Ποιος ήταν ο «Ρασπούτιν»; Γιος χωρικών από τη Σιβηρία, παρόλο που πήγε σχολείο, παρέμεινε αμόρφωτος σε τέτοιο σημείο, που δεν ήξερε ούτε γραφή ούτε ανάγνωση. Ωστόσο, οι πνευματικές αναζητήσεις του τον οδηγήσαν σε ηλικία 18 ετών σε μοναστήρι, όπου μυήθηκε στην αίρεση των μαστιγούμενων, μιας σέχτας τα μέλη της οποίας μαστιγώνονταν για να μετανοήσουν.
Γρήγορα εγκατέλειψε τον μοναστικό βίο και παντρεύτηκε, όμως και πάλι δεν άργησε να εγκαταλείψει τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του για να γίνει προσκυνητής. Μάλιστα, έφτασε μέχρι το Άγιον Όρος και τα Ιεροσόλυμα. Στο μεταξύ, είχε ήδη γίνει γνωστός για τη σκανδαλώδη σεξουαλική συμπεριφορά του.
Η γνωριμία με την αυτοκρατορική ελίτ
Το 1903, ο Ρασπούτιν, καθώς φημιζόταν για τις υπερφυσικές του ικανότητες, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς στους αυτοκρατορικούς κύκλους. Το 1905, ήρθε σε επαφή σε με το αυτοκρατορικό ζεύγος, και ενώ στη Ρωσία διαδραματίζονταν τα γεγονότα της γνωστής εξέγερσης ενάντια στη μοναρχία. Τότε την αυτοκρατορική οικογένεια είχε συνταράξει το ότι ο μικρός πρίγκιπας Αλεξέι Νικολάγιεβιτς, ο διάδοχος του θρόνου, ήταν αιμοφιλικός.
Ο Ρασπούτιν κατάφερε με διάφορα γιατροσόφια να θεραπεύσει το αγόρι. Έτσι, με το περιστατικό αυτό, άρχισε μια δεκαετία απόλυτης κυριαρχίας του, αφού είχε φροντίσει να πείσει ότι η ζωή του παιδιού εξαρτιόταν από τον ίδιο.
Έκλυτος βίος
Στην Πετρούπολη, κηρύσσοντας την εξαγνιστική δύναμη της σεξουαλικής συνεύρεσης μαζί του (με τη σωματική επαφή «ξόρκιζε τον σατανά»), κατάφερε να αποπλανήσει πολλές γυναίκες. Κυκλοφορούσε δε η φήμη πως είχε υπερμέγεθες γεννητικό όργανο (μήκους 30 εκατοστών «σε ηρεμία» και παχύ όσο ο καρπός ενός άντρα – εκτίθεται ανά τον κόσμο). Γυναίκες της αριστοκρατίας τον επισκέπτονταν με δώρα στο διαμέρισμά του, ενώ λεγόταν πως στενές σχέσεις είχε αναπτύξει και με την τσαρίνα.
Ο ακόλαστος καλόγερος ήταν στα χείλη όλων, ωστόσο ο τσάρος δεν λάμβανε μέτρα, μέχρι που αναγκάστηκε να τον εξορίσει. Η επιμονή της τσαρίνας έφερε τον Ρασπούτιν πάλι στην Αγία Πετρούπολη. Η δύναμή του έφτασε στο απόγειό της όταν ο τσάρος, έπειτα από προτροπή του, ηγήθηκε των ρωσικών στρατευμάτων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η δύναμη αυτή τον έκανε να εξαναγκάζει τους ανώτατους διοικητικούς παράγοντες του κράτους να αυτοεξευτελίζονται κολακεύοντας τον ευνοούμενο της τσαρίνας. Ο ίδιος ο Ρασπούτιν, αν άλλαζε γνώμη για την ικανότητα κάποιου στελέχους, έπειθε την Αλεξάνδρα, την οποία, όπως έλεγε, την έβλεπε σε οράματα με φωτοστέφανο δίπλα στον Ιησού Χριστό, να τον διώξει, λέγοντας απλά ότι «μπήκε ο διάβολος μέσα του».
Το τέλος
Στις 30 Δεκεμβρίου 1916, ο σύζυγος της ανιψιάς του τσάρου, Φέλιξ Γιουσούποφ, τον προσκάλεσε για να του κάνει το τραπέζι. Εκεί του προσέφερε κρασί και γλυκό που ήταν δηλητηριασμένα. Όπως λέγεται, το δηλητήριο δεν τον έπιασε και ο Γιουσούποφ τον πυροβόλησε αρκετές φορές.
Έπειτα, πήρε το σώμα του, το τύλιξε με ύφασμα, του έδεσε ένα βαρίδι και το φόρτωσε σε αμάξι για να το ρίξουν στον ποταμό Νέβα. Όταν το ξεφόρτωναν, διαπίστωσαν ότι ζούσε. Λέγεται ότι άφησε την τελευταία πνοή μετά την πτώση του στα παγωμένα νερά του ποταμού...
https://www.ethnos.gr/history/article/65720/gkrigkoriraspoytinoakolastoskalogerospoykybernoysethrosia
