Εις τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην
κεφ. 12 § 20-23 διαβάζουμε:
Ήσαν δε τινες Έλληνες
Ήσαν δε τινες Έλληνες
εκ των αναβαινόντων
ίνα προσκυνήσωσιν
εν τη εορτή.
Ούτοι ούν προσήλθον Φιλίππω τω από Βηθσαϊδά της Γαλιλλαίας και ηρώτων αυτόν λέγοντες: κύριε θέλομεν τον Ιησούν ιδείν.
Έρχεται Φίλιππος και λέγει
Έρχεται Φίλιππος και λέγει
τω Ανδρέα και πάλιν
Ανδρέας και Φίλιππος
λέγουσι τω Ιησού,
ο δε Ιησούς
απεκρίνατο αυτοίς λέγων:
“ Ελήλυθεν η ώρα ίνα
δοξασθή ο υιός του Ανθρώπου”.
Η φράση αυτή του Ιησού Χριστού
Η φράση αυτή του Ιησού Χριστού
είναι ημιτελής, διότι
δεν δίδεται εξήγηση
δεν δίδεται εξήγηση
πώς θα δοξασθή
ο “Υιός του Ανθρώπου”.
Όπως αναφέρει
Όπως αναφέρει
ο Μενέλαος Παγουλάτος
εις το βιβλίον του
“Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας”,
το έτος 1974
ο καθηγητής
Ελευθέριος Πρόκος
–επίτιμος καθηγητής
ξένων πανεπιστημίων-
συμμετέχων σέ
επιστημονική επιτροπή
της UNESCO,
ανεκάλυψε
σε μία βιβλιοθήκη
τού Βατικανού,
χειρόγραφο
τού ΕΥΣΕΒΙΟΥ
του ΠΑΜΦΙΛΟΥ,
επισκόπου Καισαρείας,
265 μ.Χ.,
τό οποίον περιέχει
τό οποίον περιέχει
την συνέχεια της
ως άνω φράσεως ως εξής:
“Ελήλυθεν η ώρα
“Ελήλυθεν η ώρα
ίνα δοξασθή
ο Υιός του Ανθρώπου.
Ελλάς γαρ μόνη
Ελλάς γαρ μόνη
ανθρωπογονεί,
φυτόν ουράνιον
και Βλάστημα θείον
ηκριβωμένον,
λογισμόν αποτίκτουσα
οικειούμενον επιστήμην.”
Διότι μόνη η Ελλάς γεννά
Διότι μόνη η Ελλάς γεννά
ανθρώπους φυτόν
εκ του ουρανού
και του Θεού
Βλάστημα
εξακριβωμένον
απογεννώσα
λογικήν σκέψιν,
ιδιοποιουμένη
την επιστήμην.
Πιστεύω ότι αυτή η περικοπή θά έπρεπε να λέγεται καί νά αναλύεται εις τους ιερούς ναούς ιδιαίτερα, αφού μάλιστα απευθύνεται σέ Έλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Αυτό τουλάχιστον απαιτεί καί τό δίπτυχον Ελληνο-Ορθοδοξία.
Αλλά γιατί ο Ιησούς Χριστός
Πιστεύω ότι αυτή η περικοπή θά έπρεπε να λέγεται καί νά αναλύεται εις τους ιερούς ναούς ιδιαίτερα, αφού μάλιστα απευθύνεται σέ Έλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Αυτό τουλάχιστον απαιτεί καί τό δίπτυχον Ελληνο-Ορθοδοξία.
Αλλά γιατί ο Ιησούς Χριστός
ομιλεί έτσι καί εναποθέτει
τήν δόξαν Του
εις τούς Έλληνας
και πλέκει εγκώμιον
διά τήν Ελλάδα
καί δέν πιστεύει
ότι θά δοξασθή από τόν
“περιούσιον λαόν”
“περιούσιον λαόν”
τού Θεού δηλαδή
τους Εβραίους;
Πιστεύω ότι η
Πιστεύω ότι η
εξήγησις είναι απλή:
Όλη η διδασκαλία του Ιησού Χριστού ταυτίζεται απόλυτα με τήν αρχαίαν Ελληνικήν φιλοσοφίαν και σκέψιν και ως πρός αυτό υπάρχει σωρεία παραδειγμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής:
Ιησούς: “ Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται.”
Χείλων ο Λακεδαιμόνιος (600 π.Χ.): “Τα μεν υψηλά ταπεινούν
(ο Θεός), τα δε ταπεινά υψούν.”
Ιησούς: “ Αγαπάτε τους εχθρούς υμών” Ματθ.κεφ.5 §44
Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν.”
Ιησούς: “ Ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν” Ματθ.κεφ.5 §44.
Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δε εχθρόν ευεργετείν”.
Ιησούς: “ Ουκ επιορκήσεις” Ματθ.κεφ.5 §33.
Πυθαγόρας: (580 π. Χ.) “Σέβου όρκον.”
Ιησούς: “ Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην.”
Πλάτων (427 π.Χ.): “Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερον αγαθόν για την ίδια την ψυχήν.”
Και ο χρυσός κανών
Ιησούς: “Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άνθρωποι, κάνετε και σείς τα ίδια σ΄αυτούς.”
Ματθ.κεφ.7 §12
Ισοκράτης (430 π.Χ.): “Μην κάνετε στους άλλους εκείνα για τα οποία εσείς θυμώνετε όταν τα κάνουν οι άλλοι σε σας.”
Βλέπουμε λοιπόν ότι όλο το ηθικόν δίδαγμα του Ιησού είναι ταυτισμένο μέ τό αρχαίον Ελληνικόν πνεύμα.
Και εδώ νομίζω ότι θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στους ιερούς Ελληνορθόδοξους Ναούς για το ποίοι πρωτοείπαν τα μεγάλα αυτά ηθικά διδάγματα.
Βλέποντας λοιπόν ο Ιησούς Χριστός τούς Έλληνες να έρχονται προς Αυτόν, διαβλέπει ότι μόνον δια μέσου του Ελληνισμού θά ηδύνατο να διαδοθεί η διδασκαλία Του –πράγμα το οποίον ακριβώς έτσι συνέβη- και είναι όντως μία τεράστια αναγνώριση του Ελληνικού πνεύματος από Αυτόν τον ίδιον τον Υιόν του Ανθρώπου.
Τι μεγαλείο αλήθεια και τί αρετή στό πρόσωπο τού Θεανθρώπου!
Όταν λοιπόν ο ιδρυτής της θρησκείας της αγάπης ομιλεί έτσι για την Ελλάδα και τους Έλληνες, εμείς τι άλλο μπορούμε να πούμε περισσότερον;
Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα μετά Χριστόν τά λόγια τού Ιησού Χριστού περισσότερον από κάθε άλλη φορά πρέπει να γίνουν ο Φάρος πού θά μάς οδηγήσει διά τής αρετής καί τής δικαιοσύνης εις τήν αναζήτησιν του Θείου, ώστε νά εκπληρώσουμε τήν αποστολήν μας διά τής τελειοποιήσεως
ως πνευματικών ανθρώπων επί τής Γής.
Πηγή - plataros.gr
Όλη η διδασκαλία του Ιησού Χριστού ταυτίζεται απόλυτα με τήν αρχαίαν Ελληνικήν φιλοσοφίαν και σκέψιν και ως πρός αυτό υπάρχει σωρεία παραδειγμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής:
Ιησούς: “ Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται.”
Χείλων ο Λακεδαιμόνιος (600 π.Χ.): “Τα μεν υψηλά ταπεινούν
(ο Θεός), τα δε ταπεινά υψούν.”
Ιησούς: “ Αγαπάτε τους εχθρούς υμών” Ματθ.κεφ.5 §44
Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν.”
Ιησούς: “ Ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν” Ματθ.κεφ.5 §44.
Κλεόβουλος ο Ρόδιος (500 π.Χ.): “ Τον δε εχθρόν ευεργετείν”.
Ιησούς: “ Ουκ επιορκήσεις” Ματθ.κεφ.5 §33.
Πυθαγόρας: (580 π. Χ.) “Σέβου όρκον.”
Ιησούς: “ Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην.”
Πλάτων (427 π.Χ.): “Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερον αγαθόν για την ίδια την ψυχήν.”
Και ο χρυσός κανών
Ιησούς: “Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άνθρωποι, κάνετε και σείς τα ίδια σ΄αυτούς.”
Ματθ.κεφ.7 §12
Ισοκράτης (430 π.Χ.): “Μην κάνετε στους άλλους εκείνα για τα οποία εσείς θυμώνετε όταν τα κάνουν οι άλλοι σε σας.”
Βλέπουμε λοιπόν ότι όλο το ηθικόν δίδαγμα του Ιησού είναι ταυτισμένο μέ τό αρχαίον Ελληνικόν πνεύμα.
Και εδώ νομίζω ότι θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στους ιερούς Ελληνορθόδοξους Ναούς για το ποίοι πρωτοείπαν τα μεγάλα αυτά ηθικά διδάγματα.
Βλέποντας λοιπόν ο Ιησούς Χριστός τούς Έλληνες να έρχονται προς Αυτόν, διαβλέπει ότι μόνον δια μέσου του Ελληνισμού θά ηδύνατο να διαδοθεί η διδασκαλία Του –πράγμα το οποίον ακριβώς έτσι συνέβη- και είναι όντως μία τεράστια αναγνώριση του Ελληνικού πνεύματος από Αυτόν τον ίδιον τον Υιόν του Ανθρώπου.
Τι μεγαλείο αλήθεια και τί αρετή στό πρόσωπο τού Θεανθρώπου!
Όταν λοιπόν ο ιδρυτής της θρησκείας της αγάπης ομιλεί έτσι για την Ελλάδα και τους Έλληνες, εμείς τι άλλο μπορούμε να πούμε περισσότερον;
Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα μετά Χριστόν τά λόγια τού Ιησού Χριστού περισσότερον από κάθε άλλη φορά πρέπει να γίνουν ο Φάρος πού θά μάς οδηγήσει διά τής αρετής καί τής δικαιοσύνης εις τήν αναζήτησιν του Θείου, ώστε νά εκπληρώσουμε τήν αποστολήν μας διά τής τελειοποιήσεως
ως πνευματικών ανθρώπων επί τής Γής.
Πηγή - plataros.gr
