–Ζητᾶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἢ παλεύεις μόνη σου;
Τὴν ἀδυναμία σου τὴν εἶπες στὸν Χριστό;
Ἐσὺ δὲν ταπεινώνεσαι, δὲν ζητᾶς βοήθεια
ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ λές:
«Ἔχω δυσκολίες στὸν ἀγώνα μου».
Ἂν ταπεινώνεται κανεὶς καὶ ζητᾶ λίγη
βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστό, Ἐκεῖνος βοηθάει.
Πολλὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος καταβάλλει
μιὰ ἐγωιστικὴ προσπάθεια, γι ̓ αὐτὸ δὲν
βοηθάει ὁ Χριστός.
Πέταξε τὸν ἑαυτό σου, μὴν τὸν ὑπολογίζης,
καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ
θὰ κατοικήση μέσα σου.
Ἐμεῖς θέλουμε
νὰ ἀποκτήσουμε ἁγιότητα
μὲ μαγικὸ τρόπο.
Σὲ λανθασμένη ὅμως κατάσταση
δὲν βοηθάει ὁ Θεός.
Ἔστω καὶ λίγο ἂν μπαίνη
ἡ ἰδιοτέλεια, ἐμποδίζεται
ἡ θεία βοήθεια.
–Ὅταν ἔχω διάθεση νὰ διορθωθῶ,
δὲν θὰ μὲ βοηθήση ὁ Θεὸς
νὰ καταλάβω μιὰ ἀδυναμία μου;
–Γιὰ νὰ βοηθήση ὁ Θεός, πρέπει
νὰ ὑπάρχη διάθεση γιὰ ἀγώνα.
Καὶ ὅταν λέμε διάθεση γιὰ ἀγώνα,
ἐννοοῦμε νὰ καταβάλλη κανεὶς
λίγη προσπάθεια νὰ ξεπεράση
τὴν ἀδυναμία του.
Λίγη καθαρὴ διάθεση ἂν δῆ ὁ Θεός,
πλούσια βοηθάει τὸν ἄνθρωπο,
πλούσια στέλνει τὴν Χάρη Του.
Μπαίνει ὁ ἄνθρωπος μέσα στὸ
κανάλι τοῦ Θεοῦ.
–Γέροντα, μέχρι ποιό σημεῖο
μᾶς βοηθάει ὁ Θεὸς
στὸν πνευματικὸ ἀγώνα;
–Μέχρι ἐκεῖ ποὺβοηθᾶμε ἐμεῖς
τὸν Θεὸ νὰ μᾶς βοηθήση.
Ὅταν ζητᾶτε κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ
καὶ γιὰ πολὺκαιρὸ δὲν δίνη
βοήθεια, νὰ ξέρετε ὅτι
θὰ ὑπάρχη ὑπερηφάνεια.
Ἂν ἔχουμε πάθη, π.χ. γαστριμαργία,
φλυαρία, θυμό, φθόνο κ.λπ.,
καὶ παράλληλα ἔχουμε
καὶ ὑπερηφάνεια, ὁ Θεὸς
δὲν βοηθάει, γιατὶ ἐμποδίζουμε
τὴν θεία Χάρη.
Καὶ μόνον προδιάθεση
ὑπερηφανείας νὰ ἔχουμε
μέσα μας, ἐμποδίζουμε τὸν Θεὸ
νὰ μᾶς βοηθήση, ἔστω
κι ἂν ἀγωνιζώμαστε
καὶ προσευχώμαστε ἴσως
καὶ περισσότερο
ἀπ ̓ ὅ,τι χρειάζεται.
Ἀδύνατο εἶναι νὰ μὴ βοηθήση
ὁ Θεός, ἂν δὲν ὑπάρχη φόβος
νὰ τὸ πάρη ἐπάνω του ὁ ἄνθρωπος.
Μόλις φύγη ἡπροδιάθεση
ὑπερηφανείας καὶ λάβη
τὴν ψυχική του ὑγεία ὁ
ἄνθρωπος, τότε θὰ τὸν
ἀπαλλάξη ἀμέσως ἀπὸ τὸ
πάθος ποὺ τὸν βασανίζει,
καὶ θὰ τὸν ἀνταμείψη
καὶ γιὰ τὸν παραπανήσιο
του ἀγώνα.
Γι' αὐτό, γιὰ νὰ βοηθηθοῦμε,
πρέπει νὰ βοηθήσουμε τὸν
Θεὸ μὲ τὸ ταπεινό μας φρόνημα.
Νὰ ποῦμε:
«Τέτοιος ἄχρηστος εἶμαι, Θεέ μου,
Σὲ παρακαλῶ, συγχώρεσέ με
καὶ βοήθησέ με».
Τότε βοηθάει ὁ Θεός, γιατὶ δικαιοῦται
τὴν βοήθεια ἡψυχή, ἐπειδὴ
ἀφέθηκε στὰ χέρια Του μὲ
καλὴ καὶ ταπεινὴ διάθεση.
Πρέπει νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ
Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μᾶς
προστατεύουν καὶ μᾶς
βοηθοῦν πάντοτε, ἀρκεῖ
νὰ ἔχουμε ταπεινὸ φρόνημα.
Ὁ Θεός μας δὲν εἶναι κουφός,
νὰ μὴ μᾶς ἀκούη,
οὔτε τυφλός,
νὰ μὴ μᾶς βλέπη,
ὅπως ὁ Βάαλ.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου:
ΛΟΓΟΙ Β’
«Πνευματικὴ Ἀφύπνιση»
-162-
