https://rumble.com/vw8yez-54165563.html
|
Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία |
Αρχαιότατη και πολύ σημαντική πόλη
της Κάτω Μεσοποταμίας, πρωτεύουσα
της Βαβυλωνίας.
Ήταν χτισμένη νότια
της σημερινής
Βαγδάτης, στις όχθες
του ποταμού Ευφράτη.
Η πόλη αναφέρεται σε πολλά
ασσυρο-βαβυλωνιακά κείμενα ως
"Μπαμπ-ίλι" ή "Μπαμ-ιλανί", που
σημαίνει πόλη του θεού
ή των θεών, σε σουμερικά κείμενα
ως "Καντιγκίρ - ρα" με την ίδια
σημασία και "Βαβυλώνα"
ή "Βαβέλ" στην Αγία Γραφή.
Σχετικά με την ίδρυση της πόλης
υπάρχουν διάφοροι μύθοι
και παραδόσεις που διασώθηκαν
μέχρι σήμερα από τους
αρχαίους συγγραφείς.
Στη Γένεση αναφέρεται ότι
η Βαβυλώνα χτίστηκε
από το Νεμρώδ,
γιου του Χους,
εγγονού του Χαμ
και δισέγγονου του Νώε
(Γένεση 10,8-10),
ο οποίος ήταν
βασιλιάς της Βαβυλώνας.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή
του ίδιου κειμένου, η πόλη
άρχισε να χτίζεται πριν
από την ανέγερση του
πύργου της Βαβέλ.
Η αρχαία ελληνική παράδοση
αποδίδει το χτίσιμο της
Βαβυλώνας στη μυθική
βασίλισσα Σμίραμη
που έχει πολλά κοινά
στοιχεία με τη θεά Ιστάρ.
Η περσική παράδοση
αναφέρει ότι η Βαβυλώνα
χτίστηκε από την Σεμίραμις,
η οποία υπήρξε σύζυγος
του φύλαρχου των
Ασσυρίων Νίνου
και η οποία τον
διαδέχτηκε.
Αλλά και πολλοί άλλοι
αναφέρονται ως ιδρυτές
της πόλης Βαβυλώνας,
όπως ο Ξίσουθρος,
που είχε διασωθεί
από τον κατακλυσμό
μέσα στην
Κιβωτό του Νώε,
ο Βήλος,
βασιλιάς της Βαβυλώνας,
ο Χαλδαίος, ο Βαβυλών κ.ά.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ
Α) Η ΑΡΧΑΙΑ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Η ιστορία της αρχίζει πριν από το 5.000 π.Χ.,
όπως αποδεικνύεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Οι πληροφορίες που υπάρχουν για την ιστορία
των Βαβυλωνίων φτάνουν στην 3η π.Χ. χιλιετηρίδα.
Από την εποχή αυτή οι Βαβυλώνιοι λόγιοι
άρχισαν να γράφουν την ιστορία της
χώρας τους, αρχίζοντας από τον κατακλυσμό
ή από τη δημιουργία του κόσμου.
Στα 432 χρόνια που πέρασαν από τη
δημιουργία του κόσμου μέχρι
τον κατακλυσμό, βασίλεψαν
10 πανάρχαιοι βασιλιάδες.
Μετά τον κατακλυσμό,
όπως αναφέρουν διάφορα
αρχαιότατα κείμενα.
Διάφοροι ήρωες βασίλεψαν
για χρόνια, όπως
ο Ετάνα 635 χρόνια,
ο Ταμούζ 100 χρόνια,
ο Γκιλγκαμές 126 χρόνια.
Από τη δυναστεία της Ουρ (3900 π. Χ.)
και το κράτος των Σουμέριων,
αρχίζει η πραγματική ιστορία
των Βαβυλωνίων.
Πρώτος ιστορικός βασιλιάς
του Σουμεριακού κράτους ήταν
ο Μεσλίμ
(2η βασιλεία του Κις, 3250 π.Χ.).
Στη συνέχεια βασίλεψε ο
Λουγγάλ Δαλού,
που το άγαλμά του σώθηκε
μέχρι σήμερα.
Το 3100 π.Χ. ο βασιλιάς Εαναδός
από το Λαγκάς ένωσε τη Σουμερία
και την Ακάδ σ' ένα κράτος.
Τον Εαναδό διαδέχτηκε
ο Λουγγάλ Ζαγγιζί από το
Ουρούκ (2872 - 2848 π.Χ.),
που είναι πρώτος
στον κόσμο ιδρυτής
κοσμοκρατορίας.
Τον κοσμοκράτορα
βασιλιά διαδέχτηκε,
επικρατώντας
πραξικοπηματικά,
ο Σαργών Α'
και αυτόν
ο Μανιστουζού
και ο Ναράμ Σιν.
Στο χρονικό αυτό
διάστημα διείσδυσε
κι επικράτησε τελικά
και η σημιτική φυλή.
Ο Σαργών διακρίθηκε
πολύ για την επέκταση
του κράτους και για τις
επιτυχίες που σημείωσε.
Αλλά το 2470 π.Χ.,
ένας λαός οι Γούτοι,
υπέταξαν
τους Σουμέριους.
Τους Γούτους έδιωξε
ο ηγεμόνας
της Ορχόης (2280 π.Χ.),
Ούτο Κεγάλ.
Ηγεμόνας της τρίτης
δυναστείας της Ουρ
ήταν ο
Ουρ - Ναμού (2279 π.Χ.)
που εξυπηρέτησε
σημαντικά
το κράτος του.
Η δυναστεία αυτή
καταλύθηκε το 2170 π.Χ.
από τους Αμοραίους
και τους Ελαμίτες,
που νίκησαν
τους Σουμέριους.
Το Βαβυλωνιακό κράτος
δημιουργήθηκε
στα μέσα της
3ης χιλιετίας.
Οι Βαβυλώνιοι υπέταξαν
τους Σουμέριους που ήταν
κυρίαρχοι αυτής της
περιοχής πριν
από αυτούς.
Οι Βαβυλώνιοι υιοθέτησαν
τα στοιχεία του
Σουμεριακού πολιτισμού
αλλά πρόσθεσαν
και δικά τους
δημιουργώντας
μια νέα
πολιτιστική μορφή.
Οι παράγοντες που
έπαιξαν ρόλο
στην ανάπτυξη
της περιοχής,
ήταν το υψηλό
επίπεδο πολιτισμού
που είχαν αναπτύξει
οι κάτοικοι της
και τα εύφορα εδάφη
λόγω της παρουσίας
των δύο ποταμών
του Τίγρη και Ευφράτη.
Έτσι η Βαβυλωνία
εξελίχθηκε σε ένα
πολύ πλούσιο
και ισχυρό κράτος
με κέντρο την πόλη
της Βαβυλώνας.
Η πρώτη βαβυλωνιακή
δυναστεία εμφανίστηκε
το 2225 π.Χ.
και ήταν η Αμοριτική.
Ιδρυτής της και πρώτος
ηγεμόνας της Βαβυλώνας
ήταν ο Σουμού Αμπού.
Αυτός πρώτος έχτισε
τα τείχη της πόλης.
Όλοι οι διάδοχοί του,
από τον Σουμουλαϊλού
κι έπειτα, τελειοποίησαν
τα οχυρωματικά
του έργα κάνοντας
την Βαβυλώνα μια
οχυρωμένη πόλη
ικανή να αντιστέκεται
στις εχθρικές
επιδρομές.
Στα χρόνια της
1ης βαβυλωνιακής
δυναστείας, ύστερα
από ανταγωνισμό
με τις πόλεις
Ισίν και Λάρσα,
οι Βαβυλώνιοι
επικράτησαν
και η Βαβυλώνα
άρχισε τη
λαμπρή της ιστορία
που έληξε τον 6ο π.Χ.
αιώνα με την
κατάληψή της
από τους Πέρσες
(539 π.Χ.).
Μεγάλης σημασίας
ήταν η βασιλεία
του Χαμουραμπί
(2123 - 2081 π.Χ.),
που ανήκε
κι αυτός
στην Αμοριτική
δυναστεία.
Ο Χαμουραμπί έδιωξε
τους Ελαμίτες και
ένωσε τις πόλεις.
Ο Χαμουραμπί ήταν
ένας πολύ χαρισματικός
ηγέτης που οδήγησε
την Βαβυλωνία
στην ύψιστη ακμή της,
γι' αυτό και η
βασιλεία του ήταν
ο χρυσός αιώνας
των Βαβυλωνίων.
Επρόκειτο για ικανότατο
βασιλιά, προικισμένο
μ' εξαιρετικά προσόντα.
Υπήρξε ο αναμορφωτής
της Βαβυλώνας.
Στην περίοδο της
βασιλείας του
η Βαβυλώνα
απόχτησε πολύ
μεγάλη πολιτική
και στρατιωτική
δύναμη.
Ο Χαμουραμπί ήταν
επίσης μεγάλος
κατακτητής καθώς
επέκτεινε το
κράτος του προς
πάσα κατεύθυνση
φτάνοντάς το
στον βορρά ως
την Ασσούρ
και τη Νινευί,
χωρίς ωστόσο
να καταφέρει
να συντρίψει το
νεοεμφανιζόμενο
Ασσυριακό κράτος.
Ήταν σπουδαίος νομοθέτης.
Κωδικοποίησε το
διοικητικό του σύστημα
που χαρακτηρίζεται
θαυμάσιο και θεωρείται
σαν ο αρχαιότερος
κώδικας.
Η νομοθεσία του που
σώζεται μέχρι σήμερα,
είναι γνωστή ως κώδικας
του Χαμουραμπί.
Η επίδραση των Σουμερίων
στους Βαβυλώνιους
ήταν ευεργετική.
Αυτοί όμως χάθηκαν
οριστικά μετά το Χαμουραμπί.
Το έργο του Χαμουραμπί
συνέχισε ο γιος του
Σαμσού - Ιλουνά (2081 π.Χ.).
Παρά τις μεγάλες
ικανότητες του
δεν μπόρεσε
να αντιμετωπίσει τις
επιδρομές των
γειτονικών λαών.
Στα χρόνια της
βασιλείας του
άρχισαν
τις επιδρομές τους,
οι Κοσαίοι,
λαός που ζούσε
στ' ανατολικά σύνορα
της χώρας στην
ορεινή περιοχή.
Οι Κοσαίοι
αναστάτωσαν
τη ζωή των
Βαβυλωνίων
και σταμάτησαν
την πρόοδό τους.
Έτσι η Βαβυλώνα
αποδυναμώθηκε
στρατιωτικά και
υπήρξε στασιμότητα
στα γράμματα
και τις επιστήμες.
Ένας ακόμα εχθρός
οι Χετταίοι που
εμφανίστηκαν
το 1578 π.Χ
φτάνοντας από
το βορρά
κατάλυσαν
τη δυναστεία
του Χαμουραμπί
κι έγιναν
οι ιδρυτές της
2ης
βαβυλωνιακής
δυναστείας.
Η δυναστεία αυτή
καταλύθηκε από τους
Κοσαίους που ο
αρχηγός τους ο
Γανδάς ίδρυσε
την 3η
βαβυλωνιακή
δυναστεία.
Ακολούθησε περίοδος
συνεχών πολέμων
και αναταραχών.
Οι Ελαμίτες που εισέβαλαν
από την ανατολή
ερήμωσαν τη χώρα κι
έδιωξαν τους Κοσαίους.
Τότε, όμως, εμφανίστηκε
και ένας νέος εχθρός
οι Ασσύριοι.
Ο βασιλιάς τους
Τσουκουλτί Νινουρτά Α'
νίκησε το Βαβυλώνιο
Καστιλιάν (1256 π.Χ.)
και τέλος
η Βαβυλώνα
υποτάχτηκε πλήρως
στην Ασσυριακή
αυτοκρατορία
από τον βασιλιά
Σενναχερίμ.
Β) Η ΝΕΑ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Κατά την Ασσυριακή επικράτεια
στην Βαβυλώνα πολλές
φορές οι Βαβυλώνιοι
προσπάθησαν να
αποτινάξουν τον
Ασσυριακό ζυγό.
Καμία όμως τους
προσπάθεια δεν
στέφθηκε από επιτυχία.
Στο διάστημα που
βασίλεψαν η
5η κι 6η
βαβυλωνιακές
δυναστείες
επικρατούσε
χάος
Οι Άραβες νομάδες
λεηλατούσαν τη χώρα
και λίγο αργότερα,
κατά την
8η βαβυλωνιακή
δυναστεία,
κατέλαβαν και τη
διώρυγα
Βαβυλώνας - Βορσίππων,
γεγονός που έγινε
αιτία νέων πολέμων,
στους οποίους όμως
οι Ελαμίτες ήταν
σύμμαχοι
με τους Βαβυλωνίους.
Η ανάμειξη των Ασσυρίων
στα βαβυλωνιακά πράγματα
συνεχίστηκε μέχρι τα χρόνια
του βασιλιά Σαμψί - Αβάδ Ε΄,
οπότε οι Βαβυλώνιοι
κατάρρευσαν οριστικά
και στα μέσα του 8ου π Χ.
αιώνα οι Ασσύριοι
βασιλιάδες Τιγλάτ - Πιλεσέρ
και Σαλμανασάρ Ε',
ένωσαν το κράτος τους
με το βαβυλωνιακό.
Οι φιλονικίες, όμως
ανάμεσα στα μέλη της
βασιλικής οικογένειας
έδωσαν την ευκαιρία
στον Ασουρμπανιμπάλ
να επέμβει, να
καταλάβει την εξουσία.
Κατά τα χρόνια της παρακμής
του Ασσυριακού κράτους,
μετά το θάνατο του
Ασσουρμπανιμπάλ,
οι δυναστεία
των Χαλδαίων
με αρχηγό τον
Ναβοπολάσσαρ
κατάφερε να
αποτινάξει μια
για πάντα τον
Ασσυριακό ζυγό.
Μετά την απελευθέρωση
ο Ναβοπολάσσαρ
(625 - 605 π.Χ)
στέφθηκε βασιλιάς
της Βαβυλώνας
ιδρύοντας ένα νέο
Βαβυλωνιακό κράτος.
Γρήγορα το κράτος
αυτό άκμασε και
εδραίωσε την
κυριαρχία του
στην γύρω περιοχή.
Ο Ναβοπολάσσαρ
καθώς ήταν χαρισματικός
ηγέτης εκμεταλλεύτηκε
στο έπακρο την πλήρη
παρακμή του
Ασσυριακού κράτους
και έδωσε το
τελικό χτύπημα
στους Ασσυρίους
αλώνοντας μαζί με
τους Μήδους
την πρωτεύουσα
του Νινευή.
Μετά ακολούθησε
σκληρός αγώνας
με τους Αιγυπτίους
για το ποιος θα
επικρατήσει στην
περιοχή όπου
άλλοτε ανήκε
στην ένδοξη
Ασσυριακή αυτοκρατορία.
Τον 7ο π.Χ. αιώνα στη
Βαβυλώνα βασίλεψε,
ο γιος του
Ναβοπολάσσαρ,
ο περίφημος
Ναβουχοδονόσορ,
που ανήκε στην
χαλδαϊκή δυναστεία.
Επί βασιλείας
Ναβουχοδονόσορ
η Βαβυλώνα φτάνει
στην μέγιστη ακμή της.
Ο Ναβουχοδονόσορ
συνέτριψε τον
φαραώ Νεχώ
και είχε την ευκαιρία
να κατακτήσει την
Αίγυπτο αλλά
αναγκάστηκε να
γυρίσει πίσω λόγο
του θανάτου του
πατέρα του.
Κατόπιν κατέλυσε τα κράτη
της Φοινίκης και της Συρίας.
Μετά κατέλαβε το βασίλειο
του Ιούδα και την
πρωτεύουσα του
την Ιερουσαλήμ
την κατέστρεψε
ολοσχερώς,
δημιουργώντας
έτσι μια τεράστια
και πανίσχυρη
αυτοκρατορία.
Αν και αγράμματος,
αναδείχτηκε δυνατός
κι ικανός μονάρχης,
ο πιο μεγάλος
βαβυλώνιος
πολιτικός
και πολεμιστής
μετά το
Χαμουραμπί.
Στα χρόνια της
βασιλείας του,
η Βαβυλώνα
έγινε η ωραιότερη
και πλουσιότερη
πόλη της Ανατολής.
Γ) Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ
ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Μετά τον θάνατο του
Ναβουχοδονόσορα
ο γιος του όμως,
ο Αβέλ Μαρντούκ
(562 - 560 π.Χ.)
ήταν ανάξιος
για να τον
διαδεχθεί.
Οι ιερείς τον
εκθρόνισαν
και έβαλαν στη
θέση του το
Ναβωνίδ
(555 - 538 π.Χ.).
Εκείνη την εποχή
ο βασιλιάς των
Περσών Κύρος
εισέβαλε στην
Μεσοποταμία με
πολυάριθμο στρατό.
Ο Ναβωνίδ έσπευσε
να τον αντιμετωπίσει.
Στην σφοδρή
μάχη που δόθηκε
στην Ώπη ο
Βαβυλωνιακός
στρατός
συντρίφθηκε
και έτσι ο Κύρος
προχώρησε
ανεμπόδιστος
και κατέλαβε
χωρίς αντίσταση
την Βαβυλώνα.
Έτσι οι Βαβυλώνιοι
έχασαν οριστικά
την ανεξαρτησία τους
και υποτάχτηκαν
στον Κύρο τον Μέγα,
βασιλιά των Περσών,
το 539 π.Χ..
Ύστερα όμως από
μια απόπειρα για
επανάσταση
ο Ξέρξης ο Α'
κατεδάφισε τα
τείχη της Βαβυλώνας
και τη λεηλάτησε.
Από τότε η Βαβυλώνα
ήταν μια επαρχία της
Περσικής Αυτοκρατορίας
και ξέπεσε οριστικά.
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Το 331 μ.Χ. ο
Μέγας Αλέξανδρος
έκανε τη Βαβυλώνα
πρωτεύουσα του
απέραντου
κράτους του
στην Ανατολή.
Ανοικοδόμησε το ναό
του Μαρδούκ
και έχτισε
ωραίο θέατρο.
Μετά το θάνατο
του Μεγάλου Αλεξάνδρου
άρχισε η παρακμή της
Βαβυλώνας που
συμπληρώθηκε στα
χρόνια του
Αντίγονου και
των Σελευκιδών,
με τη μετάθεση της
πρωτεύουσας
στη Σελεύκεια.
Το 126 π.Χ.
η πόλη καταστράφηκε
από τον Πάρθο
σατράπη Ευήμερο.
Κατόπιν η πόλη
περιήλθε στους
Βυζαντινούς
και τέλος στους
Σελτζούκους Τούρκους.
Το 12ο μ.Χ. αιώνα η
Βαβυλώνα αποτελούνταν
μόνο από μερικές
φτωχικές καλύβες.
Μετά τον
Α' Παγκόσμιο Πόλεμο
οι Άγγλοι την
συμπερίλαβαν
στο βασίλειο του Ιράκ.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
 |
Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας |
Η Βαβυλώνα ήταν χτισμένη στις δύο όχθες
του Ευφράτη που τη χώριζε σε δύο μέρη,
στο ανατολικό που ήταν η κυρίως πόλη
και στο δυτικό που ήταν η "Νέα Πόλη".
Το ποτάμι γεφυρωνόταν από γέφυρα
κατασκευασμένη από ψημένες πλίνθους,
στρωμένη με άσφαλτο στο πάνω
μέρος της και στηριγμένη
σε πέτρινες βάσεις από κάτω.
Στο δυτικό της μέρος
η γέφυρα ήταν κινητή,
δηλαδή μπορούσε
ένα κομμάτι της
ν' αφαιρεθεί για να
περάσουν από κάτω πλοία.
Η πόλη περιβαλλόταν από
τείχη διπλά, ύψους 50 μ.
και συνολικού μήκους
8.195 μ.
Ανάμεσά τους ήταν
κατασκευασμένος δρόμος
για να μπορούν να κινούνται
ελεύθερα οι πολεμιστές.
Τα τείχη διακόπτονταν
από επιβλητικούς πύργους.
Η κύρια Πύλη της πόλης
καλυπτόταν από
σμαλτωμένα γαλάζια
τούβλα με αναπαραστάσεις
δράκων,
ταύρων
και λεόντων.
Οι πύλες των τειχών
ξεπερνούσαν τις 100.
Τα ανάκτορα ήταν χτισμένα
στο ανατολικό κομμάτι
της πόλης.
Οι Βαβυλώνιοι βασιλείς
έφτιαχναν επιβλητικά
και λαμπρά παλάτια
και ανάκτορα
με ομορφότερο
αυτό του
Ναβουχοδονόσορα,
το οποίο ήταν ένα
από τα επτά θαύματα
του αρχαίου κόσμου.
Στο ανακτορικό συγκρότημα
συμπεριλαμβάνονταν
και οι περίφημοι
"Κρεμαστοί Κήποι",
ένα από τα εφτά
θαύματα της
αρχαιότητας
που
κατασκευάστηκαν
στα χρόνια του
Ναβουχοδονόσορα.
Ήταν κάτι ανάλογο
με τα σημερινά
μπαλκόνια.
Αποτελούνταν από
14 μακρόστενα
διαμερίσματα,
χτισμένα κατά
μήκος ενός
διαδρόμου.
Στη σκεπή τους, ειδικά
διαρρυθμισμένη για να
μη φεύγει το νερό
προς τα κάτω,
είχαν κατασκευαστεί
οι κήποι.
Το σχήμα τους ήταν
τραπεζοειδές, με
διαστάσεις μέχρι 30 μ.
πλάτος και μέχρι
40 μ. μήκος.
Η Βαβυλώνα ήταν γνωστή
και για το πλήθος των
ναών της.
Συνολικά η πόλη είχε 33
ναούς με το ίδιο
βασικό σχέδιο,
δηλαδή ορθογώνιο σχήμα,
μια κεντρική αυλή
εσωτερικά, γύρω
από την οποία
ήταν χτισμένα
τα διάφορα
διαμερίσματα
και παχείς τοίχους
χωρίς παράθυρα.
Στο δυτικό της τμήμα
υψωνόταν ο
μεγαλοπρεπής
ναός του Βήλου,
που αποτελούνταν
από εφτά επάλληλους
πύργους.
Μέσα στο ναό
φυλαγόταν το
ολόχρυσο άγαλμα
του βαβυλωνιακού
θεού Μπελ - Μαρντούκ,
δηλαδή του Βήλου.
Στην κορυφή του κτιρίου
υπήρχε
αστεροσκοπείο
απ' όπου
οι Χαλδαίοι
αστρονόμοι
έκαναν τις
παρατηρήσεις τους.
Στο ναό αυτό αναφέρεται
και η σχετική με τον
Πύργο της Βαβέλ
παράδοση.
Άλλος περίφημος ναός
της πόλης ήταν
ο Εσάγιλα,
αφιερωμένος
στο θεό Μαρντούκ.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο
ένα τμήμα του ναού,
ο σηκός, ήταν
ολόκληρο επιχρυσωμένο.
Ο ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Οι Βαβυλώνιοι έχουν να παρουσιάσουν
έναν πλούσιο και ονομαστό πολιτισμό.
Ξεπέρασαν όλους τους ανατολικούς
λαούς στις επιστήμες και στις τέχνες.
Κύριες επιστήμες θεωρούνταν η
μαγεία και η τέχνη του εξορκισμού.
Παράλληλα όμως ανάπτυξαν
και άλλες επιστήμες.
Στα Μαθηματικά έκαναν
σημαντικότατες
προόδους.
Χρησιμοποιούσαν το
"εξηκονταδικό σύστημα"
στη μέτρηση.
Κυρίως, όμως, οι
Βαβυλώνιοι διάπρεψαν
στην Αστρονομία.
Αυτοί έχτισαν τα πρώτα
αστεροσκοπεία, γνωστά
ως ζιγκουράτ.
Βρήκαν τις εκλείψεις
του Ήλιου
και της Σελήνης.
Ανακάλυψαν το ηλιακό ρολόι
και την κλεψύδρα.
Χώρισαν το χρόνο σε
12 σεληνιακούς μήνες.
Οι 6 είχαν 30 μέρες
και οι υπόλοιποι 29.
Κάθε μήνας χωριζόταν
σε 6 βδομάδες
με 5 μέρες
η καθεμιά.
Κάθε τόσο, για να
συμβαδίζει αρμονικά
ο χρόνος με τις εποχές,
συμπλήρωναν και
ένα 13ο μήνα.
Αλλά και στις
άλλες επιστήμες,
Γεωγραφία,
Ιατρική,
Ζωολογία
και Χημεία
οι Βαβυλώνιοι
έκαναν προόδους.
Όλες όμως οι
επιστημονικές έρευνες
ήταν στενά συνδεμένες
με μαγείες και προλήψεις.
|
Ζινγκουράτ |
Η Τέχνη και η βιοτεχνία, που συνδέονταν
συχνά, είχαν αναπτυχθεί πολύ.
Τα περισσότερα έργα τέχνης τους
ήταν στολισμένα με παραστάσεις ζώων
με κυριότερη μορφή αυτή του
λιονταριού σύμβολο της
Βαβυλωνιακής δύναμης.
Στο στόλισμα των υφασμάτων,
των χαλιών και των επίπλων
οι Βαβυλώνιοι,
αν και ακολουθούσαν
σουμερικά πρότυπα,
έφτασαν σε δημιουργίες
θαυμαστές.
Επίσης είχαν
αναπτυγμένη
τεχνολογία.
Αναχώματα και διώρυγες
που σώζονται μέχρι σήμερα
και ένα αξιόλογο αρδευτικό
σύστημα βοηθούσαν
στην καλλιέργεια
της γης.
Στις καλλιέργειες
χρησιμοποιούσαν
το αλέτρι.
Τα εργαλεία τους ήταν
πέτρινα μέχρι το 1000 π. Χ.,
οπότε κατασκευάστηκαν
τα πρώτα ορειχάλκινα
και σιδερένια.
Κύριο μεταφορικό μέσο
ήταν το κάρο που έσερναν
αρχικά τα γαϊδούρια
κι έπειτα, από το
2100 π.Χ., τα άλογα,
ενώ οδικές αρτηρίες
διέσχιζαν όλη τη χώρα.
Το νομισματικό σύστημα
ήταν εξελιγμένο.
Στις συναλλαγές τους
χρησιμοποιούσαν ράβδους
από χρυσό ή άργυρο.
Η υφαντική και η
αγγειοπλαστική ήταν
αναπτυγμένες.
Ακόμα, η λογοτεχνία τους,
που χαρακτηρίζεται
για την πνευματικότητα
και την
ευαισθησία της,
υπήρξε αξιόλογη.
Αντιπροσωπευτικό
είδος είναι η
Εποποιία του
Γκιλγκαμές.
Δυστυχώς δε διασώθηκε
μεγάλο μέρος της
βαβυλωνιακής φιλολογίας
γιατί η τέχνη της γραφής
ήταν ακόμα πολύ
πρόσφατη.
Οι Βαβυλώνιοι έγραφαν
πάνω σε πήλινους πίνακες,
χυτούς, που έψηναν
μετά το γράψιμό τους.
Οι περισσότερες επιγραφές
καταστράφηκαν,
εκτός από τη βιβλιοθήκη
της Βορσίππης,
όπου βρέθηκαν
30.000 επιγραφές.
Το πολίτευμα των
Βαβυλώνιων
ήταν απολυταρχικό.
Ο βασιλιάς όριζε διάδοχό
του έναν από τους γιους του
και οι διαμάχες
ανάμεσα στα μέλη της
βασιλικής οικογένειας
ήταν πολύ συνηθισμένες.
Η διοίκηση αποτελούνταν
από άρχοντες
που διόριζε ο βασιλιάς.
Τους άρχοντες βοηθούσαν
στο διοικητικό τους έργο
πρόκριτοι που
προέρχονταν από
τις επαρχιακές
ή κοινοτικές
συνελεύσεις,
ώστε να υπάρχει
κάποια αυτονομία
στα διάφορα
διαμερίσματα
της χώρας.
Στα χέρια του βασιλιά
συγκεντρώνονταν
η πολιτική και η
θρησκευτική εξουσία.
Οι νόμοι ήταν αυστηροί
και το κράτος καθόριζε
τα πάντα, τις τιμές,
τους μισθούς, ακόμα
και τα φιλοδωρήματα.
Αντίθετα,
τα ήθη
τους ήταν
περισσότερο
χαλαρά.
Ευνοούσαν τον ελεύθερο
ερώτα και το γάμο
"υπό δοκιμή"
που μπορούσε πολύ
εύκολα να διαλυθεί
με πρωτοβουλία
του ενός από τους
δύο συζύγους.
Η κοινωνική θέση
της γυναίκας ήταν
ανώτερη από αυτή
που είχαν οι Αιγύπτιες,
οι Ελληνίδες
ή οι Ρωμαίες.
Η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η θρησκεία τους ήταν πολυθεϊστική.
Κορυφαίος θεός ήταν ο Ανού,
αντίστοιχος με το Δία
των αρχαίων Ελλήνων.
Μεγάλη θεότητα επίσης
ήταν ο Μαρντούκ.
Θεός της γης ήταν ο Ενλίλ.
του νερού ο Έα,
του Ήλιου ο Σαμάς,
των καταιγίδων ο Αδάδ,
της βλάστησης
και της κτηνοτροφίας
ο Ταμούζ.
Από τις θεές σπουδαιότερες
ήταν η Ιστάρ, που
αντιστοιχεί με τη
θεά της Αιγύπτου Ίσιδα
και ήταν το πρότυπο
για την Ελληνική θεά Αφροδίτη.
Η ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ
Οι κάτοικοι της αρχαίας Βαβυλώνας.
Ανήκαν στη δολιχοκέφαλη φυλή,
σ' ένα ρωμαλέο φυλετικό κλάδο
που καταγόταν από τις πεδιάδες
της κεντρικής Ασίας που
ήταν οι Σουμέριοι.
Έτσι οι Βαβυλώνιοι ήταν
μείγμα από στοιχεία σημιτικά,
που κατοικούσαν βόρεια
της Σουμερίας στην Ακάδ,
και σουμεριακά, που είχαν
εγκατασταθεί στην
περιοχή της νότιας
Μεσοποταμίας προς
τον Περσικό Κόλπο,
δηλαδή στη Σουμερία.
Οι Βαβυλώνιοι είχαν
μαύρα μαλλιά
και μελαψό δέρμα.
Μιλούσαν μια από τις
σημιτικές γλώσσες
και η γραφή τους
ήταν η σφηνοειδής,
όπως και των Σουμερίων.
Η ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Η χώρα της Βαβυλώνας στην αρχή
ονομαζόταν Σεναάρ
(Γένεση 10,10. 11,12. Ησαΐας 11,11),
καθώς επίσης και
"γη των Χαλδαίων"
(Ιερεμίας 24,5. Ιεζεκιήλ 12,13).
Γνωστά ονόματα της
Βαβυλώνας ήταν και τα
Βαβέλ,
Βαβυλών
και Χαλδαία.
Για πρώτη φορά
η Βαβυλώνα αναφέρεται
στην Αγία Γραφή,
ως η πρωτεύουσα
του κράτους του Νεβρώδ
(Γένεση 10,10),
γιο του Χους
και εγγονό του Χαμ.
Το κράτος του
περιελάμβανε
ακόμη τις πόλεις
Ορέχ,
Αρχάδ
και Χαλάννη.
Η Βαβυλώνα έφτασε σε μεγάλη
ακμή κυρίως στα χρόνια της
βασιλείας του Χαμουραμπί
(1792 - 1750 π.Χ.), στην
εποχή του οποίου
τα όριά της απλώνονταν
από το Περσικό κόλπο
μέχρι τα μέσα του Ευφράτη
και του Άνω Τίγρη.
Μετά το θάνατο του Χαμουραμπί
η αυτοκρατορία άρχισε να χάνει
την αίγλη της.
Από τον 10 π.Χ. αιώνα
η Βαβυλώνα υπήρξε
υποτελής στην Ασσυρία,
η οποία επί βασιλείας
Θελγάρ-φελασάρ
(Τιγλάθ-Πιλέσερ)
ή Φουλ
(Β' Βασιλειών 15,19.
Α' Παραλειπομένων 5,26)
την κατέκτησε ολοσχερώς.
Το 612 π.Χ. οι Βαβυλώνιοι
κατακτούν τη Νινευή
και υποδουλώνουν την Ασσυρία.
Από το 612 - 539 π.Χ.
η νέο-Βαβυλωνιακή
ή Χαλδαϊκή δυναστεία
κυριαρχεί στη
δυτική Ασία.
Την εποχή αυτή η
αυτοκρατορία βρίσκει
την παλαιά της
δύναμη και αίγλη
με βασιλείς τους
Ναβουχοδονόσορ
(604 - 562 π.Χ.),
Αμείλ-Μαρδούκ
(561 - 560 π.Χ.)
ή Ευείλ-Μερωδάχ
σύμφωνα με τη Βίβλο,
Νεργάλ-σαρ-ουσάρ
(559 - 556 π.Χ.)
ή Νεργάλσαρεσέρ
σύμφωνα
με τη Βίβλο.
Επί εποχής Ναβουχοδονόσορ,
το 597 π.Χ. οι Βαβυλώνιοι
επιτίθενται εναντίον του
βασιλείου του Ιούδα και
ένα χρόνο αργότερα οι
Ιουδαίοι μεταφέρονται
αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα.
Ο Ναβουχοδονόσορ
κατέστρεψε και έκαψε την
Ιερουσαλήμ
(Δ' Βασιλειών 25,9-10)
και έκαψε το Ναό
(Δ' Βασιλειών 25,13-17,
Β' Παραλειπομένων 36,18-19).
Μετά το θάνατο του
Ναβουχοδονόσορ η
αυτοκρατορία παρακμάζει
και το 539 π.Χ.,
επί βασιλείας Κύρου,
πέφτει στα χέρια των
Περσών και φονεύεται
ο βασιλιάς της
Βαλτάσαρ
(Δανιήλ 5,30).
Για την καταστροφή της,
λόγω της απιστίας ο
Θεός είχε προειδοποιήσει
(Δανιήλ 5,18-27),
ότι θα έπεφτε στα χέρια
των Μήδων
και των Περσών.
Ο Δαρείος διαίρεσε
την Βαβυλώνα,
μαζί με τη Μηδία
και την Περσία
σε 120 επαρχίες
(Δανιήλ 6,1).
Η Βαβυλώνα παρέμεινε
κάτω από την περσική
κυριαρχία, μέχρι την
εποχή του
Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η θρησκεία των Βαβυλωνίων
ήταν άκρως ειδωλολατρική
(Ιερεμίας 50,38. Δανιήλ 3,18).
Είδωλα θεών όπως
του Βηλ,
του Νεβώ,
του Νεργάλ,
λατρεύονταν
με μεγαλοπρεπείς τελετές.
Πίστευαν και εξασκούσαν
τη μαγεία και τη μαντεία
(Ησαΐας 47,9.
12-13.
Δανιήλ 2,1-2).
Για το λόγο αυτό
ο Θεός κατέστρεψε
και εξαφάνισε
ολόκληρη
την Βαβυλωνιακή
αυτοκρατορία.
Οι προειδοποιήσεις
του Θεού
και η καταστροφή της,
περιγράφονται
λεπτομερώς στο
βιβλίο του Ησαΐα
(13,1-22. 21,9. κεφ. 47)
και Ιερεμία
(κεφ. 25, 50 και 51).
Η Βαβυλώνα ονομαζόταν
''πόλη εμπόρων''
(Ιεζεκιήλ 17,4),
''η δόξα των βασιλιάδων''
(Ησαΐας 13,19),
''το καύχημα των Χαλδαίων''
(Ησαΐας 13,19).
Φημιζόταν για τη ναυτική
(Ησαΐας 43,14),
και στρατιωτική της δύναμη
(Ιερεμίας 5,16),
τον πλούτο της
(Ιερεμίας 50,37. 51,13),
το εμπόριό της
(Ιεζεκιήλ 17,4),
τα ενδύματά της
(Ιησούς του Ναυή 7,21),
τη σοφία
(Ησαΐας 47,10.
Ιερεμίας 50,35).
Η πρωτεύουσα της
Βαβυλώνα περιβαλλόταν
από μεγάλο τείχος
(Ιερεμίας 51,53-58).
Η Αγία Γραφή αναφέρει
για τη Βαβυλώνα πως
ήταν αλαζονική
(Ησαΐας 14,13-14.
Ιερεμίας 50,29-32),
άπληστη
(Ιερεμίας 51,13),
καταπιεστική
(Ησαΐας 14,4),
σκληρή και
καταστρεπτική
(Ησαΐας 14,17.
Ιερεμίας 51,25.
Αββακούμ 1,6-7).
Ακόμη η Αγία Γραφή
την ονομάζει
''μητέρα των πόρνων
και των
βδελυγμάτων της γης''
και απεικονίζει
την ειδωλολατρική
Ρώμη του 1ου μ.Χ. αιώνα.
Στην Αποκάλυψη,
η Βαβυλώνα
απεικονίζει την εκκλησία
που έχει αποστατήσει
(17,15-18),
και η οποία θα καταστραφεί
κατά τη Δεύτερη έλευση
του Κυρίου
(16,14. 19,17).
Η Βαβυλώνα αναφέρεται
στους Ψαλμούς
(Ψαλμοί 86,4).
https://www.orthodoxoiorizontes.gr/Eguklopaideia/Xwres_kai_laoi/Babulwna.htm
Η Βαβυλώνα, ήταν αρχαία περίφημη πόλη που για ολόκληρους αιώνες ήταν η πρωτεύουσα του Βαβυλωνιακού κράτους.
Ήταν κτισμένη πάνω στις δύο όχθες του ποταμού Ευφράτη, στην επαρχία της Βαβυλωνίας του σημερινού Ιράκ περίπου 85 χιλιόμετρα νότια της σημερινής πρωτεύουσας της χώρας Βαγδάτης
στην πόλη Χιλάχ.
Περιτριγυρισμένη από ένα τεράστιο τείχος, που είχε συνολικό μήκος 85χλμ., ύψος που έφθανε τα 50 μ. και κάπου τριακόσιους εξήντα πύργους σε απόσταση πενήντα μέτρων ο ένας από τον άλλον, υπήρξε η μεγαλύτερη οχυρωμένη πόλη ολόκληρης της Ανατολής.
Το όνομα Βαβυλώνα προέρχεται από το Ακκαδικό Μπαμπ-Ιλάνι που σημαίνει "πύλη των θεών".
Μέγιστη θεότητα της Βαβυλώνας ήταν ο Μαρδούκ ο οποίος καθιερώθηκε τον 18ο αιώνα π.Χ. την εποχή του Χαμουραμπί.
Βασικά όλες οι θεότητες τους ήταν αντιγραφές των θεών του Σουμερικού πάνθεου ή Ανουνάκι επειδή οι Σημίτες δεν είχαν δικούς τους θεούς.
Ο Σάμας προερχόμενος από τον Ούτου θεό του ηλίου των Σουμερίων πιθανότατα ήταν η κορυφαία θεότητα για τους Βαβυλωνίους πριν τον Χαμουραμπί όπως φαίνεται από την στήλη του μεγάλου βασιλιά στον οποίο παραδίδει τους νόμους, ο Σάμας στους Ασσύριους συγγενείς φυλετικά με τους Βαβυλώνιους και απογόνους των Ακκάδιων έγινε ο κορυφαίος θεός τους Ασσούρ. Ο Μαρδούκ γιος του Ένκι θεού των υδάτων των Σουμερίων έγινε ο μέγιστος θεός από τους Σημίτες Ακκάδιους τον 23ο αιώνα την εποχή του Σαργών του Μέγα επειδή σύμφωνα με την παράδοση βοήθησε τον ίδιο τον Σαργών να γίνει αυτοκράτορας σε ολόκληρη την Ασία.
Από τους Ακκάδιους μεταφέρθηκε στους απογόνους τους Βαβυλώνιους. Άλλες δευτερεύουσες θεότητες ήταν ο Ναμπού γιος του Μαρδούκ θεός της σοφίας και της γραφής, και η Ιστάρ θεά του έρωτα προερχόμενη από την Ινάννα των Σουμερίων κοινοί σε Ασσύριους και Βαβυλώνιους.
Ο μεγάλος ναός του Βήλου (Μπελ Μαρντούκ) υψωνόταν στο δυτικό μέρος της πόλης πάνω σε τεράστιες ταράτσες που ήταν εφτά στον αριθμό, ο περίφημος πύργος της Βαβέλ.
Μπορούμε με τη φαντασία μας να δούμε το ασύγκριτο αυτό κατασκεύασμα που για να χτιστεί χρειάστηκαν ογδόντα πέντε εκατομμύρια τούβλα, που είχε ύψος ενενήντα μέτρων και τα θεμέλιά του είχαν πλάτος πενήντα μέτρα.
Τριάντα έξι μέτρα ήταν το ύψος του πρώτου πατώματος, δεκαοχτώ του δεύτερου, έξι μέτρα του τρίτου, του τέταρτου, του πέμπτου και του έκτου και δεκαπέντε μέτρα ο ναός του Μαρντούκ, του θεού της Βαβυλώνας, στην κορφή, σκεπασμένος με χρυσάφι και στολισμένος από γαλανά τούβλα, λάμποντας πέρα, μακριά και χαιρετώντας τους ταξιδιώτες.
Τα βασιλικά ανάκτορα ήταν χτισμένα στο ανατολικό τμήμα της πόλης, όπου βρίσκονταν και οι περίφημοι κρεμαστοί κήποι, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, που ποτίζονταν με έναν ειδικό τρόπο και ήταν πάντα ανθισμένοι.
Πρώτη δυναστεία της Βαβυλώνας
Σύμφωνα με την Βίβλο ιδρυτής της Βαβυλώνας ήταν ο Νεμρώδ εγγονός του Χαμ δισέγγονος του Νώε ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην περιοχή της Μεσοποταμίας από την κοιτίδα των απογόνων του Χαμ την Αιθιοπία στην Αφρική.
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα ιδρυτής της Βαβυλώνας ήταν ο Σουμού Αμπούμ (1894 π.Χ.) πρώτος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας της Βαβυλώνας Αμορρίτης Σημιτικής καταγωγής από τους απογόνους του νότιου τμήματος της παλιότερης μεγάλης Σημίτικης αυτοκρατορίας των Ακκάδων του Σαργών του Μέγα την 3η χιλιετία π.Χ. Άμεσος απόγονος του Σουμού Αμπούμ ήταν ο έκτος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας Χαμουραμπί ένας από τους κορυφαίους βασιλείς της Βαβυλώνας στην αρχαιότητα και ένας από τους κορυφαίους βασιλείς την 2η χιλιετία π.Χ., βασίλευσε 42 χρόνια δείχνοντας εκπληκτικές στρατιωτικές και διοικητικές ικανότητες μετατρέποντας την Βαβυλώνα στην κοσμοκρατορία της εποχής του.
Κατέκτησε ολόκληρη την Μεσοποταμία, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Ασσυρία και το Ελάμ, κατέγραψε την πρώτη νομοθεσία της αρχαιότητας τον γνωστό Κώδικα του Χαμουραμπί ο οποίος περιείχε πολύ σκληρούς νόμους και αυστηρότατες ποινές, ήταν το πρότυπο του Μωσαϊκού νόμου των Εβραίων.
Η ολοκλήρωση της κατάκτησης της Μεσοποταμίας έγινε με την κατάληψη της Λάρσα (1763) π.Χ. καθιερώνοντας τον Χαμουραμπί ως κοσμοκράτορα τον 18ο αιώνα π.Χ. ήταν πολύ σκληρός απέναντι στις επαναστάσεις με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ισοπέδωση της πρώην συμμάχου του πόλη της Μαρί (1759 π.Χ.). Την εποχή του Χαμουραμπί ο Μαρδούκ γιος του Ένκι καθιερώθηκε σαν ο μέγιστος θεός στην Βαβυλώνα ξεπερνώντας όλους τους προηγούμενους οι οποίοι ανήκαν στο πανάρχαιο Σουμερικό πάνθεον.
Οι κατακτήσεις του Χαμουραμπί όμως ήταν πολύ εύθραυστες επειδή αδιαφόρησε να τις εξασφαλίσει για τους απογόνους του διατηρήθηκαν μονάχα όσο ζούσε, με τον θάνατο του η αυτοκρατορία αμέσως κατέρρευσε ο γιος του Σαμσού Ιλουνά αν και εξαιρετικά δυναμικός έχασε όλες τις κατακτήσεις του πατέρα του η παρακμή συνεχίστηκε και με τους επόμενους η δυναστεία έδειχνε ότι πλησιάζει στο τέλος της.
Δεύτερη δυναστεία της Βαβυλώνας
Την εποχή του Σαμσού Ιλουνά ένας σφετεριστής από την Ίσιν ο Ιλουμά Ιλού που ισχυρίστηκε ότι είναι απόγονος των προηγούμενων βασιλέων θα επαναστατήσει και θα κατορθώσει να κηρύξει την ανεξαρτησία του από την κεντρική εξουσία θα γίνει με αυτόν τον τρόπο ο ιδρυτής της δεύτερης δυναστείας της Βαβυλώνας.
Οι Κασσίτες κυρίαρχοι της Βαβυλώνας
Τρίτη δυναστεία της Βαβυλώνας
Η Βαβυλώνα μετά τους Κασσίτες - επιδρομές των Αραμαίων και εγκατάσταση των Χαλδαίων
Τέταρτη δυναστεία της Βαβυλώνας
Πέμπτη δυναστεία της Βαβυλώνας
Έκτη δυναστεία της Βαβυλώνας
Τις ταραχές από τις επιδρομές των Αραμαίων εκμεταλλεύτηκε στην συνέχεια ένας απόγονος των Κασσιτών ο Εουλμάς σακίν σουμί για να ιδρύσει την έκτη δυναστεία της Βαβυλώνας αλλά και αυτή κράτησε λίγο ανεβάζοντας επίσης μόνο τρεις βασιλείς στην εξουσία όπως η πέμπτη.
Έβδομη δυναστεία της Βαβυλώνας
Μοναδικός βασιλιάς της έβδομης δυναστείας ήταν ο Μαρ μπιτί απλά ουσούρ απόγονος Ελαμιτών την ίδια εποχή εκτός από τις επιδρομές των Αραμαίων που έφτασαν στο αποκορύφωμα τους ξεκίνησαν τις επιδρομές και οι Χαλδαίοι που εγκαταστάθηκαν στην Βαβυλώνα και θα πάρουν σύντομα το πάνω χέρι.
Όγδοη δυναστεία της Βαβυλώνας
Ιδρυτής της όγδοης δυναστείας ο βασιλιάς Ναβού μουκίν απλί, την εποχή των Σαμάς μουνταμίκ, Ναβού σουμά ουκίν Α΄ τετάρτου και πέμπτου βασιλιά αντίστοιχα της ίδιας δυναστείας οι Ασσύριοι με επικεφαλής τον βασιλιά Αντάντ Νιραρί Β΄ πραγματοποίησαν πολλές επιδρομές στην πόλη.
Τα προβλήματα με την Ασσυρία λύθηκαν προσωρινά την εποχή του Μαρδούκ ζακίρ σουμί Α΄ εβδόμου βασιλιά της όγδοης δυναστείας ο οποίος συμμάχησε με τον ισχυρότατο Ασσύριο βασιλιά Σαλμανασέρ Γ΄ δίνοντας την κόρη του Σεμιραμάτ στον γιό του Σαλμανασέρ και διάδοχο του Ασσυριακού θρόνου Σαμσί Αντάντ Ε΄.
Ακολούθησε περίοδος προσωρινής ευημερίας για την Βαβυλώνα αφού οι επιδρομές των Αραμαίων είχαν λήξει και οι Χαλδαίοι οι οποίοι εγκαταστάθηκαν μόνιμα ενσωματώθηκαν στον πληθυσμό της Βαβυλώνας τα επόμενα χρόνια μάλιστα θα γίνουν οι πρωταγωνιστές στην ζωή της πόλης με αποκορύφωμα την βασιλεία του Ναβουχοδονόσορα.
Την εποχή του Μαρδούκ βαλασσού ικμπί όγδοου βασιλιά της όγδοης δυναστείας της Βαβυλώνας γιου και διαδόχου Μαρδούκ ζακίρ σουμί Α΄ ο Ασσύριος βασιλιάς Σαμσί Αντάντ Ε΄ παραβιάζοντας την συνθήκη ειρήνης του πατέρα του αν και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς ήταν γαμπρός του ξεκίνησε νέες σκληρότερες επιδρομές στην πόλη.
Ο Σαμσί Αντάντ Ε' πραγματοποίησε συνολικά επτά επιδρομές στην Βαβυλώνα με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα διάστημα 12 ετών (812 - 810 π.Χ.) χωρίς καθόλου πηγές γι'αυτήν, η δυναστεία συνεχίστηκε στην συνέχεια με τον Νινουρτά απλά Χ, ο Σαμσί Αντάντ Ε' τότε έκανε την έβδομη εκστρατεία στην συνέχεια πέθανε χωρίς να την καταλάβει.
Στην συνέχεια η δυναστεία συνεχίστηκε ως τον Ναβονάσσαρο με διαφορετικές οικογένειες και έντονη συμμετοχή των Χαλδαίων οι οποίοι πήραν το πάνω χέρι στην ζωή της πόλης.
Ασσυριακή Κατάκτηση
Ένατη δυναστεία της Βαβυλώνας, οι Ασσύριοι
Τελευταία αναλαμπή τον 8ο αιώνα π.Χ. για την Βαβυλώνα ήταν η βασιλεία του Χαλδαίου Ναβονάσσαρου του βασιλιά που θεμελίωσε την αστρονομία στην αρχαία Βαβυλώνα αλλά την εποχή του ξεκίνησε η στρατιωτική παρακμή με τον βασιλιά της Ασσυρίας Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ΄ ο οποίος έβαλε στόχο την κατάκτηση της να λεηλατεί τις επαρχίες του κράτους.
Μετά τον θάνατο του Ναβονάσσαρου ξέσπασαν εμφύλιες συγκρούσεις ανάμεσα στους Χαλδαίους και τους Αραμαίους που εξασθένησαν σημαντικά την Βαβυλώνα, ανέβαιναν στον θρόνο σφετεριστές βασιλείς ανίκανοι να προστατέψουν αμυντικά την πόλη.
Ο Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ' της Ασσυρίας βρήκε την ευκαιρία να καταλάβει την Βαβυλώνα (729 π.Χ.) τον τρίτο χρόνο μετά τον θάνατο του Ναβονάσσαρου όταν βασιλιάς της ήταν ο Χαλδαίος σφετεριστής Ναβού μουκίν ζερί μετατρέποντας την σε Ασσυριακή επαρχία, ο ίδιος ορκίστηκε βασιλιάς της Βαβυλώνας εκτός από βασιλιάς της Ασσυρίας.
Με την άνοδο τον θρόνο της Ασσυρίας του βασιλιά Σαργών Β΄ (722 π.Χ.) ένας Χαλδαίος σφετεριστής ο Μαρδούκ απλά Ιντινά Β΄ επαναστάτησε και ανακηρύχθηκε βασιλιάς, ο Σαργών της Ασσυρίας ύστερα από σκληρούς αγώνες που κράτησαν περισσότερο από 10 χρόνια κατάφερε να την ανακαταλάβει (710 π.Χ.).
Μετά τον θάνατο του Σαργών ο ίδιος Χαλδαίος σφετεριστής ανακατέλαβε τον θρόνο (703 π.Χ.) αλλά σε έναν χρόνο ο γιος και διάδοχος του Σαργών Σενναχειρείμ κατέπνιξε με βία την επανάσταση, στην συνέχεια τοποθέτησε στον θρόνο της πόλης υποτελείς βασιλείς ένας από τους οποίους ήταν ο ίδιος ο γιος του Ασούρ ναδίν σουμί.
Το 694 π.Χ. οι Ελαμίτες κατέλαβαν την πόλη από την Ασσυρία σε συνεργασία με τους Χαλδαίους, σκότωσαν τον Ασούρ ναδίν σουμί τοποθετώντας στην συνέχεια δικούς τους υποτελείς βασιλείς, ο Σεναχειρίμπ ύστερα από πολιορκία που κράτησε 5 χρόνια την ανακατέλαβε (689 π.Χ.) από τον βασιλιά Μουσεζίμπ Μαρδούκ, εξοργισμένος για τον φόνο του γιου του κατέστρεψε εκ θεμελίων την πόλη και λεηλάτησε όλα τα ιερά.
Ο γιος και διάδοχος του Σεναχειρίμπ Εσαραδδών κράτησε για τον εαυτό του την βασιλεία της Βαβυλώνας, αποκατέστησε τις καταστροφές του ναού του Μαρδούκ στην Εσαγκίλα που είχε προκαλέσει ο πατέρας του, πριν τον θάνατο του παρέδωσε την βασιλεία της πόλης στον δεύτερο γιό του Σαμάς σουμ ουκίν.
Ο Σαμάς σουμ ουκίν πιθανώς ενοχλημένος επειδή αν και μεγαλύτερος αδελφός έχασε τον θρόνο της Ασσυρίας από τον Σαρδανάπαλο επαναστάτησε (652 π.Χ.) με την υποστήριξη των παραδοσιακών εχθρών της Ασσυρίας Χαλδαίων και Ελαμιτών, ο Σαρδανάπαλος αν και μικρότερος αδελφός δεν του χαρίστηκε καταπνίγοντας την εξέγερση με πρωτοφανή βιαιότητα (648 π.Χ.).
Ο Σαρδανάπαλος τοποθέτησε νέο υποτελή βασιλιά της Βαβυλώνας τον Κανδαλανού, ο Χαλδαίος στρατηγός Ναβοπολάσσαρ μετά τον θάνατο του Κανδαλανού ανακήρυξε εύκολα την ανεξαρτησία της Βαβυλώνας από την Ασσυρία που είχε εξασθενήσει σημαντικά μετά τον θάνατο του Σαρδανάπαλου.
Η μεγάλη αυτοκρατορία των Χαλδαίων
Δέκατη δυναστεία της Βαβυλώνας
Ο Χαλδαίος στρατηγός Ναβοπολάσσαρ σταδιακά κατέλαβε όλες τις επαρχίες της Ασσυρίας που εξασθενούσε συνεχώς, τελευταία επαρχία που παρέμεινε ήταν η Χαρράν η οποία καταλήφθηκε από τον Ναβοπολάσσαρ την εποχή του τελευταίου βασιλιά Ασούρ Ουμπαλίτ Β΄ εγγονού του Σαρδανάπαλου, η Ασσυρία τότε διαλύθηκε έγινε επαρχία της Βαβυλώνας.
Τον Ναβοπολάσσαρ διαδέχθηκε ο γιος του Ναβουχοδονόσορας ο μεγαλύτερος βασιλιάς της Βαβυλωνιακής ιστορίας και ένας από τους πιο ένδοξους αρχαίους βασιλείς της Ασίας μεγάλος στρατηγός και διπλωμάτης γνωστός περισσότερο από την Βίβλο. Κατέκτησε την Φοινίκη, την Συρία, την Παλαιστίνη, και προπαντώς το βασίλειο του Ιούδα των απογόνων του Δαβίδ το οποίο δεν είχαν κατορθώσει ποτέ να καταλάβουν οι Ασσύριοι, πολιόρκησε δύο φορές ταΙεροσόλυμα (597, 586 π.Χ.) την δεύτερη φορά τα κατέστρεψε μεταφέροντας ολόκληρο τον πληθυσμό τους στην Βαβυλώνα.
Τα γεγονότα της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα περιγράφονται αναλυτικά από την Βίβλο στα πρώτα Κεφάλαια του Δανιήλ σαν ο βασιλιάς που κατέστρεψε τα Ιεροσόλυμα, όπως λένε αναλυτικά οι προφητείες του Ιερεμία στον βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία..
Ο Ναβουχοδονόσορας εκτός από μεγάλος στρατιωτικός αρχηγός ήταν και μεγάλος κτίστης, ολοκλήρωσε και επέκτεινε όλα τα έργα του πατέρα του σημαντικότερο έργο του ήταν οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας χάρη της συζύγου του Αμυίτις από την Μηδία όπως περιγράφει ο Βηρωσσός ώστε να της θυμίζει η Βαβυλώνα την πατρίδα της.
Μετά τον θάνατο του Ναβουχοδονόσορα εξασθένησε σημαντικά η Βαβυλώνα, τελευταίος βασιλιάς ο Ναβονίδης Ασσύριος στην καταγωγή λάτρης του σεληνιακού θεού Νάνα ο οποίος στράφηκε στους Ασσυριακούς θεούς, παραμέλησε τον Μαρδούκ με αποτέλεσμα ο ντόπιος πληθυσμός της Βαβυλώνας να στραφεί εναντίον του.
Ο μεγάλος κατακτητής βασιλιάς των Μήδων και των Περσών Κύρος ο μέγας κατάφερε εύκολα να καταλάβει την Βαβυλώνα στην μάχη του Ώπις (539 π.Χ.) χωρίς να συναντήσει σοβαρή αντίσταση από τον ντόπιο πληθυσμό επειδή ήταν έντονα δυσαρεστημένος με την βασιλεία του Ασσύριου Ναβονίδη.
Η Βαβυλώνα την εποχή των Αχαιμενιδών
Ο Κύρος ο Μέγας κατέκτησε την Βαβυλώνα για λογαριασμό των Περσών στη μάχη του Ώπις (539 π.Χ.) είναι άγνωστη η τύχη του τελευταίου βασιλιά Ναβονίδη πιθανότατα του χαρίστηκε η ζωή όπως φαίνεται από ιστορίες άλλων βασιλέων που κατέκτησε ο Κύρος.
Μετά την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Ασίας από τον Κύρο ο μεγάλος Πέρσης κατακτητής επέτρεψε σε όλους τους υποδουλωμένους λαούς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να λατρέψουν ελεύθερα τον θεό τους, το ίδιο συνέβη και με τους Ιουδαίους που επέστρεψαν στα Ιεροσόλυμα όπως περιγράφεται και από την Βίβλο.
Οι Πέρσες βασιλείς μετά τον Κύρο με πρώτο τον Δαρείο τον Μέγα καθιέρωσαν την Βαβυλώνα σαν πρωτεύουσα της 9ης σατραπείας και στο μεγαλύτερο επιστημονικό κέντρο της αυτοκρατορίας λαμβάνοντας υπόψη τους την έντονη αρχαία παρουσία στην πόλη των επιστημών ειδικά των μαθηματικών και της αστρονομίας την εποχή της 5ης δυναστείας των Χαλδαίων (9ος - 8ος αιώνας π.Χ.). Οι αστρονομικές μελέτες του βασιλιά Ναβονάσσαρου τελειοποιήθηκαν όπως επίσης η μελέτης της αστρολογίας και των ζωδιακών κύκλων, οι Αχαιμενίδες βασιλείς επέτρεψαν στους Βαβυλώνιους να λατρεύουν ελεύθερα τον Μαρδούκ η λατρεία του οποίου συνεχίστηκε ώς τον 7ο αιώνα μ.χ. που καταλήφθηκε η περιοχή από τους Άραβες.
Η υπερφορολόγηση από τον Πέρση βασιλιά Δαρείου Γ' τον Κοδομανό προκειμένου να καλύψει τα έξοδα για τους πολέμους του με τους Έλληνες δημιούργησαν έντονη δυσαρέσκεια στους Βαβυλώνιους, την εποχή του τα περισσότερα ιερά της πόλης εγκαταλείφθηκαν.
Ελληνιστική περίοδος
Όταν την κατέλαβε, πολλά χρόνια αργότερα, ο Μέγας Αλέξανδρος, αποφάσισε να την ανοικοδομήσει, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος και έτσι, εγκαταλελειμμένη η παλιά ένδοξη πρωτεύουσα, χάθηκε εντελώς, μέχρι που, από τις ανασκαφές που άρχισαν το 1942, ήρθαν στο φως τα ερείπιά της και αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο μέρος της.
Οι Έλληνες ίδρυσαν θέατρο από οπτόπλινθα που σώζεται σε άριστη κατάσταση και ανακαινίστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος αναφέρει ότι μετονομάστηκε σε Σελεύκεια από την δυναστεία των Σελευκιδών.
Πηγές
- I.L. Finkel, M.J. Seymour, Babylon, Oxford University Press, 2009 ISBN 0-19-538540-3
- Joan Oates, Babylon, Thames and Hudson, 1986. ISBN 0-500-02095-7 (hardback) ISBN 0-500-27384-7 (paperback)
- The Ancient Middle Eastern Capital City — Reflection and Navel of the World by Stefan Maul ("Die altorientalische Hauptstadt — Abbild und Nabel der Welt," in Die Orientalische Stadt: Kontinuität. Wandel. Bruch. 1 Internationales Kolloquium der Deutschen Orient-Gesellschaft. 9.–1 0. Mai 1996 in Halle/Saale, Saarbrücker Druckerei und Verlag (1997), p. 109–124.
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Babylon". Encyclopædia Britannica 3 (11th ed.). Cambridge University Press.
- "UNESCO: Iraq invasion harmed historic Babylon". Associated Press. July 10, 2009.
- https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%B2%CF%85%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B1
https://rumble.com/vw8yez-54165563.html
