ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ - ΕΧΕΙ ΠΑΘΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ .
–Γέροντα, τώρα υπάρχει τέτοια τηλεοπτική ἐπικοινωνία, ωστε το ιδιο λεπτό μπορει να δη κανεὶς γεγονότα ποὺ συμβαίνουν στὴν αλλη ακρη της γης.
–Μόνον τὸν ἑαυτό τους δὲν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, ὅλο τὸν κόσμο τὸν βλέπουν.
Τώρα καταστρέφεται ὁ κόσμος ἀπὸ τὸ μυαλό του.
Δὲν εἶναι ὅτι τούς καταστρέφει ὁ Θεός.
–Γέροντα, ἡ τηλεόραση κάνει πολύ κακό.
–Ἄν κάνη, λέει!
Ἦρθε κάποιος καὶ μοῦ ἔλεγε:
«Ἡ τηλεόραση, Πάτερ, εἶναι καλή».
«Καλά εἶναι τὰ αὐγά, τοῦ λέω,
ἅμα τὰ ἀνακατέψης ὅμως
μὲ κουτσουλιά, ἄχρηστα γίνονται».
Ἔτσι γίνεται καὶ
μὲ τὴν τηλεόραση
καὶ τὸ ραδιόφωνο.
Σήμερα, ἄν ἀνοίξης τὸ ραδιόφωνο,
γιὰ νὰ ἀκούσης μία εἴδηση, πρέπει
νὰ ἀνεχθῆς νὰ ἀκούσης καὶ ἕνα τραγούδι,
γιατί, μόλις τελειώση ἕνα τραγούδι,
θὰ πῆ μία εἴδηση.
Παλιά δὲν ἦταν ἔτσι.
Ἤξερες τί ὥρα θὰ ἔλεγε
τὴν εἴδηση
στὸ ραδιόφωνο, τάκ,
ἄνοιγες καὶ ἄκουγες.
Τώρα εἶσαι ὑποχρεωμένος
νὰ ἀκούσης καὶ τὸ τραγούδι,
γιατί ἄν τὸ κλείσης,
θὰ χάσης τὴν εἴδηση.
Ἔχει πάθει μεγάλη ζημιά
ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν τηλεόραση,
ἰδίως τὰ παιδάκια
καταστρέφονται.
Ἦρθε ἕνα παιδάκι ἑπτά χρονῶν
μὲ τὸν πατέρα του στὸ Καλύβι.
Ἔ-βλεπα νὰ μιλάη μὲ τὸ στόμα
τοῦ τὸ δαιμόνιό της τηλεοράσεως,
ὅπως μιλάει τὸ δαιμόνιο
μὲ τὸ στόμα τῶν δαιμονισμένων.
Ἦταν σάν ἕνα μωρό
νὰ γεννήθηκε μὲ δόντια.
Σήμερα συχνά δὲν βλέπεις
φυσιολογικά παιδιά,
εἶναι τέρατα.
Καὶ βλέπεις, δὲν παίρνουν
μία στροφή παραπάνω,
ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἔχουν
ἀκούσει, αὐτὸ ποὺ ἔχουν
δεῖ, αὐτὸ ἐπαναλαμβάνουν.
Ἔτσι θέλουν οἱ ἄλλοι
νὰ ἀποβλακώσουν
τὸν κόσμο μὲ τὴν
τηλεόραση.
Δηλαδή, αὐτὰ ποὺ ἀκοῦν
οἱ ἄνθρωποι, αὐτὰ
νὰ πιστεύουν, αὐτὰ
νὰ κάνουν.
–Γέροντα, μᾶς ρωτοῦν μητέρες πῶς
νὰ κόψουν τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὴν τηλεόραση.
–Νὰ δώσουν στὰ παιδιά
νὰ καταλάβουν ὅτι μὲ
τὴν τηλεόραση
ἀποβλακώνονται,
δὲν μποροῦν
νὰ σκέφτωνται.
Ἄς ἀφήσουμε ὅτι
χαλοῦν τὰ μάτια τους.
Αὐτή ἡ τηλεόραση εἶναι
ἔργο τοῦ ἀνθρώπου,
ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἄλλη
τηλεόραση, ἡ πνευματική.
Ὅταν δηλαδή μὲ τὴν
ἀπέκδυση τοῦ παλαιοῦ
ἀνθρώπου καθαρίζωνται
καὶ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς,
τότε βλέπει ὁ ἄνθρωπος
πιὸ μακριά χωρίς μηχανές.
Εἴπανε στὰ παιδιά τούς
γι' αὐτή τὴν τηλεόραση;
Νὰ καταλάβουν τὴν πνευματική
τηλεόραση, γιατί μὲ αὐτὰ
τὰ κουτιά θὰ χαζέψουν.
Οἱ Πρωτόπλαστοι εἶχαν
τὸ διορατικό χάρισμα.
Αὐτὸ χάθηκε μετά τὴν πτώση.
Ὅταν διατηρήσουν τὰ παιδιά
τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος,
θὰ ἔχουν καὶ διορατικό χάρισμα,
πνευματική τηλεόραση.
Θέλει προσοχή,
δουλειά πνευματική.
Οἱ μανάδες σήμερα χάνονται
μὲ χαμένα πράγματα καὶ μετά:
«Τί νὰ κάνω, Πάτερ;
Χάνω τὸ παιδί μου!».
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου:
ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»-79-
