Όταν έκλεισε τα 18 πήγε σε μοναστήρι.
Η επιθυμία του ήταν να υποβάλλει τον
εαυτό του σε πολύ σκληρούς κανόνες
της μοναχικής ζωής.
Γι αυτό το λόγο πήγε στο μοναδικό
Ρώσικο μοναστήρι στη Σερβία,
στο μοναστήρι Μιλίκοβο δίπλα
στο Σβιλαΐνατς.
Από το 1928 οι περισσότεροι από
την αδελφότητα του μοναστηριού
ήταν Ρώσοι μοναχοί από την
έρημο της Όπτινα, οι οποίοι
ξέφυγαν από την κομμουνιστική
εξορία στη Ρωσία.
Στην αρχή της
δεκαετίας του ΄50,
το Μιλίκοβο
γίνεται γυναικείο
μοναστήρι.
Ο πατήρ Θαδδαίος
έμενε στα
μοναστήρια Γόρνιακ
και Τούμαν
και μετά πήγε
στο Κόσσοβο
και σε Μετόχια.
Ήταν ο ηγούμενος του Πατριαρχείου
της Πέκης και μετά ο ηγούμενος
στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα.
Στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα
ο πατήρ Θαδδαίος γίνεται
ένας από τους πιο γνωστούς
πνευματικούς στη Σερβία.
Πολλοί θέλουν να τον
συναντήσουν,
να εξομολογηθούν,
να μιλήσουν
για λίγο μαζί του,
να πάρουν
την ευχή του.
Για τον πατέρα Θαδδαίο
μιλάνε πολλοί πιστοί οι
οποίοι ένιωσαν την
πνευματική του δύναμη.
Για τον θαυματουργό
γέροντα από το
Βιτόβνιτσα
μιλάνε όλα τα ΜΜΕ
στη Σερβία.
Αναπαύθηκε στις 16 Απριλίου
και η εξόδιος ακολουθία
έγινε 19 Απριλίου 2003.
