ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Σήμερα, για να μπορέσει ο ανθρωπος να αντιμετωπίσει τις δυσκολιες που συναντα, πρέπει να εχει μέσα του τον Χριστό, απο τον ὁποιο θα παιρνει θεια παρηγοριά, για να εχει κάποια αυταπάρνηση.
Ἀλλιῶς σὲ μιὰ δύσκολη στιγμὴ τί θὰ γίνη;
Διάβασα κάπου ὅτι ὁ Ἀβδοὺλ‐Πασᾶς (4)
εἶχε πάρει πεντακόσιους νέους ἀπὸ
τὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἄλλοι ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν δόκιμοι
καὶ ἄλλοι εἶχαν πάει ἐκεῖ, γιὰ νὰ κρυφτοῦν.
Τότε φαίνεται μὲ τὴν Ἐπανάσταση
κατέφευγαν στὸ Ἅγιον Ὄρος,
γιὰ νὰ γλυτώσουν, ἐπειδὴ οἱ Τοῦρκοι
μάζευαν νέα παιδιά,
νὰ τὰ κάνουν Γενίτσαρους.
Ὁ Ἀβδοὺλ‐Πασᾶς τοὺς νέους ποὺ
ἔπαιρνε, ἂν δὲν ἀρνιόνταν τὸν Χριστό,
τοὺς κρεμοῦσε στὸν Πύργο,
στὴν Οὐρανούπολη.
Ἀπὸ τόσους ποὺ πῆρε ἀπὸ τὸ
Ἅγιον Ὄρος μόνον πέντε μαρτύρησαν,
ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἀρνήθηκαν τὸν Χριστὸ
καὶ ἔγιναν Γενίτσαροι.
Χρειάζεται παλληκαριά·
δὲν εἶναι παῖξε‐γέλασε.
Ἂν ἔχη κανεὶς κακομοιριά,
φιλαυτία, δὲν ἔχει θεϊκὴ
δύναμη μέσα του,
καὶ τότε πῶς νὰ
ἀντιμετωπίση
μιὰ τέτοια δυσκολία;
Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση
αὐτὸ ποὺ μοῦ εἶπε
ἕνας ἐπίσκοπος
ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο.
Τοῦ εἶχα πεῖ:
-«Μὰ τί κατάσταση εἶναι αὐτή;
Ἀπὸ τὴν μιὰ ὁ Οἰκουμενισμός,
ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ Σιωνισμός,
ὁ σατανισμός!...
Σὲ λίγο θὰ προσκυνοῦμε
τὸν διάβολο μὲ τὰ δυὸ κέρατα
ἀντὶ γιὰ τὸν δικέφαλο ἀετό».
-«Σήμερα, μοῦ λέει, δύσκολα
βρίσκεις ἐπισκόπους
σὰν τὸν ἐπίσκοπο
Καισαρείας Παΐσιο τὸν Β´(5) ».
Ὁ Παΐσιος ὁ Β´ τί ἔκανε;
Πήγαινε στὸν Σουλτάνο
γιὰ τὰ αἰτήματά του
μὲ ἕνα σχοινὶ δεμένο
στὴν μέση,
ἀποφασισμένος δηλαδὴ
νὰ τὸν κρεμάσουν οἱ Τοῦρκοι.
Σὰν νὰ ἔλεγε στὸν Σουλτάνο:
«Μὴν ψάχνης σχοινὶ
καὶ χασομερᾶς·
ἅμα θέλης νὰ μὲ κρεμάσης,
ἕτοιμο τὸ ἔχω τὸ σχοινί».
Γιὰ τὰ δύσκολα θέματα
αὐτὸν ἔστελναν στὸν Σουλτάνο.
Πολλὲς φορὲς γλύτωσε
τὸ Πατριαρχεῖο
σὲ δύσκολες περιστάσεις.
Στὰ γεράματά του τὸν ἔβαζαν
ἐπάνω σὲ ἕνα ἄλογο,
μέσα σὲ ἕνα κοφίνι, ἔβαζαν
καὶ ἕνα ἄλλο κοφίνι μὲ
βάρος ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ
καὶ τὸν πήγαιναν στὴν Πόλη.
Μιὰ φορὰ οἱ Τοῦρκοι εἶχαν
βγάλει ἕνα φιρμάνι
νὰ ἐπιστρατεύωνται
οἱ Ἕλληνες στὸν
τουρκικὸ στρατό.
Οἱ Χριστιανοὶ δυσκολεύονταν
νὰ ὑπηρετοῦν μαζὶ
μὲ τοὺς Τούρκους,
γιατὶ δὲν μποροῦσαν
νὰ ἐκτελοῦν τὰ θρησκευτικά
τους καθήκοντα.
Οἱ Ρῶσοι ἐν τῷ μεταξὺ εἶχαν
πεῖ τότε στοὺς Τούρκους
νὰ μὴν ἐμποδίζουν τοὺς
Ἕλληνες νὰ τηροῦν
τὰ χριστιανικά τους
καθήκοντα.
Κάλεσε ὁ Πατριάρχης
τὸν Παΐσιο καὶ τὸν ἔστειλε
στὸν Σουλτάνο.
Παρουσιάσθηκε τότε
ἐκεῖνος στὸν Σουλτάνο
πάλι μὲ ἕνα σχοινὶ
δεμένο στὴν μέση.
Τοῦ λέει ὁ Σουλτάνος:
-«Οἱ Ἕλληνες πρέπει
νὰ ἐπιστρατεύωνται,
γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν
τὴν πατρίδα».
Τότε ὁ Παΐσιος τοῦ λέει:
-«Ναί, κι ἐγὼ συμφωνῶ
νὰ ἐπιστρατεύωνται
οἱ Ἕλληνες, γιατὶ αὐτὰ
τὰ μέρη εἶναι ἀπὸ
παλιὰ τῶν γκιαούρηδων.
Ἐπειδὴ ὅμως ἔχουμε
διαφορετικὴ θρησκεία,
πρέπει νὰ ἔχουν ξεχωριστὸ
στρατόπεδο, νὰ εἶναι
χωριστὸς στρατὸς
καὶ νὰ ἔχουν δικούς
τους ἀξιωματικοὺς κ.λπ.,
γιὰ νὰ ἐκτελοῦν
καὶ τὰ θρησκευτικά
τους καθήκοντα.
Δὲν μποροῦν νὰ κάνουν
μαζὶ μʹ ἐσᾶς προσευχή·
ἐσεῖς νὰ ἔχετε ραμαζάνι
καὶ ʹμεῖς τὰ Φῶτα»!
Σκέφθηκε ὁ Σουλτάνος:
«Νὰ ὁπλισθοῦν οἱ Χριστιανοί;
Εἶναι ἐπικίνδυνο».
«Ὄχι, ὄχι, καλύτερα
νὰ μὴν
ἐπιστρατεύωνται»,
τοῦ ἀπαντάει.
Μιὰ ἄλλη φορὰ οἱ Ἀρμένιοι
ζήτησαν ἀπὸ τὸν Σουλτάνο
νὰ τοὺς δώση τὸ Μπαλουκλῆ
καὶ κατάφεραν νὰ πάρουν
τὴν ἔγκρισή του.
Μετὰ πῆγε ὁ Παΐσιος
στὸν Σουλτάνο
νὰ συζητήση αὐτὸ
τὸ θέμα.
-«Τὸ Μπαλουκλῆ,
τοῦ λέει ὁ Σουλτάνος,
εἶναι περιουσία τῶν
παππούδων τῶν
Ἀρμενίων καὶ πρέπει
νὰ τὸ πάρουν
οἱ Ἀρμένιοι».
-«Ναί, τοῦ λέει ὁ Παΐσιος,
πρέπει νὰ τὸ πάρουν,
γιατί, ὅταν γνωρίζουμε
ὅτι ἕνας τόπος εἶναι
περιουσία τῶν
παππούδων μας,
πρέπει νὰ τὸν παίρνουμε.
Δῶστε μου ἕνα ἔγγραφο
νὰ ὑπογράψω καὶ ἐγὼ
γιὰ τὸ Μπαλουκλῆ,
γιατὶ ἦρθα ὡς
ἀντιπρόσωπος
τοῦ Πατριαρχείου».
Ὑπέγραψε καὶ αὐτός.
Ὕστερα βγάζει ἕνα φλουρὶ
κωνσταντινάτο καὶ λέει:
-«Νὰ πάρουν λοιπὸν
οἱ Ἀρμένιοι τὸ
Μπαλουκλῆ,
ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς
πρέπει νὰ πάρουμε
τὴν Ἁγια‐Σοφιά,
γιατὶ εἶναι δική μας·
εἶναι τῶν παππούδων μας
καὶ πρέπει νὰ μᾶς τὴν δώσετε»,
καὶ δείχνει τὸ
Κωνσταντινάτο φλουρί!
Εἶχε πάρει μαζί του
καὶ ἕναν ἀπὸ τοὺς
ἀξιωματούχους
Ρώσους ποὺ εἶχαν
ἔρθει τότε στὴν
Πόλη μὲ ἕνα καράβι,
γιὰ νὰ ἔχη καὶ μάρτυρα.
Ὁπότε ὁ Σουλτάνος
βρέθηκε σὲ δύσκολη
θέση καὶ ἀνακάλεσε
τὴν ἀπόφαση γιὰ τὸ
Μπαλουκλῆ.
-«Ὄχι, ὄχι, εἶναι δικό
σας τὸ Μπαλουκλῆ»,
τοῦ εἶπε ὁ Σουλτάνος.
Γιατὶ ἢ ἔπρεπε νὰ
ἀνακαλέση τὴν
ἀπόφαση γιὰ τὸ
Μπαλουκλῆ ἢ νὰ
δώση στοὺς Ἕλληνες
τὴν Ἁγια‐Σοφιά.
Βλέπετε πῶς τοὺς
ἔφερνε σβούρα;
Κι αὐτό, γιατὶ εἶχε
ἀποφασίσει τὸν θάνατο.
Ἂν δὲν ἀποφασίση
κανεὶς τὸν θάνατο,
τίποτε δὲν γίνεται.
Ὅλα ἀπὸ ̓κεῖ ξεκινοῦν.
______________________________________________
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’«Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» ‐ 129 ‐
(4) Ὁ Μεχμὲτ Ἀμὶν Ἀβδουλὰχ Πασᾶς ἦταν διοικητὴς τῆς Θεσσαλονίκης τὰ ἔτη 1821‐1823.
(5) Μητροπολίτης Καισαρείας, γεννήθηκε στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας τὸ 1777.Σπούδασε στὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ τῶν Φλαβιανῶν τοῦ Τιμίου Προφήτου Προδρόμου καὶ ἀργότερα στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου χειροτονήθηκε διάκονος καὶ ἱερέας.
Τὸ 1832 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Καισαρείας καὶ ἀγωνίσθηκε θαρραλέα γιὰ τὴν διάσωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς ἐπαρχιας του.
