηση του Dray για τέτοιες εξελίξεις μη ικανοποιητική, λόγω της έλλειψης απαντήσεων; Ίσως δεν υπάρχει απάντηση στο φυλετικό μίσος, εκτός από αυτή που ορίζει ο A Lynching στο Port Jervis. Ερευνήστε, προβληματιστείτε και επιλύστε.
A Lynching at Port Jervis: Race and Reckoning in the Gilded Age κυκλοφορεί στις ΗΠΑ από τις Farrar, Straus & Giroux
Προηγουμένως, η Μόσχα είχε διακόψει τις προμήθειες φυσικού αερίου στη Βουλγαρία και την Πολωνία αφού αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τους νέους όρους που έθεσε η Ρωσία.
Αυτό το Σάββατο, η κυβέρνηση της Φινλανδίας επιβεβαίωσε τη διακοπή της προμήθειας φυσικού αερίου από τη Ρωσία, αφού η σκανδιναβική χώρα αρνήθηκε να πληρώσει σε ρούβλια για το καύσιμο, δυνάμει των «κυρώσεων» που επιβλήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ) και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους ως αντίποινα. για την ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην ανατολική Ουκρανία.
Προηγουμένως, η Μόσχα είχε διακόψει τις προμήθειες φυσικού αερίου στη Βουλγαρία και την Πολωνία αφού αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τους νέους όρους που έθεσε η Ρωσία.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters , το ρωσικό κράτος Gazprom διέκοψε τις εξαγωγές φυσικού αερίου στη γειτονική Φινλανδία, μια χώρα που, μαζί με τη Σουηδία, πρόσφατα υπέβαλε αίτηση για ένταξη στον Οργανισμό Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ) εν μέσω πολέμου.
Από την πλευρά τους, η φινλανδική κρατική εταιρεία χονδρικής πώλησης φυσικού αερίου Gasum, η φινλανδική κυβέρνηση και μεμονωμένες εταιρείες κατανάλωσης φυσικού αερίου στη Φινλανδία δήλωσαν έτοιμοι για διακοπή της ροής ρωσικών καυσίμων και ότι η χώρα «θα τα καταφέρει» χωρίς αυτούς.
Κυρώσεις και όπλα για την Ουκρανία
Μέχρι αυτή την Παρασκευή , η Gazprom δεν είχε λάβει καμία πληρωμή σε ρούβλια από την Gasum για την προμήθεια φυσικού αερίου τον Απρίλιο, η οποία, σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα, πρέπει να καταβληθεί σε ρούβλια, για την οποία ενημερώθηκαν έγκαιρα οι αντισυμβαλλόμενοι.
Πέρυσι, η ρωσική εταιρεία παρέδωσε 1,49 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στη Φινλανδία, που ισοδυναμεί με τα δύο τρίτα της συνολικής κατανάλωσης φυσικού αερίου στη σκανδιναβική χώρα.
Εκτός από την προσπάθεια απομόνωσης της Ρωσίας μέσω «κυρώσεων», τα δυτικά έθνη έχουν αυξήσει τις προμήθειες όπλων στην Ουκρανία και αυτό το Σάββατο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν υπέγραψε νομοσχέδιο για την παροχή σχεδόν 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε στρατιωτική, οικονομική και ανθρωπιστική «βοήθεια» στην Χώρα.
