Ο Μπενί Σελόν (Βενιζέλος) και ο Κεμάλ Ατατούρκ (ντονμές εβραίος της Θεσσαλονίκης) είχαν συμφωνήσει από το 1930 για… Ελληνο-Τουρκικό ομοσπονδιακό κράτος!

 

Ο Μπενί Σελόν (Βενιζέλος) και ο Κεμάλ Ατατούρκ (ντονμές εβραίος της Θεσσαλονίκης) είχαν συμφωνήσει από το 1930 για… Ελληνο-Τουρκικό ομοσπονδιακό κράτος!! Να γιατί ήρθε ο Ερντογάν!! http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2010/05/1930.html

[ Όπως αποδώσω πιστήν εικόνα των σοβαρών προόδων που είχε δημιουργήσει και εν Τουρκία η Συνθήκη της αμοιβαίας φιλίας (Ελλάδος-Τουρκίας), αρκούμαι να παραθέσω ολίγα μόνον από την εικόνα που παρουσιάζει ο αείμνηστος πρέσβυς Αλέξης Κύρου, εις το έργον του: “Ελληνική Εξωτερική Πολιτική”:

“Το φαινόμενον δύο λαών, ωθουμένων υπό μεγάλων ηγετών εις την λήξιν της ηρωϊκής αποφάσεως όπως θάψουν χιλίων και πλέον ετών μίση και πατροπαράδοτον εχθρότητα και αρχίσουν να θεμελιώνουν επί νωπού ακόμη αίματος το περίλαμπρον οικοδόμημα μιάς “αιωνίου φιλίας”, είχε προκαλέσει τον θαυμασμόν της προπολεμικής διεθνούς γνώμης και Ελλάς και Τουρκία εδίδοντο ως παράδειγμα προς μίμησιν εις ετέρας αλληλομαχομένας χώρας. Η ιδέα μιάς αδελφικής, εν τω μέλλοντι, Ελληνο-Τουρκικής συνεργασίας υπήρξε, χωρίς καμμίαν αμφιβολίαν, εκ των ευγενεστέρων της νεωτέρας Παγκοσμίου Ιστορίας και θα παραμείνουν εισαεί άξιοι πάσης τιμής οι πρωτεργάται, Ελευθέριος Βενιζέλος και Κεμάλ Ατατούρκ, δια την επιδειχθείσαν ευρύτητα αντιλήψεων και το αδάμαστον πολιτικόν θάρρος των.
Την ιδέαν αυτήν ενεστερνίσθη ο Ελληνικός λαός και την ηγάπησεν όσον καμμίαν άλλην. Δεν πταίει βεβαίως αυτός, αν εις τας διατάξεις της Συνθήκης φιλίας του 1930 και του Συμφώνου εγκαρδίου συνεννοήσεως του 1933 απέδωκεν σημασίαν από όσην ήτο δυνατόν να έχουν (καθ’ ό λαμπραί μεν απαρχαί, αλλά, πάντως, απαρχαί μελλοντικής συνεργασίας), πιστεύσας αφελώς εις τας παχείας εκείνας φράσεις περί καταργήσεως των συνόρων, συστάσεως Ελληνο-Τουρκικού ομοσπονδιακού κράτους κ.λ.π., με τας οποίας επί έτη τον κατέκλυζον ιδικοί του και Τούρκοι, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι”.

Όταν διηγούμενοι, φθάσωμεν εις την εποχήν του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, θα έχωμεν την ευκαιρίαν να επανίδωμεν παρομοίας εκδηλώσεις, αι οποίαι όμως -φεύ!- κατέληξαν εις πικράν, πικροτάτην απογοήτευσιν….
Όλοι σήμερον γνωρίζουν – λεπτομερώς ή εν γενικαίς γραμμαίς,αδιάφορον –  ότι το έτος 1939 υπήρξεν έτος εκπλήξεων αιφνιδιαστικών ενεργειών και, τέλος,απειλών εκ μέρους της Γερμανίας του Χίτλερ, όπως επίσης ότι κατά το έτος εκείνο υπεγράφησαν διάφορα Σύμφωνα, τα οποία, όμως, τελικώς, δεν απεσόβησαν την έναρξιν της συμφοράς, δηλαδή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβριον του ιδίου έτους.]
Απόσπασμα από το βιβλίο: “Ιστορικά γεγονότα, ενδιαφέροντα την Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο”, του Ευάγγελου Αποκορίτη, Υποστρατήγου ε.α.