Τον 4ο αιώνα π.Χ. ο μακεδονικός στρατός ήταν ο καλύτερος στον κόσμο.
Ήταν αξιοσημείωτο, κυρίως, γιατί ήταν όρθιος στρατός. Καμία άλλη ελληνική πόλη-κράτος εκτός από τη Σπάρτη δεν μπόρεσε να κρατήσει μόνιμα κινητοποιημένο στρατό.
1. Τα χρήματα έδωσαν τα χρυσωρυχεία στην Αμφίπολη
2. Οι πλούσιες κοιλάδες των «Ορεινών» περιοχών της Μακεδονίας παρείχαν βοσκότοπους για χιλιάδες άλογα πολέμου
3. Δεκάδες χιλιάδες σκλάβοι - αιχμαλωτισμένοι σε πολέμους - έκαναν τις αγροτικές εργασίες ενώ οι άνδρες της Μακεδόνες υπηρετούσαν στο στρατό.
Ο στρατός της Μακεδονίας ήταν σκληρός:
* Οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να μπουν στο στρατόπεδο
* Κάποιο ιππικό τοποθετήθηκε πίσω από τον στρατό για να σκοτώσουν όποιον προσπάθησε να το σκάσει
* Οι στρατιώτες φτιάχτηκαν για να πλένονται σε κρύο νερό
* Ακόμα και οι αξιωματικοί έπρεπε να παρελάσουν, έως 30 μίλια την ημέρα, μεταφέροντας αλεύρι 30 ημερών
* Τους επιτρεπόταν μόνο ένας συνοδός για κάθε δέκα άνδρες
* Διδάχθηκαν να διαχειρίζονται με πολύ λίγο φαγητό, και στην εκστρατεία αναμενόταν να «ζούνε από τη γη»
* Μεγάλα χρονικά διαστήματα ξοδεύονταν σε γεωτρήσεις και ελιγμούς, αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για το ιππικό, το οποίο διέταξε ο Αλέξανδρος, το οποίο δεν ήταν σε θέση όπως κανένα άλλο ιππικό της εποχής να κάνει γύρο και να αλλάξει την κατεύθυνση της επίθεσης.
Ένα έθνος που συνήθιζε να πολεμάει
Ένας μακροπρόθεσμος παράγοντας της επιτυχίας του Αλέξανδρου ήταν ότι η Ελλάδα βρισκόταν συνεχώς σε πόλεμο για τουλάχιστον ενάμιση αιώνα· οι Έλληνες ήταν ένα έθνος που συνήθιζε να πολεμά, που ασκούταν σε αυτήν και σκληραίνει από αυτό.
Θυμηθείτε ότι ο Φίλιππος είχε μάθει την πολεμική του τέχνη στον Θηβαϊκό Στρατό υπό τον Παμμένη, ηγέτη της Ιεράς Μπάντας Θηβών.
Και αυτό δεν ίσχυε μόνο για μάχες ξηράς, αλλά και πολιορκίες - ο Φίλιππος είχε προσλάβει τον Πολύειδο Θεσσαλίας, ο οποίος εφηύρε πολλές πολιορκικές μηχανές, συμπεριλαμβανομένων του στριφτού τόξου, του καλυμμένου πολιορκητικού κριού και ενός τεράστιου πύργου πολιορκίας (ο μαθητής του Πολυείδου, Διάδης, ήταν με τον Αλέξανδρο στην Τύρο).
