Το νέο σχέδιο παιχνιδιού της Ρωσίας για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ
Κάποιοι οραματίζονται ένα μέλλον για τον Νότιο Καύκασο χωρίς ρωσική παρουσία που εμπλέκεται συνεχώς στις εσωτερικές και διμερείς σχέσεις της περιοχής.
Μετά τον Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ , ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα του Καραμπάχ είχε στοιχίσει ακριβά στη χώρα του, αποκαλύπτοντας αποτυχίες στους εθνικούς θεσμούς και ακρωτηριάζοντας την οικονομία. Ως αποτέλεσμα, σε μια δραματική προσπάθεια αποκατάστασης της οικονομίας και να σταματήσει την αυξανόμενη έξοδο των Αρμενίων που αναζητούν πιο πράσινα βοσκοτόπια, ο Πασινιάν έχει επικεντρωθεί στο να τονίσει τα συμφέροντα του κράτους σε βάρος των αποσχιστικών αξιώσεων του Καραμπάχ, έδειξε θάρρος στην επίδειξη δημόσιας ευαισθητοποίησης ότι η αδιάλλακτη θέση της χώρας του είτε για ένα «ανεξάρτητο» Καραμπάχ ή για την «ένωσή» του με την Αρμενία είναι και τα δύο «μη ρεαλιστικά όνειρα» και δεν θα γίνουν ποτέ αποδεκτά στο άμεσο μέλλον από τη διεθνή διπλωματική κοινότητα ή από κανένα διεθνές δικαστήριο.
Μετά την ταπεινωτική ήττα της χώρας του στον Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ, ο Πασινιάν αναμόρφωσε την πολιτική των Αρμενίων στην αμφισβητούμενη περιοχή. Υποστήριξε _για την οριοθέτηση των συνόρων μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν· τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία για να ξεπεράσει την απομόνωση της χώρας του στην παγκόσμια κοινότητα· και την αναγνώριση του ζητήματος του Καραμπάχ ως εγχώριου ενδιαφέροντος του Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο, αφού είδε την εξάρτηση από τη Μόσχα, ο Πασινιάν επιδίωξε επίσης έξυπνα τον σιωπηρό στόχο να απελευθερώσει την Αρμενία από την επιρροή του πρώην αυτοκρατορικού της προκειμένου να αναπτύξει στενότερους δεσμούς με τη Δύση. Ο Πασινιάν, ενόψει των ισχυρών τάσεων για βομβαρδισμό και παρωπίδων εθνικισμού μεταξύ των εθνικών του, έχει επιδείξει έναν μοναδικό πραγματισμό κατανοώντας την πραγματικότητα ότι το Καραμπάχ ήταν το άλμπατρος γύρω από το λαιμό της Αρμενίας, σε μεγάλο βαθμό εις βάρος της ευημερίας του αρμενικού λαού και το κράτος.
Δυστυχώς, η πρόσφατη δήλωση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στο Valdai Club έχει διαψεύσει τις ελπίδες για μια ειρηνική διευθέτηση. Όταν τέθηκε μια ερώτηση από δημοσιογράφους στο Valdai, ο Πούτιν απάντησε ότι υπάρχουν δύο ανταγωνιστικά ειρηνευτικά σχέδια: το σχέδιο της Ουάσιγκτον που αναγνωρίζει «την κυριαρχία του Αζερμπαϊτζάν στο Καραμπάχ στο σύνολό του» και το ρωσικό σχέδιο που αναγνωρίζει την ειδική κατάσταση του Καραμπάχ λαμβάνοντας υπόψη τις αρμενικές αξιώσεις καθώς και αυτές του Αζερμπαϊτζάν. Ο Πούτιν έχει δημιουργήσει πολυάριθμες παγωμένες συγκρούσεις στη μετασοβιετική σφαίρα, και κάτι τέτοιο στο Καραμπάχ όχι μόνο ακολουθεί αυτό το μοτίβο, αλλά θα ταίριαζε στα γεωπολιτικά συμφέροντα του Πούτιν στον Καύκασο: να διατηρήσει μια απαρχαιωμένη ρωσική συνάφεια σε μια περιοχή που έχει πολλές πολυεθνικές συγκρούσεις που σιγοβράζουν.
Στον πόλεμο του 2020, η ρωσική πολιτική προσπάθησε να στηρίξει τη Μόσχα ως μεσολαβητή μεταξύ των δύο πλευρών με στόχο να υπονοήσει μια ενισχυμένη ρωσική παρουσία στον Βόρειο Καύκασο. Ο Πούτιν, παρά τις εκκλήσεις του Ερεβάν, αντιστάθηκε στην πίεση για εμπλοκή του ρωσικού στρατού στο πλευρό της Αρμενίας στη σύγκρουση, προκειμένου να αποφευχθεί η άμεση αντιπαράθεση με το Μπακού και την Άγκυρα. Μετά τη στρατιωτική νίκη του Αζερμπαϊτζάν, ο Πούτιν προωθήθηκε ως μεσολαβητής με στόχο την επέκταση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή με τη μορφή ειρηνευτών (όπως έχει κάνει σε άλλες μετασοβιετικές συγκρούσεις). Ο Δεύτερος Πόλεμος του Καραμπάχ βοήθησε τη Ρωσία να ιδρύσει το Pax Russica με την παρουσία σχεδόν 2.000 ρωσικών στρατιωτών στο Καραμπάχ, η εντολή των οποίων θα λήξει μόνο το 2025.
Η παρέμβαση του Πούτιν ώθησε τον Πασινιάν σε μια λεπτή πολιτική θέση στην Αρμενία, όπου η εσωτερική πολιτική πίεση υπενθύμισε έντονα στον πρωθυπουργό ότι οποιαδήποτε άρνηση να αναγνωρίσει την υπόθεση του Καραμπάχ ως αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορικής ταυτότητας της χώρας του ως ανεξάρτητου κράτους, θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί ως προδότης . .
Ο Πασινιάν, από την πλευρά του, υποσχέθηκε να συμμορφωθεί με τους στόχους που ορίζονται στην ομιλία του Βαλντάι του Πούτιν.
Σε αυτό το σχέδιο, η Ρωσία έχει δώσει έμφαση, για παράδειγμα, σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης αντίστοιχα τόσο για την Αρμενία όσο και για το Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του εμπορίου και της κυκλοφορίας μεταξύ των δύο χωρών, αφήνοντας παράλληλα το μόνιμο καθεστώς του Καραμπάχ για μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Αν και ο Πούτιν περιέγραψε την Αρμενία ως στρατηγικό σύμμαχο του οποίου τα συμφέροντα θα ενεργούσε για να προστατεύσει, η ιστορική αλήθεια δείχνει ότι η Ρωσία δεν ήθελε ποτέ μια ανεξάρτητη ή ευημερούσα Αρμενία και μόνο εκμεταλλεύτηκε τους πραγματικούς και φανταστικούς φόβους της για να αφήσει τη χώρα δεσμευμένη στη Ρωσία ως κράτος υποτελές. .
https://nationalinterest.org/feature/russia%E2%80%99s-new-game-plan-nagorno-karabakh-205803
