Ἡ ἀδικία ταλαιπωρεῖ καὶ τούς ἀπογόνους .
– Γέροντα, ὅταν ἔφυγα γιὰ μοναχή, οἱ δικοί μου φέρθηκαν ἄδικα.
Μπορῶ νὰ ζητήσω αὐτὸ ποῦ μου δίνεται ἀπὸ τὸν νόμο;
– Ὄχι, δὲν ταιριάζει.
– Φοβᾶμαι μήπως τούς βρῆ κανένα κακό ἀπὸ τὴν ἀδικία.
– Νά, αὐτὸ εἶναι τὸ καθαρό φιλότιμο!
Ἄν ἤμουν ἐγώ στὴν θέση σου, θὰ τούς ἔλεγα:
«Ἐγώ γιὰ τὸν ἑαυτό μου δὲν θέλω τίποτε.
Τὸ μερίδιο ὅμως ποὺ μου ἀνήκει, θὰ ἤθελα νὰ τὸ μοιράσετε μὲ τὰ χέρια σας στούς φτωχούς.
Δῶστε πρῶτα στούς φτωχούς συγγενεῖς.
Σᾶς τὸ λέω αὐτό, γιὰ νὰ μή φθάση στὰ παιδιά σας ἡ ὀργή τοῦ Θεού».
Γιατί μπορεῖ καμμιά φορὰ ὁ πατέρας νὰ δώση κάτι γιὰ τὴν ψυχή του, γιὰ νὰ γίνη λ.χ. ἕνα Ἵδρυμα, καὶ νὰ μήν ἀφήση κάτι στὸ παιδί του.
Μπορεῖ σὲ μία οἰκογένεια ὁ παππούς ἤ ἡ γιαγιά νὰ ἔκαναν ἀδικίες καὶ αὐτοί νὰ εἶναι καλά.
Ὅμως τὰ παιδιά ἤ τὰ ἐγγόνια τούς παιδεύονται. Ἀρρωσταίνουν καὶ ἀνα‐γκάζονται νὰ δίνουν στούς γιατρούς ὅσα μαζεύτηκαν μὲ ἀδικίες, γιὰ νὰ ἐξοφλήσουν οἱ παπποῦδες τους.
Κάποτε σὲ μία γνωστή μου οἰκογένεια συνέβαιναν πολλές δοκιμασίες.
Εἶχε ἀρχίσει ἀπὸ τὸν ἀρχηγό τῆς οἰκογενείας ἀρρώστια βαρειά,ταλαιπωρία, ἔμεινε κατάκοιτος λίγα χρόνια καὶ μετά πέθανε.
Στὴν συνέχεια πέθανε ἡ γυναίκα του καὶ ὕστερα τὰ παιδιά του, τὸ ἕνα κοντά στὸ ἄλλο.
Πρόσφατα πέθανε καὶ τὸ τελευταῖο, τὸ πέμπτο παιδί.
Ἀπὸ πολύ πλούσια οἰκογένεια ποὺ ἦταν, κατήντησε ἡ πιὸ φτωχή, γιατί πουλοῦσαν τὰ κτήματα ὅσο‐ὅσο, γιὰ νὰ πληρώνουν γιατρούς καὶ ἔξοδα διάφορα.
Ἀποροῦσα γιʹ αὐτήν τὴν οἰκογένεια:
«Πῶς συμβαίνουν τόσες ἀρρώστιες καὶ ἀτυχήματα σʹ αὐτούς!». Στὰ ἄτομα τῆς οἰκογένειας ποὺ γνώρισα, δὲν φαινόταν ἡ καλή περίπτωση, δηλαδή νὰ τούς δοκιμάζη ὁ Θεὸς σάν ἐκλεκτούς, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι τοῦ Θεοῦ.
Γιὰ νὰ εἶμαι πιὸ σίγουρος,προσπάθησα νὰ μάθω ἀπὸ ἀξιόλογα γεροντάκια, συμπατριῶτες τους, καὶ ἔμαθα τὰ ἑξῆς: Ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶχε βρεῖ μία σχετική περιουσία ἀπὸ τὸν πατέρα του, ἀλλὰ στὴν συνέχεια τὴν αὔξησε μὲ ἀδικίες.
Δηλαδή, ἐὰν τοῦ ζητοῦσε μία χήρα δανεικά, γιὰ νὰ παντρέψη τὴν κόρη της, καὶ θὰ τοῦ τὰ ἔδινε ὅταν θὰ ἁλώνιζε, αὐτός τῆς ζητοῦσε ἕνα οἰκόπεδο ποὺ εἶχε.
Καὶ ἐκείνη ἐπάνω στὴν ἀνάγκη τὸ ἔδινε ὅσο‐ὅσο.
Ἄλλος τοῦ ζητοῦσε δάνειο νὰ πληρώση τὴν Τράπεζα καὶ θὰ τοῦ τὸ ἐπέστρεφε μόλις μάζευε τὰ βαμβάκια.
Ἐκεῖνος τοῦ ζητοῦσε ἕνα χωράφι ποὺ εἶχε, καὶ στὴν ἀνάγκη ὁ ἄλλος τὸ ἔδινε ὅσο‐ὅσο, γιὰ νὰ μήν τὸν κυνηγήση ἡ Τράπεζα.
Ἄλλος τοῦ ζητοῦσε λίγα δανεικά,γιὰ νὰ πληρώση τούς γιατρούς, καὶ αὐτός τοῦ ζητοῦσε τὴν ἀγελάδα ποὺ εἶχε.
Ἐκεῖνος ὁ καημένος τὴν ἔδινε ὅσο‐ὅσο.
Μὲ αὐτόν τὸν τρόπο μάζεψε μία μεγάλη περιουσία.
Ὅλος ὅμως ὁ γογγυσμός τῶν πονεμένων ἀνθρώπων χτύπησε ὄχι μόνο σʹ αὐτόν καὶ στὴν γυναίκα του, ἀλλὰ καὶ στὰ παιδιά τοῦ ἀκόμη.
Ἔτσι λειτούργησαν οἱ πνευματικοί νόμοι καὶ ἔκαναν καὶ ἐκεῖνοι τὸ ἴδιο, γιὰ νὰ πληρώσουν δηλαδή τούς γιατρούς καὶ τὰ ἔξοδα ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες, τὰ ἀτυχήματα κ.λπ., πουλοῦσαν ὅσο‐ὅσο τὰ κτήματα, καὶ ἀπὸ πολύ πλούσιοι ἔγιναν φτωχοί, καὶ ἕνας‐ἕνας ἔφυγαν ὅλοι.
Ὁ Θεὸς φυσικά θὰ τούς κρίνη μὲ τὴν πολλή Του ἀγάπη καὶ δικαιοσύνη ἀνάλογα.
Οἱ ἄλλοι πάλι ποὺ ἀναγκάσθηκαν, ἐπάνω στὴν ἀνάγκη ποὺ βρίσκονταν, νὰ πουλήσουν ὅ,τι εἶχαν, γιὰ νὰ ξεχρεώσουν χρέη σὲ γιατρούς κ.λπ. καὶ φτώχεψαν, θὰ ἀνταμειφθοῦν γιὰ τὴν ἀδικία ποὺ δοκίμασαν ἀνάλογα. Βέβαια καὶ οἱ ἄδικοι ἐξοφλοῦν καὶ αὐτοί ἀνάλογα.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου:
ΛΟΓΟΙ Α’
«Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»
‐ 48 ‐
